Daar was g'n tyd vir bybelversies nie
, want die brood van lewe was te duur
En wie wil nou regtig wag om ring
As die manne vir jou hoogliedere sing.

Aan die begin was daar niks nie
Maar hyt gepraat met sy hande
En toe was daar lig en oh die gode
Dit was goed! Dit was goed!

Maar hy was aleen in n wereld met als
En almal was sonder naam
, toe hy sy laaste een gee en ek
Deur bloed en been vir hom geskep is.

Dit was goed, dit was goed
En ek huil snot en trane van seer
Maar die appel proe soet
Of jy hom in die hemel of die hel hap...

Jy is die fontein van lewe,
Ek drink van jou en raak dors
Vir meer as net een aand van sterrevolg.

Mag ek dronk raak op jou wyn?
Of is jy my een reeds voor!?

En ek kan.nie kerk toe hol nie
En die Bybel vloek my skel
Want jou lyf voel soos die Hemel
Maar Hy se jy is die Hel.

Mag ek langs jou bed op kniee neersak
En jou hand in myne neem??
Kom ons raak besope...
Genoeg om liefdesliede
vir mekaar te kreun.

More bid ons om vergifnis
En vergeet wat sonde is
Tot die vlees te veel begeer
En die lewenslig so bietjie blus.

Dit is *** die liefde werk,
Dis my lewe dié
Die struikelblok wat my versmoor
Van n vel religie.

Niets in mijn leven gaat goed
Maar ja,
Daar is ook weer een soort rust in
Want ja,
Het gaat dus nooit echt goed.

Dus als je het je afvraagt:
Niets gaat ooit echt goed
Een antwoord waar je het maar mee doet

My hart klop groen vir groei
en ander goed
en pomp van hormone
en suurtof ryke bloed
dit was liefde
met eerste oog opslag
dis net jammer my oe staar blind
teen die mes in jou hand
wat op my kaal rug wag.

Dis 'n gan an soort klop
die go-ahead van my kop
die alles sal reg wees
in jou glimlag
jou oe die mandaat
van 'n regte terg gees.

en ek gaan vir die groen
en silwer en goud,
vir al die goeie goed
vir die land sonder fout.

Maar my hart is die
Andries Hendrik Potgieter
van my boere bloed
wat waarsku teen jou
met alle moed.
My heldersiende hartklop
wat my weg probeer lei
van nog 'n ou grappie
en nog 'n bietjie seerkry.

Nou klop hy rooi
hy klop bloed
hy klop stop.

Maar soos 'n GP kar
vermy ek die tekens
in my haas vir jou mond.
Voel die lem deur my ribbes gly
dood, nog voor die grond.

en my hart, wil lag,
maar skree verwoed.
Nou kook die boerebloed!
Jou simpel, jou wetter
jou bogsnuiter kind!
Snou my hart my toe,
nou is hy stil en
gee my die silent treatment.

een meisje wilt iets
na een feest
slapen bij jou
want ze is nog nooit
zo ver weg geweest

aan jouw zijde sta ik
en met meelevend hart
zei je 'dat is goed'
op dat moment zei ik
'goodbye' to my mood

ik hou me groot
ik hou mijn mond
terwijl ik wil zakken
me laten vallen
op de grond

als van binnen
een demoon of meer
mij aan het verslinden zijn
negatief van de pijn
ik voel me klein

dat het goed is, zei je
tegen wat?
bij mijn ex had ik hier
nooit last van
geen moeite mee gehad

nu graaf ik dan misschien
elke keer mijn graf
maar dit hier was een droom
gebroken wakker
is niet iets dat ik mezelf gaf

en ik weet niet wat te zeggen
weet niet wat ik moet doen

misschien is jouw hart goed
maar zo is onze ****
laat het de onze blijven
niet verpesten door een heks

rampscenarios om te overleven
bedrogen door eigen boven kamer
maar om **** niet erger te maken
is het soms beter te zwijgen

omdat je de 'ja' hebt
maar 'nee' nog **** krijgen

Jou intrieke detail
En fokus, riem deur
Jou werk soos are...
En ontmitologiseer die
Twyfel rondom ń
Onbetwyfelde meesterstuk...

