Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
st64 Jul 2013
Perhaps I want everything:
the darkness that comes with every infinite fall
and the shimmering blaze of every step up.

So many live on and want nothing,
and are raised to the rank of prince
by the slippery ease of their light judgments.

But what you love to see are faces
that do work and feel thirst.

You love most of all those who need you
as they need a crowbar or a ***.

You have not grown old, and it is not too late
to dive into your increasing depths
where life calmly gives out its own secret.

Rainer Maria Rilke / The Book of the Hours
(translated by Robert Bly: German)





S T, 20 July 2013
love this poem ...so touching :)


sub: 'your eyes'

my child, my child


1.
crying beside long stalks of sugarcane
flat on the mudfloor
next to worn baskets in the corner
heart rent
never will I see your eyes
open again

your little brother watches me:
he sees his father on knees
and arms to the sky
raging in snot-rivulets and loud tears

while your mother tends to all else
she cannot afford to spill now
the other babies need to be fed and changed



2.
she carries her pain inside
as she always does
later she will scrub it out in the laundry
        and pound it in the corn
        and wring it from the wet clothes
        and sweep
fling it to the sky

*my child, my child
what did they do?
what have they given you?*



3.
I sent you off on your journey
not ever thinking that
I never would see your eyes
again

now I tear my hair
and gouge my eyes
I bare my soul
and ask...why??


4.
dried tears leave ashen lines
as a warm flood spills
fresh
hot lament on cheeks
I touch your young face
so serene ...eternally serene  

I would knee-walk eternal
on rusty nails and toxic cans
if I could see your eyes once more

but the time has come:
your mother comes to wash you
one last time


*never will I see your eyes
again

your beautiful
life-giving eyes
again*
Teyah Nichole Apr 2022
I don’t know much about god(s),
But I do know a lot about water.
And
If there is
A god
She was sitting right there in that bucket
Carried by Bly, carried with grace
And on the beads of her work
That streamed
down
her
face
Right to her smile.

Her smile.

So seemingly undeserved in the context
Of the situation,
But she taught me that.
And hope
And love
And to be patient.
Because this is one life
And they’ll “get theirs”
In the next one
But try to have faith
And give hard in this one
Because in the middle of all of it
You can’t control any of it
Except who you choose to be,
Regardless of what you’re working with.

So, while

I don’t know much about god(s),
I’d like to believe I do know plenty about me;
And I’m choosing to sit,
         Forever, underneath a magnolia tree.
Thomas Davies Aug 2018
Ek skrik die 10de Augustus wakker.
Iets voel verkeerd, so swaar, so leeg.
Met 'n knop in my keel raak my gemoed swakker.
Min het ek geweet, dat treur so swaar kon weeg.

Vaagweg **** ek, "I look to you"
"And when melodies are gone"
"I hear you in a song"

Ouma was ons eie Whitney Houston
Haar sterk gees was ons rots.
Al het ons met tye lekker koppe gebots.
Sy was my vestiging, ons familie se trots.

Mag die rose in Bloemfontein altyd ouma se naam onthou.
Die pragtige rooikop dogtertjie in liefde toegevou.
Ouma se omgee het my soveel keer gered.
Die dankbaarheid gekoester in my mooiste gebed.

Mag die voëltjies altyd bly sing
Terwyl ouma se stories mooi herinneringe bring
Ouma was altyd bereid om te help
Vol genade het ouma, harde harte versmelt

Mag oupa altyd verlief bly
Sodat ons verdwaaldes, ook die regte prentjie kan kry
'n 53 - jaar, onvoorwaarlike liefde verhaal
So opreg, en eerlik, die mooiste mylpaal

Dankie dat ouma my aanvaar het vir wie ek is
Al sit ek heel wat die potte mis
Dankie vir alles wat ek by ouma kon leer
Dankie vir elke drukkie, vergifnis, keer op keer.

Dankie vir elke koppie soet tee
Vir al die miljoene trane wat ouma moes afvee
Dankie dat julle vir my alles kon gee
Dat hulle harte net liefde kon skree

Dankie dat ouma my veilig kon hou
Ons verlang alreeds, en sal verewig onthou.
Ons bly, onvoorwaarlik lief vir jou.


Ek gaan ouma mis, al my liefde, Thomas.
Written by myself and Kayla Hofmeyr
Santana Sep 2012
Vrees,
vir die geordende paar letters wat jou naam uitspel.

Vrees,
want jy bedreig my geluk soos 'n dors parasiet.

Vrees,
vir die monster wat jy in staat is om te wees.

