Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
JOJO C PINCA Nov 2017
“Set wide the window. Let me drink the day.”
― Edith Wharton, Artemis to Actaeon and Other Verses

Matapang, sino ang tunay na matapang?
Yung siga ba sa kanto?
O yung pulis na marami nang na-tokhang?
Hindi kaya ang senador ng oposisyon
Na laging bumabanat sa administrasyon?
O baka naman yung mamang komentarista
Sa radyo at telebisyon?

Saludo ako sa mga sundalo’t pulis na
Nakipaglaban doon sa Marawi. Walang
Sindak ang mga bombero na sumusugod
Sa nagngangalit na dila ng apoy.
Hindi matatawaran ang kagitingin ng
Mga nagpapakasakit para sa kalayaan
At kapakanan ng inang bansa.

Pero may ibang anyo ang katapangan
Na mas malalim at kahanga-hanga.
Ang katatagan ng puso at isipan sa gitna
Ng dusa at malagim na paghihirap.
Ang hindi pagsuko ng kaluluwang hindi
Kayang ibilanggo ng takot at banta ng paghihirap.

Si William Ernest Henley ang bayani ng
Katapangan na tinutukoy ko s’ya ay di nalupig
Kailanman. Hindi s’ya sumuko sa siphayo ng kapalaran
Hanggang sa huling sandali.

Pagnilayan natin ang kanyang Invictus:

“Mula sa gabing bumabalot sa akin,”

May mga kawawang nilalang na walang umaga
Ang kanilang buhay puro gabing madilim
ang laging umiiral. Walang liwanag, walang bukang-liwayway.
Mula pagkabata hanggang pagtanda puro hinagpis at pait
Ang kanilang laging sinasapit.

“Kasingdilim ng hukay na malalim,”

Maraming bangin sa buhay ng mga kapos palad
Na nakabaon sa dusa at hilahil. Hindi nila ito ginusto
Hindi kailanman pinangarap kaya’t hindi nila ito
Kailanman matatanggap.

“Sa mga diyos, ako’y nagpapasalamat”

Ang mga kawawang mahihirap at mga mangmang
Sa kaalaman na laging salat sa mabuting paliwanag
Ay laging nagpapasalamat sa diyos. Salamat sa diyos……
Hahaha….. walang diyos mga hangal. Kung may diyos
Wala sanang kahirapan at kaapihan na umiiral.

“Sa kaluluwa kong hindi natitinag.”

Katawang lupa lang ang sumusuko
Ang kaluluwa at pusong matatag
Kailanman ay hindi ito magagapi.

“Nahuli man ng pangil ng kapalaran,”

Ang pangil ng malupit na kapalaran
Ay laging nakabaon sa leeg ng mga hampas-lupa
At mga walang makain sa araw-araw.
Pero hindi nito kayang sakmalin ang mayayaman at
Ang mga burgis. Bahag ang kanyang buntot
Sa harap ng mga panginoon.

“Kailanma’y di nangiwi o sumigaw.”

Kahit sumigaw ka at ngumawa nang husto
Walang tutulong sa’yo, walang makikinig
Dahil bingi ang mundo at bulag ang mata
Ng panginoong mapagpala.

“Sa mga pagkakataong ako’y binugbog,”

Paos ang tinig ng mga inang mapapait kung humikbi
Mga pinanawan ng pag-asa at ulirat dahil sa pag-iyak
Walang saysay ang sumigaw – nakaka-uhaw ang
Pag-iyak magmumukha ka lang uwak.

“Ulo ko’y duguan, ngunit ‘di yumukod.”

Bakit ka naman yuyukod sa putang-inang kapalaran
Na walang alam gawin kundi ang mang-dusta at mang-api.
‘Wag mo’ng sambahin ang isang bathalang walang-silbi,
Lumaban ka at ‘hwag magpadaig.

“Sa gitna ng poot at hinagpis”

Galit at lungkot ito ang kapiling lagi
Ng mga sawimpalad. Malayo sa masarap
Na kalagayan ng mga pinagpalang sagana
Sa karangyaan at kapangyarihan.

“At sa nangingilabot na lagim,”

Nagmistulang horror house ang buhay ng marami
Walang araw na hindi sakbibi ng lagim, walang oras
Na hindi gumagapang ang takot. Takot sa gutom, sakit,
At pagdarahop.