Jou woorde is die huid
Van ń poëtiese mens
Wat sy stem verhef
Oor die onbenullighede
Wat my begaan , en
My fyn moed,
So breekbaar soos ma
Se porselein goed...

Raak jy verlore of
Raak jy aan my hart.
Raak jy dalk moeg
Vir die bleeksiel wat
Vêr verlore raak in jou
Oneindige insig.

Want jou woorde spoel
Oor die blaai in ń
Vloedgolf van misverstand,
soutwater smart streel
Jou alliterende liefde
Wat verby my rym...
Ons was nog altyd ń klug.

Verlief op ń digter.
Onbenullig, die metafoor.
Tussen die lieflike lyne
-Sal ek myself verloor.

Is moeilik om te begryp,
en nie rerig mooi nie.
Dis 'n spoegspat soos 'n herrie-
'n gemmors wat langs die kar staan en bedel.

Dis 'n gemoedsbekakking... ag verskoon tog
verswakking soos die breakdowns innie gossip magazine.
Ag shame , hulle dra ook maar swaar aan society se crimes
en al dai drugs is maar ommie pyn te verlig.

Kyk nounet daar , sterre wat pyn , is seker maar
'n metafoor. Vir wat? Se jy my!
Jy wat my analiseer en dissekteer...
want daar is geen meer sterre wat pyn nie,
die woorde wat rym ennie
ander goeie goed is lankal van alle kleur bevry
in my agterkop waar dit donker is soos
'n land waar hoop 'n feeverhaal is.

Dis te donker om nou te rym,
maar te donker om in te hou...
so ek sny maar die kanker stuk vir stuk uit
en bloei nonsens-ink op die blaai.

Aan die einde is dit nie net die gedig nie.
Dis die ganse wereld wat rym.
Elke herrie en spoegspatter
elke gerookte ster en hartseer kokkedoor
ek , jy - ons almal is 'n gedig.
Ons almal rym...
ons is net te moeilik om te verstaan
en nie altyd mooi nie.

rusteloosheid
en vastgeroest verdriet
niemand ziet
het lam tussen de wolven
maar ver komt het niet
waar komt het vandaan
en waar is het geboren
of zit dat tussen haar oren
als er weer eens niemand is
het aftuigen van zelf
nog hopen op meer
lichamelijk zeer
een druppel wanhoop
gemengd met wantrouwen
en al gauw, de wanemmer verzoop
in eigen tranen
dan stromen het doet
en blijft stromen voor goed
rusteloosheid
diep in de nacht
wanneer er niemand op je wacht
behalve de ster achter de wolken
geen woorden maar daden
ja dat zal het zijn
maar het tegenbewijs valt klein
woorden onhoorbaar
een jongen die lacht
het vertrouwen ontkracht
een laatste afscheidsgroet
valt niet helemaal goed
als de duisternis nabij
zoals mijn geboorte
alleen en vrij
later zeer zelfstandig
maar nog geen procent als de rest
verpest
verpest
waarom ben ik zo anders
wat is er mis met mij, zo vrij
iedereen een ander perspectief
en ik begrijp het maar niet
ook al noemen ze mij lief
de wereld redden
met iedereen erin
heeft opeens weinig zin
als het verboden blijkt te zijn
slechts een eenzijdig spel
ach, het lam weet het nu wel
tevergeefs
rennend in de ochtendzon
verscholen in een wolkenbed
de eerste straal licht
uit het zicht
uit het zicht van de wolven
waar anders heen
springend over steentjes
met sterke beentjes
alleen in de grote wei
waarin de stilte zo groot
haar hart stilletjes vergroot
zo ook de klap van pijn
de enorme val
zo jong al
de verhouding van zwaarte
en het verdragen
aan de andere kant het extreem behagen
dat is toch geen rechte lijn
maar slechts twee woorden mochten er zijn
in steen gekerfd, beroerd gepolijst
blijdschap en depressie
maar niets er tussen in
want dat had toch geen zin
voor iemand met sensitieve uitersten
bestaat geen middenin
toch levende in een wereld van het midden
zoek balans, het middelpunt
en *** men het haar ook gunt
ze was nu eenmaal als lam geboren
en niet als schaap..  (noch rund)

