Ako'y humakbang, bitbit ang damdaming puno ng kalituhan
Nilakbay ko ito kasama ng aking mga paang nabibigatan
Binibilang kung ilang tao ang nadaratnan
Kagaya ko rin kaya sila?

Mahirap tumakas sa mga bagay na pilit na humahabol sa'yo
Mahirap maghanap sa mga bagay na nakatago
Hindi ko nga alam kung ano na tong ginagawa ko
Tatakas ba ako? O mananatili sa di mawaring yugto.

Tumahak uli ang aking mga paa
Rinig ang bawat tunog na likha
Ngunit hindi ito tulad ng dati
Hindi ko na kabisado ang mga tandaan
Tinatapakan ko na rin ang mga nadaraanang linya sa daan

Oo, hindi ito tulad ng dati
Pero eto na, nandito na ako
Sa wakas nakarating na rin ako

Humanap ako ng angkop na puwesto
Ako'y umupo at minasdan ang paligid na gulong-gulo
Hinanap ko ang bakas sa mga silid
Ikaw pa rin ang naiisip
Litong-litong-lito na ako.

Pilit kong tinatakasan ang gulo
Pumunta ako sa ibang lugar, nag ibayo
Ngunit isang malaking kamalian pala ang lahat
Hindi ko pala to matatakasan sa simpleng pag ibayo lamang
Dahil ito'y kasama ko
Kasama ko ang aking tinatakasan
Ang sarili ko
Dahil ika'y nakatira pa rin sa aking puso

At ngayon ako'y nasa kawalan, pilit pa ring kinakalimutan ang nakaraan

"Di na kita mahal, tapusin na natin 'to"
"Tama na, di na ikaw ang lamn ng puso ko."
Mga salitang huling naring mula sayo
At dahilan para bumagal ang ikot ng mudo

Masakit , dibdib ko sumisikip
ginawa ko lahat
pero puso ko iyong winasak
ang gulo, bakit ganito?
anong nangyare at bigla kang umiba ng landas
at sa relasyong ito kumalas

gulong-gulo sa sistema
nagbabagong mga klima
nauubusan ng salitang maitugma
sa gabing malamig, ikalabing-lima

namamaalam, dating eksena
eksenang nabuo sa pantasya
binabalot ng tuwa't halina
tuluyan nang dumidistansya

tila'y pilit pinupuna
sandaling naglalaho na
tuwing nasisilayan
binabalot ng iyak ng paglisan

kumukupas na ang mundo
memoryang nakakandado
nawa'y mapagtanto
nawa'y mapagtanto

Mahal naalala mo pa kaya ang mga panahon nakahawak ang mga kamay natin,
Nung dating tayo nagmamahalan at ako lang mahal mo.

Nung mga panahon hindi pa tayo nag sasakitan.
Nung sakit na hindi ko nadama ngayon pero AKO NGA LANG PALA NAG MAHAL SA RELASYON Nato

Naranasan ko na naloko,nasaktan,at naiwan.
Nadito ako sa punto sa buhay ko kung saan naiisip ko na sumuko
Pagkat gulong gulo na ang aking isipan.

Kung ipaglaban pa ba kita?
Umpisahan **** paniwalain ang sarili mo na hindi ka naman dapat lumaban.
Hindi totoong mananalo ka sa digmaan dahil sa umpisa palang ako nga pala nagmahal sa relasyon natin dalawa

021816

Minsan, nagsasalita ang mga lata
Napakaingay at mistulang sirang plaka.
May yugyugan pa
Ng mga baryang hindi mabilang-bilang.

Ang latang nanahimik, kikibo rin pala
Pag tinapunan ng barya,
Kakalansing siya.
Hawak ng nanlilimos ng simpatya,
Ngunit sino siyang taya?
Waring nagsisipilahan pa sila
Sa pagtapon ng sentimo
Na tila baga lahat ay uhaw sa pansin.

Kapag binigyan mo,
Kakapit sila sa damit at magmamantsa
May bakas ng mga kamay
Kaya't sila'y wagi sa panlilimos.

Kaya't minsan, hindi ako naaawa sa kanila
Pagkat pagbubulaslas nila'y walang kasiguraduhan.
Saanmang anggulo,
Hindi masiyasat ang katotohanan.

Sila mismo, gulung-gulo sa kabuuan
Ni hindi tiyak ang nilalaman
At kuwento'y niyupi-yupi,
Buhay sa kanya-kanyang kalupi.
Tunog-lata nga naman.

Bakit kaya nagkaganito
Tila ako'y gulong-gulo
Sa nangyayari ngayon sa barkada
Tila pagsasamaha'y mawawala

Ngayo'y hindi nagkaintindihan
Sama ng loob ay naglabasan
Tila ako'y mapapatungayaw
Sa kakaiba nilang kilos at galaw

Pagkakaibigan na ating inukit
Ngayo'y tila damit na gulanit
Bigla na lang bang maglalaho
At pagsasamaha'y mahinto?

