Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Nakasisilaw* sa Kapitolyo
Sa sentro ng siyudad
Tatak ng probinsyang pabo.

Sari't sari ang trayanggulong baligtad
Nasa ere silang kumukumpas
At tila ba may spotlight sa norte paroon
"City of the Living God,"
Inukit sa tabla ng di kilalang manlililok.

Minsan ding naging "City in the Forest,"
Sabi pa sa balita'y "Safest place in the Philippines"
Bagkus ang pagmimina'y tuloy pa rin
Lalo na sa Rio Tuba na ramdam ang Climate Change.

Dagdagan pa ng pamimihasa ng PALECO
Hihiramin nang saglit ang kakaunting ilaw at hangin
Nang di maglao'y mapa-"OO" ang lahat
Sa mungkahi nilang planta ng pagbabago.

Bulag sila't barado ang isip
Kikitilin ang hanapbuhay ng mga residente
Walang kamalay-malay ang iilan
Ito'y mitsa na pala ng pagdarahop.

Hahalayin ang tigang na lupa
Bubungkalin raw ang kinabukasan
Bagkus ang pawis ay sa atin
Tayo'y alila ng karatig-bansa
Dayuhan sa sariling bayan.

Titirik sila sa espasyo
Bisig ng tabing-dagat na buhangi'y sutla
Inosente nga sa Salvage Zone
Paano pa kaya pag naimplementa na?

Likido ang bawat anino sa semento
Tumatakbo't tumatagpo sa iba't ibang direksyon
Hindi makapuswit ang mga sasakyan
Maging ang simpleng harurot
Ng munting bisekleta ni Juan.

Doon ko nasilayan ang magigiting na pulis
Taas-noong suot ang uniporme
At iilang traffic enforcer
Na wala sa linyang puti.

Tila bawat uri ng katauha'y nasa parada
Kung hindi man,
Sa iilang personang lumalabas-pasok sa eksena
Kukuha ng larawan, akala mo eksperto
Hindi naman pala
Ayos, selfie pala ang gusto
Dekorasyon ang mga artistang Netibo.

Bawat munisipyo'y may nagsisilbing pambato
Makukulay ang mga sasakya't pudpod ng disenyo
Na sa kahit sa palamuti'y maitaas ang munisipyo
Buhat sa pagkabiktima ng gobyernong manloloko.

Highlight nga ang Street Dancing
Aba't ang layo ng kanilang lakarin
At sa bawat kanto'y sasabay
Sa saliw ng Remix na musikang inihain.

Nalugmok ang puso ko
Bagamat ito'y nararapat na saya ang dulot
Ito'y nagsisilbing maskara na lamang
Nakasanayan, naging tradisyon
Ang kulturang laging may bahid ng eleksyon.

Nakaririmarim ang iilang nasa trono
Pinalibutan ng berdeng hardin ang sentro
Bulong ng Supplier doble pala ang presyo
Aba't sige nga, saan nila ibubulsa?
Kung ang kanila'y umaapaw pa.

Bagamat ang lahat ay nasa bilog
Paikut-ikot tayo sa animong sitwasyon
Tanging takbuhan nati'y ang Maykapal
Na hanggang sa huli'y magwawasto ng bawat kamalian.

Sa probinsyang kinalalagyan
Ito'y nag-aalab na espada ng lipunan
Bawat isa'y responsable't may pananagutan
Tamang dedikasyon sa sandigang bayan.

Walang masama sa pagiging alarma
Maging aktibo ka, kabataan
Ikaw ang pag-asa ng Perlas ng Silanganan
Abutin mo yaong pangarap at manindigan
Hindi pansarili, bagkus pag sa tuktok na'y
Gawin ang tanging tama
Na naaayon sa batas ng higit na Nakatataas.

