Bedankt aan de schepper
van ondenkbare verwachtingen,
oninlosbare kleppers
van dromen die niemand kan bekomen
in het echt.
Och god, wat was het wreed
van jullie om mij dit te laten denken,
dit te laten lezen, mazen in de daden
kon ik zelf niet bewijzen, het schenken
van beladen hersenbeelden die te veel,
weelderig snel verveelden.
Ma echt merci voor romantiek in fictie
dat dat de laatsten mogen zijn die ik zie.
Die domme verleden Daan toch, wat een gekkerd.