Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Leonoah  Apr 2020
Natividad
Leonoah Apr 2020
Alas sais y medya na ng umaga nang makauwi si Natividad mula sa bahay ng kanyang amo. Pagkababa n’ya ng maliit na bag na laman ang kanyang cellphone at wallet na merong labin-limang libo at iilang barya ay marahan siyang naglakad tungo sa kwartong tinutulugan ng kanyang tatlong anak. Hinawi niya ang berdeng kurtina at sumilip sa kanyang mga anghel.
Babae ang panganay ni Natividad, o di kaya’y Vida. Labindalawang taong gulang na ito at nasa Grade 7 na. Isa sa mga malas na naabutan ng pahirap na K-12 program. Ang gitna naman ay sampung taong gulang na lalaki at mayroong down syndrome. Special child ang tawag nila sa batang tulad nito, pero “abnormal” o “abno” naman ang ipinalayaw ng mga lasinggero sa kanila. Ang bunso naman niya, si bunsoy, ay kakatapak lamang ng Grade 1. Pitong taong gulang na ito at ito ang katangkaran sa mga babae sa klase nito. Sabi ng kapwa niya magulang ay late na raw ang edad nito para sa baiting, pero kapag mahirap ka, mas maigi na ang huli kaysa wala.
Nang makitang nahihimbing pa ang mga ito ay tahimik s’yang tumalikod at naglakad papuntang kusina. Ipagluluto niya ang mga anak ng sopas at adobong manok. May mga natira pa namang sangkap na iilang gulay, gatas, at macaroni na galing pa sa bahay ni Kapitan noong nangatulong siya sa paghahanda para sa piyesta. Bumili rin siya ng kalahating kilo na pakpak ng manok, kalahating kilo pa ulit ng atay ng manok, at limang kilo ng bigas.
Inuna niya ang pagsasaing. Umabot pa ng tatlong gatang ang natitirang bigas nila sa pulang timba ng biskwit kaya ‘yun na lang ang ginamit niya. Pagkatapos ay agad niya rin itong pinalitan ng bagong biling bigas.
De-uling pa ang kalan ni Vida kaya inabot siya ng limang minuto bago nakapagpaapoy. Siniguro niyang malakas ang apoy para madaling masaing. Kakaunti na lang kasi ang oras na natitira.
Habang hinihintay na maluto ang kanin ay dumiretso na sa paghahanda ng mga sangkap si Vida. Siniguro niyang tahimik ang bawat kilos para maiwasang magising ang mga anak. Mas mapapatagal lamang kasi kung sasabay pa ang mga ito sa kanyang pagluluto.
Habang hinahati at pinaparami ang manok ay patingin-tingin s’ya sa labas. Inaabangan ang inaasahan niyang mga bisita.
Mukang magtatagal pa sila ah. Ano na kayang balita? Dito lamang naikot ang isip ni Vida sa tuwing nakikitang medyo normal pa sa labas.
May mga potpot na nagbebenta na pan de sal at monay, mga nanay na labas-masok ng kani-kanilang mga bahay dahil tulad niya ay naghahanda rin ng pagkain, at mga lalaking kauuwi lamang sa trabaho o siguro kaya’y galing sa inuman.
Tulog pa ata ang karamihan ng mga bata. Mabuti naman, walang maingay. Hindi magigising ang tatlo.
Binalikan niya ang sinaing at tiningnan kung pupwede na bang hanguin.
Okay na ito. Dapat ako magmadali talaga.
Dali-dali niyang isinalang ang kaserolang may laman na pinira-pirasong manok.
Habang hinihintay na maluto ang manok ay paunti-unti rin siyang naglilinis. Tahimik pa rin ang bawat kilos. Lampas kalahating oras na siyang nakakauwi at ano mang oras ay baka magising ang mga anak niya o di kaya’y dumating ang mga hinihintay n’ya.
Winalis niya ang buong bahay. Maliit lang naman iyon kaya mabilis lamang siyang natapos. Pagkatapos ay marahan siyang naglakad papasok sa maliit nilang tulugan, kinuha ang lumang backpack ng kanyang panganay at sinilid doon ang ilang damit. Tatlong blouse, dalawang mahabang pambaba at isang short. Dinamihan niya ang panloob dahil alanganin na kakaunti lamang ang dala.
Pagkatapos niyang mag-empake ay itinago niya muna backpack sa ilalim ng lababo. Hinango niya na rin ang manok at agad na pinalitan ng palayok na pamana pa sa kanya. Dahil hinanda niya na kanina sa labas ang lahat ng kakailanganin ay dahan dahan niyang sinara ang pinto para hindi marinig mula sa loob ang ingay ng paggigisa.
Bawat kilos niya ay mabilis, halata **** naghahabol ng oras. Kailangang makatapos agad siya para may makain ang tatlo sa paggising nila.
Nang makatapos sa sopas ay agad niya itong ipinasok at ipinatong sa lamesa. Sinigurong nakalapat ang takip para mainit-init pa sakaling tanghaliin ng gising ang mga anak.
Dali-daling hinugasan ang ginamit na kaserola sa paglalaga at agad ulit itong isinalang sa apoy. Atay ng manok ang binili niya para siguradong mas mabilis maluluto. Magandang ipang-ulam ang adobo dahil ma-sarsa, pwede ring ulit-ulitin ang pag-iinit hanggang maubos.
Habang hinihintay na lumambot na ang mga patatas, nakarinig siya ng mga yabag mula sa likuran.
Nandito na sila. Hindi pa tapos ‘tong adobo.
“Vida.” Narinig niyang tawag sa kanya ng pamilyar na boses ng lalaki. Malapit niyang kaibigan si Tobias. Tata Tobi kung tawagin ng mga anak niya. Madalas niya ditong ihabilin ang tatlo kapag kailangan niyang mag-overnight sa bahay ng amo.
“Tobi. Andito na pala kayo,” nginitian niya pa ang dalawang kasama nitong nasa likuran. Tahimik lang ang mga itong nagmamasid sa kanya.
“Hindi pa tapos ang adobo ko eh. Ilalahok ko pa lang ang atay. Pwedeng upo muna kayo doon sa loob? Saglit na lang naman ‘to.”
Mukhang nag-aalangan pa ang dalawa pero tahimik itong kinausap ni Tobi. Maya-maya ay parang pumayag na rin ito at tahimik na naglakad papasok. Narinig niya pang sinabihan ni Tobi ang mga ito na dahan-dahan lamang dahil natutulog ang mga anak niya. Napangiti na lamang siya rito.
Pagkalahok ng atay at tinakpan niya ang kaserola. Tahimik siyang naglakad papasok habang nararamdaman ang pagmamasid sa kanya. Tumungo siya sa lababo at kinuha ang backpack.
Lumapit siya sa mga panauhin at tahimik na dinaluhan ang mga ito tapos ay sabay-sabay nilang pinanood ang usok galing sa adobong atay.
“M-ma’am.” Rinig niyang tawag sa kanya ng kasama ni Tobias. Corazon ang nakaburdang apelyido sa plantsadong uniporme. Mukhang bata pa ito at baguhan.
“Naku, ser. ‘Wag na po ganoon ang itawag niyo sa akin. Alam niyo naman na kung sino ako.” Maraan niyang sabi dito, nahihiya.
“Vida. Pwede ka namang tumanggi.” Si Tobias talaga.
“Tobi naman. Parang hindi ka pamilyar. Tabingi ang tatsulok, Tobias. Alam mo iyan.” Iniiwasan niyang salubungin ang mga mata ni Tobias. Nararamdaman niya kasi ang paninitig nito. Tumatagos. Damang-dama niya sa bawat himaymay ng katawan niya at baka saglit lamang na pagtingin dito ay umiyak na siya.
Kanina niya pa nilulunok ang umaalsang hagulhol dail ayaw niyang magising ang mga anak.
“Vida…” marahang tawag sa kanya ng isa pang kasama ni Tobi. Mukhang mas matanda ito sa Corazon pero halatang mas matanda pa rin ang kaibigan niya.
“Ano ba talaga ang nangyari?”