(6/29/14 @xirlleelang)
011717

(Para sa lahat ng mga tumatakbo, mga napilayan at napaltusan. Para sa mga gusto nang huminto pero may humihila sayo pabalik na hindi mabuo-buo ang loob **** lumisan kasi pagod ka na rin sa katatakbo. Oo, ayos lang maging totoo't amining pagod ka na. Natakot kang humarap sa mundo pagkat napuno ka ng sari't saring mga isyu sa buhay mo, kaya akala mo walang saysay ang bawat salaysay. Akala mo, wala nang nais makinig sa bawat kwento **** tila paulit-ulit na lang. Akala mo, tuldok na at wala nang kasunod pa. Wala kang matakbuhan at lagi ka na lang tumatakas. Oo, nasanay ka na at akala mo ayos lang at tama yun. Nagtatago ka sa dilim at ayaw **** lumantad, natakot kang makita yung totoong ikaw kasi ayaw **** mahusgahan o makaani ng masasakit na salita. Natakot kang magtiwala ulit pero pag lumantad ka, doon ka lang pala makalalaya. Saksi ang lahat ng nilikha sayong pag-amin na hindi mo kayang mag-isa, na ayaw mo nang mamuhay nang may paglihim. Na gusto mo nang magbago at patuloy na lumaban -- lumaban nang patas at ayaw mo nang talikuran ang nakaraan. Na gusto mo nang harapin ang mga hindi matapus-tapos na mga isyu sa buhay mo -- mga isyung tila mga sundalong kalansay buhat sa nakaraang kailangan mo nang sugpuin. Oo, kaya mo. Oo, kaya Niya sa buhay mo. Buhay ka pa, humihinga ka pa. Kaya mo yan!)

Ayokong palipasin ang sandali nang pagpikit -- habang nakasandal ka sa kalangitan. Habang iniisip **** hindi mo Ako kayang abutin. Iniisip mo sigurong kinaligtaan Kita, na hindi na Kita tinitingnan pagkat mas pinili **** magtago sa dilim. Akala mo siguro'y hindi ko alam kung nasaan ka -- kung saan at paano mo isinantabi ang sarili mo kaya't hindi Ko maibuhos ang pagpapala Ko sayo. Oo, kasi umiiwas ka, umiilag ka at nilalayuan mo Ako.

Hindi Ako nakikipaglaro ng Tagu-taguan sayo kung saan ay ihahatak mo ang iyong sarili palayo sa Akin at itatatak sa puso't isipang hindi ka na pupuwedeng lumantad hangga't wala pa ang liwanag. Naghihintay lang Ako, naghihintay Ako kung saan mo Ako pinasandal at sa bawat melodiya't pag-indak ng mga ulap na wari mo'y nagtatago rin Ako, noon pa ma'y inilantad Ko na ang Aking sarili sayo. Hinihintay Kitang magpasakop sa Ilaw Ko, nang magkusa kang magpataya sa Akin gamit ang Aking mga yakap.

Pagkat hindi mo na kailangan pang magtago -- hindi mo na kailangang maghintay nang napakatagal para lamang masabi **** nahilom ka na. Ang paglantad mo ay siyang pagsuko mo at bagamat ito'y pagsuko, makinig ka: naging matapang ka na. Hindi mo na kailangang yumukong tangan-tangan ang hiya pagkat sa iyong pagpapakumbaba'y itataas Kita gamit ang aking Ngalan at titingala ka na. Matititigan Mo na rin Ako, makikilala mo na rin Ako.

Iba't iba man ang anyo Ko'y Ako pa rin ito. May ipinapaabot lamang Ako sayo nang mas maging malapit tayo sa isa't isa. Igagawad Ko sayo ang aking lakas kasabay nang pagbitaw Ko ng mga Salita. At kahit gabi na'y mag-iilaw at mag-aapoy ka pa rin pagkat ikaw na ang magiging taya. Ikaw na ang maghahanap sa mga nawawala't magbubukas ng pintuan para sa mga nagtatago't nagpabaon na sa dilim.

Wag **** tulugan ang dilim pagkat parating na ang Umaga kung kailan at kung saa'y mas magiging lantad na ang lahat. Babangon Ako hindi bilang Buwan na may pakislap na liwanag ngunit bilang Haring Araw at susugpuin ang dilim. Wala nang makapagtatago pa pagkat magiging hayag na ang lahat.

