Humiga tayo sa damuhan
Tanaw nating ang kalangitan
Di makapaniwala na kasama kita
Puso ko’y tumatalon sa sobrang saya

Parang walang ibang tao sa kapaligiran
Ang oras ay tila binagalan
Hiling ko’y dito lamang manatili
Ngunit darating din ang oras ng pag-uwi

Sabi ng iba mag ingat pag nag mahal.
Wag padalos-dalos para sa huli ay hindi ma bigo.
Kilalanin ang bawat isa.
Intindihin ang mga intensyon.
Minsan sa bigla ng iyong pagdating;
madudulas, masusugatan, at masasaktan.
Dahil ang puso ang unang pinairal at isip ay saglit nalimutan.
Dahil minsan ay mas madaling mag bulag bulagan.
Kahit ang dumi ay bumubungad sa mga mata.
Para lang hindi sya mawala kahit hindi na masaya ang pagsasama.
Nakasanayan na ikaw ay laging katabi sa kama.
Pero malaking pagbabago ang nasa gitna.
Ang pagmamahalan na sobrang tamis noon,
pumalit ay asim at pait ng damdamin ngayon.
Paano at kailan nag simula mawala ang tamis ng iyong halik?
Dahil ba iba na ang nagpapatibok ng iyong puso?
Ang haplos na inaasam sa iba na dumadapo?
At dahil siya na ang dahilan ng kislap ng iyong mga mata?
Gusto ko man itigil ang kirot ng damdamin,
pero bakit hindi ko kayanin na ikaw ay mawala sa akin?
Minahal ka ng lubusan at buong puso ko'y inalay.
Pero ito ay unti- untin **** tinapakan at binali wala ang halaga.
Ngayon ako ay huling nagsisisi dahil hindi nakinig sa payo ng iba.

-MPS12

Nag kakilala
Nag ka layo
Hindi inaasahan na muling magtatagpo.

Nag kamustahan
Nag ka hiyaan
Hindi kamalayan na ang mundo ay huminto.

Ang mga mata kumikislap
at nag uusap usap.
Ang mga ngiti nagniningning
at bawat salita ay kinikimkim.

Tadhana nga ba ang may kapanan
kung bakit ang puso ay muling nabuhayan?
Sana nga tayo ay walang katapusan
at mag mahalan ng walang hangganan.

-MPS12

Dinggin ang bawat salita
mula sa puso ko mahal.
Ikaw lang ang sinisigaw
ng damdamin kung tunay.
Araw araw at gabi gabi,
isip ay hindi mapakali.
Puso'y laging kumakabog
habang ikaw ay nasa tabi.

Totoo ba talaga and nararamdaman?
Na ang pag ibig ko sa'yo ay walang hangganan.
Na sana ako'y mahalin din ng walang katapusan.
Sa paglalakbay,  kamay mo lang and lagi kong hahawakan kung saan man ang patutunguhan.

Ligaya s'akin mga mata habang ikaw ay pinagmamasdan.
Hindi kapanipaniwala na ang pagibig mo'y s'akin lamang.
Ingatan mo ang puso kong madaling masaktan.
At ang hiling, o giliw, ay mahalin ng sapat at ng lubusan.

-MPS12

Nakapag sulat na ako ng maraming tula,
Tulang para sa iba ngunit para sakanya’y wala,
Ang taong ini-alay ang buhay para lang sakin,
Na minsa’y dinadaanan ko lang na parang hangin.

Nakakalimutan na siya ang dahilan kaya ako’y buhay,
Buong buhay niya ang kanyang ibinigay,
Mga panahong ako’y nagpapakasaya,
Habang siya’y nasa bahay nag-aalala.

Ang oras at panahon ay napupunta sa iba,
Ngunit sakanya ang mga ito ay para lang sa mga anak niya,
Hindi mapakali dahil iniisip ang susunod na alis,
Hindi ko namamalayan na sa aking pag-alis may isang taong nangungulila sakin ng labis.

Inaantay ang aking pag balik mula sa eskwela,
Ngunit sa aking pag dating hindi ko manlang siya makamusta,
May mga oras na hindi nagkakaintindihan,
Subalit sa huli ikaw ay kanyang pinapatahan.

Mahal kong ina gusto ko iyong madama,
Ang tulang ito ang magsisilbing paalala,
Madami mang problema at tampuhan,
Sa huli ikaw parin ang mahal kong **ilaw ng tahanan

Wala na bang pag-asa?
Ang dating magandang pagsasama,
Nagsimula sa mga matatamis na ngiti,
Onti-onti ng nawala at hindi na nakabawi.

Minsan ako'y napapaisip at nagtataka,
Nangungulila na ika'y muling makasama,
Mga matang puno ng luha,
Na dati'y kumikislap sa tuwa.

Gusto magtanong bakit ganito?
Bakit kailangan **** lumayo?*
Mahirap bang ayusin ang lahat?
Ang pagsasama ba natin hindi sapat?

Hindi ba't sabi mo,
Walang magbabago?
Sa mga tulang isinulat mo,
Nasaan na tayo?

"Ikaw ang laging nandyan sa ano mang kaganapan,
Kaya asahan mo, hinding hindi ka iiwan magpakailanman—"