“Ser…Abit,” mabagal niyang basa sa apelyido nito.
“Ngayon lang po ako nanindigan para sa sarili ko.” garalgal ang boses niya. Nararamdaman niya na ang umaahon na luha.
“Isang beses ko lang po naramdaman na tao ako, ser. At ngayon po iyon. Nakakapangsisi na sa ganitong paraan ko lang nabawi ang pagkatao ko, pero ang mahalaga po ay ang mga anak ko. Mahalaga po sila sa’kin, ser.” mahina lamang ang pagkakasabi niya, sapat na para magkarinigan silang apat.
“Kung mahalaga sila, bakit mo ginawa ‘yon? Vida, bakit ka pumatay?”
Sasagot n asana siya ng marinig niyang kumaluskos ang banig mula sa kuwarto. Lumabas doon ang panganay niyang pupungas-pungas pa. dagli niya itong pinalapit at pinaupo sa kinauupuan niya. Lumuhod siya sa harap nito para magpantay sila.
“Anak. Good morning. Kamusta ang tulog mo?”
“Good morning din, nay. Sino po sila? ‘Ta Tobi?”
“Kaibigan sila ni ‘Ta Tobias, be. Hinihintay nila ako kasi may pupuntahan kami eh.” marahan niyang paliwanag, tinatantya ang bawat salita dahil bagong gising lamang ang anak.
“Saan, nay? May handaan po uli sina ser?” tukoy nito sa mga dati niyang amo.
“Basta ‘nak. Kunin mo muna yung bag ko doon sa lamesa, dali. Kunin ko yung ulam natin mamaya. Masarap yun, be.”
Agad naman itong sumunod habang kinukuha niya na rin ang bagong luto na adobo. Pagkapatong sa lamesa ng ulam ay nilapitan niya ulit ang anak na tinitingnan-tingnan ang tahimik na mga  kasama ni Tobias.
“Be…” tawag niya rito.
Pagkalingon nito sa kanya ay hinawakan niya ang mga kamay nito. Nagsisikip na ang lalamunan niya. Nag-iinit na rin ang mga mata niya at nahihirapan na sa pagbuga ng hangin.
“Be, wala na sina ser. Wala na sila, hindi na nila tayo magugulo.” ngiti niya rito. Namilog naman ang mga mata nito. Halata **** natuwa sa narinig.
“Tahimik na tayo, nay? Hindi na nila kakalampagin ang pinto natin sa gabi?”
“Hindi na siguro, anak. Makakatulog na kayo ng dire-diretso, pangako.” Sinapo niya ang mukha nito tapos ay matunog na hinalikan sa pisngi at noo. ‘Eto na ang matagal niyang pinapangarap na buhay para sa mga anak. Tahimik. Simple. Walang gulo.
“Kaso, ‘nak, kailangan kong sumama sa kanila.” Turo niya kayna Tobias. Nanonood lamang ito sa kanila. Hawak na rin ni Tobi ang backpack niya.
“May ginawa kasi si nanay, be. Para diretso na ang tulog natin at para di na tayo guluhin nina ser. Pramis ko naman sa’yo be, magsasama ulit tayo. Pangako. Bilangin mo ang tulog na hindi tayo magkakasama. Tapos pagbalik ko, hihigitan ko pa ‘yon ng maraming maraming tulog na magkakasama na tayo.”
“Nay…” nagtataka na ang itsura ng anak niya. Namumula na kasi ang mukha niya panigurado. Kakapigil na humagulhol dahil ayaw niyang magising ang dalawa pang anak.
“Anak parang ano lang ito…abroad. Diba may kaklase kang nasa abroad ang nanay? Doon din ako, be.”
Bigla ay nagtubig ang mga mata ng panganay niya. Malalaking butil ng tubig. Hindi niya alam kung naniniwala pa ba ito sa mga sinasabi niya, o kung naiintindihan na nito ang mga nangyayari.
“Itong bag ko, andiyan yung wallet at telepono ko. Diba matagal mo nang gusto magkaroon ng ganon, be? Iyo na ‘yan, basta dapat iingatan mo ha. Yung pera be, kay Tata Tobias mo ihahabilin. Habang nagtatrabaho ako, kay ‘Ta Tobi muna kayo.”
“Nay, hindi ka naman magtatrabaho eh.” Lumabi ang anak niya tapos ay tuluyan nang nalaglag ang luha.
Tinawanan niya naman ito. “Sira, magtatrabaho ako. Basta intayin mo ‘ko be ha? Kayo nina bunsoy ko, ha?” Hindi niya napigilang lambing-lambingin ito na parang batang munti. Kailangan ay sulitin niya ang pagkakataon.
Paulit-ulit niya itong dinampian ng maliliit na halik sa mukha, wala na siyang pakealam kung malasahan niya ang alat ng luha nito. Kailangan ay masulit niya ang natitirang oras.
“Nay, sama po ako. Sama kami ni bunsoy. Tahimik lang kami lagi, pramis, nay. Parang kapag andito si ser, hindi naman kami gugulo doon.” Tuluyan na ngang umalpas ang hikbi niya. Naalala niyang muli ang rason kung ba’t n’ya ito ginagawa. Para sa tahimik na buhay ng mga anak.
“Sus, maniwala sa’yo, be. Basta hintayin mo si nay. ‘Lika ***** tayo doon sa kwarto, magbabye ako kayna bunsoy.” Yakag niya rito. Sumama naman ito sa kanya habang nakayakap sa baywang niya. Humihikbi-hikbi pa rin ito habang naagos ang luha.
Tahimik niyang nilapitan ang dalawa. Kinumutan niyang muli ang mga ito at kinintalan ng masusuyong halik sa mga noo. Bata pa ang mga anak niya. Marami pa silang magagawa. Malayo pa ang mararating nila. Hindi tulad ng mga magulang nila, ‘yun ang sisiguraduhin niya. Hindi ito mapapatulad sa kanila ng mister niya.
“Be, dito ka na lang ha. Alis na si nanay. Alagaan mo sina bunsoy, be, ha. Pati sarili mo. Ang iskul mo anak, kahit hindi ka manguna, ayos lang kay nanay. Hindi naman ako magagalit. Basta gagalingan mo hangga’t kaya mo ha. Mahal kita, be. Kayong tatlo. Mahal na mahal namin kayo.” Mahigpit niya itong niyakap habang paiyak na binubulong ang mga habilin. Wala na ring tigil ang pag-iyak niya kaya agad na siyang tumayo. Baka magising pa ang dalawa.
Nakita niya namang nakaabang sa pinto si Tobi bitbit ang bag niya. Kinuha niya rito ang bag at sinabihang ito na ang bahala sa mga anak. Baog si Tobias at iniwan na ng asawa. Sumama raw sa ibang lalaking mas mayaman pa rito. Kagawad si Tobias sa lugar nila kaya sigurado siyang hindi magugutom ang mga anak niya rito. May tiwala siyang mamahalin ni Tobias na parang sarili nitong mga anak ang tatlo dahil matagal niya na itong nasaksihan.
Pagsakay sa sasakyan kasama ang dalawang pulis na kasama ni Tobias ay saka lamang siya pinosasan ng lalaking may burdang Corazon.
“Kilala namang sindikato yung napatay mo, ma’am. Kulang lamang kami sa ebidensya dahil malakas ang kapit sa taas. Kung sana…sana ay hindi ka nag-iwan ng sulat.”
“Nabuhay ang mga anak kong may duwag na ina, ser. Ayokong lumaki pa sila sa puder ng isang taong walang paninindigan. Pinatay niya na ang asawa ko. Dapat ay sapat na ‘yon na bayad sa utang namin, diba?” kung kanina ay halo humagulhol siya sa harap ng mga anak, ngayon ay walang emosyong mahahamig sa boses niya. Nakatingin lamang siya sa labas at tinititigan ang mga napapatingin sa dumadaang sasakyan ng pulis.
Kung sana ay hindi tinulungan ng mga nakatataas ang amo niya. Kung sana ay nakakalap ng sapat na mga ebidensya ang mga pulis na ngayon ay kasama niya. Kung sana ay may naipambayad sila sa inutang ng asawa niya para pambayad sa panganganak niya.
Kung hindi siguro siya mahirap, baka wala siya rito.
unedited
Itaas ang iyong noong aliwalas,
Mutyang Kabataan, sa iyong paglakad;
Ang bigay ng Diyos sa tanging liwanag
Ay pagitawin mo, Pag-asa ng Bukas.

