Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Allan Pangilinan Dec 2015
Disoras na naman ng gabi,
At ‘di ko alam kung saan ako aabutin ng kahangalang ito.
Andaming sabi-sabi sa mga tabi-tabi,
At naisipan kong isulat ang ilan sa mga ‘to.

Kung mabasa ito ng iba kong kakilala,
Siguradong pagti-tripan ako ng mga tangina.
Pero ayos lang, ano pa bang mawawala?
Sanay na ako’t sobrang kapal na ng aking mukha.

Nais ko lamang ibahagi ang isang kwento,
At marining kung ito’y naranasan na din ba ng iba.
Pagkat sa ikot ng ating mundo,
Ang kwentong magkapareho’y anong ginhawa.

Hayskul ako noon nang una kong masabi na, “Shet, gusto kita.”
Ano pang mga ka-kornihan ang ginawa ko’t sumulat ng tula.
Napainom pa ako ng energy drink para lang masabi,
Na sa tuwing nakikita kita’y abot langit naang aking ngiti.

Ngunit ayun lamang at ako’y ‘di pinalad.
Sa mga rasong tila dapat ay batid ko naman.
Paano nga ba ang sarili’y mailalakad,
Kung sa mga simpleng salop ako’y walang mailaman.

Naging mabuti naman pagkat ika’y minahal ng isang tunay na kaibigan,
‘Wag niyo na lamang akong imbitahan sa inyong kasal.
Sa ngayo’y ang alaala na ito’y dumaraan na lamang,
Tuwing napag-iisa’t ubod ng pagal.

Limang taon ang nalipas at muli kong sinubukan,
Sa ibang babae naman binuksan ang kalooban.
Akala ko ay pwede na,
Ngunit, puta, ‘di rin pala.

Ang hirap mo maging kaibigan,
Lahat ng tao sa paligid mo’y ako’y sinisiraan.
Batid kong may pagkakaiba ang ikot ng ating kaisipan,
Ngunit inakala kong posible ang pagkakasunduan.

‘Di ako ng tipo ng madalas magkagusto,
Lalo na din siguro sa mga pangyayaring nasulat rito.
Tingin man ng iba’y dapat maataas ang aking tiwala sa sarili,
Mga taong ‘may kaya niyan’ ay sadiyang pili.

Sa totoo lang, marami akong ayaw sa sarili ko,
Kaya’t malalim na takot ang nararamdaman ko.
Kahit na sabihin ng iba noon na gusto nila ako,
Dagli kong iisiping, “Sino niloloko mo?”

Nanay ko lang tumawag sa aking gwapo,
At sa mga manininda at drayber ko lang narinig ang, “Uy, pogi!”
Ngunit sa katotohanan pala’y iba-iba talaga ang pagtingin ng tao,
At minsa’y may mga tunay sa magkakagusto sa’yong mga ngiti.

May mga lumapit na rin,
Babae at lalaki, nagparamdam ng pagtingin.
Ngunit ayaw ko ring lokohin sila at ang aking sarili,
Kung ‘di naman tunay ang magiging pagpili.

Kaya siguro ako tumatandang ganito,
Malakas ang loob at mukhang masungit,
Dahil sa loob ng 20 taon ay kinaya ko ang sarili ko,
Mag-isa akong bumabangon at pumipikit.

Kinaya kong mamuhay ng mag-isa,
Kaya mahirap hanapan ng lugar ang para pa sa iba.
Ngunit ‘di tayo nawawalan ng pag-asa,
Na merong ‘siya’ na darating nga.

Andami nating hinarap na mga problema,
Iniyakan ‘to, uminom dahil dun at kung anu-ano pa.
Ngunit kung iisipin, masa madali **** malalampasan yan,
Kung may isang taong tunay kang pakikinggan.

Sa lahat ng ‘di buong nabiktima ni kupido,
Na sa’yo lamang lumipad ang palaso,
‘Wag kang bibitiw kapatid ko,
Ang araw ng iyong kasiyahan at ligaya’y pinapangako ko.