“Mga banta ng panahong darating,”

Bakit ang mga walang pera ang paboritong
Dalawin ng katakot-takot na kamalasan sa buhay?
Ganyan ba ang itinadhana ng diyos na mapagmahal
At maunawain? Nakakatawa diba?
Pero ito ang katotohanan ng buhay.

“Walang takot ang makikita sa ‘kin.”

Tama si Henley bakit mo kakatakutan ang lagim
Na hindi mo naman matatakasan? Mas mabuti
Kung harapin mo ito ng buong tapang at kalma.

“Kipot ng buhay, hindi na mahalaga,”

Para sa isang lugmok sa pagdurusa wala nang halaga
Ang anomang pag-uusig at kahatulan na nag-aantay.
Impeyerno? Putang ina sino’ng tinakot n’yo mga ulol.

“O ang dami ng naitalang parusa.”

Parusa, ang buong buhay ko ay isang parusa.
Ano pa ang aking kakatakutan na parusa?
Hindi naging maligaya ang buhay ko ano pa
Ang mas malalang parusa na gusto mo’ng ibigay?

“Panginoon ako ng aking tadhana,”

Oo ako lang ang diyos na gaganap sa aking
Malungkot na buhay. Walang bathala akong
Tatawagin at kikilalanin ‘pagkat wala silang pakialam sa’kin.

“Ang kapitan ng aking kaluluwa.”

Walang iba na magpapasya sa aking tadhana
Ako lang hanggang sa wakas ng aking hininga
Ang dapat na umiral.

Si Henley ang tunay na matapang dahil kahit
Pinutol na ang kanyang mga paa, sa gitna ng sakit
At matinding dusa hindi s’ya sumuko. Ang kanyang
Kaluluwa ay nanatiling nakatayo.
KLi Sep 2015
Kayraming lubak, alon ay malakas
Tatagaan ang loob, sa daa'y maraming ahas
Maraming kasama ngnit ikaw ay mag-isa
Pagtaas ng tubig sa sapa, sa'yo ay walang kakarga

Natural lang ang umiyak at magpapadayak
Pag-abot sa tuktok ay hindi basta at payak
Minsan pa nga sa'yo ay maraming tatapak
Pero ang payo ko sa'yo, sumayaw at pumalakpak

Hindi ka baliw sa iyong gagawin
Ipakita ang galing at taas ng mithiin
Daan naman talaga minsa'y mahirap tahiin
Ngunit kapag umayaw, ika'y palpak na tatawagin

Matapos ang hirap, asahan mo ang sarap
Damhin ang lasap ng natupad na pangarap
Bawat pawis at dugo, kapalit ay karanasan at kamalayan
Na sa iyo ngayon ay magsisilbing kayamanan
bless Mar 2019
Matapos ang bawat kanta ng aming pwedeng kantahin
Dasal na alay para sa mga taong may ilaw na bilog sakanilang ulo

Hihinga ako ng malalim
Ngunit di maaalis ng aking paghinga ang kaba at takot sa aking dibdib

Tubig at bolpen lang laman ng aking bag
Sa pagdarasal
Alam kong hindi sapat ito para ako’y manatili sa aking kinalalagyan

At tulad ng aking dalangin
Naghihintay ang aking ina sa ibaba
Sa kanyang puso at mata
Dama ko ang kanyang pagmamakaawa


                                  “Bigyan niyo po kami ng awa”


                                              “Maawa po kayo”


Rosaryo, rosaryo, rosaryo, rosaryo, rosaryo
Rosaryo sa Huwebes
Rosaryo na aming kailangan sabihin sa wikang ingles


Siguro sa aking pagdarasal ng rosaryo ng malakas
Ay maawa sila saamin
Masakit man ang tuhod sa pagluhod
Hindi pa rin nito maalis ang takot at kaba sa aking puso


                     “Alam ko pong hindi sapat ang aming dala”


Ang Ikalimang Misteryo ng aking pagmamakaawa


                            “Pero sigurado po na ako’y may alam”


Naghihintay ang aking ina sa ibaba
Nananalangin na sana’y hindi niya ako isama sa kanyang pag-uwi

Matapos man ang mga Misteryo ng Rosaryo
Alam kong hindi pa tapos ang aking kalbaryo
Dahil ilang minuto na lang alam kong tatawagin na aking pangalan


                                               “Maawa po kayo”

                                                         ­    .
                                                             .
                                                             .
                                                             .
                                                             .
                                                             .