Ikaw ay bumaba, O katalinuhan,
Mga puso namin ay nangaghihintay;
Magsahangin ka nga't ang aming isipa'y
Ilipad mo roon sa kaitaasan.

Taglayin mo lahat ang kagiliw-giliw
Na ang silahis ng dunong at sining;
Kilos, Kabataan, at iyong lagutin,
Ang gapos ng iyong diwa at damdamin.

Masdan mo ang putong na nakasisilaw,
Sa gitna ng dilim ay dakilang alay,
Ang putong na yaon ay dakilang alay,
Sa nalulugaming iyong Inang Bayan.

O, ikaw na iyang may pakpak ng nais
At handang lumipad sa rurok ng langit,
Upang kamtan yaong matamis na himig,
Doon sa Olimpo'y yamang nagsisikip.

Ikaw na ang tinig ay lubhang mairog,
Awit ni Pilomel na sa dusa'y gamot
Lunas na mabisa sa dusa't himutok
Ng kaluluwang luksa't alipin ng lungkot.

Ikaw na ang diwa'y nagbibigay-buhay,
Sa marmol na batong tigas ay sukdulan,
At ang alaalang wagas at dalisay
Sa iyo'y nagiging walang-kamatayan.

At ikaw, O Diwang mahal kay Apeles,
Sinuyo sa wika ni Pebong marikit,
O sa isang putol na lonang makitid
Nagsalin ng kulay at ganda ng langit.

Hayo na ngayon dito papag-alabin mo,
Ang apoy ng iyong isip at talino,
Ang magandang ngala'y ihasik sa mundo,
At ipagbansagan ang dangal ng tao.

O dakilang araw ng tuwa at galak,
Magdiwang na ngayon, sintang Pilipinas!
Magpuri sa Bayang sa iyo'y lumingap,
Umakay sa iyo sa magandang palad.
Jose P. Rizal
RAJ NANDY Apr 2015
Dear Poet Friends, being fond of Art, I wanted to compose on
this topic for a long time in a simplified form! Egyptian Art and
Architecture influenced the Early Greeks, who in turn influenced the Romans and other civilizations! Initially Art and architecture, religion and culture, were all closely inter-related! Real distinction emerged with the Italian Renaissance. Here I have used only a portion of my personal notes. Hope you find this interesting to read! Sorry for the length! Kindly give Comments after you have managed to read the entire portion in your spare time. Thanks, -Raj

INTRODUCTION TO THE STORY
OF WESTERN ART IN VERSE:
          PART ONE
    * BY RAJ NANDY

INTRODUCTION
Art over the centuries has been variously defined,
But an all embracing definition is rather hard to find!
Ayn Rand defined Art as a recreation of reality according to
artist’s values, his view of existence, and choice;
Who recreates by a selective rearrangement of the elements
of reality, and not simply out of a void!
Study of Art History is a study of man’s creative evolution;
A progress of his wakened consciousness, and a restless
striving towards perfection!
The progress of his mind, taste and skill, which has gradually
evolved through past traditions;
Finding ultimate expression in his multi-faceted creations!
I commence this story from its earliest days, and mention those
Ancient Civilizations which influenced Art in many ways.
Art has been greatly influenced by religion, culture and history;
Therefore, knowing these aspects becomes necessary to
fully appreciate this Art Story!