Kaya Anak, wag kang matakot at ngayon pa lang ay ihayag mo ang iyong sarili sa Aking liwanag -- sa Aking liwanag na papandong sayo at uutos sa dilim nang tuluyan mo nang masilayan ang iyong sarili -- ang iyong sariling may pagpupunyagi. Maghanda ka, malapit na ang pagdating Ko. Maghanda ka, magkakasama na rin Tayo.
Tatlong bituing* patungo sa *Norte
Sa Silangan at Kanluran
Ang dugong hindi bughaw
Kalayaa'y sagisag.

Nagdadalamhati ang Perlas
Pagkat ito'y tanyag
Sa sari't saring anumalya
Pawang sa pulitika't
Maging sa simpleng eskinita.

Tuwid na daan ang sabi ng Hari
Itong kaibigan ko nga
Pumaskil pa sa Facebook
"Tuwid na daan patungo sa kamalian."

Maulop ang daan patungo sa katuwiran
May limitasyon sa bawat miyembro ng lipunan
Kasapi rin tayo sa eskandalong may hithit
Uhaw nga sa salapi, sirang plaka naman.

Kinalakhan ko ang dungis ng bayan
Nasanay na lang bagkus tuloy lang ang pangarap
Sabi nila'y tatsulok ang patakaran
Ang mayayama'y tataas
Mahihirap ay *
lulusong sa putikan

Mayroong tama sa bawat nasaksihan
Ngunit hindi ko maitatangging
Ako'y kasapi ng masalimuot na kasaysayan
Ngunit kung tanging mali
Ang pupukaw sa paningin
Aba't wala akong mararating.

Mahirap na nga
Makitid pa ang isip
Mayaman na nga
Hindi pa nasusuka sa kurapsyon.

Batu-bato raw sa langit
Bagkus ang tamaa'y sa lupa rin ang bagsak
Tayo na't sumulong
Pagkat ang giyera'y walang urungan.

Walang nararapat na panigan
Pagkat ang tama'y
Hindi na dapat pinag-iisipan
Kung ang prinsipyo nati'y
Lalang para sa kaluwalhatian
Nasisiguro ko, ito'y may magandang patutunguhan.
Wala akong maisip. Wala lang. Sulong Pilipinas
Shivani Lalan Aug 2017
click
    click
clack
On a white marble floor
If you're a woman,
you already have
one foot out the door
of a room filled with
all the conversation
and opportunities
that a man can afford.

This is a scene we've all seen before.
Paid way less
when you're told
that you worked way more.
I'm sure a client will adore my face
in a meeting,
but what do i do with the horror
when he hears me speaking?

I'm reeking of the sour aftertaste of everyday misogyny.  
My worth measured
by the distance between
my skirt and the floor.
And when I protest,
politely, of course
Being told that I can do better,
I can be more than a bore.

My skin revolts
From the last time a colleague
brushed his hand accidentally
against my everything.
My strength and independence rot
in catacombs made from begrudging wombs,
waiting for their lives to begin
before building a tomb for another.

My ears hear no corporate conflict.
My eyes read no unjust verdict.
My knees wobble of no panic.
My voice even now is not frantic.
I try to use my woman card as a shield,
But they already know I'll yield
Because sadly
Feminism, safety, and my daily routine
don't get along very well with each other.


If I could stretch myself to my full capacity;
Correction.
If you'd let me stretch myself to full capacity,
I'd be taller than these nine yards,
Stronger than this silken thread ,
Darker than this black,
Louder than this naked mic.

My worth is equal to the number of folds in this sari.
Uncertain.
      Defined.  
           Redefined.
                Ever changing.
As I shift move walk stumble run shuffle sprint
Dive
Into the storm.

Riot chhod,
I'm a civil war of colour.
Black sari
Black eyes
Black bindi
Golden jhumkas
Red lips
Multicoloured sword at my hip
Swinging at the shackles they placed on me.