blind als een mol
gravend in de grond
het was haar eigen graf
waar ze uiteindelijk op stond
omringd door de vertrouwde pijn
vroeg zich af wel van haar te zijn
met borstkas gespleten door twee
het lam kreeg heimwee
stond half dood op
wachtend op één
met hart nog langzaam trekkend
lekkend
de geur van aarde in vacht
wie had deze terugkomst ooit verwacht
en het worden van schaap
in wolfskleren
wilde zich immers niet bezeren
want moe het al was
met steen gevulde buik
de val nu slechts een kras
en wist niet eens meer wat de val was
de doorn(en) uit verleden
gestoken in vers vlees
al genoeg geleden
dus besloot nu gewoon ook wolvin
je bent een wolf, meisje
je bent een wolfmeisje
met het schaap
bloedend
nog ergens binnenin

Wat skryf die hand?
Wat skryf die pen?
In 'n kunste swyg
wat ek so goed herken.

*** loop die sinne
uit in 'n meesterstuk,
wanneer die muse
aan my stiltes verstik?

*** skep ek weer skrywes
wat mense laat wroeg,
sonder die hartseer
en met al hierdie moeg?

*** laat ek my digters tong
luiters in die oopgraf in
met 'n hand vol liefde
raak my siel weer blind.

Waar kom my ritme en passie vandaan
, maar beter nog, met die koms van geluk
... waar het dit heen gegaan?

want my fyn porselein is nou skerwe op die vloer
als wat goed is in die lewe;
saam met die suur melk uitgemoer
al my heuningtee en moerkoffie staan nietig in my kas
, ek hunker na n glasie brandewyn
om die herrinneringe mee weg te was.

Want Vader al val 'n duisend aan my sy
en tien duisend hier langs my
vlieg Eros se pyle net die heeltyd verby.
Ek is moeg vir alleen wees
moeg vir bang wees
vir koue voete
koue hande en
'n hart wat altyd koud sal wees.

waars die liefde en genade
waarvan ons in ******
en die Bybel lees.

Waars my stukkie hemel.
Waars my engelkoor.
Is dit ook tussen my suur melk...
of het ek dit deur bottervingers verloor?

Die ou kniee knak en kraak
en maak geraas
, maar sal sukkel-sukkel teen die rand
hou om jou te dra.
**** *** ek kriekbeen,
in die laatnag na jou vra.

My ribbes is marimbas,
uitgehonger vir die hokmaak
van 'n antieke snaardrom hart.
Wat nou met mening elke been
se noot raak slaan en hammer
asof opnuut gevorm en gespeen.

En tog die kop raas soos
basyn geskal en bomval,
want binne woed die stryd
van goed teen kwaad.
Ek speel vir jou 'n simfonie:
Die lirieke dalk af, maar tog op maat.

Ag ek's sommer simpel,
dis die liefde wat so praat...

Teen die hange van die berge-nag
Speel die donker op die ligte sag
Die kalm daal op die chaos-stad
Van klank en mense op elke kronkel pad
Dit voer jou mee in 'n sterre mat

In skoon lug met 'n oop kop
Kan gedagtes net vloei en skrop
Aan dinge wat is en kom
Aan mens wees, goed en krom
Aan die eenvoud en dit wat verstom

Woorde lê in 'n niks-wees dwaal
Dis rou, dit is maar net  -  dis kaal
Net om die stemme wat skree te verlos
Dinge wat 'n uitlaat soek in die kosmos
Dit het ink gevind, soos vuur in fynbos

🧭Ik kan me niet meer voorstellen
     met welke fout het begon.
     Maar ik weet wel dat ik het
     met mijn eigen krachten overwon.

🧭Maar nu weken later
     denk ik echter.
     Doe ik het nou zo beroerd
     of ben ik gewoon niet zo'n vechter.

🧭Want steeds stapje voor stapje
      tikt de klok mij aan.
      Het is zo verwarrend
      *** laat de zal wijzer slaan.

