'n blouvalk les dors
waar my watertenk lek
dit wat gebreek is
het steeds 'n plek
al is dit gekraak
al maak dit 'n vlek
een se wond
is 'n ander se lek

party van ons
sit buite tyd
sweef bo die pad
wat net een kant toe kyk

party van ons
sien sirkel pleks van lyn
leef die ewige siklus
sonder om te kwyn

glimmende
harde wit lig
rol polsend
waar die grond
voor die lug swig

fyntjies fyntjies
dans op ‘n lem
hou die pyn
uit jou stem

liggies liggies
oor donker water
dobber vlak bo-op
sink saggies later

en dan

duik diep
deur die duister fluweel
van die sagte nagsee
gaan terug  na wat jy is
swem deur die seer

anderkant die doop
sal alles dieselfde wees
behalwe jy

blaas jou eie vlam  
smee  jouself vry

as the world empties
of your icons and dreams
old, now, and dying
the actors you know on screen
the musicians and poets
that stitch up the scenes
of your life
flowing
ahead of you
in the stream
spirits blown forward
in the wind

i’ve known you longer than i haven’t

the weight
of time
is lighter
as we carry it
together

our bond
is not
a chain
it’s a light
strong tether

nóú is alles

dit verdwyn
of jy laat los of klou

glip deur
jou geheue as jy gryp
na die moes en sou

dis die vegeetbare rituele
die nietighede
wat ons op
ons voete hou

vou jou wasgoed
voer jou kinders
koester jou kleinood
onthou
om te onthou

ek is
‘n honger wese
my lyf verslind alles
wat kan verteer
my brein smag altyd
na meer en meer

niks is sover genoeg nie

my keel bly oop
ek drink diep en weer
aan die kelk  
van die lewe
‘n dors geles
is ‘n oop deur

na ‘n nuwe smagting

ek bly
‘n honger wese
my ewige lus
is die soetste geur
die beste sous
vir alles
wat ek so swaar leer
dis die poort
na dit wat ek begeer

trek jou kos uit
die modder
druk jou wortels
donkerdiep
suig jou lewe
uit die lig
reik jou takke
tot die bloue niet

drink alles om jou in
en draai dit tot groei
rig jou gesig na die son
tot jy bot en bloei

dis hier waar jy staan
tot hier het jy gekom
hier is ‘n kans
‘n plek om te blom

alles
wat ek nog ooit
wou gehad het
het klaar deur my
vingers gevloei

alles
waarvoor ek nog ooit
gevra het
is gekry
en voor gebloei

alles
wat ek nog ooit
gegee is
se waarde het aanhou
groei

al wat ek kan sê is
dankie
soos die lewe
deur my gloei

i no longer fear
you
so now i can love
you
for the savage
exquisite
beast
that you are

kneel  breathless
in the temple
at the edge
of the vast
pool of insight

know nothing
be unshaped

you can be
the lens
and the light
the day
and the night
the shrine
and the worshipping
acolyte

let loose
the hounds
of the heart
let them howl
with abandon
let them hunt
in the night
let them hold
the boundaries
of the light
their bark is yours
and so is their bite

jy is volbring
‘n groeiende
lewende
polsende
ding
swem uit
duik in
spartel los
en spring
gil of sing
dit wat jy kry
is dit wat jy bring

hier sit ons
drietjies
op die stoep
die dag sal kom
wat ons moet groet
maar vir nou
bak ons saam
in die warm gloed
van ‘n somermiddag

die koel wind is soet
ons lywe klop vol bloed
my harte, skep moed
waar ons saam sit
bly die lewe goed

verweef
deur die dreuning
van reuse masjiene
‘n flikkerende stroom

hierdie oes
is die wieg
van volgende jaar
se droom
#
woven
through the rumble
of giant machines
a flickering stream

this harvest
is the cradle
of next year’s
dream

die son
streel winterlig
teen brose
grashalms op
‘n goue lem
geslyp op
die yswind
se strop

ember waits
on the ice cold ground
no living flame
to bring light and sound

ember waits
for the dawn wind to come
to feed breath and tinder
so she may leap and run

sewentien kraaie
krys oor my kop
sirkel en duik
sweef
bo die volop
van laatmiddagherfs

iewers in die veld
lê ‘n karkas en vrot
die ontbinding van een
vul die ander se krop

ons staan
voor die sagte
donker
sluier
van die dood
die lewende skaduwee
skielik so groot
een vir een
gaan ons deur
na die onsienbare
deur die poort
die dunste membraan
die diepste doop

wieg
onder
die aanslag
dit word
‘n dans
bly op
jou voete
gee jou lyf
kans
om te wieg
onder die aanslag
om te
bly
staan

die snykant
van die liefde
is so dun
dit glip
ongesiend tussenin
die fynste lem
kerf die diepste
wond
los ‘n dooie letsel
word seer gesond

jy is vasbeslote
verbete
ek kan sien
dis moeilik
elke afgemete tree
weg van jou verlede
die boustof van jou hede
deurdrenk met die wete
dat hierdie jou regte pad is
vorentoe

soms breek ‘n hart
oop
wat binne was
bloei  uit
deur skeure en krake
wat buite wag
skiet wortel
in diep vars gate
‘n gebroke hart is
‘n vrugbare plek
plant versigtig
gee mooi water

dans jy
jou duiwels uit?
bid jy
hulle reg?
sing jy
hulle aan die slaap?
sus jy
hulle gille weg?
of
voer jy hulle gif
tot jy hulle as wapens kan rig?

‘n miljoen bome
se asems beur op
in ‘n groen waas
teen die dwang
van bruin lug
se gewig

love and gifts
are for giving
forgive