Din ke dus dangey lad jaati hu mai,
Saal ki solah siyaahein bharke ruk jaati hu main,
Kabhi kahin khade rehne ki jagah mil jaye,
Toh iss duniya ki acchhaai se thak jaati hu main.
As performed at OSS E#15
That's why it reads weird, prolly.
Shrivastva MK Jun 2015
Mujhe tumse pyar hai,
Ye dil tere liye hi beqarar hai,
Jab nind se band ** jati meri aankhen,
Es khubsurat sapno me bas tera hi intezar hai,


Tujhe dekhlu ek bar
yahi chahat hai meri,
Tujhse pyar karun ji'h bhar ke
yahi khawaish hai meri,
Mang lu tujhe main rab se
Kyoki tum to zindagi ** meri,


Kitna hasin banaya tujhe us rab ne,
** gya *** deewana tera
dekha tujhe maine jab se,


Chand sa pyara chehra tera,
Pariyon si teri muskan,
na jana mujhe chhodkar,
o hamsafar ban ke meri jaan,

Es suni si duniya ko meri hasin bna do,
Ban ke meri zindagi mujhe apna bna lo,
Kah do ekbar mujhe ki
"main tumse pyar karti ***",
Har waqt teri yaadon me kho kar
"main tera hi intezar karti ***"

Luta denge apni sari khusi tujhpar,
Main pyar karta *** tujhse yakin kar mujhpar,
Yakin kar mujhpar.....
TRANSLATION OF POEM TITLE :-WANTS TO GET YOU
judy smith May 2016
After Aishwarya Rai Bachchan gave us some impressive red carpet outings, all eyes were on Sonam Kapoor as she made her sixth Cannes appearance in a row. And boy, she lived up to our expectations in a whimsical Ralph and Russo sari-inspired gown with half cape. Her styling was bang on with pink lips, dewy makeup and middle-parted neat tresses.

Designers give thumbs up to the actor, without a second thought. “Sonam looks spectacular. I love the dramatic outfit. I loved the fact that Sonam wore no jewellery (except for a ring) and kept her hair straight with some interesting eye makeup,” says designer Manish Malhotra.

“I love this look. It is a great example of something experimentally grand and classic at the same time. I also like the jersey in the top portion, which adds a very modern and sporty vibe to a traditional embroidered half cape sari inspired gown. There is a duality I can sense here and it has surprising familiarity in terms of a classic Balenciaga vibe,” says designer Rahul Mishra.

Designer Rina Dhaka also loves her look, but believes that subtler looks can also work the same magic . “Sonam looks gorgeous. The outfit has a lot of volume, and yet it is controlled and figure hugging. I would call her a drape crusader,” she says, adding, “However, unlike Indian actors, international actors are going for understated, simpler looks. We guys tend to take on too much embroidery, making it look theatrical. These looks are bridal by western standards. But our audiences like this.”Read more at:www.marieaustralia.com/formal-dresses-brisbane | www.marieaustralia.com/formal-dresses-melbourne
102216 #PortBarton

Bata pa lang ako,
Pinagmamasdan na kita.
Sariwa sa kamusmusan,
Puno ng mga tanong na "bakit?"

Ba't ayaw **** magpakita?
Na kailangan Mo pang magtago sa mga ulap;
Na hindi ko maabang-abangan
Ang eksaktong pagsikat at paglubog Mo.

Ba't Mo ako sinusunog?
Na sa t'wing naglalakad ako,
Sinasaktan mo ang mga balat ko.
Na hindi ka nagsasabing
Magdala ako ng payong o kapote.

At ba't lagi mo akong ginigising?
Na hudyat ng pagbibilang ng panahon,
Na kailangan ko pang bumangon
At buhayin ang sarili't umahon.

---

Di Ko na kailangang magpasikat sayo
Pagkat hindi na lihim ang Liwanag Ko.
Ilang lugar na rin ang pinasuyod Ko sayo --
Sa Norte at Sur, buhay ang presesya Ko.
"Walang kupas at walang katulad,"
Yan ang sambit mo.

Ika'y Aking saksi;
Sa iba't ibang pagbunyag Ko ng Aking Sarili --
Sa iba't ibang katauhang may sari't sari ring kwento:
Silang simpleng manggagawang
Lakas ay Sa'kin ang paghugot.

Isabit Mo ang bawat larawan
Sa dingding **** Aking ipinagtitibay.
Nais Kong mailawan
Ang bawat madilim **** espayo.
Madilim man, nakikita Kita.