PREHISTORIC STONE AGE ART:
Let us take a ride on the magic carpet of History, down
past millenniums to begin our Art Story;
Right into the ancient Paleolithic, Mesolithic and Neolithic
Eras of the Stone Age,
When early humans left their creative imprints on rock
surfaces and on walls of caves!
Long before the evolution of any proper coherent speech
or communication,
In some 350 caves of France and Spain are seen paintings
of large wild animals like horses, antelopes and bison;
Bearing witness to the story of gradual human evolution!
The cave paintings of Chauvet, Cosquer, and Lascaux, date
between 8000 and 1700 BC,
Drawn by nameless and faceless people who emerged from
an inhospitable Ice Age;
Those nomadic tribes who were hunter-gatherers living in
pre-historic caves!
The Story of Art therefore begins before recorded History,
Pieced together by scholars with the help of science and
archeology!
During the Neolithic Period beginning around 8,000BC,
Ancient man became gradually sedentary, engaging in
agriculture and animal husbandry!
With these nomads settling down in small communities,
Art became mystical and monumental in range;
As seen in the megalithic (large stone) structures of the
famous Stonehenge!
This type of post and lintel structure is also found in ancient
Egyptian architecture, and later in Greece as its special
feature!
Art History spans the entire history of mankind,
Right from the pre-historic days, up to our modern times!
Man’s everlasting quest for immortality lies etched on
rocks and raised stone edifices, defying marauding Time!

MESOPOTAMIAN ART (3500-300BC) :
Let us now travel fast forward on our magic carpet to reach
the Fertile Crescent,
Where the Tigress and the Euphrates Rivers flow, to the
Ancient Civilization of the Sumerians! (3500-2300BC)
The birth of civilization has been traced to Southern
Mesopotamia, where the Sumerians built their first cities,
As the earliest River Valley Civilization around 3500 BC!
It was a period when writing got invented in its earliest
Cuneiform form;  (around 3400 BC)
When Patriarch Abraham established the worship of a Single
God, in a revolutionary religious reform! (Judaism)
Mesopotamian Civilization as the source of our earliest
surviving Art dates back to 3500BC;
When major civilizations like the Sumerian, Akkadian,
Babylonian, Hitties, Assyrian, and the Persians, in this
chronological sequence, contributed to Art History!
Mesopotamian Art in general glorified their powerful rulers
and their connection with divinity;
Reflected on their city gates, palace complexes and ziggurats,

are scenes of both victorious wars and their prosperity!
Art was then highly functional and repetitive; depicting
love of beauty, a sense of order, and power of hierarchy,
- in their sculptures and motifs.
However, no signatures were ever found bearing the name
of the Artist!
It is interesting to note that both the potter’s wheel and the
cart wheel, made their first appearance around 3500 BC
and 3200 BC respectively;
With the Sumerians contributing to art and culture, and the
progress of Human Civilization immensely!
(Ziggurats are semi-pyramid like structures with steps, a temple complex located in the center of all ancient Sumerian cities-states! Saragon the Great of Akkad from the North, defeated the Sumerians in the South, & united entire Mesopotamia around 2300 BC, for the first time in Mesopotamian History, & they ruled for 200 years.)

ANCIENT EGYPTIAN ART :(3000 BC -500BC)
Next we travel to an isolated area of north-east Africa,
Where the White Nile flows down from Lake Victoria.
The Nile enters Upper Egypt traveling through Sudan,
Is joined by the Blue Nile at Khartoum to become one!
Continues its flow north through Egypt Lower, flowing
into the Mediterranean as the World’s longest river!
Historian Herodotus had called Egypt ‘the gift of the Nile’;
Ancient Egypt became a rich treasure trove of art and
architecture for all times!
The Nile valley area was protected by the desert on its
east and the west;
In the north by the Mediterranean, and towards the
south by a rugged mountainous terrain!
Annual flooding of the Nile along with an effective
irrigational network,
Ensured Egypt’s prosperous stability, congenial for her
many innovative architectures and art works!
Egyptian Art got shaped by her geography, mythology
and her polytheistic religion;
Also by their preoccupation with after-life and belief in  
the immortal soul’s continuation;
Thus elaborate funeral rites were performed by priests for  
the body’s preservation by mummification! *
(
’KA’= was a real astral twin or stellar double of an Individual, which continued to exist even after death, requiring the same sustenance as the humans, so food offerings were made in the coffins! ‘BA’= shaped like a human-headed bird, composed of non-physical attributes of an Individual. ‘BA’ collected the deceased’s personality after death from the mummified remains & united it with the ‘KA’, making a person complete; thereby making it possible for the person to be reborn as ‘AKH’ (Star), - in its ultimate unchanging form, to join Osiris in the ‘Happy Fields’! Since this journey to the next world was fraught with danger, magical funerary spells & rites were performed by the priests, with incantations from the ‘Book of the Dead’, inside the funeral chamber of the Pyramid!)

Art During Old, Middle, and New Kingdom Period:
Egyptian Art was concerned with ensuring continuity of the
universe, their Gods, the King and the people;
A projection into eternity a version of reality pure and free
from all earthly evil!
Therefore in ancient Egyptian society, conformity over
individuality was always encouraged;
Artists worked in groups with conservative adherence to
rules, order and form,
And all individual artistic initiatives strictly discouraged !
Their earliest pyramids the Mastaba, the Step, and the Bent
Pyramids were all prototypes;
While the Great Pyramid of Giza built for Pharaoh Kufu,
- was the first true pyramid which still survives!
Art comes down to us as ‘funerary art’ designed for the tombs,
Which was to accompany the royalty in their journey to an
afterlife, with its symbolic forms!
This symbolism is seen in their paintings, statues and architecture;
In vibrant color codes of their paintings as a special feature!
Where White was the symbol of purity, Black for death and night;
Green for vegetation or new life, Blue for water and the sky;
Red for life and victory, and Yellow like Gold as the flesh of the
Gods and also the Sun God ruling the sky!
Thanks to Jean-Francois Champollion’s translation of the Rosetta
Stone, (1822)
We are able to decipher many mysteries of the Ancient Egyptian
with the cracking of the Hieroglyphic Code!
Larger than life statues with poise and austere harmony at the
Luxor Temple complex survive;
Symbolic of the individual’s status, while creating zones of
strangeness for imagination to thrive!
(
’Matsaba’= Egyptian for ‘bench’, referred to bench shaped pyramids;
“Step Pyramids” = were like benches placed one on top of the other in
a tapering form going up vertically!)

The Old Kingdom Period covers a five hundred years span
of Ancient Egyptian History, (2686-2181BC)
Known as the ‘Age of Pyramids’, with Pharaohs from the
Third to the Sixth Dynasty!
“The World fear Time, but Time fears only the Pyramids”,
- is an Ancient Egyptian Proverb;
Whose ‘heterogeneous structure’ made it earthquake
proof, making Time to reluctantly serve! #
Here we find formalized figures with long slender bodies,
idealized proportions and large staring eyes;
Where Kufu’s Great Pyramid of Giza raises its mighty head
as the highest, on the west bank of the Nile;
And the mighty Sphinx guard the entrance to those ancient
royal tombs, though defaced, still survive!
These pyramids were like Pharaoh’s getaways to eternity,
An insurance to an afterlife of peace and prosperity!
(# Pyramids with stone blocks of different sizes & shapes made them
Earthquake resistant; & use of pink granite in the inner chambers
made them erosion resistant against Time!)

