Και κάτι ακόμη

στα χείλη μου σταμάτησε

κρεμάστηκε σαν ώριμο τσαμπί

και λέξη πια δεν ειναι







αέρας φυσά

το μαντήλι έπεσε

μαζεύω πικραλίδες

η άνοιξη έφτασε







άνοιξε το κουτί

κλεισμένη πεταλούδα

στα χρώματα της γης

φτερούγισμα το δείλι







το τραίνο με είχε κοιμίσει

το κεφάλι στο πλάι γερμένο

τα μάτια κλειστά

το μυαλό έπλαθε





η άπνοια από την αμάθεια

η γλαφυρότητα από τον σκοπό

η τελειότης από την αγάπη

το μειδίαμα ένα διάλειμμα αιώνιο