Angs,
jy maak my bang, jou kaarte is onvoorspelbaar
en jy speel satireis sonder reels, grense of stippellyne vervaag
tussen wat joune is en wat bly eintlik myne.

Angs,
jy vat en gee dinge wat moes bly,
jy kom en gaan en verwoes
ons bly agter, 'n stukkie gronderosie
hou op,
want ek is nou moeg.

Angs,
want jou griewelike vure brand helder warm,
ek is bedek met die paraffien wat jy oor my uitgestort het.

Leuens,
jy wat gevul id met ongesonde nyd
raak jy nooit moeg,
om so vieslik te verwoes?

'n Onverdiende tug
beloon my met somber wanhoop
Ons almal nodig nou 'n bietjie rus,
die leemte wat jy vul sal ons nie maklik mis.
He cannot be a man,
until he has something to lose.

A boy must defend something,
in order to become a man.
lucy winters Jul 2015
ek is deurskykend, transparant, deurmekaar
opsoek na my vrede, my mensweesm my wees
ek voel so secondhand, so op gebruik, so klaar
bid vir verlossing, a trade in vir n nuwe vlees, nuwe gees, beter wees
my oe hoop op vol trane on gehuil
ek slaan lelike kolle uit in my sogenoemde persoonlikheid
maar dis alles ek, ek wat my vervuil
ek wat my eenkant hou, ek wat my uit smyt
ek wat ja se al wil als binne my nee skree
ek wat bly staan terwyl ek moes weg hardloop
ek wat myself wou uitvee
ek wat myself vir cheap thrills verkoop
maar hirdie ek is te oud om te kniel
hierdie ek word te oud om te glo
so ek staan waar ek staan en verniel
en ek bly staan sonder n tree en verloor
kyk dis ek wat hier staan, te sad om te bid
te seer om te huil, versteen deur my toedoen
daar is geen hande vat en aansit
maar ek dra dit met n smile want dis my skoen
Jare terug geskryf.  Al hou ek nie van wat ek gekry het,  dra ek my keuses en die nagevolge
Was dit my sonde
om te droom, te wens?
Was dit wreed om te
verwag dat jy my
iewers in jou soet
woorde sou vind?
Kyk ek dalk na jou
met die oorhoofse
afwagting van 'n kind?

Sal jy met sjarme
my kan vermaak of
is teaterkuns
'n masker vir jou haat?

Ek smag na jou taal,
jou moedertong in
my uitgehongerde mond.
Oh die beeld-
wat ons
met sulks silwer stem
kan skep!

*** sal jou brief my vind?
Sal daar 'n tuin ontstaan
as ek jou antwoord naslaan?
Se jy sal bly, net vir my!
Se my brandewyn asem
het jou inner kind bevry!
Se net jy is lief vir my-
en ons sal saam
die tonnel-oog wereld
met soet liefde en
dronkmans woorde verlei.

Skryf saam met my in
hierdie silwertong,
en kyk *** die wereld
in afwagting verstar.

Die liefde wil blom
wanneer twee skrywers
bymekaarkom.

Die wereld raak nat,
met die geuiter,
van ons silwer tong.
lucy winters Jul 2015
Al wat jy my wys gemaak het is dat seer die selfde voel
Maak nie saak van watter oord dit spoel
Ek en pyn ken mekaar al jare
Jy het my niks nuuts laat ervaar
Daar is geen onderskeid binne my tussen jou seer en syne
Dit le nou als binne my, dis als nou myne
So wat bly oor van jou sogenoemde goeie intensies, wil ek weet
Binne n jaar of wat het jy als hier vergeet
Die bietjie wat ek gehad het, het ek met jou gedeel
Dit was nie wat jy wou he, my hart het jou verveel
Ek was net n goeie tyd wat jy op gedress het en liefde genoem
Terwl ek lee hande daar gestaan het en jou met my hele hart gesoen
Ek wens ek het harder probeer en jy het net geluister
Toe ek hard en saggies, en aanhoudend nee, nee, nee deur jou soene fluister
Written for B. Ek is jammer.
Jou eierbeloftes word
In mooi woordjies
En trane spoortjies
Toegedraai
En ingelyf
In die raadsale
Van my helderheid
En my bekwaamdheid
Oor gesonde redenasie
Uit legio self disintigrasie

Ek bêre dit knus
In my eie kluis
Te midde my huis
Ń yspaleis

As ek dit bewaar
Teen die donker gevaar
Wat dreig uit elke
Oordeelsdag
Wat op al die ponde
en onse wag
Elke "ek het vasgeval in verkeer"
Elke "jou wanvertroue maak my seer"
Elke kode woord
Agter die slot op jou skerm
bly jou sondeval verstoord!!
Jou eierbelofte is ń kuikenmoord!!

