Oh magandang binibini, ako’y lubos na nagagalak dahil sa ating mga mumunting palitan ng mga mensahe. Kahit na ito’y di masyadong impormatibo, ako’y lubos na nasisiyahan sa ating mga pinag-uusapan.

Oh binibini, ang bawat ngiti na iyong pinapakita ang siyang nagbibigay sigla sa matamlay kong araw. Ang iyong mga tawa ang siyang nagsisilbing musika sa aking mga tenga, na walang kapantay sa tinig at ganda.

Kahit na sa kakaunting panahon na tayo’y nagkilala, para na kitang kaibigan na kay tagal nang kilala. Ang bawat palitan ng mga letra’t salita ay may kasamang pagmamahal at tuwa. Kaya ang mga salitang ito’y kusang lumalabas sa aking dila.

Oh binibini, nawa’y mapansin mo ang mga problema na dulot mo, sa pagka’t gabi-gabi nalang ako’y di makatulog pag na-aalala ang mga ngiti **** sintamis ng preskong bino at ng mga titig **** kasing init ng siling labuyo.

Nawa’y sa pag idlip mo’y mapaghinipan mo ako, ng ako rin ay makadayo sa mundong tayo lang dalawa ang nandoon. Kung saan malayo tayo sa mga mata ng di nakakaintindi, at sa mga salita ng di nakaka-alam.

Oh binibini, lagi mo sanang tandaan, na kahit saankaman ay laging nasa sayo ang puso ko. Na kahit bagyo ma’y dumaan at mga lindol ay maranasan, na ang pagtingin ko ay laging sayo lamang.

Simula ng makilala ka,
Buhay ko'y sumisigla,
Lagi akong masaya,
Nalaman ko ang tunay na kahulugan ng tuwa at ligaya,
Aking pagsinta,
Bakit nga ba?

Naranasan ko ang mga pambihirang bagay,
Ang mundo ko'y naging makulay,
Binuhay mo ang diwa kong matamlay,

Ikaw ang aking lakas,
Pinakita mo ang aking magandang bukas,
Mula sa simula, gitna, dulo at wakas,
Ang isip at puso ko'y iyong pinatalas,

Madapa man ako'y iyong hinawakan,
Binangon mo ako mula sa lupang aking kinasasadlakan,
Napuntahan ko ang dulo ng kalawakan,
Ang mga puno't halaman,
Ang berdeng kagubatan,
Ang ganda ng kabundukan,
Lahat ng ito'y aking nasisilayan,
Daan ka nga ng pakikipag-ugnayan,
Ika'y gamit sa pakikipagtalastasan,
Daan tungo sa kaunlaran,
Ngunit ako'y nanghihinayang,
Dahil ika'y di kilala ng maraming kabataan,
Sabi nga nila hindi ka magandang pagmasdan,
Di nila namamalayan,
Ika'y maaari nilang maging kaibigan,
Taglay mo ang naiibang kapangyarihan,
Ika'y iniregalo ni Rizal sa kanyang buthing may bahay,
Kay Josephine Bracken ika'y ibinigay,
"Kempis "ka kung tawagin,
Ika'y,"Tagalog Christ"  naman para kay Ferdinand Blumentritt.


Alam kung di matatawaran,
Ang iyong kasiyahan,
Kapag ang mga pahina mo'y binubuksan,
Mabuti kang sandigan!
Sayo nagmumula ang di matatawarang panindigan,
at di-natitinag na katwiran,

Mabuti kang larawan,
Nagsisilbing huwaran,
Magpakailanman!
Maipagmamalaki kahit saan,
Pangako ko ika'y aking dadalhin,
Pupurihin, I-ingatan at papahalagahan,
Hanggang sa aking huling hantungan,
Sayo lamang...... Minamahal kong----aklat!

Binibining aking minimithi, sana'y maging masaya ka sa huling araw nating magkasama,
sana'y ipagpatuloy mo ang iyong pagkamasayahin at palangiti,
dun pa lamang ako'y labis nang masaya kahit ika'y may kasama ka nang iba.

Binibini, sana'y wag kang maawa sa aking pagsuko at pagkabigo sa pag suyo sa iyo.
Dahil sa sandaling nagtangka akong ligawan at pangitiin ka ako'y iyong napasaya nang makita kang nakangiti at masaya nang dahil sakin.

Binibining aking minimithi, ako sana'y iyong patawarin kung minsan ako'y nakakainis na, sana'y maintindihan mo na ikaw lamang ang nagbibigay kulay saaking araw na matamlay at tila walang kinabukasan.

Binibini, sana'y malaman mo na ako'y magiging ok pag dating ng panahon.
Ang hinihiling ko lamang ay ang iyong kasiyahan na sana'y matupad, dahil alam ng lahat na, ang nararapat sayo ay ang kasiyahan sa mundo.

Paalam.

