(𝘢𝘧𝘵𝘦𝘳 𝘈𝘣𝘯𝘦𝘳 𝘋𝘰𝘳𝘮𝘪𝘦𝘯𝘥𝘰)

Kung sasabihin kong nahulog ang loob ko sa iyo, baka mas lumayo ka pa mula sa kinatatayuan ko. Patawad, pero nahulog ang loob ko sa iyo.

Kung aanurin man ako nang maraming-maraming beses, at kung totoo ngang may pwersa ang dagat Pasipiko, tatangayin ka na nito bukas palapit sa akin.

Mahal kita pero ilang kanta na ba ang napakinggan **** nagsabi noon, kaya ganito na lang: Kanina, naalala kita, kaya dinagdagan ko ng keso ang aking tsokolate.

Babalik ako ng Siargao na banayad ang dagat, walang alon. Inisip ko na baka ninakaw mo rin ang kuryente ng anod at sinilid sa maleta mo noong lumisan ka ng Enero.

Kung maglalakad akong duguan ang paa at pasa-pasa ang kamay patungo sa iyo, gagabayan ako ng alon ng iyong puso at dagitab ng iyong mga mata. Hayaan mo akong malunod kapag sa wakas ay nagtagpo muli tayo.

muling nalustay
isip, diwa't katawan
at uwing pagal

alam ko na sa simula,
dambulahang pasakit
naghihintay sa akin
sa unang araw ng sigwa
kalakip ang pagpapagal
s'yang hampas ng kalbaryo
doo'y hihimlay na lamang ako
sa mundo ng kabagalan
dahil alam ko na ang kahihinatnan
tatagal lamang, oras ng wakas
isang mahabang pagbabagtas
s'yang aking mararanasan
dahil pilay ang pugad naming kawan
gapang, gapang, gapang lamang...
hangga't may lupang matatapakan
hangga't may krudong susunugin
tanggap ko na ang lahat
aabutan ko din sa huli,
pagkagat ng dilim
huwag ko na lamang intindihin
upang maging manhid ang diwa
pagdapo man ng pagkabalisa
sakyan ko na lamang ito
bahala na sa kinabukasan ko

ikaw, s'yang
lawak ng
gabing ito

ngiti mo'y
sinag ng
'sang buwan

mata mo'y
ningning ng
mga tala

ilan pang mga paalam
at mga luha pa
na kailangan ko nang
tanggapin
sa pait nitong katotohanan
na syang humubog bilang
bago kong sarili
upang ako'y makausad na
rito sa bagong yugto
na aking buhay na hindi ko na
matatakasan pa?

bakit kay kagyat kang lumisan?
buhat ba nang ika'y iniwan?
'lam kong 'di mo tanggap ang lahat
at 'yong tamo, lihim **** sugat
bubura sa tamis **** kulay
at syang kikitil sa 'yong buhay
tangi **** handog sa 'king diwa:
ang iyong pambihirang luha

"𝑴𝒂𝒏𝒈 𝑻𝒂𝒏𝒊, 𝒉𝒂𝒏𝒈𝒈𝒂𝒏𝒈 𝒌𝒂𝒊𝒍𝒂𝒏 𝒃𝒂 𝒕𝒂𝒕𝒂𝒈𝒂𝒍 𝒊𝒕𝒐𝒏𝒈
𝒎𝒈𝒂 𝒑𝒂𝒈-𝒖𝒍𝒂𝒏 𝒏𝒂𝒕𝒊𝒏?"
"𝒀𝒆𝒔 𝑱𝒐𝒔𝒊𝒆! 𝑨𝒉 𝑱𝒐𝒔𝒊𝒆 𝒕𝒖𝒍𝒐𝒚ㅡ𝒀𝒆𝒔, 𝑱𝒖𝒏!"

Magkamali man ang iyong labi
ng pangalang masambit
magkamali man ang iyong ngipin
ng pagkagat at pagbanggit,
sa dulo ng iyong pag-uulat,
ako pa rin ang bida at balitang isisiwalat.

"𝑺𝒂 𝒂𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒘𝒊𝒏𝒅 𝒎𝒂𝒑, 𝒎𝒂𝒌𝒊𝒌𝒊𝒕𝒂 𝒏𝒂𝒕𝒊𝒏 𝒂𝒏𝒈 𝒕𝒖𝒍𝒐𝒚-𝒕𝒖𝒍𝒐𝒚 𝒏𝒂 𝒑𝒂𝒈𝒍𝒂𝒌𝒂𝒔 𝒏𝒈 𝒉𝒂𝒏𝒈𝒊𝒏𝒈 𝒉𝒂𝒃𝒂𝒈𝒂𝒕, 𝒂𝒕 𝒊𝒕𝒐 𝒂𝒚 𝒅𝒂𝒉𝒊𝒍 𝒔𝒂 𝒃𝒂𝒈𝒚𝒐𝒏𝒈 𝑱𝒐𝒔𝒊𝒆."

Itago mo man ang iyong mga tawa,
ikubli ang ngiti sa pag-ubo at paghinga,
ilibing mo man ang aking pangalan,
sa'yong dila at diwa ay nakaukit na ito
magpakailanman.

naglalakad sa isang eskinita
walang ilaw, walang makita
nalulunod sa alon ng kadiliman
yan ang imahe sa aking kaisipan

hindi mawari ang galaw ng mundo
kung talagang liligaya pa ang puso
mabuti nalang at ika'y nasilayan ko
sa liwanag pala ay nag hihintay ka sa dulo.
—g.l

Kasabay ng iyong pagpikit
ay ang imbay ng aking katawan,
pag-alon ng mga balikat at pagkibit.
Kasabay ng iyong pagtalikod
ay akma akong aapak at papalakpak,
dahan-dahang papalapit sa entablado.
Kasabay ng iyong pagkukubli ng damdamin
ay ang pag-muwestra ng tadhana sa akin,
pag-gabay tungo sa kung ano ang tuwid.
Kasabay ng pagtago ng nadaramang totoo,
ay ang siya ring paghahanap ko ng sagot
sa wari’y hindi mo masagot na tanong.
At kasabay ng pagsasara nitong kurtina,
ay ang paghinto sa pagpatak ng luha
at ang ating maligayang paglaya.
At kasabay ng pagdidilim nitong entablado
ay ang kaliwanagan na di nahanap sa’yo
at ang aking pagsuko para sa teatro.
At kasabay ng kanilang hikbi at palakpakan
ang pinakahihintay na pag-uwi sa kawalan
at pagsalubong sa sarswela na naman.

sino nga ba satin ang uto-uto?
madaling naniwala sa tukso  
‘kay lambing at malumanay
subalit iyong mga pangako'y
hinulma sa matinik na katotohanan

sino nga ba satin ang uto-uto?
napaniwala sa pantasya
ng pagmamahalang
dapat na mapagpalaya

ako ba ang uto-uto?
isinumpa ng mga tendensiya
ng uring pinagmulan
isang kabalintunaan
sana’y mabalikwas
ngunit matigas ang aking ulo

ikaw ba ang uto-uto?
pero  
ikaw lamang ang makakasagot
sapagkat ito’y sulat sa hangin,
mga hinanakit at
sumpa na di makakaabot
sa iyo

ako yata ang uto-uto
napaniwala sa iyong
malalambing na tukso
dahil kahit ako'y nabudol
ng isang pagmamahalang mapagtaksil
ika’y hindi
mabitaw-bitawan