Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 Oct 2015 Eugene
carapher
Untitled
 Oct 2015 Eugene
carapher
Naramdaman ko ang pakiramdam
na hindi tayo nagauusap
kaya't
kahit ano pa ang mangyari
wag na wag kang titigil
sa pakikipagusap sakin.

Ayoko na ito maranasan muli
dahil
mas masakit pa ito
kaysa sa
pagiging mag isa sa isang dagat ng tao, lahat nakikipagusap
sa isa't-isa
habang ika'y siksik na siksik na
at sinusubukang
huminga.

Nakakalunod ka.

At kung
dumating man ang araw
na sa sobrang galit mo
saakin
ay hindi na tayo maguusap,
alalahanin mo
na minahal kita higit pa
sa inakala kong
kayang mag mahal ang isang tao.

Minahal kita
parang sa pagmamahal ng
tao sa hangin.

Kinakailangan kita.

Nguni't alam ko
na mabubuhay ako
sa isang mundo na payapa at matagal kahit na ika'y wala sa tabi ko,
at pinagtatawanan ko
ang mga magkasintahan na sinasabi
sa isa't-isa
na ikamamatay nila
ang pagkahiwalay nilang dalawa;
mga inutil.

Alam kong mabubuhay ako
nang hindi ka makakausap
tuwing gabi't
sinusubukan kong ilunod sa
dagat ng muhika
ang mga boses sa tenga ko.
Alam kong mabubuhay ako na wala ka
nguni't ayoko.

Kaya't pagpasensyahan mo na
kung hirap akong huminga
kapag di kita kausap.
Alam kong
kat'hang isip lamang
ang pagkawalan ko
ng hininga
nguni't sa isip
at sa puso ko'y
ito ay totoong totoo.
mahal kita
pagpasensyahan mo na.
 Oct 2015 Eugene
Angela Mercado
Bakit 'di pa tanungin
ang aking ngala't numero
at 'di lang ang petsa't
anong sinabi ng ****?

Bakit 'di pa alamin
ang pintig ng puso kong
inip na inip
nang maghintay sa iyo?

Bakit hanggang tingin?
Bakit hanggang ngiti?
Aking pag-ibig,
sinta, batid
mo na ba rin?

Bakit umiiwas;
bakit natatahimik -
bakit sa tuwina'y
lagi kang walang imik?

Para kay seatmate
na 'di ako pansin.
'Di mabatid,
'di mabalingan ng tingin.

'Di mo ba alam na sa bawat
wanfort na ihinihingi
*ay naitatangay nang utay-utay
ang aking puso't damdamin?
more over callherangela.tumblr.com
 Oct 2015 Eugene
inggo
Salamat
 Oct 2015 Eugene
inggo
Maraming salamat
Sa mala alamat
Na kwento ng ating pagmamahalan
Na dati ay walang hangganan
Nauwi sa hiwalayan
Nauwi sa mahabang gabi ng iyakan
Nasaktan tayo pareho
Pero hindi ako sumuko
Tatlong buwan nag-isip
Ngunit ika'y nainip
Hindi ko na nasagip
Natangay na ng hangin na malakas ang ihip

Maraming salamat
Sa lahat lahat
Sa kahinaan at kalakasan ko
Tinulungan mo akong magbuhat
Tinuruan mo akong tumayo
Pinangako sayo ang hindi paglayo
Binago ako ng ating pagmamahalan
Mga pangarap nati'y nagkakaroon ng katuparan
Ngunit pagmamahalan natin nagkaroon ng katapusan
Hindi na din natin nagawan ng paraan
Na ayusin at bigyan ng pagkakataon
Nagkulang na ata sa oras at panahon

Ikakahon ko na ang lahat ng ating alaala
Itatago sa isang parte ng puso ko kung saan wala ka na
"Ang pag-ibig, hindi parang kinalburong mangga na mukha't amoy matamis; bagkus mapagbalat-kayo't mapanlinlang pala. Pag iyong hihiwain, patikim pala'y maasim sa panlasa. Hintayin mo hanggang kusa itong mahinog, wag agarang pitasin, wag pilitin pag hindi pa panahon. Inaantala mo lang ang bunga ng totoong pag-ibig."
- *
XL
Itinatangi Mo ako't
Hindi kayang pakawalan,
Dadalhin pa sang lupalop
Ng bawat malaparaiso **** pangarap.

