Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 
Where would we go
if tomorrow never came
would the flowers still grow
if we never felt the rain
would you still love me
even after the pain
and miss me when I'm gone

Would fire still burn a flame
and would you call out my name
in dreams that only fade
would you still love me
when our eyes couldn't see
the memories we made

Would yesterday still remain
if I was to hold you again
and your heart I could mend
would you look at me
if I gave you more to see
would you still love me
if we were able to be
what we were in a song
Spiritwind ©2016
032816

Ikaw ang siyang umaga,
Ikaw ang takipsilim at gabi.

Lilihis man ang pagkatao,
Ako'y saksi sa matamis **** mga ngiti.
Nahilom na ang pusong tigang,
Ang pusong niyupi't binulsa't itinapon.
Pero ang pintig nito'y musika pa rin
Sa alon at agos ng kahapon at ngayon.

Ikaw ang alalay ng bagong umaga,
Ang umaga mo nama'y iba
At ang paggising ay kaylayo.

Paulit-ulit man ang mensaheng hindi maisulat-sulat,
Ni hindi maibig ng pusong may yurak.

Hawak mo ang gitarang may ibang sinusuyo,
Nagmimintis ang ngiting
Kailan lamang sa akin ang agos.
Pagkakataon, siya nga namang dibuho na lang
Lanta na ng bulaklak sa disyertong palapag.
 Mar 2016 Laura Palmer
Lunar
You usually make breakfast,
But this morning you were in bed.
To find your arms around me,
On your shoulder lies my head.
You normally don't use perfume,
So I breathe in the human smell,
Your arms around me get tighter,
Longing, is what our actions yell.
I nuzzle my face to your collarbones,
Your face buried in my hair.
I pulled your ear and said,
"Make breakfast, I'm hungry.
We can just share."
But you laughed as you bit my ear,
"But I'm already having it.
You're my breakfast in bed."
i can be a morning person too,
if i wake up to you, wjh.
021816

Minsan, nagsasalita ang mga lata
Napakaingay at mistulang sirang plaka.
May yugyugan pa
Ng mga baryang hindi mabilang-bilang.

Ang latang nanahimik, kikibo rin pala
Pag tinapunan ng barya,
Kakalansing siya.
Hawak ng nanlilimos ng simpatya,
Ngunit sino siyang taya?
Waring nagsisipilahan pa sila
Sa pagtapon ng sentimo
Na tila baga lahat ay uhaw sa pansin.

Kapag binigyan mo,
Kakapit sila sa damit at magmamantsa
May bakas ng mga kamay
Kaya't sila'y wagi sa panlilimos.

Kaya't minsan, hindi ako naaawa sa kanila
Pagkat pagbubulaslas nila'y walang kasiguraduhan.
Saanmang anggulo,
Hindi masiyasat ang katotohanan.

Sila mismo, gulung-gulo sa kabuuan
Ni hindi tiyak ang nilalaman
At kuwento'y niyupi-yupi,
Buhay sa kanya-kanyang kalupi.
Tunog-lata nga naman.
Grabe ang away sa social media ngayon ukol sa LGBT at kay Pacman. Dagdagan pa ng mga maling anggulo na gugulo sa isipan ng bawat Juan. Minsan nga naman, kapag tumayo ka sa tama, titirahin ka.

Social media nga naman, syempre para kumita sila. Ipagdasal natin ang bayan natin.
032116

Sumayad ang takong ng apat na kandidato
Hindi para mangalakal at maghain
ng kani-kaniyang plataporma.
Alay ang boses para sa nagkakalansingang masa,
Habang magbabanyera ng laway ng pananalita.
Tagisan, ika nga
Tahasang pagbubukambibig ng motibo sa bayang
May kinabukasan pa.

BINAYubay nga ba ang Pilipinas naming mahal?
Sa FOI na minsang itinapo'y ano ang tugon?
Hampas-lupa ba ang mga Pilipino
Para magbulag-bulagan
Sa binulsang kaban ng bayan?
Yang pambobola nyong haing 5Ps
Saan nga ba ang liderato ng ngiting may bungisngis?
At sa pagbaba ng tax, maibabalik nyo ba
Ang nasa bangko ninyong
May iba't ibang ngalan?
Sagot ba ang waivers at ilang kasulatan?
Kamusta naman ang assets nyo at liquidations?
Sana'y hindi maging makati ang mga kamay,
Gawin **** mala-Makati, wag lang ulitin ang pangangati.