The Middle Kingdom Period (2040-1650 BC) :
Following 150 years of civil disorder Theban ruler Mentuhotep
the Second, reunified Egypt and ruled up to Nubia, (Sudan)
And began the Classical Era when Block Statues appear,
indicating political stability;
When artisans worked with bronze and copper alloys, designing
exquisite jewelry!
Kings now preferred to be buried in secret tombs, Pyramids
having lost their appeal,
And work began on the west bank of the Nile, in the Valley of
Kings!
(
Inside those rock cut ‘funerary temples’ on the East bank of the
Nile, opposite Ancient Kingdom of Thebes ; Pharaohs from the
Early and Late New Kingdom Periods were buried, including
Tutemkhamen.)

Early New Kingdom Period (1550 -1295 BC):
Between the Middle Kingdom and this Era, Art remained
static for almost a hundred years,
When the Hyksos from the Near East fought the weak Theban
Rulers!
In 1550 BC Theban Prince Ahmose reunited Egypt, and was
succeeded by able rulers, who ushered in the Golden Age!
Art works continued to maintain its basic traditional style,
With successive Kings from the 18th Dynasty consolidating
their kingdom’s wealth and power all the while!
But Egypt witnessed a change with an innovative style in Art,
When Amenhotep IV in 1353 BC became King, initiating a
fresh start!
This king changed his name to ‘Akhenaten’, the spirit of Aten,
-- ‘The disk of the Sun’;
Abandoned the pantheons of Gods with Aten as the ‘sole God’,
and a religious revolution had begun!
His new capital city of Amarna, 200 miles north of Thebes,
Got decorated with a new kind of art work to make it complete!
The statues now appear more realistic displaying emotions,
With fluidity of movement, unlike those rigid earlier creations!
The artistic talent of this Amarna Period gets best exemplified,
In the exquisite bust of Nefertiti, Akhenaten’s Great Royal Wife!
Regarded as ‘icon of international beauty’, a great archeological
find ! **
(
Discovered by a German team of Archeologists in 1912 at Amarna! This 19 inch long limestone Nefertiti statue weighs around 20 kg, now housed in Berlin Museum; comparable only to the artistic Golden Mask of Tutankhamen!)

King Tutankhamen (1336-1327 BC):
Akhenaten’s unpopular rule was short-lived, with those humiliated
Theban priests calling him the ‘Heretic King’!
A nine year old boy Tutankhamen (‘The living image of Amun’),
was next to succeed him!
King Tut restored the worship of Amun, in a back-lash against
Akhenaten;
Shifted the royal palace back to Thebes, with the religious center
at Karnak once again!
King Tut’s short ten year’s rule remained buried in 3000 year’s
of Egyptian History,
Till Howard Carter found his richly laden intact tomb, in the
Valley of the Kings! (1922)
King Tut’s priceless and exquisitely carved golden face mask,
reflected the exalted standard of art work;
Weighing ten kilos, inlaid with semi-precious stones, and eyes
made of obsidian and quarts!
With the King’s early death, the 18th Dynasty of Pharaohs came
to an abrupt end,
And the 19th and 20th Dynasties of the Late Kingdom Period
commenced!
The famous rock temple of Abu Simbel now got built, under the
warrior and builder Ramses II, one of Egypt’s greatest Kings!


Pharaoh Ramses-II of the Late Kingdom Period :
Here I sweep across centuries of Egyptian History, to mention
King Ramses-II’s contribution to our Art Story!
In Shelly’s famous poem titled “Ozymandias of Egypt” he is
immortalized; (Greeks called Ramses-II “Ozymandias”!)
And as the Pharaoh associated with Moses in the movie “The
Ten Commandments”, he is popularized!
Egyptian Art is intrinsically bound with its religion, pyramids,
hieroglyphs, and architecture;
With a concentrated focus on ‘afterlife’ as its special feature!
In 1270 BC young Ramses took over from Seti the First,
And his rule for a period of 66 long years did last!
As the third Pharaoh of the 19th Dynasty, he had ruled with a
firm hand;
Recovered lost territories from the Hittites and the Nubians,
- earlier captured Egyptian lands!
He enlarged the territories of Egypt ensuring prosperity and
stability;
Became renowned as the famous Warrior and Builder King
of Ancient Egyptian History!
Ramses-II had expanded most of the temples, as recorded in
the artistic motifs and hieroglyphic symbols;
Here a special mention must be made of the Temples of Luxor,
Karnak, and Abu Simbel !

Temples of Luxor and Karnak in Ancient Thebes:
Ancient Thebes was located on the eastern bank of the Nile,
where the modern City of Luxor stands;
Thebes was once the capital of the 11th and 18th Dynasties,
And the power and religious center of all Egyptian land!
Gets mentioned in the 9th Book of Homer’s ‘Iliad’ where “heaps
of precious ingots gleam, the hundred-gated Thebes”!
Excavation work began in Thebes during the late 19th century;
And the gradual unearthing of the Temples of Luxor and
Karnak, added a new dimension to Egypt’s Art Story!
It must be remembered always, that the Ancient Egyptians in
those early days,
Structured their temple architecture to the point of ‘Sacred Art’!
With their knowledge of astronomy and geometry, they
aligned their temples so perfectly,
That the light of the rising sun fell on the temple’s innermost
sanctuary! (Temple of Abu Simbel is a great example,)
Where the Egyptian priests, who were also the artists, healers,
mathematicians, astronomers and scribes;
In dimly lit incense-filled sanctuaries performed the sacred rites!
The temples symbolized the cross roads of the cosmos, where
the divine and the mortal met in perpetual harmony!
These divine scenes were integrated into the very fabric of the
Egyptian society through chants and rituals;
With cosmological symbols of magical hieroglyphs, which
priests alone could transcribe in those days!
(
Thebes began to decline rapidly after Alexander the Great
established the port-city of Alexandria as Egypt’s new Capital
around 332 BC !)

Luxor Temple built by Amenhotep-III, was dedicated to God
Amun, his wife Mut and son Khonsu, - the Theban Triad;
Tutankhamen and Ramses-II expanding the temple during the
New Kingdom Period!
Creator God Amun became assimilated with the Sun God Re;
Was worshipped in Thebes, and in the cult centers of Luxor and
Karnak, - as Amun-Re!
The walls and columns of these cult temples were decorated
with carved and painted relief,
Depicting the interaction with Gods, and military exploits of
Egyptian Pharaohs and Kings!
The sun temple of Amenhotep-III at Luxor has many columns
resembling papyrus bundles,
Symbolic of the primeval marsh from where Creation was
believed to have unfolded !
A Sphinx Alley excavated between Luxor an
princessninann May 2015
Bente kwatro oras ang kilos
Mga gawain na tila' di natatapos
Pagtitimpi na hindi nauubos
Ano pa mahal kong Ina ang kaya **** ibuhos?