Dan hardloop ek terug
En kyk na die dop
Wat my toe snou
As ek dit net stywer toevou
, minweted salmonella
En bylepes
Skuil in die amnion
En wurg die blou driehoek
Op ń voortrekkervlag
Eet ek daarvan sal die dood op my wag

Jou eierbeloftes
Jou akkideskak eer
Jou asyn rein liefde
Sal ek bly trotseer

Vergewe my tranedal
Want blykbaar is
Ek net verlief
Op my eie terugval
lucy winters Jul 2015
ek kyk vir die girl in die spieel en wonder of sy weet
*** hard ek probeer om haar te help vergeet
ek se vir haar ek hou van *** sy lag
en *** hoog sy mense wat dit nie verdien nie, ag
sy sug en trek haar skouers op en af
"die lewe is te kort om almal te straf"
se sy terwyl stadig wegkyk
en nog n stukkie van haarself weg smyt
ek fluister sag "as jy so aanhou gaan daar niks oor wees"
antwoord sy " ons is niks meer as vlees en gees
wanneer more kom, beteken vandag nie veel
als verander en tog niks want die son bly geel"
nikseegende donker oe kyk terug na my
ek is bevrees die girl gaan leeg bly
Jou boodskappe die sonstrale
wat elke nou en dan my dag wil maak
en ook soms 8 minute vat om by my uit te kom
maar gee lig en lewe in my donker wereld

al is jy miljoene bietjies weg van my af
is jou liefde n warm drukkie wat ek
moeiteloos in elke donker nag
om my bang lyf kan vou

jy wat agter die horison jou eie horison sien
en dalk self die maan met my deel
,van n ander kant af,
dra ek na aan my hart...

soos n tietie sonder nippels
of n bangmaak boek sonder sy stippels....
is my lewe net plein
en puntloos sonder jou.

Jy is my duisend-myle-weg
, maar altyd daar,
chill-jou-guava maaitjie
wat my weghol hart bedaar.

Familie buite stam en bas
bloedloos dalk , maar hegte vas
grenslose vriende oor die wereld heen...
God se grootste seen.

- aan al my vriende wat ver weg bly , maar meer beteken as my eie asem en wat ek dierbaarder ag as my virginity ;) ek is so ongelooflik baie lief vir julle.

Carinda du Toit. Aldridt Koltzow. Marli Roux. Tarryn Forster. Frederik Rudolph van Dyk. en al die ander...
En soms in die vroee oggend ure **** ek steeds jou stem...
wanneer ek sukkel om te slaap,
                                                                ­                                 maar my lyf deuretrek is van moegheid
                                         , voel ek nog jou sagte aanraking.

Dan ***** jy by my soos die neurie van 'n lang vergete wiegelied in die agterkop,
                                                       ­              of
die weergalming van ons gegillende stemme deur die lang gange van die lewe...

dis dan wanneer die hartseer my tref.
Dit vul die    l e e m t e s     wat gelaat is deur die    s p a s i e s     waar jou vingers altyd so
                perfek
                             In myne gepas het,

in die dooie gevoel,
oor al die plekke waar net jou aanraking
                           soms
genoeg was om elektrisiteit op te wek
                                    wat my nog vir weke speelvol geprikkel het.

Dan vorm dit saam in die [kamers] van my hart,
     waar jou n.a.a.m,
                                    jou < liefde 3
                                                         en jou ~legende*
vir altyd sal bly

... en stroom deur die vensters van my siel...
sodat ek weer 'n gesonde uitkyk op die lewe kan he.

Soos 'n magtige rivier
     loop dit by al die voue af,

       maar altyd met grasie...
en ek huil
Haar hoekkantoor
In elke straat
Elke gulsige kliënt
Ń vark, n vraat
Besig om haar naam te maak
Die vrou van dir nag
En haar eenmansaak

In die oggend skrop
Sy , staalwol
Skuur glad
Teen haar tenger
Figuur maar blou
Passie versier en
Versuur haar wese

Dis nie moord nie
Dis nie dood nie
Dis glad die reg nie
Dis sonde , ellende
Haar bedoelings
Was nooit sleg nie

Haar troos is min
Haar teespoed swaar
Haar siel verkoop sy
Vir ń appel en ń ui
Want wie kan ń prys
Op die liefde sit

