Hindi na aasa,
Kase mukhang may bago na.
Hindi na mangungulit pa,
Kase nakuha ka na nya.
Wag kang mag alala,
Hindi na magchachat pa.
Ngunit mahirap kalimutan ka,
Pagkat minahal kita.
Ako naman kase talaga yung nauna,
Ewan ko lang kung bakit nung dumating sya,
Nagkaganyan ka na.
Walang 'TAYO' na nangyare dahil lang sakanya.
Hindi na mag-aalala pa,
Kase masaya ka na.
Malungkot man ako mahal ko,
Basta't masaya ka, okay na ako.

Gusto kong sabihing masaya ako
sa gitna ng gabi'y nagkausap tayo
kung paano mo sabihing
kamusta na ako
Kung paanong naging matamis
pakinggan ang pangalan ko.
Diba dapat normal lang
na marginig ang pangalan mo?
Ngunit bat pag galing sa labi mo
napapatalon ang puso ko.

Hanggang kailan ang pagsasama natin,
Alam kong hindi na natin kayang abutin ang mga pangarap natin,
Hanggang kailan na lang, hanggang isang lingo, isang buwan, isang taon,
Hanggang kailan?

Sabihin mo lang kung di mo na kaya,
Dahil ititigil ko na ang relasyon na di na kaaya-aya,
Kaya’t susulitin ang mga panahon na kasama kita,
Yung panahong akin ka pa.

Tanda mo pa ba ang mga panahong perpekto,
Yung mga panahong mahal mo pa ako,
Mga panahong ako pa ang tinitibok ng puso mo,
Ang panahong masaya pa tayo.

Ngunit ang panahon ay lumipas,
At ang pag-ibig natin ay kumukupas,
Pero ang mga masasayang panahon na ating ginawa ay di kukupas,
Kaya ang relasyon ay parang sopas.

damdaming 'di maipinta,
'di mailarawan sa isang blangkong lona,
samu't-saring emosyon,
walang katumbas na reaksyon.

pabalat ay natumbok na,
heto, magtatapos na,
ang tayong dalawa,
ang binuo nating istorya.

sa kabila ng lahat ako'y masaya,
lalo na sa mga mapapait na alaala,
dahil sa mga aral na napulot mula sa kanila,
isang yamang sa aki'y walang makakakuha.

sana'y mahanap mo ang iyong kasiyahan,
ang sayo'y magmamahal hanggang katapusan,
dahil kahit wala na tayong dalawa,
minamahal pa rin kita.

TO BOLDLY GO

Hour by hour
the snow

grew heavier and heav...i...ER
grew more and more

daring
deciding to boldly go

where no snow
had ever gone before!

It had listened to an entire
box set of early Star Trek

leaking from
the house's windows.

It knew it
off by heart

admired Kirk
adored Spock.

The snow pushed the door
ten-ta-tivel-y ope:N

at first, but. . .now that
push had come to shove

( the latch had not been
latched properly)

opted to" "Wot de. . !"
go for it.

"That's one small step
for a snowflake...one big step

...for snowkind!"
it chuckled hee hee to it self.

"Yavaş. . .yavaş"
it repeated slowly slowly.

It was Turkish snow.

The snow advanced
flake by flake

just putting one flurry
in front of the other

into the( gasp )
"Oh mother!"

living room!

"So, this...
is how humans

- live?"

The bookshelves
feeling a little chilly

woke and whimpered
"Oh my pages...oh...my pages!"

as the unrelenting whiteness
crept nearer and:

- nearer.

"Where is a reader when
you really need one!"

asked a newly acquired
Saito Masaya.

"Isn't anyone gonna do
anything about this!"

screamed the Poems of Oktay
Rifat.

The Poems of Nazim
Hikmet

were...were...were
speechless!

But the humans were busy
snoring.

A string of cartoon Z's
like Christmas decorations

emanated from
the room of the bed.

Even the guilty one
( who would catch hell

in the huh huh morning )
slept the sleep of the innocent

since the Star Trek
had been watched all

the way through and
love had been drunkenly made.

The snow a little
nervous now

in case the book's readers
would come to their rescue

wet
the carpet.

"Oh my giddy flakes...no
but when ya gotta

go ya gotta gooooo!"
smirked the snow.

A mobile phone
asleep on the sofa

heard voices ringing
in its head

suddenly woke
spoke

in a disembodied voice
that went - straight to message.

"Wow...you guys...wow
you should see outside

...it's...like
crazy awesome!"