Mala-Talk Back and You're Dead,
Yan ang peg ng kamandag ni Duterte.
Palabiro raw sya't matalas ang dila,
Bagkus ang masa'y panay ang tugon sa kamao niya.
Kamay na bakal, iyo bang ibabalik?
Sabik nga ba sa Death Penalty ang kinauukulan?
Sa posibleng anim na buwan ng iyong pag-upo,
Sana'y malinis ang minsang Tuwid raw na Daan.
Posible bang dahas ang kasagutan
Sa bayang talamak ang bayaran at tulakan?

Tila saulado mo ang bawat numero,
Ang galang mo Poe, nagmula nga ba sa pusong Pilipino?
Paano nga kung nagising kang
May alarma sa Bayan,
Babangon ka ba talaga't di kami tatalikuran?
Wag sanang gaya ng pagtapon mo
Sa Amerikang minsang naging bayan mo rin.
Paano mo babalansehin ang tulong
Ng malalaking korporasyon sayo?
Boto ba nila'y hindi mo binili?
Wala bang kapalit ang oo
Ng mga batikan at mayayamang negosyante?

MARami ka nang satsat sa Daang Matuwid na yan,
Talamak na rin ang paghuhugas-kamay
Para sa patapos nang administrasyon.
Ba't nga ba panay ang pag-eendorso mo
Sa sarili't tila baga sayo nanggaling ang pondo noong Yolanda.
Naroon ka nga't ika'y ligaw at wala raw tugon,
Ano itong alarma mo raw
Pag nandyan lamang ang kamera.
Wala bang tiwala sayo si PNoy?
At tinago pa sayo ang nauukol sa mamasapano?
Kamusta po ang pag-endorso ng Pangulo sayo?
Sana'y inasikaso niya na lang
Ang nahuhuling termino.

Marami na po kayong mga pangako,
Naawa nga kami sa Translator
Pagkat gulung-gulo rin siya
Sa pag-aagawan ng oras at mikropono.

Magandang ideya ang naganap na mga Debate,
Pagkat nauntog ang Bayan,
Nagigising aming diwa't magigisa ang tamang boto.
Ang boto ng bawat Juan,
Para yan sa Bayan.
Sana'y matiyak po nating
Wala nga tayong kinikilangan
Maliban sa malinis na eleksyon.

Tayo ang simula, kapwa ko mga Juan!
Maging wais tayo!
Makialam para sa Bayan!
Gising Pilipinas!

"Alab ng puso,
Sa dibdib ko'y buhay!"
- Lupang Hinirang
I'm too simple, as a stone,
***** and accidentally cast
like anything from my hands,
So easily dropping and lone.

So detached, millions miles away
where I collected shifting dreams
I don't expect you to understand.
Lows to forgive and highs to save,
Either I belong among mood swings.

Only turning the tide it could shut the door
so why this shiver down my spine?
I'm used to overthink, what's that for?
Bad habits ain't go rubbing my eyes,
like a cruel crack in my lips, though,
It hurt almost any time I got to smile.

Truth is I can't stand my days,
fool geometry of no tomorrow,
unsteady, lying under the waves
and no more than low or narrow
my body hadn't but should find that place.

As hollow as a hurricane
that must pass through but be mindful,
when feelings rise up their head
before winter wind they turn into blue,
like a runaway horse put at bay
as for now just biting dust and dew.

Stop me or ride on, just take my hand...
Slow burn, simply starting from the end.
The comic convention
has cardboard cutouts of
all of the main characters of
Harry Potter.

Harry,
Ron,
Hermione,
etc.
All motionless in a river of people,
glossy but worn down,
bathed in cold white halogen.

And one by one,
the cosplayers—
the Harrys
Rons
Hermiones,
etc.

Have their pictures taken
with the cutouts,
one cardboard cutout cut out
and replaced with a real human being.

Being human, we
crave companionship,
fear solitude,
crave solitude,
fear companionship.

We try to avoid becoming cardboard
cutouts of ourselves, but sometimes
a retreat into inanimacy
is what the animus needs.

The cosplayers continue to shuffle forward in line
each waiting to pose for a selfie.  Each
politely smiling at the living Harry Potter characters around them,

but not striking up a conversation.
Next page