🧭Ik begon in het Nederlands
     maar toen ging ik echter plat.
     naar blijken is ruw zijn
     nog veel erger als glad.

🧭En welke taal ik ook spreek
     of welke ik niet kan verstaan.
     Er is op dit moment gewoon
     geen ene bal meer aan.

🧭Over ballen gesproken
     Rond, groot en klein.
     Maar waarom rolt de mijne niet?
     Het zal wel een ovale zijn.

🧭Of ligt het aan de wind
     en waait hij continue naar west.
     Of hier in het noorden
     werkt dat dan niet best.

🧭Ik kan honderd dingen denken
     maar schijnbaar niet dat ene ding.
     Want waarom val ik in de put
     als ik er daarnet nog boven hing.

🧭Ik denk dat ik een gokje wagen kan:
     het is de innerlijke kracht.
     Ik was overtuigd dat ik sterk was,
     word ik daarom neer gebracht?

🧭En toch ben ik wel overtuigd
     dat ik vol zit met wil en moed.
     Maar dat ik toch nog twijfel
     niet over een ander maar wat ik zelf doet.

🧭Waarom is het in het oosten
     niet zoals in het westen.
     En waarom zijn er boeren
     die zo onlogisch gaan bemesten.

🧭Het hele doel is toch
     om het land goed te maken.
     Waarom zul je dan zonder duidelijkheid
     je mede mens afkraken.

🧭Wat heb ik toch zo fout gedaan
     dat de wereld toch zo doet.
     Nee absoluut ik deed ook fout
     maar, momenteel bedoel ik goed.

🧭Hoop toch dat de mens nu ontdekt
     dat ik veel goed wil doen.
     Maar nogmaals ik begrijp het niet
     waarom is het ineens anders als toen.

🧭Ik bedoel, ik ben ook maar mens
     Iedereen maakt toch weleens een fout?
     Of ben ik de enige
     zonder peper of zout?

🧭Had graag willen weten
     wat de echte reden was.
     Maar waar ik ook woon, merk ik
    dat ik leef zonder duidelijk kompas.

🧭With full heart: Diegó. P. Siemsen.🧭

Ek het iewers langs die pad
My onskuld verloor
, maar ek **** dis op ń special
By die bottelstoor.
Dis nou jammer ek is platsak
Sonder geld, sonder naam
Onthou my soos ek was
In ma se fotoraam.

Wie sou my kon waarsku dat
Beloftes en my maagdlikheid
So maklik soos vetkruit breek.
Of dat al daai candy cigarettes
My kon leer om ñ Marlboro
Aan te steek.

Vroeg ryp vroeg vrot,
Op dominee se eer
Verloor al jou onskuld en
En probeer maar weer
Om iewers ń Heer te kry
Wat nog omgee vir my.
Terwyl jy sukkel om jou daily bread
Op die tafel te kry.

My pelle gaan dood , word ryk
Besoek die tjoekie
Word groot ,word fake
En kry STD's en kinders
En ander goed wat hul nie soek nie.

Nou loop ek ń pad van plooie
En grys hare en taxes
Waar Yolo jou nie verder bring
Van die kussies nie...

Face it.

Ons was almal jonk
, was al almal dronk
En ń wyse man weet...

Grootword is nie vir sussies nie.

Jy wys nie die son vir 'n blinde wat weer kan sien nie.
Dis mos nou kinders-kry dan trou ,
'n priem baba se : Ek is lief vir jou.
Verby nog voor dit begin het.
Of is my hart nou wiegiedood wat
doodluiters my eie galg om die baba hang.
Breek ek die glas-skoen? voordat die lewe dit kan breek?
Of het ek nou maar oulaas 'n manier
om al die goeie goed - uit vrees
van stapel te stuur?
Ek kan jou volg... sal jou volg;
sou jou volg tot waar die wind ons waai
en saam jou kan ek... sal ek
sou ek heeldag rondomtalie en tiekiedraai,
maar *** gaan ek die onbekende in
as dit tussen my en die horison le?
My hartklop eikehout in die gang,
hy klop nog koud , maar hy klop nou!
En jy praat van altyd en van later en van dan:
verder selfs as wat my sig durf reik!
Jy is my nou.
Jammer dat ek more jou gister gaan wees;
probeer verstaan, ek verlang nog silwer en plooie
en die wereld is my lapdoek en die lewe is my lee papier
en ek wil groei.
Ek kan nie die trouring dra nie
,as hy nog koud aan my vinger kleef...
my hart is dalk nog prematuur ,
maar ek wil graag uitgan
en die koue skouers en spervure
vir my self gaan beleef.
Moet my nie die son wys nie
Ek leer nou eers *** om te sien...
en moet nie se jy is lief vir my nie,
want more is dit verby nog voor dit begin het.
En dan hang ek die priem.