Puno ay tumatanda
Nalalagas ang dahon sa balingkinitang mga sanga
Minsan may lagutok na maririnig- biglang pagluksa

Itanong kung kailan ang mga lawa ay matutuyo
Tubig niyang malinaw, may lalim na hindi matanto
Ito'y pagtahak sa walang hangganang hiwaga

Espiritung gala, isipin ang kalagayan
ng katawang lupaypay
Turukan ng gamot o ng gunita ng kasiglahan
Halik ng kahapon ay alaala ng kahapisan

Hawakan ang kamay na nanginginig
Matamlay na  anak Niya'y sa aruga salat
Ang paglipas ng oras ay gayundin ang pasasalamat
Habaan ang sandali na may hininga't sarap

Pawis na  nakabilad sa hamon ng buhay
Mararanasan ang init at pait
Ang pagpapahalaga sa katapusang ninanais
kaakibat ay lumbay

Paruparong itim magkatambal sa paglipad
May babala man huwag isaisip
Pusang tumawid sa harapan
Ibaling ang paningin
Magrosaryo saglit, sino ang mawawalan

Dapat ba akong maghinala?
Kung noon malambing ka pero ngayon matamlay na?
Madalas magselos kahit wala pang ginagawa?
Pero nag-iba ihip ng hangin, bakit biglang nag-iba?

Dapat ba akong maghinala?
Kung ang mga bagay at gawain na ayaw mo noon
Ang siyang nais mo at pinag-uukulan ngayon ng panahon?

Dapat ba akong maghinala?
Ang mga personal **** bagay noon ay nakakalat lang
Ngayon naman, pinipilit itago kahit sa anong parte ng katawan.

Dapat ba akong maghinala?
Noon nagpapaalam pa kung sasama umalis ang barkada
Ngayon, nagsabi nga pero kung kailan wala ka ng magawa kasi paalis na.

Dapat ba akong maghinala?
Na ni minsan di mo ako pinakilala bilang karelasyon
Basta sinabi ang pangalan, tapos yun na yun.

Dapat ba akong maghinala?
Na ayaw **** ipaalam sa iba  na mayroon ka na
Tinanggal ang mga litrato, para di makita ng iba.

Dapat ba akong maghinala?
Na sa lahat ng nangyari, ikaw ang tama
Sasabihin lang na Mahala kita ..
Maririnig mo lang .. pag nalaman niyang... aalis ka na.

Ang ilog ay salamin ng itinagong kasalanan
na ngayon ay naniningil
Hindi umiimik ito sa pagdaloy
Kahit sa linaw ay nagpalahaw

Tahakin ang landas ng pagkapoot
Ituring kaaway ang kinabukasan
Ang saplot ng nakalipas ay isuot
Ang kasalukuyan ay kalunos-lunos

Birheng rosas ay huwag pitasin
Sa matutulis na tinik nito'y alamin
Na ang kaakit-akit sa plorera ay
ito rin ang mabagsik

Ang nalalantang talulot
Matamlay na tangkay ay namamaluktot
Ang ligaya ay sa isang bahagi lang
Nilalamon ng kalumbayan

Sa ikatlo ng buwan
Gasuklay na hugis ay kakaiba
Habang ang kanluran na binabagtas
ay may alay na pansamantalang kaginhawaan

Itawag sa mga buwitre
ang Kasukdulan, Pamamaalam
Walang hangin sa baga
nilubos-lubos pa
Sinipsip ang buhay hanggang sa lumisan

Kukuyugin ng uod
Lalasapin nang pagkalugod
Tatabunan ng lupa
magsilbing pataba nang dadalawin
minsan ng mga bulaklak

Ikaw na laging nandiyan kapag madilim ang daan
Ikaw, ikaw ang laging tagapunas ng luha ko kapag ako'y nasasaktan
Ikaw, ikaw ang nagpatibok sa puso ko
Ikaw ang nagbago ng mundo kong paulitulit lang
na sawang sawa na sa buhay na nakatunganga lang

pumasok ako sa mundong ginagalawan mo
ngayon nagsisimula ang araw ko na didilat sa umaga
ikaw ang unang gusto makita
yayakap sayo ng mahigpit at hindi naghihintay na ibalik ang yakap na ginawa ko sayo

babangon tayo ng sabay
mula sa higaang matamlay
kakain ng agahan para malamnan ang kumakalam na tiyan
kumpleto na ang araw ko kahit ikaw lang ang kasama ko
komportable ako basta ikaw ang katabi ko
napapanatag ang loob ko kapag tumitingin ka sa mga mata ko
kahit wala kang sinasabi parang nangungusap yung mata mo

matatapos ang agahan at papasok ang tanghalian
hindi na kita kasama sa aking pagkain.
matatapos ang maraming oras
at ako ay naghihintay ng uwian
para muling masilayan ang mala-anghel **** mukha
mahagkan ka ng mahigpit na mahigpit at ikay mahalikan sa mukha.

Oo, matatapos na ang kwento,
matatapos na ang hapunan na kasama mo ako.
matatapos na ang minsa’y malamig at minsa’y mainit na gabi.
ikaw ay muling makakatabi,
sa isang silid na kung saan ikaw lang at ako
ang magkayakap hanggang matapos ang gabi

Maghihintay nanaman ng panibagong bukas
panibagong bukas ng pakiki-pagsapalaran sa magulong mundo na ikaw lang at ako.
sana tayo, hanggang sa dulo.