Sy tel haar winste
In trane en seer
Die geld is ń bonus
Het sy beweer,
Want die vrou van
Die nag, kort ook ń soen
Sy werk vir liefde
En tot die oordeelsdag
Sal sy dit bly doen...
Haar hoekkantoor
In elke straat
Elke gulsige kliënt
Ń vark, n vraat
Besig om haar naam te maak
Die vrou van dir nag
En haar eenmansaak

In die oggend skrop
Sy , staalwol
Skuur glad
Teen haar tenger
Figuur maar blou
Passie versier en
Versuur haar wese

Dis nie moord nie
Dis nie dood nie
Dis glad die reg nie
Dis sonde , ellende
Haar bedoelings
Was nooit sleg nie

Haar troos is min
Haar teespoed swaar
Haar siel verkoop sy
Vir ń appel en ń ui
Want wie kan ń prys
Op die liefde sit

Sy tel haar winste
In trane en seer
Die geld is ń bonus
Het sy beweer,
Want die vrou van
Die nag, kort ook ń soen
Sy werk vir liefde
En tot die oordeelsdag
Sal sy dit bly doen...
Dig silwer linte dans na die maan
in wolkpluime wat na die strerre toe maan
ek is weer hartseer
weer stukkend
gebreek
daarom nog 'n siggaret toestaan
an my mense bestaan

ek beaam my met die kwale
van 'n ongebonde wereld
wat pleit om liefde en genade
wat soene soek in suikersoet
wat drome droom so swart soos roet
wat binne die lyne bly
en so ook verlossing by hul neuse in lei

want meisies is net slette
as hulle saam die verkere perd saal
of die slippie laat val
na hul vir die aborsies betaal

en seuns is net moffies
as hul sukkel om 'n rugby bal te vang
vergeet van die agsteman wat gretig
na die flank se balle verlang

vloek en laster bring God se toorn
werk an jou eie vokken balk en los my doring
dalk is jou masker meer heel
as die van my...
maar met elke krakie...
is ek darem 'n krakie meer vry
- as jy
Rowan Deysel Aug 2019
Op hierdie aarde, groen en blou
Met torings wat die lug uit grou
In elke huis waar mens dalk bly
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In wye winkels en krom kerke
In nommers en vergete merke
Waar ryk sweef en arm lei
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In stede, woude, see en woestyn
In alles, geen, grof en fyn
In luuks, skaars, bont en plein
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In winter, lente, somer, herfs
Met albei vuur en skadu bederf
Waar ook al maan en son mag skyn
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
Waar sterre sing en sonne lag
Omring met komberse van die nag
Waar ou gode en planete gly
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In ou legendes en sprokies verhale
In dooie sang en in lewende tale
In woorde wat die hart oop sny
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In gister se groot verlate vlug
In môre se onmeetbare sug
In die nou wat ons so graag vermy
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In slaap te dig en drome swart
In die wandel en wonder van die hart
In seer, troos, kwaad en bly
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
Stu Harley Oct 2018
we
boarded
our
ships
and
hoist the
Royal Queen's flag
the
captain
shouted out
maties
all
hands on deck
while
the
shipmates replied
aye...aye Captain Bly
we
coupled our sails
and
we
started our
young maiden voyage
through
the
White Cliffs of Wales
upon
the
dark wine sea
if
below
her
where
we
joined our sails
and
the
Scottish
bagpipes march behind
Jenny Pearl Jan 2014
Hier onder die afdak staan ons nou
Sjuijt! Bly stil! Gouwsie gaan ons in hou.

Vir ‘n **** praat Mnr. Smit nou,
So ‘n langtam, papbek manier van woorde kou

Lees ‘n versie,
Gluur vir Stoute Daan,
Begin toe bid,
Maar wat gaan nou aan?