The snow( held
its breath): "Oh oh...

...an informer!"

It felt like the fallen
book by the carpet's edge

A Spy In The House
Of Love.

It didn't know what
an Anaïs Nin

could be.

It had a lot
to learn.

But the phone
slipped into sleep again

voiceless now.

In the morning they
found it.

"Holy cow...how...?"

Each of the humans
blaming the other

more especially
the guilty human .

"Your mother....
...don't bring my mother into this."

Neither of them spoke to the other
for the rest of the day.

The snow lay
curled up

in the fireplace
dead to the world

fast fast
asleep

drunk on the success
of its excess

dreaming that it had become
human.

A balloon clung
to the ceiling

didn't know how
to get down somehow.

The snow played
possum.

It took an hour
to evict it

with shovels and
curses.

Later, the snow
told the snow

that had been too
afraid to come in

all it had seen
all it had been.

"No...?" said the bottom-
of-the garden snow.

". . .no?"

Lagi na lang bang ganito,
Tatawagan mo lang ako pagkailangan mo ako,
Lagi na lang akong pangalawa para sayo,
Isa rin akong pampalipas oras mo.

Bakit lagi nalang akong pangalawa?
Dadating ba yung araw na ako yung pang una?
Dadating rin ba yung araw na wala kang pagpipilian saming dalawa,
Ipaparamdam mo ba sakin yung pakiramdam na ako lang sapat na.

Makakagawa ba tayo ng mundo?
Yung mundong ikaw lang at ako,
Yung walang makikisaw-saw sa ating pagmamahalan na tayo ang bumuo,
Pero natandaan ko option mo nga lang pala ako.

Alam mo ba kung bakit ko hinahyaang maging pampalipas oras mo?
Simple lang kasi gusto kong mapansin mo ako,
At masaya ako pag kausap ka,
Kahit alam kung panandalian lang.

( MAHAL PARA SAYO TO )
UNTITLED 🥴

Sa araw-araw na di ka nakikita,
na di ka nakakausap, di ka nakakasama.
sa araw-araw na naglalakad mag-isa,
iniisip-isip ka,hinahanap hanap ka lalo
ang iyong presensiya.

Sa araw-araw na dumaraan sa aking harapan.panibagong mga araw na siyang aking pinipilit na silayan.hinahanap yung araw na muli akong sisikatan ng iyong araw, ng iyong liwanag,na siyang magbibigay ng init sa nanlalamig kong kalamnan.

Sa araw-araw na ginugulo ako ng aking isipan, kung ano na nga ba ang lagay mo;
ayos ka lang ba?sana naman oo.
kumain ka na ba?sabihin mo na oo.
masaya ka ba? oo? o baka hindi rin siguro.

Pero tandaan mo,nandito lang ako.
nandito lang ako sa mga panahon,
na sa tingin mo wala nang tutulong sayo.
nandito ako sa mga oras na kailangan mo,
ng isang tao na handang makinig sayo.
nandito ako, handa nang makinig sayo,
sa lahat ng iyong mga kwento,
sa lahat ng iyong mga pagod at problema.

Sige, sabihin mo sakin at makikinig ako.
dahil nandito na ako, handa nang makinig sayo,
Nandito na ako,patuloy na maghihintay sayo
at nandito na ako,patuloy na magmamahal sayo.

Mahirap pala sabhin
usapan kaylangan ibahin
“Joke lng po at haha ang aking reply
pag feelings ko na ,ang hirap i- imply


Bakit Kasi Ganyan ka  ang tanong ko sayo
“Ewan” ang sagot pareho lng tayo
Vans at Adidas man ang gusto ko
Pero pramis and i swear babae tlga ako


Mahihiya ako pag nabasa mo ito
Baka tawanan mo lang itong tula ko
Sabi mo nga ikaw lng ang pwede kiligin
So u mean ako pde ...sa iba tumingin??