---

Ikaw ang Pag-asa;
At Sayo dumadaloy ang lahat.
Kakatok ang Iyong Sinag sa butas-butas kong mga haligi.

Pangako mo'y pasalubong
Kaya't ako'y sabik sa pagdating Mo.
Sasalubungin kita saking pagbangon
At bubuksan ang aking mga bintana,
Bilang pahiwatig
Na nais kong taglayin ang Ilaw Mo.

Bukas ang pintuan ko Sayo;
Ikandado Mo ako, tangan ang di papupunding Liwanag --
Yan ang pagpapasakop ko;
Saklawan Mo sanang ganap ang hain ko.

Gagayak ako sa Iyong saglit na pamamaalam
Na siyang susubok sa Ilaw na pinaiwan Mo sakin.
At may galak akong magsisindi sa bawat poste,
Ng gaserang may purong langis.
Iihipan ko ito sa aking pahinga,
At sadyang ang dilim
Ay tamang pansamantala lamang.

---
Tiyak ang oras mo
At singhaba ng araw ang pasensya mo.
Nagbabalik akong may hubad na sandalyas --
Marumi ako pero saking pag-uwi,
Dito rin pala ang paghuhugas.

Pinagmamasdan ko ang putik sa mga paa ko
Maging ang alikabok sa mga palad ko --
Pawang nakuha ko sa trabahong
Bansag saki'y tagautos.

Pansin ko, ang dumi-dumi ko pala;
Kailangan ko nang pagpagan ang sarili;
At pawang ang lahat pala'y
Di ko makikita nang wala Ka.
Ang pagbabalik ni Juan sa mumunting tahanan; at ang pagmulat ng Araw.
Meher Dabral Jul 2014
There has been a lot of talk going around on face-book and other social networking sites about how girls these days are becoming shameless and have no hesitation in showing of their bra straps from under their tops or wear hot pants in the public or go out partying till late at night. Why are girls being subjected to such comments and derogatory accusations that they are themselves responsible for being *****? No girl in this world would like to be *****. It is not their choice. They are forced to succumb to such untoward actions of men. Women are abducted and ***** whether be it at night or in sheer daylight. They are being made victims of allegations that it is because of their short clothes, their late night partying and the new WESTERN culture that men are aroused and hence are compelled to fall for such repulsive man-oeuvres. People generally call these, self-created problems by women.