Hindi maaalis ng lamig ang pagpawis ng aking mga kamay ng buksan ko ang pinto
At sa ibaba, nakita ko agad ang aking ina

Itinaas ko ang aking kamay
Sabay ng kanyang pagngiti

Ako’y mananatili
Hindi na niya kailangang mag-alala
Magsisimula na ang aming pagsusulit
At kailangan kong pumasok na




© 2019 B.L.
All Rights Reserved.
M e l l o Jul 2019
Sa totoo lang
ako'y nabigla
hindi ko inaasahan
ang biglaang
pag galaw mo
na halos
pakiramdam ko
sasabog ang puso
sa sobrang bilis
ng pag pintig nito
na tila ba'y para akong
mawawalan ng malay
sapagkat hindi ko alam
kung ano ang gagawin
sa biglaang pagyakap
para akong idinuduyan
at pinapanalangin na
sana'y tumagal at
wala nang katapusan
ang pagkakataong ito'y
kay tagal kong inaasam
pero bakit kahit anong
hiling ko na tumigil
ang mundo pansamantala'y
tila ba mas bumilis pa
ang bawat patak
ng segundo sa relo
nababaliw na ata ako
sana naman naramdaman mo
ang nanginginig kong mga
kamay habang dahan dahan
kang kumakalas ang
puso ko'y unti unti
din napipigtas
at sa iyong paghakbang
paalis at pagtalikod mo
na sadyang ka'y bilis
wala din akong nagawa
kundi ang hayaan kang
umalis at sa aking paghakbang
paalis sa lugar na kung saan
naging saksi ng iyong pagyakap
at nakarinig ng mumunting
dalangin ko sa maikling oras
inaasahan ko na ako'y
iyong tatawagin uli
hanggang sa pagtulog
mamayang gabi
sana ay kahit sa panaginip
pinapanalangin ko
na mayakap kang
muli
Poem of the day.
Matias Dec 2018
Sisimulan natin ang storya sa tatlo kami,
Siya, Si iyun at Si ako
Tinitimpla mo parang kape
Siya, siya Yung nagmimistulang asukal sa buhay mo
Siya, diba tapos na siya? Bakit bumabalik ka pa?
Siya?, siya na pinapaasa mo at ginagamit mo.
Siya, yung nagiging pangraos mo kapag nangngati ka.
Paano naman si iyun?
Si iyun yung nagmimistulang creamer sa buhay mo.
Isang palamuti kumbaga.
Isang nagbibigay kulay sa mata ng karamihan
Paano naman si ako?
Ako yung mapait, ako yung bitter kung tatawagin.
Ako yung pinaka-importante yun ang iyong sabi.
Anong sabi? Bitter ako?
Oo bitter ako, kasi hindi mo alam na mas better ako.
Eh paano kung ang siya ay nawala?
At yung si iyun ay wala naroon?
Pwede bang gampanan ni ako yung dalawang yun?
Pwede ka naman magkape kahit barako lang
Walang creamer, walang asukal
Pero may pait para magising ka naman.
Pero diba ang kape ngayon ay mas tinatangkilik
Kung mas matamis at mas makulay?
Dahil ang kape ngayon ay halos wala ng kape.
Pero babaliktarin ko ang epekto ng kape sayo
Magigising ka kapag wala ng ako
Kabahan ka na kapag wala ng ako
JOJO C PINCA Nov 2017
Ganito s'ya ipinakilala ng Supremo:

Mga kapatid
narito ang isang binata
estudyante ng Letran at Sto. Tomas
magaling na manunulat
makisig at walang takot
isang tunay na Tagalog
na umiibig ng tapat sa Inang Bayan.

Ngayong gabi
sa ating pagpupulong
s'ya ay ating tatanggapin bilang kasapi
at hihirangin na maging isang kalihim.

S'ya ang susulat
ng mga dokumento ng kilusan
magiging aking kanang kamay
at utak ng katipunan.
simulan ang ritwal at ang sanduguan.

Kapatid na Emilio
binabati ka ng lahat ng katipun
mula ngayon hindi kana tatawagin na Jacinto
kundi Pingkian na
yan ang rebolusyunaryong sagisag mo sa kilusan.
inggo Apr 2017
Siguro ay hindi mo na ako kailangan
Unti unti mo na natatagpuan ang kasiyahan
Masama bang hilingin na sana magpatuloy ang iyong kalungkutan?
Nang sa gayon ay lagi mo pa rin ako lalapitan.