Hindi ka ba napapagod?
Araw-araw kang kumakayod
Walang day off, walang bonus, walang sahod.
Hindi ba nanghihina ang iyong mga tuhod?

Tinanggap mo ang pagiging ina
Kahit sa mga anak mo'y ikaw ay balewala.
Pagkaing isusubo na lang, ibinigay mo pa,
Sa bawat hakbang nila hindi ka nawala.

Tinanggap mo ang pagiging kahalili
Inalay sa'yong asawa ang buong sarili
Sa mga desisyon nya, ikaw ay walang masabi
Sa bawat hakbang nya ikaw ang katabi.

Hindi sapat ang salamat
Sa mga kalyo sa'yong palad
Sa hindi maindang sakit sa balikat
Kahit kailan wala kang sinumbat

Alam ko hindi sapat ang aking salamat
At hindi ka kayang tumbusan ng anumang salita
Mahal kong Ina, salamat po sa lahat lahat
Salamat po sa puso nyong 'di napapagod nagmamahal.
This is a filipino poem to all the filipino mothers :)
Bryant Arinos Sep 2017
Nagsimulang mangarap ang karamihan
Ngunit bigo ang iilan
marami ang naghangad ng pagpapala
ngunit ang iba ay halos walang napala

ang sabi "Ilabas mo ang nararamdaman mo!"
pero ang pagkakaintdi nila "Sige lang tago mo!"
natakpan ng pagkatakot ang tainga ng bawat Pilipino
binulag ng maling galaw ang lahat ng papanaw ng tao.

Ika ni Gat Jose Rizal, "mahalin ang sariling wika"
ngunit panay ibang lenguwahe ang gusto ng iba.
Simpleng paalala, nais ng karamihan ang pagkakaisa
pero sa sariling pagtangkilik ng atin, ayaw rin ng iba.

"Lipstick na pula", "Damit na may hati sa gitna"
"kantang di maintindihan ng bata", at mas masakit sa pandinig
ang tanong na ngayon ng mga bata, "Ano po ang ABAKADA?"
at ang nakakainis, ang pinagtanungan hilig rin ang wikang banyaga.

Pader ng pagiging malaya? Oo, may kalayaan ang bawat isa kung ano ang pipiliin nila, pero tandaan na sa bawat kilos at galaw,
mayroon itong kapalit pagdating ng araw.

Pader ng pagiging malaya? Oo, may nais ang lahat, may pangarap ang lahat pero isaisip di lamang sariling kagustuhan,
Maaaring makuha ang tagumpay pero maaari ring mayroong ibang taong madamay.

Pilipino ka, panindigan mo ang nais ng lahat ng kapwa mo.
di mo piniling maging Pilipino, pero ito ang biyayang binigay sayo
kung ang isda nahuhuli sa bungaga
ang bawat tao nahuhuli naman sa bawat salita.

Pader ng pagiging malaya, ilista mo rito lahat ng gusto mo, lahat ng ninanais mo, at lahat ng pangarap mo.
Pader ng pagiging malaya, di man ito ang huhusga ng kung anong pagkatao mo pero makakatulong to.

Pader ng pagiging malaya, sabihin mo lahat ng nilalaman ng puso mo
Pader ng pagiging malaya, ilantad mo dito ang ginagawa mo
Pangako bilang pilipino mababago dito ang pananaw mo.
at Pangako bilang Pilipino, ingatan mo rin lahat ng malalaman mo.

Pader ng pagiging malaya.

FreedomWall ika-nga.
Hayaan **** itong Pader ng pagiging malaya ang maging sandigan mo at gabay patungong pagkakaisa.
poetnamasakit Oct 2015
Madalas naiisip ko…
‘bat ko nga ba patuloy sinasaktan ang sarili ko?
Bakit nga ba ako tumitingin sa mga bagay na puwedeng ikasakit ko?
Bakit nga ba “ikaw” ang laman ng isipan ko?
Ikaw na mismong tao na dahilan kung bakit ako nasasaktan nang ganto..

“Pagod na ko”
Yan ang paboritong linya ko tuwing nasasaktan ako
“Pagod na ko”
Sa paulit-ulit na sakit na nararamdaman ko
“Pagod na ko”
Sa mga bagay na akala ko may kabuluhan sa buhay ko
“Pagod na ko”
Tuwing naaalala ko na hindi mo kayang mahalin ang isang tulad ko

Para akong bata na gustong mag-recite
Pero iba pinipili ng **** ko
Para akong pumapara ng jeep
Pero namimili ng pasahero ang drayber nito
Para akong tanga na minahal ko ang tulad mo
Kahit na alam kong masasaktan lang ako

Umasa ako.
Pasensya na.
Kasalanan ko.

Sabihan na nila akong tanga
Dahil nagpadala ako sa nararamdaman ko
Sabihan na nila akong mababaw
Dahil nahulog ako kaagad sayo
Sayo..
Sa mga simpleng kilos mo
Sa mga bagay na akala ko may kahulugan din sayo
Sa mga salitang binitawan mo na akala ko totoo
Sa mga halik mo na akala ko naramdaman mo din tulad ko

Ako lang pala
Ako lang pala ‘tong tanga na nakakaramdam ng mga bagay na ‘to
Ako lang pala ang nagmamahal sa kuwentong ito
Ako lang pala ang umaasang magiging “tayo”
Ako lang pala ang nangangarap na magkakaroon ng
“ikaw at ako”
Pearly Whites Jul 2012
Ang babaeng maganda,
alam ang kanyang hitsura.
Pasimpleng tumitingin
sa anumang pwedeng magsilbing salamin.
Konting suklay, konting pulbo
sa balat, ilang dampi ng pabango.
Kung umiwas sa araw,
parang bampirang malulusaw.
Walang bakas ng pagod,
kilala lamang ay lugod.
Ang babaeng maganda,
Prinsesa.


Ang babaeng maganda,
walang pinoproblema.
Matayog ang lipad ng utak,
daig pa si Icarus na nagkawatak ang pakpak.
Hindi marunong tumingin sa daan,
bahala ka nang mag-ingat, iwasan, huwag siyang tamaan.
Gumuho man ang mundo,
sa kanya lamang walang epekto.
Dahil sa tulong ng lahat,
naititiyak na hindi siya mamulat.
Ganito ang babaeng maganda,
nagmimistulang tanga.