Today, India is trying to emulate the WESTERN countries in every aspect. There is a lot of heat beating around the education system being followed by one of the biggest universities in the country as to whether to follow the footsteps of the WEST or not. Be it in the areas of education, fashion, ideals India is keeping up with the affluence of the west. Nowadays, India is seen as a modern country but one of the things that is keeping it down from becoming one of the developed countries is the excessive crime rate especially the brutality against the women of the country. Despite the increasing feminism in the country, women are being victimized almost daily. Irrespective of the efforts by the government to protect the women of this country, men don’t seem to adhere to the consequences.
It is so ironical, that in one of the biggest democratic country of the world where freedom of speech is a constitutional right given to all citizens, women, who are considered to be the “DEVI” and are given such importance and high stature, their voices are being muted when raised to protest against something evil happening to them.  Power and money play such important role in diminishing such evil deeds but only in the favor of men. Just for the sake of saying, men and women are considered equal but when it comes to the actual application of such laws, women are always pushed back.
Coming back to the point, women are not ***** because of the clothes they wear, women of all ages wear short clothes outside of India, then why is it only in India that women are ***** brutally and then blamed for the same. It is not the dressing sense of women that is the main rationale for women being *****, instead it is the mentality of men who cannot keep their junk in their pants after seeing a pretty girl/woman either wearing a short dress or a sari. Their testosterone level spikes up immediately when they see a woman irrespective of their age. If the clothes girls wear was the sole reason for women being *****, then what in god’s name explains the brutality against 3 yr old? ****** 3 yr old or even old women is just an act of shame and satisfaction for men.
Both men and women blame women for the disgusting act of ****. Being someone from the same ***, there are women who blame girls these days and also point a figure at their character when it comes to being assaulted. It is not like we roam around in bikinis or thongs in public; it is just a strap, a bra strap like any other strap of any other clothing like a tank top or camisole. Why should women always sacrifice and give away their wish of wearing what they want, dressing up how they like, and looking pretty? On one hand we are criticized for wearing such short clothes on the other hand we ourselves pity the women living in countries like Saudi Arabia, Dubai, where women are supposed to be covered from head to toe. Our own national dress being as elegant it is, wearing a sari also involves obvious visibility of one’s stomach. But, that is not an issue because it is our national dress. A woman wearing deep neck suites and blouses is not a cause for problem since they are our cultural dresses. Our culture, our values don’t teach us to characterize women on the basis of clothes they wear, a women wearing a sari is equally vulnerable of being a victim of a man’s ****** arousal as is a normal college going girl wearing shorts and spaghetti.
It is in the head of the male gentry, that their unfulfilled ****** needs lead to such disgraceful acts. If in India men are allowed to wear boxers and go out, or no body points a finger at them when they wear hipster jeans and roam around in public showing half of their underpants, then why is it that girls/women are subjected to such carping by the society.  
The convention that “all men are dogs” or “all men are the same” does not apply here. Because of some men, who have no control over themselves and are the culprits behind the discreditable the whole *** is seen as obnoxious people. Even in this world of crime there are men/boys who are decent and respect women be it a 3 yr old infant or an 80 yr old lady. Due to certain men, even such decent men have to go through the same amount of shame and abomination from women.
Our government has taken a few steps In favor of women’s safety by launching fast track courts and by implementing the penal code but the government alone cannot protect us. One of the articles said, “what if the government has banned the use of pepper spray, the red chilli powder used in the kitchen should be brought out of the four walls of the house and put to some greater use.” I totally agree with this comment, so what, if pepper spray is banned, carry chilli powder, carry a mini knife in your purse but just to be used for self-defense, go and take self-defense classes, learn various forms of martial art. Why sit at home and wait for the government to take some actions for our safety. India is a free country, do it yourself. Protect yourself. Save yourself from flagrant men who indulge in ****. Wear what you want, party all you want, make this country safe for yourself and other women. Take a step out of the house, do your thing fearlessly.
this is not a poem, but a thought about the conditions of women in our country.
Shrivastva MK Jun 2015
Ye hawayen kis or le jayengi mujhe,
Kab tak tere ishq me tadpayegi mujhe,
Na koi manzil na koi thikana raha mera ab,
etna dard dekar, Kab aur kis mor pe tumse milayegi mujhe,


Rukh tere pyar ka begana ** gya,
nahi bhul sakta tujhe main kabhi bhi,
Kyoki Tujhpar mera dil bhi deewana ** gya,
Teri yaadon ne mujhe etna dard diya ki,
Ab mere har lavj shayarana ** gya,


Nahi dekh sakta main tera ye udas chehra
Kyoki tumhari khushi hi meri muskan,
Lag jaye tujhe ye meri sari umar
Kyoki tum hi mere sapne aur tum hi mera jahan,
Kyon ruth gya ye pal mujhse,
Rone laga ye dil bhi jabse pyar hua hai tumse,
Shrivastva MK  May 2015
ABHILASHA
Shrivastva MK May 2015
Tu meri aakhiri abhilasha,
Pyar karle tu mujhse jara sa,
etna bhi mat ban anjan tu,
waqt dede apna thora sa,
Tu meri aakhiri abhilasha,
Tu meri aakhiri abhilasha. ...


wothon par meri muskan teri hain,
**** me mere jaan teri hain,
Dil to samjhta hain sirf pyar ki bhasha,
Tu meri aakhiri abhilasha. ..,


Tere bin sari duniya suna sa,
Rahne laga hoon main mra mra sa,
Mud ke dekh lo sanam jara sa,
tu meri aakhiri abhilasha,
tu meri aakhiri abhilasha.. .. ..


