Sa ilalim ng buwan nakatitig sa kawalan
Kasabay ng huni ng kuliglig sa kapaligiran
Iniisip ang pangarap at kapalaran
At ang bansang maparoroonan

Bakas ng yapak saan paroroon?
Maihahatid kaya sa tamang Panahon
Sa bawat dampi ng along Mahinahon
May bakas kayang maiiwan paglisan ng alon?

The pain is burning my soul
Like the the sky covered up by black
And then the rain is going to flows
Like my tears is never gone
Between two hands
I look up
I talk to god
That end this life instead I cut again
All the scars are never heal
And my heart is still broken
Don't have anybody
spend whole day with a paper and pencil
In the cold dark room sitting in the corner
By this story I found you
Who maybe listening to my prisoner voice
This is truly my story
This is truly my feelings
But I used to call this
poem

Dear Daddy,
Why do you have to leave me when I was so young?
I need you always here by my side
You are so selfish for leaving me I'm nine
Thought's and memories isn't enough dad
I don't even have a clue that life is tough
10 years passed
I'm nineteen today
I'm still missing the man I used to call Daddy
Now I'm blowing my candle wishing all the times back
The times that I had a father who thought me how to smile
..............
Now I realized
That My Hero
Is gone

It's completely finished

  But I started

Over again

From the top to bottom

But still,it seems

Unappreciated

Like you do to our
Relationship

Is totally you don't appriciate

So I leaving you a space

Every words that I called sentences

Like us that never

Contiguous

This is seems to be long

But you know you're always
Wrong

This is just my concise poem

That want to remind you

Remindful to you
That once in your
Life
There's one me
Who
Once was used to love you

Even you don't
Love me back as I do

Paka-isipin ang bawat salitang sasambitin
Bigyan ng pansin ang aking damdamin
Hindi mo man pansin sa isang minuto lang masaya kong araw ay natakluban na ng lumbay
Dahil sa prangka **** bibig
Na makabasag araw!

Sa buka ng bibig
Tagos sa puso't isip
Sabay sayong halakhak ang aking pagtangis
Sana'y pinag-isipan ang bawat letrang binitawan
At sana'y batid mo na ako'y nasaktan
At makulay kong araw ay
lumisan na ng tuluyan

Magandang samahan ay
Inagus na ng luha
Patungo sa pusong may patlang sa gitna
Sanhi ng iyong salita
Na tumusok sa gitna
Ng aking pusong noo'y banal
At buo pa ng pagmamahal ng isang tunay na pamilya

Ngayo'y ikaw pa ang galit
at ako pa ang sinisi
Winika mo pa na akoy sensitibo't
Madaling masaktan
Gayong ikaw ang may kasalanan
At maysanhi ng aking kalungkutan.

Musika'y karamay
Musika'y Kaibigan
Musikay may saya sa kabila
Ng kalungkutan

Tinagpian ng musika
Ang puso kong nawasak
Sa pag-ibig nga'y nabigo
Puso ay nasaktan
Musika'y may lihim
May Luna's din palang taglay

Salamat sa iyo
Gumawa ka ng kanta
Salamat sayo at Salamat sa musika
Sa tuwina'y may karamay
Sa lahat ng oras
Sa bawat sandali
At kahit saan pa
Salamat sa musika heto na ako
At  nakapag
    MOVEON NA

Ako'y mailap
Pag si Ina'y kapiling
Kung ako'y umasta parang
Hindi sya nakikita
Parabang sa isip ko'y ako lang
Mag-isa

Anong mali?
Tanong ko sa  sarili
Anong mali at ganito ako
Umasta,
Sa harap ni Inay na nagbigay
Buhay sa kagaya kong walang
Kwenta

Pero bakit ba?
Gusto ko ba na isilang nya ang
Kagaya kong basura na ay wala pang kwenta?

Sukdulan na siguro
Ang hinanakit ni Ina sa akin
Kayat luha nya'y hindi na napigil
Ako'y sinumbatan
Lahat ng kamalian ko'y
Sinambit
Sa unang pagkakataon
Si Ina ay nagalit

Ako'y nagtaka
Sa aking nadarama
Ang puso ko'y bakit tila sasabog na
Sa nakitang luha
Na umagus pababa

Isang gaya ko
Ang nagpaluha sa Kanya
O, anung hirap at
Sakit pala
Ang makitang lumuha
Ang Ginang na nagpalaki't umaruga
Sa gaya kong walang kwenta

Ngayu'y alam kuna
Ang damdamin ni Ina
Ako ay nangakong
Magbabago na, upang damdami'y ni Ina hindi na masaktan pa
At brilyante  nyang mata'y hindi na tumangis pa

Ang mahal kong Ina nasa malayo na
Paano na ang pramis ko
Tila naging abo na

Masakit isiping
Pagmamahal ay di naipadama
Sa nag-iisa kong Reyna
Na nagpahalaga sa kagayakong basura na'y wala pang kwenta

Sumilip ang Araw
Sa mata kong nakapikit
Kahit natakluban na ng luha ang mata
Batid kong si Ina'y nasa tagiliran ko pala
Nakatayo at nakangiti,may alay na pagmamahal ang brilyante nyang mga mata

Hinagkan ko si Nanay
Tudo bigay ang dabest kong yakap
Sabay dampi ng matamis kong halik sakanyang pisngi
Batid ko si Nanay ay nagtaka
Tila nagulat pa nga sa bago kung pag-asta

Labis akong nasaktan
Sa panaginip na handa ng may kapal
Tiyak ako'y kanyang sinubok
Upang malaman ko na ang halaga ni  Nanay ay di lamang sintaas ng bundok
Kundi sinlawak din pala dagat

Ang mahagkan pala si Nanay
Ay Walang kasing sarap
Sa haba nang panahon sanay
Noon kupa nadanas
Ang mayakap si Nanay kahit gaano pa katagal
Ay hindi ako magsasawa
Ohh,kay saya maranasan ang ganito
Ang makapiling si Nanay
Buo na ang araw ko

Ang pramis ko Nay ay isa lang
Mamahalin kita higit pa sa buhay kong taglay
basta ba dito kalang at hindi lilisan