buhok na hinangin
ngiting iibigin
matang nakatingin

may pag asa bang maging akin?

Gusto kita.
Gusto kita, pero hindi maari
Hindi ka puwede maging parte ng oras ko
Na ika'y ilalagay ko sa unahan
ng mahabang listahan
Ng mga taong mahalaga
Dahil importante ka man sa akin,
Ika'y hindi sapat
Para isakripisyo ko ang lahat
Sapagkat ika'y natatanging gusto lamang.

Gusto kita.
Gusto kita, ngunit hindi ko alam.
Hindi ko maiposisyon ang sarili ko
Sa dami ng panahon, oras, at tao,
Sa halo-halong emosyon at salita,
Sa kinalalagyan at kawalan,
At sa mga napakababaw na dahilan
Sapagkat ako'y natatanging gusto lamang.

Gusto kita.
Gusto kita, subalit ako'y pana-panahon lang,
Nandiyan kapag kailangan mo
Kapag ika'y nalulunkot at nalulumbay
Na parang ang mundo'y kinakalaban
Ang puso **** duwag
Pero tumitigil lumaban kapag
Hindi na kailangan
Sapagkat ako'y natatanging gusto lamang.

Minsan maiiyak ka na lang sa pagod.

Pagod sa lahat ng bagay.
Pagod sa pagiintindi sa mga tao.
Pagod gumalaw.

Hanggang gusto mo na lang mawala.
Mawala na walang bakas na namalagi ka sa mundong ito.
Pagod ka na kasi.

Dahil pagod ka na ring umiyak.
Titigil ka na din sa pag iyak dahil pagod kana.
Pagod na pagod kana.

If I were a painter,
he would definitely be my muse.
But amidst the shades
of black, gray, and blue
there wouldn't be
a color dark enough
to match the sadness
in his eyes.

☔

someone once told me
pain is like water;
you need a little
to know you're alive,
but too much
will drown you.
and now I think
isn't it funny
how the things we do
to feel alive
are the things
that can **** us?
i suppose
it's because
we just want to feel
**something