Kyk met horlosie swaai
kom wysheid , op een of ander manier...

Wanneer hardebaard hardehout fyn skuur
en boeta begin skuim pis-
dan is dit mos als goed en wel...

Jy's nou volwasse en verandwoordelik
vir jou kak, vir my kak en sommer die kakbak...

... en dan mag jy mos nou nie bloedkook nie
want daardie potte kom moeilik skoon
en behoed jy kort van dtraad raak
want as iemand nie aan jou been trek nie - wel ja

maar soms kom  daardie klein
snotkoppie gees deur
as ander "volwassenes" vergeet
om die plooie die dag aan te plak.

Dan draai alles terug
en ek wens dat ek weer oud en koud
onder die kuwe kon raak,
want demoer in raak ek gougou
vir grootmens doeke en dommies.

Kyk  ,sommige kak
moet maar net kinderkak bly,
want as my kinderhart weer vlam vat
is ek weer die duiwel se kind.

Dan draai ***** en giggles vinnig om
en wys ek *** snaaks dit kan wees
as mense val en seerkry.

Laat ek nou maar asemhaal
my das regtrek en heut...
ek is nou groot,
moet mos eintlik van beter weet.

Tonight the Robin flew.

Left the land of once was .

Now in eternal peace.

Walked into the light.

Flown legitimately.

Robin left the planet.

Set Mandela free!

And into the light he steps.

From non-religious English girl ..Goodnight sweet sleep and rest in eternal peace.

Slaap goed vader van Afrika-lande

(c) Livvi Kent!5/12/2013

Mag ik nog even bij je blijven?
Al is het in gedachten
Over *** het ooit wel goed komt
Over *** we het nog eens proberen

Mag ik nog even bij je blijven?
Al is het alleen fysiek
Met je armen om me heen is het goed
Met je lippen op mijn voorhoofd troost je mij

Mag ik nog even bij je blijven?
Al is het maar een seconde
De gedachte dat het jou uitmaakt helpt
De gedachtw dat je mij ook mist doet dan minder pijn

Mag ik nog even bij je blijven?
Al is het in gedachtes
Waar ik kastelen voor ons bouw met hoop
Waar ik net wilskracht alles manipuleer

Mag ik nog heel even bij je blijven?
Zonder jou doet de wereld nog zo'n pijn

Jy het die reg tot lewe
Oh grondwet, die dood lag jou uit!
Die sardoniese blik
van 'n gesteelde besluit,
**** jy nie die klop-klop van vier perde hoef
wyle die openbaring in
jou blaaie kom poef.

Skaam jy jou nie
vir sulks blatante leuen,
of het jy jou ore aan Satan verleen
toe jy jou hoop soos saad versprei
om naief- die jeug, in die versoekingte lei.

Ons eet karkas-krummels
as 'n daaglikse brood
Terwyl jy ons verseker
dat jy die waarheid ontbloot
soos die arme tiener meisie,
geryp; en nou - dood.

Jou bedoelings was goed,
maar jou kakpraat te groot.