Sana muling magbalik
Ang samahan na dati'y kay tamis
Sana hindi ninyo malimutan
Ang ating pagkakaibigan

Ang 'yong tinig ang taga pag pakalma sa tuwing puso't isip ay gulong gulo

Ikaw ang kapayapaan sa magulo kong mundo

Ikaw ang araw na sumisikat sa maulan kong mundo

Mga salita **** "nandito lang ako, hindi kita bibitawan"

Ang sarap sarap sa pakiramdam na may isang ikaw sa buhay ko

Sa'yong piling, luha'y napapalitan ng ngiti

Hindi man magawang hagkan dahil tayo'y malayo sa isa't isa

Dama ko pa rin ang mga yakap **** pumapawi sa aking lumbay

Ngunit ngayo'y nasaan?

Tila ba lahat ay nag bago na

Muli ko pa bang maririnig ang 'yong tinig?

Matutupad ba ang pangakong hanggang dulo?

Ang tayo ba'y maibabalik pa sa dati?

Ano man ang sagot ng tadhana

Tatanggapin

Masaktan man o maging masaya

Tanging hiling ko lang sa'yo

Ako sana'y huwag kakalimutan

Lagi mo sanang tandaan na merong ako

Na mahal ka at patuloy kang mamahalin

Hanggang dulo

Pag-ibig na ito’y pagkagulo-gulo,
Kung minsa’y baluktot, kung minsan ay wasto,
Bulag ang katulad, tila nalilito
Kung minsa’y may sakit ng pagkasiphayo.

Ngunit kung tunay nga, wagas at dakila,
Madarama nama’y kilig sa simula,
Sa gitna ay ngiti at dulo’y may tuwa,
Kung magmamahal ka ng tapat at akma.

Sa daraang araw, oras at sandali,
Kahit na mag-isa, ikaw ay ngingiti,
Kung maaalala ang suyuang huli,
At ang matatamis na sintang mabuti.

At ang minamahal kung makakapiling
Ay tila kaybilis ng oras sa dingding
Hahalik sa pisngi at saka yayakapin,
Limot ang problema, hindi makakain.

Kung ika’y iibig, tandaan mo lamang,
Ang tunay na kulay, sikaping sulyapan,
Pagkat marami diya’y nagpapanggap lamang,
Sa baba ng lupa ang pinanggalingan!

Pangyayaring di ko aakalain
Ikaw na nakahuli ng aking paningin
Anyo **** sa isip ko'y tumanim
Liwanag ang dulot sa mundo kong nababalot ng lungkot at dilim.

Oras, araw, bwan, taon ang nagdaan
Pagtingin sa iyo'y tila nananahan
Pag-ibig na nga ba ang nararandaman?
O nararapat ang puso'y mag dahan-dahan.

Simple lang ang aking hiling
Nawa, tinig ng puso ay dinggin
Panalangin ng sarili sa mga bituwin
Maging kaibigan ka, kahit di na mapa sa aking piling.

Ngunit ang isip ay nababahala
Sa puso, ito'y naghahatid ng kirot at pagkasira
Ang dating dulot ng pag-ngiti, ngayon ay pag luha
Bakit ba ang sarili sa iyo'y di nagsasawa?

O aking ****-usap sa iyo
Sana naman, ako'y pakinggan mo
Sa akin nawa ay huwag lumayo
Kahit na kakilala mo lang ako.

Isip ko'y gulong-gulo
Ulo'y di makapag-isip ng diretso
Puso'y nangangailangan ng mga payo
Tanggapin mo nawa ang pagsusumamo.

habang naglalakad ako pauwi ng bahay
bitbit ang napakabigat na bag
laman ang mga gamit na kinakailangan
may nakita akong kumikintab na bilog sa dinadaanan
huminto ako, napatigil at tinignan
at nakita ko itong piso
pero imbis na kunin ko ito at ipangbayad sa jeep
tinago ko ito at tinabi sa isa pang piso
dahil alam ko ang pakiramdam na nag-iisa
sa dilim, gulo at ingay

sa sarili **** paang naglalakad sa kalyeng madalas ikaw lang magisa, na minsan iniisip mo na sana may isang taong sumasabay sa agos ng galaw nang iyong mga paa
sa sarili **** kamay na tumatama sa lamig ng simoy ng hangin, iniisip na sana may isang kamay na handang hawakan ito sa lamig at init

sana isang araw, hindi na anino ang kasabay mo pauwi
kundi isang tahanan

Nakatindig sa harap ng mga nangagdaan
Sa pagtunog ng batingaw, ikaw ang s'yang naaalala, na ikaw sana'y magbalik.
Ako ngayo'y nakabinbin sa bangin ng kalungkutan: Nasa'n ka na nga ba?
Sadyang 'di kita matanaw kahit man lang ay saglit.