Sambit nga nila'y
Kung nasaan ka'y ako'y paroroon;
Kahit na ni minsa'y hindi ko nagawang harapin ka
Paumanhin, Irog
Pagkat damdami'y wari bang ginigisa.

O kaytagal **** inilihim ang pag-irog
Nais kong ipagsigawan ito
Pero pipi pala ang pusong totoo.
Tila nakakahon, pero may kalayaan
Tila makasarili, pero may ipinaglalaban
At naisin ma'y hindi kita maiwa't iwan.

Batid ko'y lahat pala'y yamang kasinungalingan
Heto ka't kakatok sa ibang pintuan,
Ba't pag nagkakulanga'y ako'y kayang bitawan/bitiwan?
Oo, hantungan nati'y mala-pelikulang hiwalayan.

Ni minsa'y hindi ako naging singkong duling
Na dadaplis si Kupido sa moog **** damdamin
Ni minsa'y hindi ako nagpaubaya sa palad ng iba,
O bakit nga ba? Para saan pa't umibig?
Luha'y higit pa kaysa para sa demokrasya.

Bago Mo iwa'y tayo'y magmata-mata,
Pagkat Ikaw ang minsang kumumpleto
Ng kulang-kulang na katauhan
Ng tunog-latang pag-aalimpuyo
Ng mapanghimagsik na damdamin.

Ako'y magbabalik, pangako ko, Sinta
Tingnan mo ang palad Mo,
Oo, babalik nang higit pa
Marahil doon Mo lang mapagtatantong
Hindi mabibilang aking halaga.
 Oct 2015 Eugene
Jedd Ong
The State of My Tagalog:

Stuttering.

Guess that's what you can call it.

The insecure prose that curls downward
On my notebook.

It reeks of bit
And piece
And syllable.

Singular
Because language
After language
After language

Enter my mind
And slip it
Just as quickly,
Leaving only
Fragments.

Oh, the frustration
As I ask
For loose change
From
My sister cashier.

I can't even ask for
The right amount
In Tagalog nowadays.

"Singkwenta."
"Bente."

That adds up to 75, I think.

Passing score on my
Report card too.

My self-graded Filipino class.

Don't even know
How I managed
To spell "Ibarra,"

"Tanikala," "himagsikan,"
"Liwayway..."

I'd sing and not spell,
If they never caught
At the bottom of my throat.

-------------------------------------------

Ang Kalagayan ng Aking Tagalog:

Nauutal.

'Yan ang pwede **** sabihin sa ‘kin.

Walang tiwala sa sariling gawa,
Patunong pababa ang mga salita
Sa aking kwaderno.

Ito’y sumisingaw ng piraso
At bahagi
At pantig.

Nag-iisa
Dahil wika
Bawa’t wika
Bawa’t wika

Ay pumapasok sa aking kalooban
At umaalis
Ganun ding kabilis,
Naiiwan ang mga
Kaputol lamang nito.

O, kay inip
Habang ako’y humihingi
Ng barya
Kay Ateng Kahera.

‘Di ko nga kayang
Humingi ng tamang halaga
Sa wikang Pilipino ngayon.

“Singkwenta.”
“Bente.”
Ito ay pitompu’t lima, ata.

Pasang awa rin
Sa aking report kard

Sariling pagmamarka sa Filipino.

‘Di ko nga alam
Kung paano 'kong
Naisusulat ang “Ibarra.”