Patuloy na managarap at managinip,
Tadhana’y nariyan at unti-unting sisilip.
Malay mo bukas paggising mo,
Kayakap mo na ang taong pinapangarap mo.
Nasa banyo ako nang maisip ko ang ilang mga taludtod para sa likhang 'to.
Ileana Bendo Dec 2016
“Hindi kita iiwan, pangako yan”
Ito ang mga huling salitang binitawan
Binabalik-balikan ng aking isipan
Hindi na alam kung alin ang imahinasyon sa totoo
Pero ito pala ang totoo
Nagmahal ako ng todo at nadurog ako
Nadurog na tila isang salaming
Tinitignan mo lang para ipaalala sa sarili **** gwapo ka
Matapos nito ay babalewalain

Maniwala ka sa’kin nagsimula kami sa magandang istorya
Isa akong prinsesang noon ay napaniwala ng tadhana
Nahulog sa matatamis niyang ngiti
Nahulog sa malalambing niyang mensahe
Nahulog sa kaniyang malamig na tinig
Nahulog ng walang sumasalo
Nadurog sa pagbitaw mo

At dahil na-ikwento ko na rin naman ang mga ito
Lubos kong ikasasaya kung mauunawaan mo ako
Sana maintindihan **** mahirap ang makalimot
Sana maintindihan **** sariwa pa ang sugat
Sana maintindihan **** hindi mabilis ang paghilom
Lalo na kung sa puso ang tama nito
Sana maintindihan **** ayoko nang mahulog
Dahil basag na basag na ako
Sana maintindihan **** hindi ko pa kayang
Muling magmahal

Sa takot na muling masaktan
Sa takot na hindi masklian ang labis kong pagmamahal
Sa takot na muling ipagpali sa iba
Sa takot na maiwan mag-isa
Naiintindihan ko namang handa kang maghintay
Na sa akin ka nakabatay
Pero tigilan na natin ‘to
Tigilan na natin ang kalokohang ito
Dahil hindi ko na kayang magpanggap
Na kaya ko na
hindi ko na kayang magpanggap
Na wala akong nararamdaman
Dahil hanggang ngayon nasasaktan pa din ako
Ang sakit sakit pa din
Kaya tigil-tigilan mo na ang pag-asang yan
Dahil minsan na akong nilamon ng sistemang yan
Minsan na din akong tumambay
Sa lugar na tinatawag nilang ere
Ngayon pa lang sasabihin ko nang
Wala kang pag-asa

Siguro dahil hindi pa talaga ito ang panahon
At hindi ikaw ang inilaan ng panginoon
Siguro kailangan mo munang ayusin ang sarili mo
Dahil kahi anong pili mo
Hindi nauutusan itong puso ko
for those who tried to flirt but--
D A W N Jan 2020
kabaw ko lain na tao ang gi pili sa imong kasing kasing
kabaw ko walay kita pero kung mangayo kog chansa
ang matubag ra kay
"basin."
basin
basin ma kaplagan nimo ang mga tula
na akong gi pang sunog kay dili na kaya nako
ang mga padunggog na kita na.
kita na.
pero ikaw mismo ang nag ingon na inamiga ra
pero sa pag lihok mura nag gugmang di na ma solba.
di na ma solba sama sa mga taong kasing kasing na mag sigeg duda,
sama kamo na mag away tungod sa mga na dunggang sturya
na kita na.
kita na miskan naa nakay imoha.
bogo *** dawn
(7.27.17)
AUGUST Nov 2018
Niccolo di bernardo di Machiavelli
Ang taong may pera ngunit di makabili
Ng mga bagay para sa kanyang sarili
Inuuna parati ang bisyong pambababae

Ngunit kelan ba ang araw na nagkaroon ka ng *****
Akoy nagtataka dahil Pogi ka naman di lang halata
Nakikita kitang laging sawi, Ang sagot mo “sa susunod nalang babawi”
Paulit ulit at parati, di ka nagsasawa laging may pili

Niccolo, Niccolo, ang buhay mo man ay magulo
May makapagbagbagbagbag damdaming kwento
Tagus sa balat at sagad buto
Hanep ang yong liriko, liriko

Niccolo, Niccolo, ang isipan **** magulo
Sa larangang paborito Kakaibang istilo mo, Niccolò


Babangon Ilang beses man madapa,
Ang pangarap mo ay makukuwa
Pagkat ang sipag moy di matutumbasan
Apak apakan  ka man ng sino man,
Walang kang pake alam, bastat deretso kalang
At sa iyong pananaw, prinsipyong di maagaw
Isip Di mababaw, pagkat ayaw mo ng hilaw
Dahil....

Niccolo, Niccolo, ang buhay mo man ay magulo
May makapagbagbagbagbag damdaming kwento
Tagus sa balat at sagad buto
Hanep ang yong liriko, liriko

Niccolo, Niccolo, ang isipan **** magulo
Sa larangang paborito Kakaibang istilo mo, Niccolò
Ito ay ako,
JE Aug 2018
Lumayo kana sana,
Sa mundong ito Kalahati ng mga hiling sa tala,
Ay ang mawala ka
At ng sana'y makahanap na ng kapayapaan ang iyong nabiktima

Ikaw, ikaw yung tipong makasarili
Na kahit ano nalang ang iyong kinukuha, bale wala na kung anong possibleng mangyari
Biktima mo’y walang pili
Sa mga mata mo’y para kaming mga pera Naghihintay na magamit pambili

