smile
doesn't mean
happy

sometimes
it means
crying on the inside

happy
doesn't mean
happy anymore

sometimes
it just means
another warm feeling
after crying on the inside

I've caused enough storm
I know

a sorry
could not calm it

maybe time

or me hurting all the time
is that what you want

sa maingay na mundo
sumulat
sa makalat na kwarto
sumulat
sa mga nakakalason na yugto
sumulat
at 'wag tayong tumigil
hangga't ang utak natin
ay unti-unting nagiging mapayapa
lumilipad
hinahangin
ng bawat salita
tugma
kinukulayan ang bawat pahina
ng kahit anong kulay na gusto mo
pula
lila
kahit pagsamahin mo pa sila
ikaw ang bahala
basta't sumulat ka

kay dami nang salita
letra
pasadya
na ang paksa ay tadhana
kung paanong sinira
binuo ulit
at sinira
ngunit binuo ulit
nito ang aking buhay
parang isang laro
na walang nakakaintindi ng panuntunan
o meron nga ba
parang isang lugar na puro ulan
o puro init
walang katamtaman
dahil hindi nito alam ang salitang katamtaman
ang alam lang nito
ay pagtagpuin ang mga taong hindi naman pala para sa isa't isa
o pagtagpuin sa maling lugar
maling oras
maling pangyayari
maling edad
maling sitwasyon
dahil hindi nito alam ang salitang katamtaman
ang alam nito ay katindihan
tindi sa nagmamahalang magkaiba ng relihiyon
tindi sa nagmamahalang di mabigyan ng pagkakataon
tindi sa nagmamahalang nasayang ang ilang taon
tindi sa nagmamahalang bata pa noon
tindi sa nagmamahalang di pa alam ang ganitong sitwasyon
dahil ang tadhana ay hindi alam ang salitang katamtaman
dahil kung alam nya
edi sana walang nasayang na mga sana

bawat tadhana ng isang tao ay kakabit ng isa
kahit pa
ilang taong hindi nagusap
ay babalik pa rin sa kung anong trato sa isa't isa
kaya ngayong nagparamdam ka
ay mas naguluhan ako kaysa noong unang umalis ka

bawat tadhana ng isang tao ay kakabit ng isa
parang tali na may buhol
kaya nung maghiwalay tayo
ay mas humigpit ang paniniwala ko
na sa akin ka pa rin sa huli

bawat tadhana ng isang tao ay kakabit ng isa
parang tela na tinapal sa butas na isa pa
kaya nung maghiwalay tayo
ay mas nasira at nasisira pa lalo ako

bawat tadhana ng isang tao ay kakabit ng isa
parang natutulog na magkasintahang nagpapalitan ng hininga
kaya nung maghiwalay tayo
ay mas nawalan ako ng tulog sa pagbabakasakaling babalik ka pa

there's a specific song
that reminds you of someone
of some place
of something that hurts you
made you smile
or even
cry
with every lyric
and every beat
it feels like turning
the hands of time
repeating the same scenes
all over again
under the yellow light
wiping tears in your eyes
facing the impending goodbye
"now I can't go on without you--
I'm not that strong without you--
now look what you've done"
and with that
bringing me back
with so much in my chest
"the way I do..."

minsan nang nalimutang sumulat
nautal, nagtagal sa iilang salita
na hindi ko man lang napansin
na ang pagiibigan pala natin ay isang buhay na tula

wala na rin namang bago
kung isasara mo
kahit ang nagiisang bukas na libro
upang mabasa ko ang mga nasa isipan mo
ginagawa mo
saloobin mo
dahil wala na rin namang bago
matagal na naman ding sarado
ang pinto, ang libro
at kung ano pa mang representasyon
na meron tayo

you're

always on my mind
when I look back on the memories
of us
what ifs

always on my mouth
when I murmur words
to myself
what ifs

always on my fingers
when I type these words
for you
what ifs

always on my eyes
when I read all your poems
for me
what ifs

always will be in my heart
like a permanent vein
carrying blood
reminding me
that you're always be my maybe

words
are just like
drugs
meant
to heal
or
sometimes
poison us

your
words
flow

thrown
its sharpness
in my heart

bleeding
with another words
that'll flow
and throw
its sharpness
to you

we should not force ourselves to write
let the words come out
through emotions
because it needs to be written