"Tanikala," "himagsikan,"
"Liwayway…"

Nais kong kantahin at huwag lang sulatin,
Kung ‘di lang man silang sumasabit
Sa ilalim ng aking lalamunan.
Thank you to Sofia for the amazing translation. She is found here: http://hellopoetry.com/sofia-paderes/. Stop by—you won't be disappointed.
 Oct 2015 Eugene
Argumentum
Bonifacio

Sinlamig ng gabi
Ang tanikala sa aking kamay
Habang nakahiga
Sa aking hinimhimlayan

Singtamihik ng gabi
Ang aking paghabol ng hininga
Unti-unting naglalaho
Gaya ng kandila sa magdamag

Babangon sa tunog ng yapak sa kalayuan
Bawat yapak, dibdib ay bumibigat
Bubukas, lalangitngit ang rehas
Pipikit at lalaya ang hininga

Di alintana ng naghihingalong katawan
Ang sakit at lungkot na nalalasap
Sapagkat wala ng mas kikirot pa
Sa pagtamasa ng kamatayan sa sariling kadugo, katipan at kasama
 Oct 2015 Eugene
Kayli Marie
Wake
 Oct 2015 Eugene
Kayli Marie
You breathe in.
A kiss:
how do you take
your coffee?

I prefer it sweet
and warm
against my lips.

I breathe in.
A story:
coffee grinds pour out
into wet garden soil,
later staining the clothes of my
kneading daughter.

She prefers water to coffee,
sober and clean,
though
studying dribbling coffee like
a drip of morphine.

How do you take
your coffee?
I reply.
A revelation:
most mornings I make it fresh,
but the *** brewed overnight
somehow tastes sweet.
 Oct 2015 Eugene
Eugene
Love Lost
 Oct 2015 Eugene
Eugene
It was midnight and someone knocking.
I heard someone shouting.
I rushed downstairs, open the door,
Questioning, why all of a sudden?

You knelt in front of me and speaks,
'Sire', you're badly needed, please?
For what matter this urgent request?
I'm asking you to say.

'Your Highness, your loving Princess,
Was captured by an unknown bliss.
An enemy prince wants her death.
Saving her, will put you to the test.'

Lightning and thunder fired my way.
Like roaring lions run on midday.
I run my chariot as fast as I can,
I'll save her from a strange man.

I arrive at the mysterious place,
A lot of knights prepared to face,
My angry self began to embrace,
Killing each of them without a trace.

I don't care how strong they are,
Or too many of them at war.
To rescue her,
Is what I'm aiming for.

With will and courage,
I fought them with fiery rage.
Blood scattered all over my face.
If I die, who's going to save her death?

'My Prince, just go and leave.
I don't want to see you die.
Let them **** me, but don't grieve.
I love you, just go, please!'

'No, I'm not leaving!'
I won't let it happen.
I'll **** them all,
and rescue you without trace of pain.'

Alas, the moment has arrived.
Princess, you're now in my arms.
Why can't you speak?
Or open your eyes?

Your heart stops palpitating,
Your pulse stops beating,
Your body stops moving,
You're a lifeless human being.

My life is worthless,
My body is useless,
Full of wounds and slices,
My heart is now hopeless.

I am sorry, my dear,
But I have to end my tears.
I'll slit my wrist, ignore the pain,
I'll die in your arms without waiting in vain.
 Oct 2015 Eugene
Eugene
Bukod Tangi
 Oct 2015 Eugene
Eugene
Isa kang dakila...

Sa bawat takdang araling
nais **** iparating,
Nakasalalay ang bawat marka
ng bawat estudyanteng
gustong matuto.

Bawat estudyanteng,
hinihimok mo at
tinutulungang pumasa,
nakapagninilay-nilay sila,
sa matayog na pangarap.

Isa kang dakila...

Sa matayog na pangarap
na sumisibol sa puso,
nang bawat mag-aaral,
ay kaakibat na kasiyahang,
hindi kailanman mabibili.

Hindi kailanman mabibili,
ng pilak at ginto,
ang karunungang iyong,
ipinunla't yumabong,
lumipad at naging matagumpay.

Isa kang dakilang...****.
Next page