Yakapin mo ako....
Upang lubos **** mapagtanto,
Na ako sana'y isinilang na santo,
Hindi mo ako mababanaag,
Dala ko'y misteryo sa buhay mo.

Ako sana'y lumaking isang inhinyero,
Isa sana ako sa mga batang naglalaro sa may kanto,
Iiyak kapag pinapalo mo,
Magsusumbong kapag binabato.

Bakit di mo ako ipinaglaban?
Bakit sakit ang siyang aking nararamdaman?
Hanggang sa di mo namamalayan,
Na ako'y unti-unti  **** pinapatay sa iyong sinapupunan,
Wala ba akong puwang
diyan sa puso mo kahit minsan?
Kahit katiting lamang?
Bakit mo ako binitawan?
Pinabayaan?

Mama ....nais ko sanang mabuhay,
Ako ang magbibigay,
Sa iyong daigdaig ang magkukulay,
Ikaw sa aki'y gagabay,
Ngunit ako'y unti-unti **** pinapatay,
Hanggang sa----- ako'y naging matamlay,
Ngayon pagmasdan mo ako inay...
Wala ng buhay,
Ako'y payapa nang nakahimlay,
Paalam...mahal na mahal kita aking inay...

Gising sa pagkahimbing
Ang isip na balimbing
At kahit anong halinghing
Ay binging nakatingin

Sa apoy na pinatay
Bandera'y iwinagayway
Ito nga'y tagumpay
Sa buhay na matamlay?

Kapangyarihang taglay
Hindi na lumalatay
Wala kang binubuhay
Sa matagal nang patay

Habang natutuwa
Sa larong nakakasuya
Ako ang mandaraya
Hindi ko ipagtatatwa

- JGA

Walang labis, walang kulang,
Kung magliyab ang pluma kong laging natatakam,
Mga salitang lilikhain nito'y namumutiktik sa sabik,
Malinggal ang dila, nagagalak kung maghasik.

Madalas ay parang lantang gulay,
Kung gumuhit ng salita ay matamlay,
'Di matuka ng uwak kung ialay,
Minsa'y kulang-palad kung panlasa'y 'di bagay.

Sa tuwing hahampas ang higanteng salot,
Rubdob ng damdamin ay mapusok,
Tatamuhing sugat ay balon na 'di maabot,
Pilat ay siyang mararanasan, patawad ko'y suntok sa usok.

Minsan nama'y isang mapagtangis,
Ulan sa ulop katumbas ay luhang hitik kaysa pawis,
Ipapatalos sa huwad **** puso ang nalasap na pait at sakit,
Sa pluma ko'y tutungayawin ka't isasakdal sa piitan ng malasahan mo rin ang pait.

Hindi na sapat ang galak na malalasap,
Gayong panulat at puso'y nakaranas ng dusa at alat,
Naglahong bula ang hiwaga nitong kaibuturan ng pusong marilag,
Sa pinta mo'y nagmistulang kahabag-habag.

Umpisahan mo ng pumikit, ng mahagilap mo rin ang sinapit,
Madalas man akong matinik , sayo'y hindi na iimik,
Nitong plumang binuling at pinatulis ko sa inani ko sa'yo,
Ngayo'y kakikintalan mo ng hayag na masakit ngunit pawang totoo.

✍: pensword

Pwede ba kitang yakapin?
Sa araw na ito ating ayusin,
Pero baka ito na ang huling pagkakataon.
Mga ala-ala'y wag mo munang ibaon,
Alalahanin ang masasaya nating araw at taon.
Galit ko'y lilipas din,
Kailangan lang nating hintayin.
Asahan natin ang pagbabago,
Tayo sa isa't isa ay maging totoo.
Pero sana ang pinagsamahan natin ay maibalik,
Sana ang pagkakaibigan ay muling maging matalik.
Pag-aaway na to ating bigyang wakas.
Dahil ayoko ng lumipas,
Ang mga araw ng di ka nakakausap.
Lagi ng matamlay,
Buhay nawawalan na ng kulay.
Kailangan kita sa aking buhay,
Mahal na mahal kita hanggang sa wakas ng aking buhay.

Kung lalayo ka
at iiwan mo lang ako
Mananatili ka sa aking alaala
Na ikaw ang lang ang babaeng bumuhay ng aking katawang lupa
At nagbigay sigla sa malamlam kong pagsinta
Nagbigay ligaya sa matamlay kong buhay
At sa paglisan mo
Ikaw din ang magbibigay sa'kin
Ng kalungkutang hindi ko makakaya...

-myonlyONE

Kasing gulo ng nangingig na kamay
Ang desperadong utak na matamlay

Sa madilim at malaking kwarto
Walang laman, kahit na nga anino

Walang kulay sa madilim na sulok ng bahay
Nabubuhay sa hinga ngunit mistulang walang saysay

Kung minsan mas manhid pa sa patay
Ang katawang malamig na nakalatay