"Mahal na mahal kita". Ang tangi tanging kataga na pumapasok sa isip ko pag kinakausap kita. Madaling sabihin, dalawang salita, siyam na letra
"Gusto kita" at "mahal kita" salitang kayang gawin ang lahat para sayo, mahirap man o madali dahil mahal kita

Sabi nga nila'y nababaliw na ako. Sa pag ngiti sa sulok tuwing nag iisa't walang kinakausap. tila ba'y nababaliw na. Pero di yan totoo. Di nila ako masisisi, mali bang ngumiti ako pag ikaw ang iniisip ko?

Hindi kita maangkin.
Hindi ko masabing ikaw ay akin.
Sapagkat wala namang atin.
Dahil hindi ka naman akin, OO HINDI.
Hindi ka saakin dahil wala nga namang tayo.
Tila salta't dayo ang turing mo sa akin sa tuwing tayo'y naguusap, pigil sa salita.
Kahit ganon, ako'y nadadala't nagagalak sa tuwing naguusap tayo.

Hindi ko na mapigilan. Gusto na kita. O baka
mas maganda sigurong sabihin na bakit nga ba kita ginusto? Ginusto sa sobrang ikling panahon.
Hindi ko alam kung bakit o kung paano. Basta't pag gising ko alam ko sa sarili kong gusto na kita....

Natatakot ako! OO takot na takot ako.
Takot akong masaksihang may iba ka ng gusto.
At hindi na ako.
Pero mas takot ako,
Mas natatakot akong sabihin mo ang mga katagang.
"WALA NAMANG TAYO, ANONG KARAPATAN MO"

Ano bang dapat kong gawin, para mahalin mo?
Anong dapat gawin, para mag karoon ng ikaw at ako na bubuo sa salitang tayo, sa mundo ko.

Bakit minahal mo ako? Yan ang tanong na alam kong itatanong mo sa akin, at alam kong wala akong maisasagot, dahil wala namang sagot kung bakit mahal kita, basta mahal kita.

Bakit ako? Bakit ganyan ka sa akin?
Ang mga salitang yan ang palaging sumasagi sa isipan mo sa tuwing magkausap tayong dalawa.

Bakit ikaw? Bakit ako ganto sayo?
Mukang alam mo naman siguro ang sagot sa mga tanong mo na yan. Ang kaisa isang salitang minumutawi ng aking mga labi...Mahal kita

Alam mo naman sa sarili mo na gusto kita
Alam mo naman sa sarili mo na wala nang iba
Alam mo naman sa sarili mo na ikaw lang talaga

Ika'y nangangamba na baka may makilala pa akong iba. Natatakot ka sa kadahilanang kilokilometro ang agwat nating dalawa.
MAHAL magbigay ka ng kahit konteng tiwala, pangako't hindi ka magsisisi.

Wag kang mag alala. Ako yung taong maihahalintulad mo sa sinaing sa rice cooker, ok lang kahit hindi mo bantayan..

Minsan hindi mo inaakala na magkakagusto ka sa isang tao ng ganon kadali o sa ganon kaigsing panahon, kaya siguro hindi mo matanggap na nagkagusto ka sa taong hindi mo pa gaanong nakakausap, nakikilala't nakita manlang. Yakapin ang katotohanan at walang hanggang saya ang idudulot sayo nito.

Ang namumuong pagtingin ay sobrang hirap pigilan. Pero sa palagay kuy di mapipigilan ang pilit na sumisigaw at naninibughong nararamdaman na nagtatago sa takot na dumadaloy sa bawat laman at kasukasuan ng iyong katawan.

Sana'y wag mo ng pigilan dahil lalo ka lamang mahihirapan, hayaan at wag pigiling umibig ang pusong nanghihingi ng tamis ng aking pag ibig. Ialis sa isip ang takot, at pabayaang puso ang mag desisyon. Baka sa paraang iyon ay lumaya at maging masaya ka sa araw araw na lilipas.

Hindi ko nga magawang makipagusap sa iba ibang babae o tumingin kase alam kong meron akong ikaw.