Ako muli sana ang magiging dahilan
Ng iyong pagngiti at kaunting tawanan
Ngunit akin namang maiintindihan
Kung unti unti mo na akong makakalimutan

Sana ay patuloy **** makamit ang tunay na kasiyahan
Ako ay nandito lang, palagi mo yan tatandaan
Tatawagin mo lng naman ang aking pangalan
Subukan kitang puntahan kahit saan pa yan
Gusto kong ibigay sa'yo ang buong mundo,

Halagang isang milyon ang tanong kung paano,
Nakakatawang tingnan kung iaalay ko ang iyong buong pagkatao,

Sa iyo mismo, dahil ikaw ang mundo ko.

Wika mo'y linyang sinabi ko ay gasgas na,

Sagot ko pabalik ay iba ako sa kanila,

Pagkat kasiyahan at mundo ko'y ikaw,

Magagawa ko na lamang ay lalong pagliwanagin ang iyong ilaw.

Ikaw para sa akin ang araw, buwan at mga bituin,

Kapag nawala ka'y tuluyang magdidilim ang aking paningin,

Hindi makakabangon, paa'y waring nakabaon,

Sa isang kumunoy na tatawagin kong kahapon.

Mundo pala'y hindi ko maiaalay sa iyo,

Ikaw at ang mundo ay iisa at iyan ang totoo,

Ang magagawa ko lamang ay ingatan ka at mahalin ng tapat,

Wala nang ngunit, subalit at datapwat.
jia Jul 2019
himig ng 'yong boses tila sigaw ay kaligtasan
di makakaila sating tinginan
sa'yong mga mata'y nakikita ang hantungan
tayo lang ang tanging may kaalaman

kaya't ika'y hahanapin kahit saan
sa kabilang ibayo man o bayan
kahit saan ika'y susundan
'pagkat ikaw ang tanging tahanan

aking tatawagin kailanman
ang 'yong nagiisang pangalan
kahit alin man ang pagdaanan
ang mahalaga ay ika'y mahagkan

kaya't aking irog, aking kasintahan
ipapaalala sayo ang ating pagmamahalan
lahat para sayo ay aking ilalaan
pagkat ikaw ang tanging tahanan
super cheesy kssksk !! made this for fil subject
yndnmncnll Sep 2020
Ang Kalayaan na ipinagkait sa akin ng tadhana
Ang Kalayaan kong gumala ay tila naglaho ng parang bula
Ang Kalayaan na singlayo ng mga tala na kailanman ‘di ko maabot
Nang dahil sa isang pagkakamali na minsan kong nagawa
Hindi ako tinigilang parusahan ng dahil sa isang pagkakamali na ‘di ko sinasadya
Kaso ang isang pagkakamaling iyon ay nauwi sa paulit-ulit na pagkakamaling namimihasa
Ngunit dalawampung taon akong nabuhay at nanirahan dito sa mundo na walang natatanggap na tiwala sa aking mga magulang
‘pagkat ilang beses nang nagbabakasakali na ang aking katanungan ay mahanapan ng sagot
O kalungkutan! Ako ay iyong lubayan na! dahil ang mga ulap ay nagsisimula nang umiyak at pumatak ang mga luha nito.
At dahil sa ako raw ay isang walang kwentang nilalang na nila-lang lamang nila
Ilang taon kong hawak ang katotohanan
Ang katotohanan na alam kong balang araw ay tatawagin akong salot sa lipunan
At milyon-milyong mga mata, tenga at bibig ang mga nakakarinig at nanghuhusga sa akin na parang alam ang tunay kong kwento na binabalot ng misteryo sa aking buong pagkatao
Tila ako ay aalis at babalik sa paaralan upang pumunta at umalis sa klinika ng aking espesyalista
Limang taon kong hinintay bago natupad ng Panginoon ang aking dalangin
Ngunit kahit nakakulong ka na, ‘di ko pa rin magawang maging masaya dahil pagkakamali nating pareho ito ngunit ikaw lang ang kanilang pinarusahan
Ikaw ang nagsilbing katahimikan sa maingay at magulo kong mundo
Pero nang ikaw ay aking nasilayan nang harap-harapan ulit sa presinto  ay tila umulan ng apoy sa buong kapaligiran nang dahil ako ay nagtanim ng poot at galit sa iyo
At sa aking pagtulog ay rinig na rinig ko ang tiktak ng aming relo
Ni minsan nagawa akong paglaruan ng aking panaginip at kasama raw kita
Kung minsan man ako ay natulala sa lalim ng aking iniisip nang dahil sa ating nakaraan
Nang dahil sa marami ang tumatakbo sa aking isipan
Pero ako ay naniningalang-pugad at nakaupo sa aking kama
Dahil Buhay ay parang gulong, minsan ikaw ay nasa itaas, minsan ikaw ay nasa ibaba.
faranight Apr 2020
nung bata ako, hindi ako takot sa dilim,
hindi ako takot magisa at umiyak, hindi ako takot magkasakit.
nung nawala si tatay, ayoko na matulog sa sala dahil walang bumubuhat sakit roon at tila ba mahika sa tuwing sa kama ako nagigising.
ayoko na matulog ng magisa,
ayoko na sa dilim,
dahil natatakot ako sa konsepto ng kalungkutan at pagiisa.
mahilig ako sa kape at ingay,
na gumigising sa natutulog kong kaluluwa
at sa ingay na ramdam kong may karamay.
ngunit natikman ko ang gatas,
na tila nagpapakalma sa puso ko sa tuwing tatawagin nila ang pangalan ko, ayoko na magkamali.
ayoko na ng ingay na tila nagsisigawan.
nakakataranta,
nakakakaba,
ang sikmura ko'y namimilit,
dibdib ay naninikip,
hindi ako makahinga,
hindi ko na makita ang liwanag,
hindi na ako makadama,
hindi ko na alam ang tunay na kahulugan ng saya,
nalimutan ko na kung kelan ang huling ngiti na minsang nagtagal sa aking mga labi.
hindi na ko makadama,
at ang tanging nararamdaman ko na lamang ay kalungkutan
malamig na simoy ng hangin na yumayakap sakin sa dilim.
hindi ako nagiisa,
dahil andaming taong nasa paligid ko,
ngunit dama ko ang pagiisa.
Jazz Magday Nov 2018
sinampal ng reyalidad
'di tayo magka-edad
eh ano naman?
sambit ng rebelde
basta 'wag ka ng manangis
sayang ang agos ng ilog
may pag gagamitan ka nyan
ako'y malapit na

