Para sa puso kong handang lumisan,
Para sa puso kong di na kaya pa ang masaktan.
Para sa tibok nitong unti-unting nauupos,
Para sa mga luhang unti-unting nauubos.
Para sa puso kong nagdurusa,
Para sa puso kong sumisigaw: “Tama na! Tama na”.
Para sa mga taong kinuha ang lahat ng iyo,
Para sa mga taong nakalimutan na ikaw din naman ay tao.
Para sa mga gabing wala kang ibang binigkas kung hindi siya,
Para sa mga araw na nagbabalatkayo kang masaya.

Ang lahat ay lilipas din,
Kapit lang, Dasal ng mariin.

She was a petal. Untouched. Untamed.
She was a beast inside aflame
Half her life she must prove her worth,
Her heart too empty to be considered first.

Lying on these sheets,
Shadows dancing inside my head
Too much depends upon,
Too much expects for more
Voices seek for the hug of a serene sea,
A heart wanting nothing but to be free

The tires were flat,
The gas is dead
Were trapped in this forest
Constantly falling in a hole without an end