Meron nga ba akong ikaw? Ako'y umaasa.
Alam kong maluwag pa ang pagkakatali at hindi pa kita pagmamay ari. Kaya sanay hayaan mo akong mahalin ka, at mahalin ako pabalik.

Kilometro man ang layo natin sa isat isa. Pero hindi nito mapipigilan ang pagmamahal ko sayo. Ang ninanais ko lamang ay tanggapin mo at ilais ang pangambang bumabalot sa iyong isipan.

Masasabi kong sugal nga ang pag ibig. Dahil maaari kang matalo at masaktan. At sa kabilang dulo naman ay mananalo ka at walang hanggang saya.

Minsan sa buhay naten pumapasok ang takot at pumipigil sa mga bagay na maaari tayong mas maging masaya.

Ang takot ay kasinungalingan lamang na lumalason sa ating isipan, kaya siguro hindi natin nagagawa ang mga bagay na maaari tayong sumaya.

Hayaang ating puso ang magpasya. Nang sa gayoy mawala ang tinik sa lalamunan, at hayaang lumigaya at guminhawa ang nararamdaman

Ang takot ay panandalian lamang. Pero habang buhay na bumabasag sa ating kasiyahan. Sanay ialis ang takot, nang sa gayoy hindi ang pagsisisi ang manirahan sa iyong puso.

Milya milya man ang layo mo,
Pero sisiguraduhin kong kakayanin ko,
Kakayanin ko, kakayanin natin lahat ng mga pagsubok na darating, Pagsubok na sabay nating haharapin,
Pagsubok na kahit tayo ay magkalayo'y alam kong ating malalagpasan,

Wala sakin kung kilo kilometro man ang layo mo,
Wala sakin kung hindi kita nakakasama o nakikita,
Pero sakin sapat ng alam kong mahal mo ko,
At sapat ng malaman **** ikaw lang ang laman ng puso ko,

Hindi ko man hawak ang iyong mga kamay,
Hindi man kita mayakap gamit ang aking mga bisig,
Hanggat nandito ka sa puso ko,
Mananatiling ikaw hanggang dulo

Mahal, Gusto kong malaman ****
Kahit ilang milya o ilang kilometro ang layo mo,
Wala ng papalit sayo dito sa puso ko.
Hindi man ngayon, handa akong maghintay hanggang sa magtagpo tayo.

byernes.
isang araw lang pala ang hahatol
sa bawat oras na hindi tayo ang sandigan ng isa't-isa
isang araw na puno ng pagaalinlangan ngunit sa huli
ay natiyak ng puso kong hindi panaginip ang lahat
isang araw na tumapos sa lahat ng pangungulilang
akala'y hindi na mawawakasan
isang araw lang pala ang magtatanggal ng lahat ng mga takot
dahil paano kung sa pagtatapos ng araw na ito'y iiwan mo rin ako..
isang araw, at sa unang pagkakatao'y nahawakan ko rin
ang iyong mga kamay, sa iyong tabi natagpuan ang panibagong tahanan
wala nang kilometrong pumapagitan sa ating dalawa...
wala na mahal, pangako
at sa oras na matapos ang natitirang oras ng araw na ito
pangako, hindi na tayo kailanman paghihiwalayin ng tadhana
kahit pa humakbang na tayo palayo sa isat-sa
at kahit pa ilang kilometro nanaman ang sa atin ay papagitna
tandaan **** dala mo ang puso ko, at nasa akin ang iyo
naniniwala akong hihintayin mo ako at ganon rin ako
magtatapos ang marso bente dos ngunit hindi ang pag-ibig ko sayo
marami mang araw ang dumating ngunit ikaw at ikaw pa rin ang hihintayin


hanggang sa muli, mahal.

Kahit malayo ng ilang kilometro
Kahit tayo ay nasa magkabilang panig ng Maynila
Kahit umulan man o umaraw
Kahit ilang taon ang lumipas
Naniniwala ako na kapag tayo ay para sa isa't-isa
Balang araw, tayo ay magkikita muli
At doon uusbong ang nakatagong nararamdaman

"Akin na pera mo."
"Dali, ilabas mo pati cellphone mo, lahat!"
"Babarilin kita!"