Ikaw yung tipong nakakadismaya
Isa kang bagay na walang ibang dala Kundi kapahamakan ng iba
At kalungkutan na habang buhay ay di mawawala

Bawat binitawang salita
May katumbas na kapalit ng iba
Bawat yakap nilang madarama
Isang bagay na naman ang mawawala

Halaman, aso, pusa, bata, matanda lahat ay walang kawala,
Lahat kami ay maaaring ma biktima
Sa inihandog **** mga parusa
Kahit ano pang kweba ang mapagtaguan sa mga kamay mo kami ay bihag pa

Ngayon, naranasan ko na ang mapalapit sayo
Ang landas natin ay pinagtagpo
Sa oras na di ko inaasahan
Pero bat kailangan mo pang idamay ang mundo ko
Hiwaga Dec 2020
‘Yung kayang manindigan kahit dumating ang puntong nahihirapan.
Umuunawa’t hindi basta nangiiwan. Nananatili sa mga araw na hindi magaan.
Nananatili dahil alam na ‘yun ang kailangan at sa puso'y nagpapagaan.

Na kung sakali man dumating ang mga panahong lilipas na ang kisap ng samahan —hahanap ng paraan upang maibalik ang kilig, ang dating tinginan, ang nawawalang lambingan.

Marunong tumanggap ng pagkakamali.
May panahon lagi para umintindi.
Na sa oras na magpakumbaba ka’t magsisi,
yayakapin ng katulad ng dati.
Hindi agad umaalis,
hindi nagpapadala sa galit,
sumasagot sa’yong mga bakit.

Higit sa lahat, siyang naaawat ng salitang patawad.

Dahil nararapat ang pag-ibig na sigurado.
Hindi umaatras, hindi tumatakas.

Hindi nagdadalawang-isip kung aalis o mananatili.
Ako, na ang tingin sa’yo, ay pag-ibig na kapili-pili
Mga tala at tula
Marthin Sep 2018
Magising ka sa ganda ng umaga ba
Pero babe, mas maganda ka parin,
Tara kain gud tayo, kainin ko yang
ngabil mo at inumin ko katas mo,

At kung gutom ka rin, pwede mo man
kainin tung pandesal ko,
kung gusto mo samahan mo na rin
konti ng bear brand ko,

Labas tayo mamaya, ang kinis ng ulap
pero mas kinis man kamay mo babe oy,
Gusto ko tikman talaga ba
yung mala marshmallow mo gung kutis,

Pero, hintay muna tayo ha
hindi paman gud lunch,
Pag alas dose na ay pwede na kita kainin
ay este pwede na tayo kumain,

Ano gusto mo kainin?
Yung mga egg meal o yung akin?
San rin tayo magkain?
Sa lamesa or sa bed natin?

Mahirap man mag pili babe oy
Gusto ko sa sala pero bad man gud ba,
Di man gud yan tinuro nila mama
Dapat man daw na kainin kita sa lamesa,

Baka gusto mo dessert?
Busog ka na ba babe?
Baka pwede na tanggalin yang skirt?
Naka feel pa kasi ako ng crave,

Kain tayo ng pina sosyal-sosyal sa dinner
Yung may pa wine-wine tayo,
Yan lang gud kailangan natin
Basta bukas ha ikaw naman ang cleaner.
Davao-Tagalog poem.
It's a bit sensual
Juju Juju Mar 2018
We began with little mutations,
Harmless, or more so beneficial,
We adapted to our love,
With no methods of dispersal,
People thought we couldn’t get any closer,

But your behaviors changed and we began to isolate,
We were stabilized so I hoped for fusion,
But realized that overtime not even reinforcement could’ve helped,

We had our Kingdom set up,
And later we fell into a “Family”,
But you classified me too general,
Now I don’t know where I belong,

My feelings for you were like the Cambrian,
Sadly enough they became a catastrophe,
You started selecting,
Seeing me as worthless,
But I knew I am not one to select,

You looked at me like you’ve studied Phylogenetics,
I was at the most top,
But ended up at the bottom,
You were not natural, but neither was I,
What did our selections favor?