Di naman tlga kita pansin nun una
kaya nga ng sorry! late kitang napuna
pero happy ako pag kausap kita
so friends n tlga tau ika nga nila

Im not dat good in making tula
pero ang cute mo tlga sa suot **** pula
Ilan beses man akong mag thank u sayo
Dont worry ok lng khit di maging tayo

Hindi ko alam ang dapat sabhin
Nahihiya ako sa dami ng inamin
Baka tumawa ka un ang isip ko
Sorry ha, eto kasi ang totoo


Gusto na kita khit di ka maniwala
Pag nalaman m ito, di ka kaya mawala?
Masaya na ako masabi ito sayo
Kahit friends lng tlga tayo.

ika limang taon mula nung nakahalukay ang facebook ng isang litratong may tatlong taong nakangiti.
ikaw
ako
at ang isa pa.

ang sarap balikan,
ang sarap ramdamin,
ang sarap na din limutin.

o baka limot ko na ang
nagdaang ala-ala
o baka limot ko na eksaktong pangyayari
at ngayon,
ang tangi ko na lang nararamdaman ay ang kailangan kong ngumiti
dahil may camerang nakatapat sa aking mukha.

at kung bakit andun ka, katabi at pareho tayong nakangiti,

ay un dahil may camera sa atin na nag aabang upang gawin ang tama at yun ay ang ngumiti.

hindi ko na maalala,
ang eksaktong estado nating dalawa
nung panahong iyon
pero base sa caption ay last day na ng isa nating katrabaho.

pero bakit nung biglang bumungad ito sa aking social media,

lungkot ang nadama?
ang tagal na nating magsama,

may sarili ka ng buhay kasama sya.
at ako kasama pa din kita,

sa aking memorya
masaya man o malungkot,
nanghihinayang man o lumuluha.

at pangako,
na balang araw
pagkatapos ng lahat ito.

makakangiti ulit tayo,
magkasalubungan man tayong may kanya-kanyang kasama
o baka ako wala,

asahan **** ngingiti ulit ako tulad ng nangyari at nakita ko sa ating litrato.

Kamusta
tila wala na mga kislap ng iyong mata
marahil magmula ito ng iwan kita
mula ng akoy umalis araw araw na kong nagtaka

maari pa ba kitang tawaging sinta?
malamang ikay malungkot at nagdurusa
alam ko naman na tinuring kitang walang kwenta
at kahit anong hingi ko ng tawad ay di mo na ibibigay pa

magmula ng ikay aking sinira
palagi ka nalang malungkot at tulala
puro ako pagsisisi ngunit alam kong wala ng magagawa pa
iniwan ako sapagkat wala na akong tamang ginawa

tila ilusyon nalang gawa ng alak ang ating masasayang alaala
kahit anong aking gawing ikay di na muli makakasama
masyado ng madaming pighati ang iyong nadama
ang dating malakas at matayog na tao ay isa nalang memorya

patawad sa akin sarili para sa lahat ng nawala
magmula noon ay ikay nagdurusa
hayaan mo at akoy hindi na hihiling na ikay magbalik pa
maging masaya ka sana hanggang sa ating muling pagkikita

Aking nauunawaan,
sapagkat ikaw ay nasasaktan,
nasasaktan ng mga masasayang araw na di na natin nakamtan.
Pasensya ka na,
alam kong pagod ka na at wala nang pag-asang saki’y bumalik ka pa,
pero sana,
sana maging masaya ka sa piling ng iba,
kahit di na ako at ikaw ang nag sasabi ng “mahal kita” sa isat’ isa...

Sana buhay pa rin ‘yung konsepto ng pagiging superhero nu’ng mga bata pa tayo.

‘Yung mga panahong masaya nating ginagaya si Superman o si Wonder Woman. Kunwari may kapangyarihan tayo at hangad nating makapagligtas ng mga tao. ‘Yung kaya nating buhatin ang mabibigat na bagay o ‘di kaya’y lumipad lagpas sa mga ulap.

Sana hindi ‘yun nawala.

Sana naniniwala pa rin tayo sa mahika, o sa himala, o sa mga pantasya na bumuo sa’ting pagkabata. Na kahit nadaragdagan ang mga taon sa buhay natin, hindi natin malimutan na tayo’y mga bayani sa’ting mga sarili —

Na nakakapagligtas pa rin tayo ng ibang tao sa pagiging mabuti, na kinakaya nating buhatin ang mabibigat na pagsubok at pighati, na kaya nating liparin ang mga pangarap nating mas mataas pa sa mga ulap.

Sana kahit kabisado na natin ang totoong mukha ng mundo, may bahagi pa rin ng pagiging bata sa’ting puso — mamangha pa rin tayo sa mga bagay, at kasabikan pa rin natin itong buhay.

Hindi masakit
Kahit sumusikip ang dibdib
At mahirap nang huminga.
Hindi malungkot
Kahit ang luha ay 'di mapigilan
At naglalaho ang kulay ng mundo.
Masaya ako
Kahit hindi na makangiti
Na abot sa aking mga mata.
Kunwari.