My hartjie pyn, nie fisies seer..
Dis verlange wat my hart so skeur.
Met oë toe en ore oop
Klink Smitie net sos Oupa Hendrik,
Terug van die dood.
1 Junie 2005
Siska Gregory Dec 2016
Die fluister van my hart...
Ek raak stil en luister *** fluister my hart.
Die liggiese geklop in my keel maak my bly oor die lewe wat ek voel. Myne praat van die ope lug so blou, ek hou dit vas, en van die wind wat vry waai sonder om toestemming hoef te vra.
Van die son wat vroeg oggend goud op kom met die begin van nog n nuwe dag, wat warm bak teen jou rug as jy dit die minste verwag.
Van harde hande werk in die kombuis na die tuin wat vra vir bietjie liefde en gesels.
So is die lewe vol lewe, vol kere vir lekker lag.
Ja dit gee mens krag om die mooi te sien, in elke dag. 2016-11-28
ordet farvel vil føles tungt i munden
det vil smage af salt og orange kridt
og du vil bilde dig selv ind, at det er
sæbe i stedet for virkeligheden
dine håndled vil være fyldt med bly
og du vil bære din hud som torden
nogle dage vil du tænke på marmor,
nogle dage vil du tænke på på regn
men de fleste dage vil bare være en
nuance af magenta, som farven på din
din mors syvende bryllupskjole, der
duftede af jord, rødvin og pastelblå dage
du vil stirre på telefonen og læse
alle dine gamle digte igennem en sidste
gang, kreere skulputerer på din hofte
og forestille dig smagen af museumslofter
du vil tygge på ordet farvel som var det
sort lakrids mod din tunge
lad disse dage ske for dig, lad dem fortære
dig og lad dem røre ved dine albuer og
fortæl dem, dine lår er lavet af kviksølv
lad farvel sprede sig som sygdomme langs
dine årer, og sig så farvel til farvel
- digte om et papmachesind
Siska Gregory Jul 2017
So loop ek deur die strate van Paris en voel dadelik tuis;
Tuis soos in n vreemde wereld wat juis net vir my gemaak is.
Die outydse geboue wat vertel van jare terug, die noue strate wat ver af le amper verby more, die klasieke fietse met klokkies wat "trieng" in die verby gaan na ander plekke, ook die french brode wat jou vertel van vandag en die krag van twee hande wat gebruik is om die smaak in jou gedagtes te laat verdwaal, om n storie te vertel.
So loop ek deur die strate van Paris en voel dadelik bly;
Bly soos n kind wat haarself bevind in n lewe vol nuwe dinge, vol nuwe betekenisse soos n nuwe paar oe wat oop gaan om te sien en dan te verstaan.
Maar die lewe gaan aan met n lank terug en n more wat kom of n vandag wat verby gly na n elke dag;
Wat my vertel van n lewe van geluk en plesier om te geniet vandag, elke dag.
2016/07/17
Andrew Parker May 2014
Personal Perspective Poem (Spoken Word)
5/30/2014

To the women who say they do not need feminism,
for fear of being seen as whiny or sensitive,
or for whatever reasons I may not comprehend as a mere male ally.
Please have it in you to look beyond your personal perspective.

To recognize that eye to eye, you do not see other women.
That there are those who cannot see,
acid dripped down their eyelids,
like a tear that burns their skin as much as the insides swell,
all just for wanting to reject a stranger's ****** advances.

To recognize the backs bruised,
bloodied buddies removed from bodies.
That little life extensions not allowed to live,
just for being born girls or maybe boys,
or somewhere in between sometimes.

Please, to recognize that no matter how inner your beauty is,
no matter how many months you spend spinning a cocoon,
so that you may emerge an empowered butterfly,
there will be evil spiders who prey and wish to restrain your flying wings,
in the entanglement of their webs.  
Spinning **** like it is the finest of silks.

To recognize a young female's suicide pressured by her peers,
either called fat, considered undesirable as a volcanic eruption of ash,
and coal, as dark as the hearts of those who have rejected her.
Or she was of dark skin which you might consider just as bad,
because your personal perspective probably left behind women of color.

To recognize that *** should be a sweet something,
not a spontaneously evoked sitting or standing or shouting and screaming,
inside silently, but knowing nobody will hear because you fear,
how they might react in the middle of a frat party,
where **** culture runs rampant,
ripping open limbs to toss in the trash with ****** wrappers,
but blame it on the ******* empty beer bottles.

To recognize that discussions about female TV characters,
and video games, are not about the pixels on the screen,
but the pixels ingrained in young girls' minds, an afterimage.
Left as if women who don't feel they have a place in this world,
do not deserve the avatars they want to represent their digital escape.
Such a simple request, please give her character armor suitable for battle,
her ******* need not be exposed to archers' arrows,
or a swordsman's stab, plunging carelessly into cleavage.

To recognize that commercial prostitution isn't something to sneer at,
when our society prostitutes women in commercials.  
Selling burgers that look like toxic bombs,
you are actually being advertised a buffet of *******.  
Selling beer with a wet white t-shirt contest,
drinks shouldn't be poured on anyone other than a **** at a bar.  
-
Climbing views in ****** slip videos trending on YouTube,
for a moment not worth the notice of any hash tag other than #YesAllWomen.
All of this shameless showing of the human anatomy,
as though it were a product.
Yet we can't seem to get behind feeding a baby the nutrients it needs,
anywhere in public other than an unsanitary bathroom stall!

