Tatlong oras bago sumapit ang umaga,
Panibagong araw, bagong panimula.
Bigyang liwanag ang isang tulad niya,
At siya namang ikabubuhay ko...

ako'y pupungas-pungas
ngunit pinili ang mata'y isarado
pinilit matulog, nagbabakasakaling
ang payapang panagip ay bumalik;

ako'y nasa lugar na nais
sa lugar na lahat ay tunay,
sa lugar kung saan walang madla,
sa lugar na malaya at walang nakakakita ng tunay na nadarama
sa likod ng ngiting pinapakita.

nakaupo sa pino
ngunit puting buhangin,
pinagmamasdan ang tulog na ulap
sa likod ng mga kumikinang na bituin,
at pinapakinggan ang tila walang sigla
na hampas ng alon sa dalampasigan

isip ko'y binabaha
ng mga salitang hindi mailabas,
sa tahimik na lugar na nais
nagtanong sa sarili,
"mayroon pa bang saysay
itong buhay na walang halaga?"

It's completely finished

  But I started

Over again

From the top to bottom

But still,it seems

Unappreciated

Like you do to our
Relationship

Is totally you don't appriciate

So I leaving you a space

Every words that I called sentences

Like us that never

Contiguous

This is seems to be long

But you know you're always
Wrong

This is just my concise poem

That want to remind you

Remindful to you
That once in your
Life
There's one me
Who
Once was used to love you

Even you don't
Love me back as I do

Bagong Kabanata ng buhay natin
May makikilala kang panibagong tao
Na makakapag pasaya sa buhay mo
At kakalimutan ang taong pasakit
Lang ang dulot sa buhay mo.