pagmasdan, mas lumilinaw
ang 'di sukat akalain
unti-unting niyayapos ng panalangin
na minsan magiging akin
at tatawagin, sasabihin
na itong 'di maipaliwanag
natuklasan magyabang
akin, tayo, sabay aaminin

marahil marami nga sila
makitid na lansangan
tila mga pang-unawa
nakahilera ang bawat tanong
kasabay ay pagbugso ng ninanais
huwag mag alala
dalawa ang pag-ibig
nakahain at naghihintay sa'yo

kahit anong talinghaga
sa ating paliwanag,
tayo pa rin ang sampid
gayong pahirapan
ang pinagdaraanan,
magkaiba pa rin ang batid
ganito kapayak ang pag-ibig ko
mahigpit na yapusan; araw araw
simple at dalisay
matagal namamatay

kaya kahit nakakakapos hininga
masaya na ako at naaninag ka
Tagalog
060624

Hindi ako nangangambang
Tabunan ng dilim ang liwanag ng araw
Na sa kanyang pagsilang ay manlalabo rin
Ang aking pananaw.

Pagkat mananatili ang Langit
Hanggang sa aking huling Lupang Hinirang.
At wala akong ibang nais na gawin
Kundi pagmasdan ito
At tingalain ang yaman nitong kagandahan.

Sa aking paggayak sa tabing dagat
Ay tatawagin din ako ng Kanyang mga alon.
At ang tanong ko’y Kanyang aakuin.

“Gaano nga ba kalawak ang Iyong pag-ibig?”
Wari ko’y ilang dipa pa ba
Hanggang sa marating ko Siya.
Ngunit ako’y aakapin ng sumisipol na hangin.
At ‘yan na marahil ang tugon Niya.