To recognize the pioneers of past and present,
whose names now whispered in the footnotes of history textbooks,
can't be screamed loud enough at you!  
Shouting, Nellie Bly cannot save you if you voluntarily are a lunatic.  
Shouting, Mary Wollstonecraft cannot avert,
the monstrous male gaze you feel on your *** as you meander,
if you do not join her tribe as an Amazon Warrior of the Pen.  
-
Shouting, Betty Friedan cannot persuade you to liberate yourself,
if you do not think there is anything mystical about feminine mystique.  
Shouting, Laura Bates' 2012 Everyday Sexism Project,
in this modern fourth wave of feminism will become useless.
If you let it wash over you like another small wave,
in an ocean of daily sexist struggles you deny exist,
and blame on anomalies like the mental health of a certain shooter.  
-
Shouting, Kitty Genovese who screamed at everyone.
They watched but they didn't help. 
They watched but they didn't help.  
They watched but they didn't help.
And now shouting at you,
you are watching, but not helping.

Most importantly, to recognize the up and coming feminists,
of the future, with whom you do not identify,
because you think you don't need feminism.
To recognize those who will have to fight so **** hard,
to give you the privilege to be such an *******.
But that's just my personal perspective.
"Nou wie is jy?"
"Ouma, my naam is Siyasanga,
Ek is jou dogter Lalie se seun"
"My Lalie, sy wat in Suid Afrika bly?"
"Ja ouma, ek het vir ouma kom keur"

I watch on as the spark of recognition lights up her eyes
Happiness flowers through the creases on her face like fresh rain through a Namib riverbed 
Her brow furrows as if trying to keep this revelation prisoner
The Sun continues its long journey across the sky
Her brow relaxes, and. . . . .

"Hello virtel my, my kind,
Wie is jy?"
"My naam is Siyasanga Ouma,
Ek is ouma se klien kind.
My ma se naam is Lalie"
"Lalie, sy is my dogter wat in Suid Afrika bly"
"Dis reg ouma, ek het vir ouma kom keur"

The spark returns
The fresh rain flows
The love warms my soul as we embrace
The Sun once more takes flight

Taking respite from the heat
I watch as she shuffles and shimmies and shuffles once more down the corridor
To the foot of the bare bed I've made my haven
Words like spun silk spill from her lips as she asks
"May I sit here my child?
"Ja my ouma, ouma hoef nie vra nie"
She shuffles and shimmies and sits down to read
What a beautiful life affair she has with words,
Even those from a magazine,
Whose pages danced that day at her touch
A letter whose ink for 2 decades laid dry
The name of the man she loved preserved in his evergreen book
Both retrieved from the vault that was her purse
Oh how she loved those words, and they loved her
She turns her head to look at me
With that spark in her eye
"Jy is my Lalie se seun"
I smile, my face awash with fresh rain
"Ja ouma, ek het vir ouma kom kuier"
My letsels is die sinne
My vel is die papier
Lees daaruit wat jy wil
Die wat omgee bly nog hier

My trane is die voorblad
My bloed is steeds die ink
In my skree ń monster
Wat ek nog moet verdrink

Die rowe is die punte wat
Ek soms nog skraap en skuur
My voorkop pêrel sweet
In my oë brand hell se vuur

My lemme is my penne
Die papier hier op my lyf
Elke liewe liefdes briefie-
Ń letsel, net vir jou geskryf...
Kyk met horlosie swaai
kom wysheid , op een of ander manier...

Wanneer hardebaard hardehout fyn skuur
en boeta begin skuim pis-
dan is dit mos als goed en wel...

Jy's nou volwasse en verandwoordelik
vir jou kak, vir my kak en sommer die kakbak...

... en dan mag jy mos nou nie bloedkook nie
want daardie potte kom moeilik skoon
en behoed jy kort van dtraad raak
want as iemand nie aan jou been trek nie - wel ja

maar soms kom  daardie klein
snotkoppie gees deur
as ander "volwassenes" vergeet
om die plooie die dag aan te plak.

Dan draai alles terug
en ek wens dat ek weer oud en koud
onder die kuwe kon raak,
want demoer in raak ek gougou
vir grootmens doeke en dommies.

Kyk  ,sommige kak
moet maar net kinderkak bly,
want as my kinderhart weer vlam vat
is ek weer die duiwel se kind.

Dan draai ***** en giggles vinnig om
en wys ek *** snaaks dit kan wees
as mense val en seerkry.