Hindi ako nakapagsalita.
Hindi nakagalaw. Natulala.
Ang bilis ng pangyayari.
Nakakatakot. Na wala man lang akong nagawa.

Gabi ng lumabas ako sa aming tahanan,
Kinailangan kong bumili ng ulam para sa hapunan,
Naglalakad ako ng isang kilometro,
Makabili lang ng pagkaing ihahain sa mga anak ko.

Madilim na. At walang ilaw ang kalye.
Mas pinili ko na rin maglakad para tipid pamasahe.
Medyo malapit lang din kasi nakasanayan ko na.
Ang maglakad ng malayo na walang saplot ang paa.

Malamang hinihintay na nila ako.
Kaya binilisan ko ang lakad ko.
Excited na rin akong makain nila ang paborito nilang ulam.
Tortang talong na masustansya para sa aming hapunan.

Ngunit nang malapit na ako sa pamilihan,
Dalawang lalaking nakamotor, ako'y nilapitan.
"Akin na pera mo."
"Dali, ilabas mo pati cellphone mo, lahat!"
"Babarilin kita!"

Napaluhod ako sa kalsada.
Nanghinayang sa karampot na baryang aking kinita.
Buong araw ako nagtrabaho,
Holdaper lang pala ang kukuha ng pinaghirapan ko.

"Mga anak, pasensya na, wala akong nabili eh"
"Ayos lang yan Pa, may asin at toyo pa naman eh"
"Bukas babawi ako mga anak ko."
"Hindi po papa, kami po ang babawi sa inyo."

Nawalan ako ng pera sa araw na ito,
Pero salamat at ganito ang pananaw nila sa mundo,
Na ang lahat ng ginagawa para sayo,
Ay sakripisyong dapat pinagpapasalamat mo.

Ang alam ko lang ay yung gaano ako kabuo kapag katabi kita.O kapag kahit ilang kilometro ang layo natin sa isat isa pero nagpapalitan tayo ng mga salita. Binibigyan mo ako ng dahilan, hindi laging masaya pero nandiyan ka. Buti na lang nandiyan ka. At madalang lang sa tagal ng paghinga makaramdam ng ganito, medyo naiilang pa at pinipilit pang talikuran. Pero ngayon pa lang alam ko na, hanggang dito lang ako. Pero ngayon pa lang pinoproseso na ang pagtanggap dahil matagal tagal na rin naman akong naglalakad dito, tingin ko'y kaya pa naman. Hindi pa naman ngalay ang tuhod at paa. Kaya ko pa.

Ilang kilometro na ang tinahak,
Kay layo na ng inabot ng aking mga yapak,
Patungo sa pook na di ko alam saan,
Parang hilong sinusunod ang nararamdaman.

Hindi ko na maalaala,
Ang lahat ng mga pangyayari,
Binaon nang walang pag-aalala,
Sa nakaraang tulad ng gabi.

Ako nga ba'y nasaan na?
Ako ba'y babalik pa?
Nasa gitna ng kawalan,
Kumakapit sa nararamdaman.

Pagitan ng ikaw at ako,
Sabi ni google 620 na kilometro,
Ilang araw ba yan sa barko?
Ilang oras ba yan sa eroplano?

Nakalulungkot isipin na malayo,
Mahirap magtagpo,
Ngunit pag-asa'y di maglalaho,
Isang nais na sana'y di mapako.

Sana'y ako ay nandyan,
Kahit sandali lang,
Ilang oras lang, pwede na yan,
Gusto ko lang makipagkulitan.

Haaaays,
Parating naaalala tuwing nag-iisa,
Iniisip, sinasabi tatlong salita,
Sana'y kasama kita.

nakita ko ang mga litrato mo kasama ang mga kaibigan mo
minsan napaisip ako kung bakit hindi mo ako kayang pagbigyan
kung bakit ayaw **** bumiyahe ng ilang kilometro papunta sa akin
at napag-isipan ko ng mabuti na tapos na pala tayo
nasa ibang pahina ka na kung saan hindi na kita maabot pa
kaya bakit bumalik ka pa kung iiwanan mo nanaman ako ulit?