Jab se tera main ** gya hoon,
tere khawabo me kho gya hoon,
Kyon khafa ** mujhse bata do zara sa,
tu meri aakhiri abhilasha.. .,


tere dard ko maine apna bna liya,
apni sari khushi tujhpe luta diya,
Kyoki do dilo ka milan hi hota hain
pyar ki paribhasha,
Tu meri aakhiri abhilasha,
tu meri aakhiri abhilasha.. ..
Shrivastva MK Jun 2015
Akela ** gya hoon tere bin jab se tune mujhe chhod diya,
Tor ke mera DIL mere pyar se jo yu mu'h mor liya,
Jab jab dekhi tujhe ye meri udas aankhen,
Chalak gye aansoo Jab yaad aai wo purani batein,
Kaise mitaoo sanam tera ye bharam,
Tujhe chahenge hum har janam,

Teri khusi me maine apni khusi ko dhundh liya,
Tu khush rahe sad'a eske liye maine rab se dua kiya,
Ab saare dard -e- gum bhula diye hum,
Tujhe chahenge hum janam -janam,

Ab har o pal tere bin main dard bhari yaado ke saath ji'h raha hoon,
Ekbar dekh lo mujhe ai jalim,
Tu kisi ke saath muskura rahi aur main akela ro'h raha hoon,
Puchh rahi ye duniya sari bewafa tum ya bewafa ** gye hum,
Tujhe chahenge hum janam janam,

Na mili mujhe tere sath jine ki khushi es janam to kya hua,
Tut gye hain hum, dil ko mere bahut dard hua ,
Khush ** jayengi zindagi meri jab es duniya ko chhod chale jayenge hum o bewafa sanam,
Tujhe chahenge hum har janam....
This poem is especially for those who have loved someone.
Krysel Anson Sep 2018
Dito sa Lungsod ng mga siksikang tren
sa umaga at sa gabi ng paglubog sa mga makinarya,
Ang sentro ng  pabrikang papel at usok, na buong bilis
sa inaliping katapatan at tapang
ay naninirahan palagi sa piling
ng mga madaming mga ipis at daga.

May nalilimutan na mahalaga tungkol
Sa tahimik na hele ng mga flourescent na ilaw, kaalwanan
ng mga matatayog na pangako ng condo't bagong mga kainan, magagarang mga pabuya.
Mga panibagong mga tagisan ng lakas
sa mga makabagong Coliseum ng Roma,
sa bawat amoy ng dugo at bagong silang.

May tipo ng sukal na wala sa mga gubat, at tunog ng mga
malalakas na putok ng baril na wala sa digmaan.
Tila sa kahit anong panahon, mag-alsa man mismo ang Kalikasan
at magpadala ng Tsunami,
magpalindol at magpaputok ng bulkan
sa panahon ng kakaibang asul at pula na buwan
sa pagkakabuwal ng bagong bilang
ng mga magsasakang sa mga mass-suicide
mula India, Korea, at Pilipinas dahil sa di-pantay
na mga batas kalakalan:

Ipadala man ng mga makata't hukbong
gerilya ang kanilang pinakamatikas at
pinakamatatapat na mga bilang sa mga pagsubok
ng panibagong mga pag-aaral at pagsasapraktika,
maaaring Puting Elepante din ang
hindi sasapat ang kabayaran para sa mga utang
na dapat matagal nang nabura at naigpawan.

Mula sa lakas at pwersa hindi lang ng mga diyos
ng mga sari-saring pampulitikang mga pormasyong nagdidirehe
sa mga kilos ng mga taong kapit na sa patalim,
Kung hindi mula din sa lakas ng mga nangahas mabuhay
at lumikha ng mga paraan para makapagpatuloy na
makapagaral ng sariling pagkamulat:

Ang kaaway na papel na salapi o papel na tigre
ay nilikha din ng tao para din lamang
maunawaan ang mga sariling kahinaan,
mamulat sa mga repleksyon ng mga nagbabagong
sarili sa gitna ng unos, upang matiyak ang yapak at
mabuo ang mga hanay at kahandaan ng mga
unang hawan, at huling mga walis.
Ang mga kalabisan ay para lamang mapatingkad
ang kahinaang dala ng kasaysayang nagluwal,
ang kawalan ng pagpapahalaga sa binubuhay na mga palitan.#
English Translation to follow.

— The End —