Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
wizmorrison Jun 2019
The stars above drips colors;
Gliding from its surface,
Filtering across the galaxies—
Human eyes
Stare at its state;
Leaking a peak at what it is,
But the stars are just a burning star;
Nothing more than a jewel to the sky—
How I wonder the way you guys see;
Can you find its beauty?
For the lovers of the night; this is for you.
Angel Jun 2019
Nagising ng Alas tres ng madaling araw tila wala ng araw na sisilaw
Iniisip ang mga salita na binigkas mo sa araw na hiniwalayan mo ako
Bakit hindi napansin ang iyong mga galaw
Na ayaw mona at pagod ka na kaya nag-paalam
Nabigkas mo ang mga salitang hindi ikaw ang dahilan kundi ako sinta  
Mga sandaling kay saya napalitan ng lungkot at luha
Nakita ang luhang sanhi ng kalungkutan na nagmarka sa aking unan
Na tila magmamarka na rin sa aking puso at isipan
Bakit hindi napansin na hindi ka na pala masaya aking sinta
Lumipas ang ilang araw, linggo at mga buwan
Nakita kitang masaya at hindi na lumuluha kasama ang aking kaibigan  
   Ako'y parang isang tangang tumatawang humuhikbi
Basang basa sa ulan na umuwi  
Parang wala ng humpay ang sakit
Gusto ng mawala sa mundong puno ng pait
Kailan kaya ako makakakita ng isang taong hindi ako ipagpapalit
Na magiging masaya kung ano ako at kung ano ang meron kami
This is only my imaginations hope you like it
MR Jun 2019
Sa isang madilim na kuwarto,
ako’y tila mahinhin at ang mga mata’y nakasarado. Nakahiga lamang at kalmado habang nakabalot sa kumot at tila binabangungot ng mga ala-alang ‘di ko malimot-limot nang iwan mo ako. Ang mga ala-alang ito’y kung makapang-asta saking isipa’y parang nagliliyab na apoy na pumapaso sa mga magagandang damdamin kong tila naitataboy.

Ngunit ngayon, tila nawala ang nagliliyab na apoy nang nalalampasan ko na ang lungkot, at tuluyang bumabangon at nililimot  ang mga ala-ala ng kahapon, sapagkat alam ko na ang mga masasamang kahapon ay ‘di pa ang dulo at hadlang upang ‘di ako makabangon.
AnxiousOcean Jun 2019
Sa isang patak,
Ito ay bubuhay;
Sa isang dagat,
Ito'y pumapatay.

Mamutawi man ang takot
Sa bawat pag-agos,
Mamumutawi naman ang saya
Sa bawat pagbuhos.

O kay gandang pagmasdan
Mula sa pampang.
Ngunit sa taglay nitong lalim,
Mananatiling mangmang.

Sa bawat pagbuhos ng ulan,
Sa pagbukas ng gripo,
Magbuhat man ng sakit o sustansya,
Mananatiling tubig ito.
****: Ikumpara ang iyong sarili sa isang bagay at gawin itong isang tula.
John May 2019
Magsasampung taon na kitang mahal, mahal.
(I've been in love with you for almost ten years, love)
Ang tigas na siguro ng mga binti mo kakatakbo mo sa isipan ko.
(You're thigh muscles toughened bec you always run on my mind)
Pero mas masaya sana kung alam mo, mahal, na mahal kita.
(But I could be happier, love, if you just know that i love you.)
Pero di pa, di ko pa kayang sabihin sayo, baka siguro balang araw, kapag lahat ay huli na.
(But no, i still cant tell you, maybe someday, someday when its all too late.)
Mahal kita di mo lang alam, simula first year tayo. Naalala ko pa magkatabi pa tayo nun sa may PE subj, volleyball yon. Ang saya ko non, pero tinataboy kita, kase akala ko. Pero kahit ganon, hanggang ngayon umaasa ako na makita kita isang araw, maybe sa isang resto, mall o kung san pa yan, basta gusto ko lang makita yang pagmumukha **** maganda.
Gamaliel May 2019
karagatang mapanglaw
ang sati'y naglalayo
sa malamig na tanglaw
ang ulilang pagsuyo
Mister J May 2019
Gabi-gabing tinitiis ang lamig
Ng pusong binibigo ng pag-ibig
Unti-unting bumibitaw ang mga kamay
Sa relasyong unti-unti na ring namamatay

Sa bawat bitaw ng buntong-hininga
Kalakip ang malaking panghihinayang
Sa bawat luha na tumulo mula sa mata
Kalakip ang mga alaalang puno ng lumbay at ligaya

Pilit mang itulog na lang ang lahat
Pilit mang ibaon ang sakit sa limot
Pilit mang magpakalunod sa nadaramang lungkot
Sadyang hindi magawa ng pusong nayayamot

Kailan kaya gigising sa umaga
Na kayang tanggaping wala ka na?
Kailan kaya gagalaw muli ang oras
Na tumigil nung bigla kang nawala?