Ang babaeng maganda,
puro na lang demanda.
Walang labis, lahat kulang,
kailangan laging nakalalamang.
Kung nais magpahuli,
pasensya ang hinihingi.
Kapag nangunguna,
“Pagbigyang daan ang Reyna!”
Ito ang tama, ito ang dapat.
Isinusuko ng lalaki ang lahat,
para sa babaeng maganda.
Walang-hiyang maldita.


Ang babaeng maganda,
bukod-tangi kung umasta.
Bawat kilos, sukat
mapaglihim, walang itinatapat.
Walang kupas ang pag-ngingisi,
sa likod ng maskara, naninisi.
Damdaming kahapon,
‘di maasahang mananaig ngayon.
Kay bilis maglaho ng pag-ibig.
Kahit anong lirikong sawi, idinadaig
ng babaeng maganda,
na hindi marunong magtiwala.


Mahirap magmahal
ng babaeng maganda,
dahil alam niya
ang kanyang halaga.


Mahirap magmahal
ng babaeng maganda,
pagka’t siya’y nag-aakalang
walang ibang tulad niya.


Mahirap magmahal
ng babaeng maganda,
kasi hindi niya alam
kung paanong magmahal ng iba.
because DieingEmbers asked for a translation :) this is a bit literal and it's lost the rhyme scheme... Maybe next time I can properly adapt it to English and make a new post, but for now here goes:


A beautiful woman
is aware of her beauty.
She makes subtle glances
at any reflective surface.
Some combing here, a bit of powder there
and a few dabs of perfume everywhere.
She avoids the sun
like a vampire.
She knows no fatigue,
she is always pleased.
The beautiful woman:
Princess.

A beautiful woman
has no care in the world.
Her mind soars in the high heavens
surpassing Icarus, who built but lost his wings.
She never looks at where she's going,
leaving you the responsibility of avoiding her.
Even when the world tumbles down,
she stands unaffected.
With everyone's help,
she is kept oblivious.
The beautiful woman
pretends to be an idiot.

A beautiful woman
is bursting full of demands.
Nothing is too much, all is too little
everything must be in excess.
If she wants to lag behind,
patience is the key.
When she leads,
"Give way to the Queen!"
This is how it should be.
The man surrenders everything
for the beautiful woman.
Shameless and cruel.

A beatiful woman
behaves strangely.
Every motion seems measured,
secretive, never too revealing.
Her smile never fades,
but behind that mask she blames.
The feelings of yesterday
can't be relied upon today.
Her love is quick to fade.
She's beyond any heartwrenching verse,
because the beautiful woman
never learned how to trust.

It's difficult to love
a beautiful woman,
because she knows
her worth.

It's difficult to love
a beautiful woman,
because she thinks
she's irreplaceable.

It's difficult to love
a beautiful woman,
because she doesn't know
how to love someone else.
Cunning Linguist Nov 2013
[Verse 1]
Monster sized swag; not modest bout my splendor
Marvel at the flag and I'm the ultimate avenger
Buck Rodgers, D-Bird yep I'm the number one contender,
So I gotta uphold this rep of bein uncontrollable
so I'll take the lead, I hold the world beneath my feet
I'm a fiend, elite
Haze so cloudy cause I be blowin Swisher Sweets
Drug addiction is my disease
It's my expertise
See here's the masterpiece:
Raps lobotomize
I'm traumatized since 1993

[Verse 2]
Victimized by the lies
of this trifilin enterprise
You can front but you can't hide
There's no fault behind your eyes
So I hope this insult will suffice
It should come as no surprise
A grin will spread across my face
From side to side
My ***** mouth will mesmerize
hypnotized, memorize
the words that escape my lips
I'm a degenerate unabridged uncut
You're a ******* ****
Go hang yourself from a bridge
Here's a rope, I hope you choke

******* ******* smoochie smoochie
Only chains you got is Gucci
Y’all basic brothers rep that set
But fake like that 2chi

[Verse 3]
man I get so high,
Now watch me get higher
Watch me take flight
As my wings soar skyward
You know I'ma fighter
So watch me take my place
As I eat this rap game up
and then spit it in your face
Now pass me a lighter
see me rollin while I bake
I mean I'm not a pastry maker,
but I still bake for the sake
My rhymes are so ill
They're gonna make you sick
I be tweetin on my twitter
While Betty Crocker ***** my ****, uh

[Verse 4]
Reid between the lines son and please proceed with caution
Alien splittin kilos, I be one tweaked ****** martian
I'm five steps ahead and these haters ****** forfeit
You four feet tall and I'm so high I'm in ****** orbit
Make these snitches sleep with fishes
How ****** vicious spittin mischief
****** trippin out these hypocrites
Dishin out these disses which
Bein inconsiderate
in this fast paced game of chase
But if I wanted to catch your drama
I'd just go check my facebook page *****
"Reid between the lines son.." Is a double entendre, my name is Reid so it's saying I'm between lines of snorting *insert illicit substance* and read between the lines. Buck Rodgers and D-Bird are a couple rap aliases from in the day.
Krysel Anson Sep 2018
Dito sa Lungsod ng mga siksikang tren
sa umaga at sa gabi ng paglubog sa mga makinarya,
Ang sentro ng  pabrikang papel at usok, na buong bilis
sa inaliping katapatan at tapang
ay naninirahan palagi sa piling
ng mga madaming mga ipis at daga.

May nalilimutan na mahalaga tungkol
Sa tahimik na hele ng mga flourescent na ilaw, kaalwanan
ng mga matatayog na pangako ng condo't bagong mga kainan, magagarang mga pabuya.
Mga panibagong mga tagisan ng lakas
sa mga makabagong Coliseum ng Roma,
sa bawat amoy ng dugo at bagong silang.

May tipo ng sukal na wala sa mga gubat, at tunog ng mga
malalakas na putok ng baril na wala sa digmaan.
Tila sa kahit anong panahon, mag-alsa man mismo ang Kalikasan
at magpadala ng Tsunami,
magpalindol at magpaputok ng bulkan
sa panahon ng kakaibang asul at pula na buwan
sa pagkakabuwal ng bagong bilang
ng mga magsasakang sa mga mass-suicide
mula India, Korea, at Pilipinas dahil sa di-pantay
na mga batas kalakalan:

Ipadala man ng mga makata't hukbong
gerilya ang kanilang pinakamatikas at
pinakamatatapat na mga bilang sa mga pagsubok
ng panibagong mga pag-aaral at pagsasapraktika,
maaaring Puting Elepante din ang
hindi sasapat ang kabayaran para sa mga utang
na dapat matagal nang nabura at naigpawan.