Ek is 'n alleen vlieënde uil
Ek ry op die rug van die wind
Niemand kan my hou nie
Niemand kan my vang nie
Ek lei 'n nagtelike lewe
Vol misterie
Deur die dag slaap ek
En ek **** ... ek **** nogal baie
Ek sit hier bo in my boom
Ek kyk af op die mensdom
Dom is omtrent die woord
Ek wonder hoeveel wysheid julle het
Ek wonder of julle weet *** groot 'n gebrek aan wysheid julle het
Dan in die stilte van die nag sing ek hoo hoo
Om die bygelowiges en die klein gelowiges te rattle
Veral wanneer ek op hulle huis se dak gaan sit
Dadelik skreeu hulle ... Iemand gaan dood!
Dan lag ek lekker in my vlerk vir die klomp simpel goed
Wat hieronder my rond skarrel ... Aih julle klomp liggelowige
My oë kyk deur julle
En ek weet dat julle my nie verstaan nie
*** kan julle tog ... Nooit!!!
Ek bly verre weg van die mens en die dom
Wat net wil moor en vernietig ... Di's julle natuur
Ek hou my een kant ... Want ek is een kant

Jy beweer ek oordink dit.
Jy beweer my kop loop raas.
Jy **** stilte sal my goed doen,
Maar ek vergaan; gaan staan
In die plek van die woorde
Wat jy te bang is om te uiter...
Te bang WAS om te uiter.
En nou is dit te laat.

Woorde verlang na uitlating
En ek, ek verlang na woorde,
maar jou belydenis-sku geaardheid
Het geweier om beide aan te raak.
N hart kan leer om lief te hê,
Maar jou stilte het sy sê gesê.

kankerlijer
klootzak
met een halve maan op je gezicht
het is goed bedoelt
als dat het minder erg moet maken
maar nee
het enige wat ik nodig had
was een grijntje begrip
een beetje respect misschien
nu is het al gebeurt
gezegd en gedaan
zal ik jouw gezicht liever niet meer zien
of krijg ik zin om te slaan
sorry oke
maar zonder traan
oprechtheid ver te zoeken dan
is het voorbij
niet meer dichtbij
het is gedaan
klootzak
en nog bedankt voor de argwaan

Die krag van krag is onverwags, maar prag wanneer jy dit minste verwag.
Wat is krag?
Dis n gevoel van mag, van laat gaan en niks terug verwag, maar tog so in beheer van meer as net my gevoelens, wel ja min of meer.
Dit gee my die wil om te wil, of om nie te wil as ek niks het om oor te wil, of om n verskil te maak in tye van onware naar, ja dit is so waar. Krag kan verskeur of verrineweer sonder goeie beheer, maar met n wil van krag het krag n mag om net goed te verwag...hou dit vas of laat dit gaan solank jy een ding verstaan dat sonder krag moet jy geen krag terug verwag. 2016

Met jou mag ik me trots
verschuiven naar de fel beminde
plaats onder de groene takjes.
Zelfs met mijn goed gezinde
buikje vol de lekkerste gebakjes,
heb ik nog liefde te over en
hoop ik je te betoveren.

Aan deze kus is echt niets mis maar zo ***,
waarom heet dat dan een mistletoe?

Ik wil mezelf adviseren
mijn verleden zelf
niet zo te viseren,
hij was pas vijf plus elf,
wist niet wat te studeren.

Ik wil mezelf vertellen
dat het goed komt
ook al lijkt dat niet,
dat tijd alles weggomt,
zelfs wat je ziet,
doet verloop vervellen.

Je kan alles nog proberen,
maak je maar geen zorgen.
Je foute keuzes zijn slechts schijnbare
problemen.

Beren, blemen, zemen, zeren,
je hebt jezelf onwillend pijn gedaan.
Willens en wetens zijn bij mijn weten
gewillige verschillen.

Wees niet zo hard
voor jezelf
wees niet zo jezelf
voor je hart

Je doet meer pijn, kwaad
dan goed als je het zo laat
en blijvend gemeen doet.

We komen er wel,
we blijven ons best doen,
we komen er snel
als we maar ons best doen
tot in de eeuwigheid.

Er zat niets anders op,
het kwam aan op verkopen,
ik had zoiets van,
*** gaat dit verlopen.

Zo, goed, nu, euh en wel, mensen
praten, zeg maar, minder snel
wanneer ze niet goed weten
*** de juiste woorden heten.

Ik heb mezelf met pijn moed
Ingeschreeuwd, in 't oor, gefluisterd.
Alsook wanneer de zon de maan verduistert.
Zo ken ik mijn bereik maar al te goed.