Kailan maghihilom ang mga sugat
Na dulot ng mga hinagpis ng kahapon?
Kailan kaya ako makakalimot ng lubos
Para puso'y matutunang umibig muli?

Bathalang Maykapal na sa langit ay nagmamasid
Dinggin ang aking mga panalangin ng hinagpis
Ako po'y nagsusumamo't dumudulog sa inyo
Pawiin ang lungkot na pinagdurusahan ko

O Pag-ibig na mahirap mahagilap
Na hanggang ngayo'y nananatiling mailap
Sana'y ang susunod siya na ang huli
Ang babaeng makatatagal sa aking mga bisig
Late night writing.
Can't sleep.

Night!

-J
Meruem May 2019
Tatlong oras bago sumapit ang umaga,
Panibagong araw, bagong panimula.
Bigyang liwanag ang isang tulad niya,
At siya namang ikabubuhay ko...
May 18, 2019 - 02:47

Sa kabila ng nakaraan, aking hahanapin ang walang hanggang mga dahilan upang mabuhay.
MR May 2019
Yung hadlang sating pagmamahalan ay parang hagdan.
Bawat hakbang natatapakan,
pero sa kapit nating dalawa’y ‘di tayo kayang siraan.
Ganun katibay ang ating pagmamahalan,
Madumihan ma’t tapak tapakan,
‘di parin uubra yan sating kinabukasan,
sapagkat,
sapagkat ang pagmamahalan nati’y para ring hagdan,
parang hagdan na walang katapusan ang mga hakbang,
na kahit tapak tapakan tayo’y wala paring makakahadlang,
sa ating pag-ibig na araw-araw nating inaasam.
MR May 2019
Ang istorya nati’y parang liham...

Sisimulan ko sa panimulang pagbati.

Ito yung mga panahong bago palang tayong magkakilala.
Yung mga panahong kaibigan palang ang turing natin sa isa’t isa.
Dito ko nakita ang ‘yong nagniningning na mga mata,
at may nakita akong nakakabighani sayo na hindi nakikita ng iba.

Ito yung mga panahong nagkakakilala palang tayo.
Mga panahong wala pa tayo sa puntong “Tayo”,

at ang pinakaimportante sa lahat,

Panimulang Pagbati.

Dito nagsimula ang lahat.
Nagsimula sa simpleng chat,
na nagsasabing: “Ikaw lang ang gusto ko sa lahat.”,

at mula noo’y nagbago ang lahat.

Ito na yung susunod...

Katawan.

Ito yung mga panahong masaya tayong nagmamahalan.
Araw-araw tayong nagtetext at nagtatawanan,
sa mga corny pero sweet nating banatan.
Buong araw, buong gabi, na parang wala nang katapusan.

Ito yung mga panahong patay na patay tayo sa isa’t isa.
Mga panahong lumabas ang pagka-clingy nating dalawa.
Halo-halong mga emosyon ang ating nadarama,
yung tipong gulong gulo ka na’t wala ka nang maisip kundi siya.

Sa panahong ito’y napakasaya nating dalawa, ngunit...

ngunit parte ng katawan ay ang konklusyon.

Ito yung mga panahong paunti-onti nang naglalaho ang “Tayo”.
Mga masasayang emosyon ay nawala nalang sa dako,
at ang mga masasayang araw ay paunti-onti naring naglalaho,

hanggang sa dumating na sa puntong...

Ito na ang huling pagbati.

Ngunit...

Ngunit may isa pang parte ng liham na dapat hindi natin balewalain...

Ang Lagda.

Sapagkat ito ay simbolo.

Simbolo na tapos na ang lahat,
at tinalo na ng emosyon ang ating lakas,
at isa rin itong uri ng pag-uulat,
na parang liham, kung merong simula’y meron ring wakas.
Sana nagustuhan niyo!
Next page