there is peace of soul
wherever the heart wanders
no journey to far

I haven’t
Traced your ear enough with my fingertips to have it memorized
Can’t quite remember the imprints of your hands
How your skin feels on my skin
What your breath sounds like when you soften

But you’re beginning to feel familiar  

And I know one day I will know you and all this
Like the sun knows the sky

how many men die
before the final battle
more than are needed

Imagine being a poet with nothing to say.
Vacant eyes fixed on your screen all day.
If a lost soul reaches out, you slap them away.
You pretend to be a poet, but you've got nothing to say.

Και κάτι ακόμη

στα χείλη μου σταμάτησε

κρεμάστηκε σαν ώριμο τσαμπί

και λέξη πια δεν ειναι







αέρας φυσά

το μαντήλι έπεσε

μαζεύω πικραλίδες

η άνοιξη έφτασε







άνοιξε το κουτί

κλεισμένη πεταλούδα

στα χρώματα της γης

φτερούγισμα το δείλι







το τραίνο με είχε κοιμίσει

το κεφάλι στο πλάι γερμένο

τα μάτια κλειστά

το μυαλό έπλαθε





η άπνοια από την αμάθεια

η γλαφυρότητα από τον σκοπό

η τελειότης από την αγάπη

το μειδίαμα ένα διάλειμμα αιώνιο

i am viking past
unknown voyager of seas
and to death battle

i'm still in the mud
growing from the dank lush mud
up to that which is

there is no thing but the things that is
a time is but a gentle song
there is no thing but a universe sees
and all life keeps rolling along

free to feel guilty
and change it with love which is
part of center mind

breath of solstice breeze
lilac tipped with sun dried grass
cicadas sharp chant