Laat ek nou maar asemhaal
my das regtrek en heut...
ek is nou groot,
moet mos eintlik van beter weet.
tricia lambert Jan 2013
“The sound that pours from the fingertips awakens clouds of cells far inside the body”
Robert Bly  1926-

You could say that the sound that tips deep cells are waking      
                                                                                                
                                                                                                   heralds with bugles divine revolution

You could say that the sound that echoes from spirals                
                                                                                                
                                                                                                  gossamers emeralds’  scintillant light

You could say that the sound that squishes from mangoes            
                                                                                                
                                                                                                   is luscious and opulent tripping with pearls
          
You could say that the sound that slumbers in harp strings          
                                                                                            
                                                                                                   howls round the polar bear’s tumaceous couch  

You could say that  the sound that tremors  from tadpoles        
                                                                                                
                                                                                                   triggers eruptions of undersea mountains

You could say that the sound that sits on the windowsill              
                                                                                              
                                                                                                   on Arcturus flickers as icicle fire
      
      You could say that the sound that bounces off drumskins            
                                                                                                    
                                                                                                          loosens the shackles of acuate cacti

You could say that the sound that shivers off rainbows                
                                                                                              
                                                                                                   silkens red poppies at sunstrike unpacking

You could say that the sound that rumbles round moonrocks        
                                                                                              
                                                                                                    passes on purple to stillness of shadows

You could say that the sound that echoes cicadas                      
                                                                                              
                                                                                                    crackles through canyons of memory rising

You could say that the sound that gallops through nightmares
                                                                                            
                                                                                                    shrinks in the face of the falcons glissade

You could say that the sound that is diatomaceous

                                                                                                     tangles up synapses  sparking at random

You could say that the sound of deep cells awakening                      
                                                                                        &n
Hipnotiseer die liggies jou,
As die reuk van karnivaal kos jou in gekarameliseerde geluk toe vou ?

Vlieg jy ook tydelik op die grootste ferris wiel?
So vry soos ņ voël,
Vleg deur die liggies en sterre
Ontsnap weer jou kinder siel.

Deel in die tyd van jou lewe,
Saam jou vriende
(En dalk ń bietjie bier).
Welkom by die skou!
Ons is bly jy's ook hier.
Siska Gregory Dec 2016
Tot die dood ons skei… so berei ek my toe voor… vir n lewe saam met jou my ou, jy is my hero.
Jy is my alles en dit sal jy altyd wees.
Jy is my steun pillar, my altyd daarm my lewe en my vreugde.
Vir my is jy n vriend wat net die beste verdien.
Jy is sterk, gevestig in jou werk om vir my te gee vir wat ek altyd nodig sal kry.
Jy is my krag en ek weet ek verwag altyd te veel van jou, maar tog spog ek met n man van staal.
My hero, die ou vir wie ek lief is…
Dis jy… en vir my sal jy vir ewig en vir altyd bly. 2016/01/19
To my hero... i love you always
Stilgebore in afwagting op
'n môreson uit die legendes.
Die hoopswyg net voor aanvarding
, wanneer selfs vader tyd verboureerd bly staan.
Die onvoldoende doods-uur
Tussen die hap van n gifgoue appel
En die val van onskuld en skoonheid.
Die tingel in die vingers
van die Engel in swart,
nóg genoeg om te gryp
-Nóg genoeg om te los
, net genoeg om in die huiwer te dros
Dus dood wat geduldig
die venster bewasem.
Trek drogbeelde uit skadu's
Soos n laaste asem...
Dis nog hier, nog daar-
Nog vals, nog waar

En ons almal is n kat in n doos
- wandelend in beide lewe en dood
, want die verskeie dimensies
Is maar eintlik grensloos.

Die paradoks van einste bestaan
Word gekonsentreer in n tydstip
Van alles verstaan.
Park people are winos and homos and cheaters and thieves.
Park people are ugly, when they walk, they wheeze.
You'll find them 'neath bushes under blankets of leaves.
Park people do as they please.

Park people can stand around naked,
Throw up in public,
And not bat an eye.
Park people pick their noses, scratch their ******, *** in alleys,
And laugh so hard they cry.
Park people remember their mothers and their lovers,
Who they left for a bottle of rye.
Strange way for someone to die.

Park people don't care 'bout nuthin,
Cept MD 20-20,
And how to get plenty,
Pre......fur.....uh......bly,
For free.

