Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Corina Mar 2012
vlinder....
*** lang blijf jij nog
vleugellam?

vlinder...
weet je dat het lente is?
je zou nu weer moeten vliegen
bloemen en zon

vlinder...
ik weet dat het niet kan
maar zou het willen
het maakt me moe zo verslagen te zijn

vlinder...
je zult een tijdje moeten wachten
dit is jouw lente niet
en niet jouw jaar

vlinder,
wacht maar!
volgend jaar ben ik hier nog
en dan gaan jij en ik samen
vliegen!
NINI Feb 2015
de maan streelt mijn naakte huid
teder en zacht
net of iemand op mij wacht
daar in het hoekje van het natte dakraam
ver weg
schijnt toch zo voldaan

en al is haar blanke gloed
slechts een reflectie van
een verdoofd licht
zo veel die reflectie mij kan schenken
want ook de maan heeft meer dan één gezicht

's nachts toont ze soms bescheiden een lach
wachtend op de overname van de zon
wachtend op een nieuwe dag
AW Oct 2014
De zon gaat langzaam onder
En zakt weg in de oceaan
Hier aan de rand van de wereld
Voelt alles zwaarder aan

Of ik nu fluister, bid of schreeuw
Alleen is hier pas echt alleen
De leegte van de horizon,
Slechts de golven om me heen

Ik weet niet waar het water stopt
En waar de lucht begint
De kleuren smelten samen
Mijn blik wazig in de wind

En met de zon daalt het besef
Het leven is als een oceaan
Golven en storm zijn relatief
Als je op het strand blijft staan

Ik weet niet waar het heden stopt
En de toekomst beginnen gaat
Zelfs als alles anders wordt
Is dat vaak te weinig, te laat

Maar als de zon haar licht onttrekt
Aan de branding van mijn bestaan
Verlicht ineens van achter mij
Het schijnsel van de maan

Zo leert een lege horizon dat
De hemel de verste zee verlicht
Zelfs in het donker van de nacht
Biedt U mij helder zicht
Inspired by Psalm 139:7-10
Klara Feb 2014
ik heb je lief zoals
de zon begint te schijnen wanneer je lippen opkrullen in een glimlach
neen
ik heb je lief zoals
je aanwezigheid de zon doet schijnen
neen neen
ik heb je lief zoals
jij de zonneschijn bent
neen neen neen
ik heb je lief zoals
neen neen neen neen
ik heb je lief

ja
ik heb je lief
this is in Dutch I know, but it is one of the very first poems I ever wrote and it loses it's value when translated
AW Jun 2012
Tegen beter weten in vergeten
*** de zon haar schaduw werpt
Op paden die zich uitrollen
Als verwachtingsvolle mijnenvelden
Genietend van het onheil
Dat nadert als je erom lacht
Verstandige adviezen sla je
In de wind die door je haren waait
AW Jun 2012
Waar de zon wel lijkt te schijnen
Ziet zij nog alles zwart
Waar hitte de vreugde verdort
Zomer in haar hart

Waar de kleuren wel mooi lijken
Heeft de wind haar gevoel verwart
En de regen haar vrijheid doen wijken
Herfst in haar hart

Waar de zon schittert op de sneeuw
Heeft het ijs haar hoofd verhard
Snijdt de kou zich in haar lichaam
Winter in haar hart

Waar alle kleuren lijken op te bloeien
Maar de regen met tranen vermengd wordt
Hoopt ze dat het in haar hart
Ooit weer lente wordt
Gabrielle F Feb 2010
there is a hor  i   zon (the spine)
and a sky (the cold azure cape)
resting upon it’s back
there are
black birds
tearing
small, soundless holes
into the blue

this is my version
of nothing,
so call me poison
I dont care.
Through the fields of stars and through the black forest,
And always West, trailing behind them a glowing disk,
With their frizzy coats and gnarling smiles; the heroes try to **** them with meteors.

Scattered shards of stone-fire bits, and the ashen paw prints evading it,

…and the horse shines upon Lykaon’s grave.

Howling are the wolves of Phanes, their number growling with the rains.
And matching windy howling screams, with hoots and hollers inbetween…
The great horns point at the wolven den, from which Fenrir’s gaze sees all man’s sin.

And the flames of Cerberus lick the hori-zon;

…as he descends into Hell’s cave,

And the Drakon hungry for lycanthropes, he hunts the plains of Hades;
But the cunning beasts avoid him while calling out to the moon, over their master’s grave.

Calling out over Lykaon’s grave,

Cyclopean-cotton collects, a smoking pillar covering guide. Obscuring the light and now they are vexed, as the Lykos struck down, they have died.

And their flesh is what the Drakon does crave, as they are devoured on the stones of Lykaon’s grave,

…at that place known as Lykaon’s grave,

Struck down with asters
and gobbled-up,
over Lykaon’s grave.
Wyrd-wolven stars at night

…over Lykaon’s grave,

A werewolf at,
The entrance,
To the cave,
And that King,

…who stands before Lykaon’s grave.
Stevie Ray Jun 2015
Een blinde vlek voor de observant
een langdurige schaduw die de zon alleen kan bereiken door de weerkaatsing van licht
op specifieke tijden
en via specifieke planeten
op cruciale zeldzame plaatsen
De zon schijnt er niet
diepe kraters en littekens
alles komt hard binnen
er is geen atmosfeer die klappen verzacht
of obstakels verbrand
alles komt ongefilterd binnen
Alles vind plaats in de schaduw
Terwijl de andere kant straalt
en iedereen het prachtige schouwspel 'snachts aanschouwt
Alleen een enkeling echt bewust
van de misère die afspeelt aan de duistere kant van de maan
Daarvoor is de maan dankbaar
dankbaar dat het gezicht dat niemand ziet
gezien word en erkent word.

— The End —