Mula sa lakas at pwersa hindi lang ng mga diyos
ng mga sari-saring pampulitikang mga pormasyong nagdidirehe
sa mga kilos ng mga taong kapit na sa patalim,
Kung hindi mula din sa lakas ng mga nangahas mabuhay
at lumikha ng mga paraan para makapagpatuloy na
makapagaral ng sariling pagkamulat:

Ang kaaway na papel na salapi o papel na tigre
ay nilikha din ng tao para din lamang
maunawaan ang mga sariling kahinaan,
mamulat sa mga repleksyon ng mga nagbabagong
sarili sa gitna ng unos, upang matiyak ang yapak at
mabuo ang mga hanay at kahandaan ng mga
unang hawan, at huling mga walis.
Ang mga kalabisan ay para lamang mapatingkad
ang kahinaang dala ng kasaysayang nagluwal,
ang kawalan ng pagpapahalaga sa binubuhay na mga palitan.#
English Translation to follow.
Pia Montalban  Aug 2015
Pagbawi
Pia Montalban Aug 2015
Nakatawid na ang gabi sa umaga,
Umuusad ang magdamag ng digma.
Tahimik ang silahis na nakikiramdam
Sa paghulagpos ng salimbayan
Ng mga kulay na nagluwal ng dilim.
Hudyat ang kindat ng kislap ng talim,
Pagtitilad-tilarin sa pakikipagtalad
Naglalagablab naming mga balak.
Talampaka'y mangangahas sumampa,
Sa binakuran **** pagsasamantala.
Kabisado ng mga bisig kahit pa nakapikit,
Imbay ng sandata naming karit.
Matipid sa kilos, mabilis ang hagip
Dinambong sa aming libong ektaryang langit,
Babawiin, handa sa anumang kapalit,
Karapatan, aming muli’t muling igigiit.
Karen Nicole Feb 2017
sino ka nga ba, at ika'y dumating bigla?
anong rason mo, para biglang magpakita?
sa buhay kong magulo
sa buhay kong sakit sa ulo

tumagal ang mga araw, linggo at buwan
ako'y unti unting nasasanay na lagi kang andyan
hindi sinasadya, ika'y naging importante
laging hinihiling na nariyan ka parati

ngunit dumating sa tanong na "ano ba tayo"
at ako'y sinagot mo ng "magkaibigan tayo"
'di ko alam kung anong dapat kong maramdaman
ngunit ang masasabi ko lamang, ako'y iyong nasaktan

aaaminin kong ako'y umasa't naging tanga,
sa mga kilos **** naakit akong talaga
akala ko kasi'y parehas tayo ng damdamin
ngunit ikaw pala ay hindi para sakin
sinulat sa tahimik na gabi ng sabado
Mahilig akong manood ng pelikula
Sisiyasatin ko ang bawat balangkas
Panonoorin mula sa simula
Papunta sa kasukdulan ng kwento
Hanggang sa katapusan ng kwento

Isa sa paborito kong kategorya nito
Ay ang pag-ibig

Napakasayang manood ng pelikulang pag-iibigan ang tema
Dahil kahit minsan ay katulad din ito ng nararanasan natin

Magsisimula sa pagpapakilala
Sa “ako nga pala si..”
“At ako naman si..”
Sabay ngiti na tila titigil ang mundo
Bibilis ang pintig ng puso
At mapupuno ang tiyan
na tila nakalunok ng sangkatutak paruparo
At nanirahan sa ilalim ng mga kalamnan mo

Napakatamis ng mga simula
Ang mga panahong ang mga mata
Ang nagsisilbing daluyan
Ng enerhiya na nagpapasabay ng tibok
ng puso niyong dalawa
Ang mga panahong ang mga kamay
Ang nagsisilbing hawakan sa pinakamalayong paglalakbay

Kikiligin ka sa simula

Magpapatuloy sa kasukdulan
Magpapatuloy
Sa “Bakit hindi mo agad sinabi?”
Sa “Bakit ka nagsinungaling saakin?”
Sa “Ano bang nagawa ko sa’yo”
Sa “Saan ba ako nagkamali?”

Matututunan mo na ang pag-ibig pala ay nagbabago
Ang dating matamis ay naging mapait
At tila isang kape na dating kumukulo sa init
Ay nanlamig bigla
Sa di inaasahang panahon

At sa katapusan ay makikita mo ang dulo
Ang pagpapaalam
Ang mga salitang “Hanggang dito na lamang tayo”
Na kahit na ipinangako niyo sa isa’t isa ang walang hanggan
Ay naabot niyo pa rin ang dulo

At kahit na masakit ay tatanggapin mo
Dahil ang katotohanan ay
Ang pag-ibig ay nagwawakas

Mahilig ako sa mga kwento
Dahil dito umiikot ang mga pelikulang sinusubaybayan ko
Ang simula, kasukdulan at pagtatapos

Ang paborito kong istorya
Ay ang pag-ibig

Pag-ibig
Na nagsimula sa pagpapakilala
Sa pagtanggap ng katotohanan
na hindi ko kakayanin mag-isa
Sa pagsambit na ikaw lamang
ang kayang magligtas
sa kaluluwa kong ligaw

Hindi man puno ng tamis
Pero puno nmn ng tunay na pagsinta
Ng totoong nagmamahal

Ang mga mata niyang magbabantay saakin
Sa tuwing ako’y nag-iisa’t nasa panganib
Mga labi, na hindi mo man nakikita ang ngiti
pero ramdam ang pagmamahal sa tamis ng salitang sinasambit
Mga kamay, na hindi nagsisilbing hawakan, pero gabay
At sa tuwing naliligaw na ako’y andyan ka pra itama ang aking landas

Pag-ibig
Na ang kasukdulan ay
Naganap sa krus
Kung saan ipinakita ang tunay na kilos ng pagmamahal;
Sakripisyo
Kahit na hindi ako nararapat sa pag-ibig mo’y
Ibinigay mo ang lahat
Para lamang maibalik ang ako, na minsan nang naglibot papalayo
Sa kasabikan na mahanap ang dulo
Kasama ang mundo
pero nagkamali ako

Ang mundo ay iiwan kang lagalak
Sa kalsada
Humahanap ng titirhan
Humihingi ng makakain
At nanlilimos ng ng salapi

Pero ikaw ang pumulot saakin
Sa pagkaalipin ko sa mapanlinlang mundo
Iniangat mo ako sa kahirapan ko
Kahit na tila kapeng nanlamig ako
Ay hindi mo isinantabi
Pinaranas mo ang tunay na pag-ibig
Na hindi kayang ibigay ng kahit sino

At tulad ng mga pelkulang paborito ko
Hilig kong sinusubaybayan ang kwento
Ang paborito kong kwento ay ang pag-iibigan nating dalawa, Panginoon.

At magtatapos ito sa…
Mali.
Hindi pa rito nagtatapos ang kwento

— The End —