Beperkingen in grond en hitte,
Waar een steen zo gloeit
Dat men met moeite zitten
Kan en het gewas maar amper groeit

Ik heb een glas ingeschonken
Paars, rood, wit en sterke geur
Uit diens droogte word ik waterig

Over doorzichtige vormen zie ik haar lonken.
Op haar gezicht de tweede kleur.
Ik herinner me die avond. Al is het katerig.

De pijn is diep en goed
verspreid, niet zomaar
aan te duiden, onduidelijk,
iets wat je moeilijk onderscheidt.

Zoek voor haar momenten om
nieuwe uren in te luiden.
Laat van tijd een luchtje scheppen,
paarse bloemen, bomen bruin
en uitgestrekte velden links,
rechts, een kinderspeeltuin.

Wanneer we de tijd weer nemen
om te kijken, zien we meer
dan wanneer
we haar aan het raam laten
zitten.
Geef de kans om haar tuintje om te spitten.
In en uit balans krijgt het groeien
terug een kans en zie die paarse bloemen, in goed licht,
die zich maar al te graag weer komen moeien
met het veld van je gezicht.

De toestand is kritiek,
ik kan er niet goed tegen,
voel me bijna ziek
en kan niet meer bewegen.

Fout, mis, verkeerd,
heb jij dan niks geleerd?
Niets wat je doet is goed,
je ligt onder je eigen voet.

Want al die commentaar
komt van pruiken zonder haar,
komt van keepers zonder goal,
tomtoms op de dool.
Je hebt het zelf voor het zeggen
waar je bij kritiek de nadruk
op wil leggen.

Omdat we je graag zien,
omdat we nog eens iets moeten gaan drinken,
omdat we je het beste wensen
en daarop willen klinken.

Daarom sturen wij dit kaartje,
op nog een pracht van een nieuw jaartje!

Vier het goed, verzorg jezelf
vierentwintig zeven, maar vergeet tussendoor
niet te genieten van het leven!

Ik heb een duidelijke taak gekregen,
gisteren de glazen zitten legen,
verlegen toch in bed gelegen
vanwege de wegen die doorwegen
op mij en mijn zin zit tegen.

Begin dan toch gewoon,
laat al de rest maar vallen,
begin nu eindelijk,
alles is toch tijdelijk.

Ik heb me erachter gezet,
goed opgelet, ik weet het,
't is een leugen, een klucht.
Ik ben dan toch begonnen
al was het met een diepe zucht.

Ik heb zelf niemand verloren.
Waarom heeft hij te klagen,
zal je vragen. Wel, ik wil luisteren
zodat een ander jouw verhaal kan horen.
Van mij mag jij dat roepen zo hard je zelf wil
of lichtjes in mijn oren fluisteren.

Ik voel dan met je mee, ik wil dat samen dragen.
Daarmee dat het soms, in fracties van, begint te knagen.

Ik weet dat dat niet echt hetzelfde is,
zo simpel is dat zeker niet.
Daarom, echter, dicht ik toe.
Meer dan dat kan ik niet geven,
Ik hoop dat ik zo voor iemand anders,
misschien één mensenleven,
toch iets goed doe.

Om het onbreekbare te breken,
dagen die zo vastgelopen leken
opnieuw te bewandelen.
Om onderweg ongeziene dorst te laken en
zo hopelijk sommige zaken
terug los te kunnen maken.

Om het ongeziene op te merken,
samen te zien en weg te werken,
weerspannige stroefjes
of kale plekken te doen verdwijnen,
in losse proefjes en of strakke lijnen.

Als ik maar ergens helpen kan
dan mag je dat aan mij vertellen.
Misschien kunnen we het onheil vellen
of ermee leren leven.
Meer dan dat kan ik niet geven.

Voor mij is dat het waardevolste wat er bestaat,
elke dag een goede daad.
Zo wil ik laten begrijpen
dat jij altijd in mijn hand mag knijpen
wanneer de pijn weer toeslaat.

Ik wil helpen dragen,
in deze vorm, geschreven,
want meer dan dat
kan ik niet geven.