TO BOLDLY GO

Hour by hour
the snow

grew heavier and heav...i...ER
grew more and more

daring
deciding to boldly go

where no snow
had ever gone before!

It had listened to an entire
box set of early Star Trek

leaking from
the house's windows.

It knew it
off by heart

admired Kirk
adored Spock.

The snow pushed the door
ten-ta-tivel-y ope:N

at first, but. . .now that
push had come to shove

( the latch had not been
latched properly)

opted to" "Wot de. . !"
go for it.

"That's one small step
for a snowflake...one big step

...for snowkind!"
it chuckled hee hee to it self.

"Yavaş. . .yavaş"
it repeated slowly slowly.

It was Turkish snow.

The snow advanced
flake by flake

just putting one flurry
in front of the other

into the( gasp )
"Oh mother!"

living room!

"So, this...
is how humans

- live?"

The bookshelves
feeling a little chilly

woke and whimpered
"Oh my pages...oh...my pages!"

as the unrelenting whiteness
crept nearer and:

- nearer.

"Where is a reader when
you really need one!"

asked a newly acquired
Saito Masaya.

"Isn't anyone gonna do
anything about this!"

screamed the Poems of Oktay
Rifat.

The Poems of Nazim
Hikmet

were...were...were
speechless!

But the humans were busy
snoring.

A string of cartoon Z's
like Christmas decorations

emanated from
the room of the bed.

Even the guilty one
( who would catch hell

in the huh huh morning )
slept the sleep of the innocent

since the Star Trek
had been watched all

the way through and
love had been drunkenly made.

The snow a little
nervous now

in case the book's readers
would come to their rescue

wet
the carpet.

"Oh my giddy flakes...no
but when ya gotta

go ya gotta gooooo!"
smirked the snow.

A mobile phone
asleep on the sofa

heard voices ringing
in its head

suddenly woke
spoke

in a disembodied voice
that went - straight to message.

"Wow...you guys...wow
you should see outside

...it's...like
crazy awesome!"

The snow( held
its breath): "Oh oh...

...an informer!"

It felt like the fallen
book by the carpet's edge

A Spy In The House
Of Love.

It didn't know what
an Anaïs Nin

could be.

It had a lot
to learn.

But the phone
slipped into sleep again

voiceless now.

In the morning they
found it.

"Holy cow...how...?"

Each of the humans
blaming the other

more especially
the guilty human .

"Your mother....
...don't bring my mother into this."

Neither of them spoke to the other
for the rest of the day.

The snow lay
curled up

in the fireplace
dead to the world

fast fast
asleep

drunk on the success
of its excess

dreaming that it had become
human.

A balloon clung
to the ceiling

didn't know how
to get down somehow.

The snow played
possum.

It took an hour
to evict it

with shovels and
curses.

Later, the snow
told the snow

that had been too
afraid to come in

all it had seen
all it had been.

"No...?" said the bottom-
of-the garden snow.

". . .no?"

Ilang beses ako nag tangkang sumulat ng tula ngayong araw na ‘to.
Pero parang walang pumapasok sa ulo ko.
Maraming gustong sabihin ang puso
Pero parang hindi magawang i-proseso

Mahusay akong umintindi ng ibang tao
Sabi nila, isa daw yun sa aking talento
Pero bakit pag dating sa sarili ko,
Ako’y na ba-blanko?

Wala naman akong problema
Masaya naman ako, ata
Okay lang naman, ata
Hindi naman ako pagod, ata
Burn out lang, ata
Kaya ko pa, ata

Minsan nakakapagod
Madalas nakaka lungkot
Ilang mundo pa ba ng dapat ilibot?
Ganito na lang ba talaga ang ikot?

Kahit hindi naging tayo,
Masaya pa rin ako.
Hindi man para sa sarili ko,
Basta para sayo.

Kahit hindi naging tayo,
Minahal pa rin kita ng totoo.
Minsan mo na rin kasi akong pinasaya,
Minsan ko na rin kasi sayo naramdaman na ako'y mahalaga.

Kahit hindi naging tayo,
Hindi ako nagsisising dumating ka sa buhay ko.
Pagmamahal ko man sayo'y hindi pa nagbabago,
Hindi ko pa rin ipagsisiksikan ang sarili ko.