Yes, the park people smile at you,
And the strange things you do,
To get away from them.
"Spare change, brother?"
Die waarheid

In die nag se doodse donker
is selfs die krieke stil
, maar saam met honde huil
-Bloedstollend- weerklink haar gil

Die waarheid breek die stilte
die buurt slaap onversteurd
sy knaag weg aan my siel
... los my stukkend en verskeurd

Teen haar aanval is ek magteloos
, met net die wapens van die gees,
mens kan haar nie oorwin nie
want waar jy nog moet beskerm -
was sy alreeds gewees

Sy laat haar droewe spore
in die kamers van jou hart
en met vlymskerp, rooi vingernaels
los sy letsels van die smart

Teenstander. Díe is sy nie-
retireer vir geen swaard, nóg gebede
haar verwoesting : jou eie toedoen
slegs spoke van jou verlede...

Tog , selfs in waarheid lê daar leuens
-versprei in dit wat sy voorspel
, want die einde van jou storie
is joune om te vertel

ja...

*** droewig okal haar verhaal
bly dit jóúne om te bepaal
Ek druk my hart onder die kussing en tel tot tien...
Honderd...
Duisend...
Maar dit bly ritmies klop
Onder my koue palms

Ek berê my asem in die verlede
Waar dit vermoedelik
buite jou bereik was
...maar ek het jou vermoeëns onderskat
En nou krioel my binneste met jou teenwoordigheid

Ek gooi my blik na die vloeibare goud van die Vrystaatse vlaktes
, maar jy het my reeds in jou fissier vasgeknoop

En nou openbaar ek my psalms vir die wereld om te lees
, maar hoop jy verstaan...
Ek hoop jy verstaan
Siska Gregory Dec 2016
n Moeder het ek al gedink is  wonderlikste skepping op arde.
Sy vermaan, verstaan en dan bestaan net oral en die hele tyd gereed om te vergeet wat ek altyd verkeerd doen.
Sy othou die goeie met soveel soenne en drukkies en help altyd met die en met daaitjies.
Haar hart is skoon en woon in n plek wat my hart genoem word en sal altyd myne bly. 2016/01/09
To the best momy ever...
TearsOfChronus Jun 2013
I never saw how truth had mattered
Like backdrops to my life I'd taken
Breathless, leaving dreams in tatters

In youth, my steps were reckless patters
By days ignored my eyes awakened,
Led down lazy steps and ladders

Stumbling blindly, scarred and scattered,
Naivety and fear had shaken
My sense of spirit, mind and matter

So vanity had come to flatter
All egocentric ways I'd taken
Disguised in selfish pangs and clatters

Learning quick from past disasters
To discard my trepidation
I sought instead more lucid matters

To slay the creature growing fatter
And lay to waste this beast I'd wakened,
I'd wield the mirror that once flattered

All frail illusions must be shattered,
Lies learned in youth must be forsaken
Unbear'bly tough and yet, no sadder

All narcissistic nightmares scattered
They bowed to honor's conflagration:
The knowledge that all others matter

The beast is slain, his den in tatters
He faced the truth: his loved ones matter.
In die nag se doodse donker
is selfs die krieke stil
, maar saam met honde huil
-Bloedstollend- weerklink haar gil

Die waarheid breek die stilte
die buurt slaap onversteurd
sy knaag weg aan my siel
... los my stukkend en verskeurd

Teen haar aanval is ek magteloos
, met net die wapens van die gees,
mens kan haar nie oorwin nie
want waar jy nog moet beskerm -
was sy alreeds gewees

Sy laat haar droewe spore
in die kamers van jou hart
en met vlymskerp, rooi vingernaels
los sy letsels van die smart

Teenstander. Díe is sy nie-
retireer vir geen swaard, nóg gebede
haar verwoesting : jou eie toedoen
slegs spoke van jou verlede...

Tog , selfs in waarheid lê daar leuens
-versprei in dit wat sy voorspel
, want die einde van jou storie
is joune om te vertel

ja...

*** droewig okal haar verhaal
bly dit jóúne om te bepaal
Sy's honger en sy krap in
die yskaste en kombuiskaste
vir haar daaglikse brood.
Soekend deur die rakke
terwyl haar siel kreun
van pandemiese hongersnood.

Sy smag na Valentines-tjoklits
en 'n P.S. wat se: "yes"
en rooiwyn met strawberries dipped in cream
, haar moed begeef haar
-sy verwerp haar teenage dreams.

Love aint all moonlight and roses...
- aint as fun as it seems

Haar mond water nou vir lippies
en jelly-hartjies en vampire tande.
So sy staan op hoeke en bedel
vir suiker...
haar oe so honger, dit brand ,
,maar kyk na haar lee hande
wat leeg sal bly
in ons liefdelose land.

-inamabilis

— The End —