And our relationship turned into cloud and dust,
Sadly it collapsed,
And you left me imprints of lies and hurt,
And words preserved inside me like a cast,

You ingested away my feelings,
I was the pili so attached to you,
But you were an endospore resisting all of me,
You no longer knew what feelings were,

And to you, I was an annual,
Got replaced so quickly,
But I shed tears where the oceans have formed,
And supported you like the roots of trees,

But you were a virus,
A pathogen,
A parasite,
And I was the host,
Blinded by your toxins,

And my cells swelled in favor of you,
You offered me and I gladly took,
I thought I was an obligate,
Surviving off of you,
But I was too mindless to see the real you,

And I was like the Archaea,
Survived the harshest paths for you,
But with a single expression you crushed my world,
And like a Zygomycota you’ve molded our love away,

And sadly enough I couldn’t evolve,
With pain feeling like spikes inside,
I am no longer the magistrate of love,
And love is my killer.
Biology references
Glenn Sentes May 2023
To the childhood unforgotten--

Take me back again
To the games of siato, tumba-lata,  and tagu-taguan
with playmates whose faces I long to remember.

Take me back again
To the carabao rides on the muddy ground
The smell of the rain on the rice paddy and the laughs of my cousins as we tumbled down.

Take me back again
To the dining table lit by a kerosene lamp as we feasted on May's salted fish and mamok
With the cold, fresh water from the earthen jar
and the coconut and pili conserva in banana leaves.

Take me back again
To  May's lullabies with the crickets and the river's song in the background
To Pay's playing of the old guitar at siesta
and the passionate storytelling at night.

(c) Glenn Sentes
05.20.23
A memory of my childhood in Magallanes, Sorsogon, Philippines
Ken Pepiton Aug 2019
words tucked into child minds forming in the mold,
depeche mode, fashion wisdom
blooming in
starstruck lunacy of lost meaning

****** Airline driving Jet Blue
as a sign, you know we

rise and ask redemption
this instant

toiling with tools the psalmist dreamed
and all the first cantors sang
in genuine gentle
spirit of...

genius (n.)
late 14c.,
"tutelary or moral spirit"
who guides and governs
an individual through life,

from Latin genius 
"guardian deity or spirit which watches over each person from birth; spirit, incarnation; wit, talent;"

also
"prophetic skill; the male spirit of a gens,"
originally
"generative power"
(or "inborn nature"),
from PIE *gen(e)-yo-,
from root *gene- "give birth, beget,"
with derivatives referring to procreation and familial and tribal groups.

Sense of
"characteristic disposition"
of a person is from 1580s.

Meaning
"person of natural intelligence or talent"
and that of "exalted natural mental ability"
are first recorded 1640s

and remaining in super position watching
until
we see we be agreed and symbiosis sets in

upto unto upon a time
stumbled into uttering urgent fervent

prayer, simple asking, what remains broken

what quest unmade, unmade imagined asif

this is life's book interpreting your
translation of reason into I'll go rythmic

waves rising from great notions stuck
in the mire at the bottom o' th'ocean

stirred up by trouble peace bringing in times of
see-change

settling in on of by bis more again or less
waiting is all suffer ever meant to mean,

mean men made each furrow seem
too hard to ***, in final
throes of
terminal toil

debitum in praesenti, solvendum in praesenti
debt due now, paid. It is finished.
Good news
darkness consummatum

light

fashioned in the mode of our time
powered for ever by happy Sisyphus's
rock rolled up
rock rolled down
by grace of gravity being the law

reach out

ceive con re de ceive (if you know

what I mean, taken for granted)

praesentium tedium t'do doodle do

touch faith, fingers fail, toe-tippy reach

topple the tinker-toy tower where war once reigned

back ground Johnny Cash praisin' Dylan from the dead

out in the desert, just doin my time--
waitin' by a pile of Hopi
nilhili-pili rocks rolling no more

sitting still in rasta farian blank spaces

between the pieces of we
carried to now as you see. We are in this real,
as real angel messages
made magnificent in worth as
words
worth deeming worship's solventum

songs from the po et tu brutes, breakin' rocks
back down the line,

scarlet thread sewn tendon
anchored to my zen minded ped-dance

kick the liar from his throne,
claim it for my own, my pile of flocci nauci

meaninglessness of weightless worship

turned on, with a merest touch.
No flame,
no night. Words alone reign un fused, un frozen,
new mercies
rising in the sunshine of a rich man
with a satisfied mind,

as time rolls by.

Cohen told us there is a crack in everything,
that's how the life gets in
this bubblin ethosphere we offer

as a sacred secret shown in light of all we share.

Clap clapper in liberty's cracked bell.
Let us lieve well enough alone for the time,

being once rung, listen,

other bells ring still with that pathos we share
logically as mere words.
floccinaucinihilipilification (n.)
"action or habit of estimating as worthless," in popular smarty-pants use from c. 1963; attested 1741 (in a letter by William Shenstone, published 1769), a combination of four Latin words (flocci, nauci, nihili, pili) all signifying "at a small price" or "for nothing," which appeared together in a rule of the well-known Eton Latin Grammar + Latin-derived suffix -fication "making, causing."

— The End —