Kaya kahit hindi naging tayo,
Nandito pa rin ako para sayo.
Oo, sabihin na nating tanga ako,
Pero ganun talaga dahil nagmamahal ako.

saya, asan ka na ba?
pati ika’y lumisan na,
sinama aking sinta,
sana’y maibalik pa.

dating tayo’y maibabalik pa ba?
dating mga sulyap, miss ko na
dating mga ngiti na may totoong saya.
mahal, ako ba’y mahal mo pa?

mahal mo ba ako dahil mahal mo ko?
o mahal mo ko dahil ako laging nasa tabi mo.
araw araw pinili, di kinailangang ipilit.
ayaw kitang iwan, ngunit mata’y ipikit.

paalam sa mga naging sandali,
sandaling hindi ko maipagpapalit.
sana ika’y sumaya,
kahit hindi na ako ang kasama.

paalam sa mga panahon na sumaya,
kahit naging panandalian pa.
salamat sa lahat, sinta
sana’y ipinaglaban pa.

naibigay sa iyo lahat,
ngunit hindi pa ba sapat,
para ako’y mahalin nang tapat?
pagbalewala saki’y hindi dapat.

binuo ang isa’t isa,
tuwing kasama ka’y masaya
tuwing nag-iisa’y naiisip ka,
mahal, ako ba’y naiisip mo pa?

nasirang tiwala,
mahirap nang buohin pa.
nasirang pangarap,
tutuparin ay mag-isa na.

salamat sa lahat,
mahal, ika’y naging sapat.
mahalin ka’y karapat dapat
patuloy na mamahalin, kahit hindi na dapat.

kasama ka sa lahat,
wala nang hahanapin pa sa iba
mga oras na hindi nagkakaintindihan,
sana’y inayos pa.

pag-asa, anjan ka pa ba?
dapat bang isuko na?
laban nating dalawa,
iniwan akong nag-iisa.

sarili’y hahanapin lang, ika nga nila
ako’y hindi maghahanap ng iba
sayo lang nakita ang saya
ngunit mahal, bakit may siya?

sana’y lumaban pa
kung kinaya lang sana.
sinta, ako’y napagod na,
maaari bang magpahinga?

Mulat ako nang pumikit ka,
Upang damhin kung mayroon pa

Pumikit ako nang magmulat ka,
Dahil alam ko na
sa ating haraya,
Ako nalang ang masaya

Hayaan ipikit ang mata at matulog kana
Ako ang magiging anghel dela gwardiya
Sa iyong pagtulog hayaan ipahinga ang isip sa pag-alala
Ako ang magiging bantay mo sa pagtulog habang tinititigan kita
Hayaang mata ay ipahinga at managinip ng masaya
Di man ako marunong kumanta upang ihele ka
Ako naman ang magbabantay upang ang pagtulog ang mahimbing
Habang tulog ka ako ang iyong mandirigmang ipaglalaban ang katahimikan
Katahimikan dito sa mundong puro away at sigawan
Matulog ka na...

36 Mapalad sina Alyna at Birio
Walang tumututol sa mga ito

37 Kaya wala nang patumpit-tumpit
Pag-iisang dibdib ang ipipilit

38 Masaya ang magkabilang panig ng angkan
Sa nalalapit na kasalan

39 Malaki ang magiging epekto
Sa kani-kanilang negosyo

40 Maaaring uling ay maging mura
Sa mga metal humuhulma

41 Gayundin ang mga palakol
Sa mga kahoy pumuputol

42 Tatlong araw nalang
Kasalan ay wala nang hadlang.

-07/17/2012
*Gintong Lupa Series

Love? mahal?
Alam mo nung sinabi kong kakayanin kong mawala ka?
Kasi wala akong choice?
Naniwala ka ba?
Sorry ha? Sorry niloko kita
Di ko naman sinasadya
Niloko ko din pala sarili ko
Alam mo kung bakit?
Kasi nung naalala kong pwede ka pang mawala sakin
Di ko kinaya
Di ko kinaya yung posibilidad na mawala ka
Hindi ko talaga kakayaning mawala ka
Kaya mahal pakiusap
Nakikiusap ako
Pwede bang diyan ka na lang lagi?
Lagi mo na lang din akong mahalin?
Pangako mamahalin lang din kita
Mamahalin kita habambuhay
Mahal pwede na ba yun?
Pipilitin ko naman
Na maging masaya ang bawat sandali ng pananatili mo
Kaya Pakiusap Mahal
Akin ka na lang lagi
Sorry makasarili
Sorry mahal
Sorry mahal na mahal kita

Sobrang masaya ko para sayo. Paumanhin wala akong lakas ng loob para sabihin sayo kahit parang kailan lang.. :) hi!!!!