Nalulunod ako sa mga luha
sa bawat oras ng pagkadapa,
Nakapako sa krus ng pag-iisa't pighati;
'Sang pinsala dulot ng pag-ibig
na nawaglit lang ng bigla
Nasa'n ka na nga ba?
Hinahanap-hanap kita sa bawat sandali.

Nakakulong sa rehas ng iyong pagmamahal,
At sa pagdating ng hating-gabi,
ginagapos ng lubid ng karimlan:
Walang mahagilap na dahilan
sa paglayo mo mula sa 'king piling,
Bukod-tanging kahapon na lamang
ang aking sinusubukang gunitain.

Subalit gulo ang s'yang aking batid,
pait ang s'yang aking lasap;
Ni walang kapayapaan,
ni bigkis man lang ng galak.
Tayo sana'y habangbuhay na, ba't ka pa lumisan?
Nasa'n  ka na nga ba?

At kung hindi ka pa rin darating,
sa panahong mundo na'y magdidilim,
Maghihintay pa rin ako sa 'yo
hanggang mayro'n pang akay na takipsilim.

Kasing gulo ng nangingig na kamay
Ang desperadong utak na matamlay

Sa madilim at malaking kwarto
Walang laman, kahit na nga anino

Walang kulay sa madilim na sulok ng bahay
Nabubuhay sa hinga ngunit mistulang walang saysay

Kung minsan mas manhid pa sa patay
Ang katawang malamig na nakalatay

In the mirror image of a life I have not yet seen
one side a life surviving not living
the other all the wanderlust possibilities
my spiritual needs yearning desires guiding me

soaring through the sky where the angels fly
cotton soft puffy clouds sunshine prisms all around
calm picturesque freedom flowing delicate elegance
the aqua marine reflections from the oceans and the coral seas

majestic cliffs of Moher beds of Namur Ian
shale and sandstone moss green with gray tones
ancient river channels cutting through below
razor bills black with white undersides
monogamous birds one mate for life
grey seals, porpoise’s basking sharks minke whales
enormous sunfish feral goats, foxes, badgers and the Irish hare

the forest and trees higher than you can climb or see
pine cones autumn leaves amber brush fluttering
orange yellows crimson glittery golds season of beauty to behold
sleeping at night with open windows
under covers snuggled warm your face and nose briskly cold

a humble cottage on a rocky cliff
flashing lighthouse in the distance
waves breaking curling over into foam
rumbling crashing one after the next
dolphins dancing twirling laughing playing the children of the sea
magnificent whales splashing jumping singing rhythmical harmony

artic circle captivating mountain wilderness
Yukon’s pristine dempster highway breathtaking
foothills covered with chromatic tundra and celestial fireworks
fiery fall radiance dappling off the crystal clear lakes and creeks
grizzly bears and cubs fumble fishing, prancing reindeer
the woodsmen devil wolverine gulo mustelidae

private aurora hunting for the best magic light clear sky
beside a campfire with hot chocolate and roasting marshmallows
beneath kaleidoscopic crown of the borealis polychromatic hues
illuminating vibrating tones of purples winter greens and blues

wild horses running free on the oceans shore
zebras, long neck giraffes hearing the lions roar
elephants’ trunk eating peanuts from my hand
riding a camel on the desert sand

I don’t want to leave before I see
all of the world’s delicate majesties
break free of a life of sorrow and stress
experience this life the way it was meant

universal splendor engulfs my essence
wraps itself around me calling and pulling internally
mystical mysteries the forests living beings
stay lost in the woods with them for eternity

need to be as one with earth, animals and the breeze
through this window I vividly see
every piece of them in every piece of me
stars, twilight the moon how it shines
inside your body stimulates your mind

all of nature breathes in every part
calming my tortured painful heart
seeing there’s so much more to you,
understanding tides, the powder blue skies
paired grey wolves howling under the moon whimpering cries

connection you have to all worldly things
taking the time and reeling all of them in
swaying under the twinkling stars
skinning dipping in the dark

fawn’s first peek, frolicking playful antics of lion cubs
and their mothers hovering protective love
greenest of grass light and bright with a faint bluish cast
verdant diamond field meadow of effervescent wildflowers
all the colors on the color wheel
and maybe discover a few new ones still
sensual loveliness breath taking appeal

lay down slumber there for the day,
around your head butterflies fluttering in the sunshine play
bumble bee’s buzzing, honey suckle lilac
intoxicating fragrant scent

that place we all go to feel carefree
a permanent vacation from man’s society
that place we want to stay and never leave
imagine how many of them there may be

I want to spend the rest of my days
adventuring how many there are out there for me
fantasy wonderlands reality?
this planet earth holds infinitely

than I can leave this well lived life
to my heaven surrounded by
all the innocent creatures for all of time
that to me is eternally sublime
with no regrets left behind