Sa aking pagsuyod
Maabot lamang ang Kalangitan,
At sa aking pagsisid
Matiyak lamang ang lalim ng Karagatan —
Walang ibang kasagutan
Kundi ang natatangi **** Ngalan.
I was driving when God whispered to write about this poem. I said, “Lord, wait lang, isusulat ko. Uuwi lang ako.” And here I am writing what God wants me to write about. Thank You, Jesus Christ. Please overflow in my life.
yndnmncnll Aug 2023
Alam kong hindi ang pangalan ko
Ang unang tatawagin mo
Ang unang bibigkasin mo
Ang maaalala mo

Alam kong hindi ang pangalan ko
Ang unang papasok sa isip mo
Ang unang maiisip mo
Sa tuwing naririnig mo ito

Alam kong hindi rin ang pangalan ko
Ang lagi **** bukambibig sa mga kaibigan mo
Hindi rin ako ang laman ng mga kwento mo
Ang una **** matakbuhan sa tuwing may problema ka

Mas lalong hindi ako ang hanap-hanap ng mga mata mo
Ang kinabbabaliwan mo
Ang magiging kabiyak mo sa tamang panahon
Hindi lang ako naglakas ng loob na sabihin sa iyo noon

Ang una **** tatawagan sa tuwing nag-iisa ka
Alam kong hindi ang text o tawag ko ang una **** sasagutin
Hindi rin ito ang laging inaabangan mo
Alam kong kung paano mo ako tingnan ay iba

Iba kung paano mo siya tingnan
Iba kung paano mo siya mahalin
Kung paano mo siya alagaan
Alam kong hindi ako ang mundo mo

Ang unang iikot at tatakbo sa isipan mo araw-araw
Alam kong hindi ako ang iniisip mo araw-araw
Alam kong kaibigan lang ang tingin mo sa akin
Alam kong parang kapatid lang ang pagtrato mo sa akin

Alam kong hindi ang kamay ko ang unang hahawakan mo
Alam kong hindi ako ang unang lalapitan mo
At unang hahanapin mo pagkadilat ng mga mata mo
Alam kong hindi ako ang unang yayakapin mo

Alam kong hindi ako ang unang liligawan mo
Alam kong hindi ako, Oo
Noong una pa lang alam ko na
Na hindi ako ang tinitibok ng puso mo

Ang iyong unang sinisinta
Alam ko noong una pa lang
Tinatak ko na sa isipan ko
Na wala akong puwang ni minsan man diyan sa puso mo

Alam kong ang bawat pagtingin mo sa akin
Ay iba sa kung paano mo siya tingnan
Kung paano mo siya kausapin
Kung paano ka magmalasakit sa kanya

Kung paano mo siya tratuhin
Ni minsan hindi ko inisip o hiniling
Na ibalik mo sa akin ang pagmamahal na ipinaramdam ko sa'yo
Ni minsan hindi ako nagdalawang isip na katukin yang puso mo

Baka sakali lang matanggap at mahalin mo rin ako
Baka sakali maisip mo rin na bigyan ako ng pagkakataon
Ni minsan hindi ako humingi ng kahit anong kapalit
Ni minsan hindi ko inisip na habulin ka

Na lumuhod sa harap mo at magmakaawa
Dasal lang ang kakampi ko
Na sana huwag kang magmahal ng iba
Na sana walang ibang naghihintay sa’yo

Na sana ako na lang ang mamahalin mo
Na sana dinggin na ng Panginoon ang hiling ko
Alam ko na hindi ako ang gusto mo
Noong una pa lang alam ko na

Kahit hindi mo sabihin
Ramdam ko naman
Ang mga panlalamig na trato mo sa akin
Ang pagbabalewala mo sa akin

Alam kong kahit kailan wala akong laban sa kanya
Kahit kailan hindi kita magawang pilitin
Ayaw kong ipilit sa iyo na ako ang piliin
Dahil alam kong siya ang gusto mo

Alam kong hindi para sa akin ang mga ngiti mo
Alam kong hindi ako ang gustong makausap mo
Alam kong hindi ako ang gusto **** makasama
Ang gusto **** makita kang tumawa.

Kahit kailan hindi ako magiging siya
Kahit kailan hindi ko kayang palitan siya
Diyan sa puso mo
Kahit kailan hindi ko magawang turuan ang puso mo

Na ako ang mahalin mo
Na ako ang pipiliin mo
Kahit kailan hindi ako ang nakikita mo
Sa tuwing magkasama tayo

Hiniling mo na sana siya na lang ang kasama mo
Na sana siya na lang ang nakausap mo
At ang nakakaintindi at nakikinig sa’yo
Kailanman magkaiba kami

At kahit bali-baliktarin man natin ang mundo
Kahit ikumpara mo man ako
Hindi siya magiging ako
At hindi rin ako magiging siya.

— The End —