Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
RL Canoy May 2019
Umiibig akong matapat ang puso,
sa iyo, O Sintang pithaya ng mundo.
Dilag na bulaklak sa harding masamyo,
sinuyo’t pinita ng laksang paru-paro.

Tinataglay nila’y mararangyang pakpak,
subalit ang nasa’y tanging halimuyak.
Iba sa bagwis kong luksa ang nagtatak,
sa mata ng iba’y isa lamang hamak.

Ako’y dahop-palad, niring mundo’y aba,
sa utos ng puso, ikaw’y sinasamba.
O! ang saklap naman, umagos ang luha,
pagkat lumilihis ang ating tadhana.

At niring landas ta’y lalong pinaglayo,
nang ikaw’y nabihag ng hari ng mundo.
Buong taglay niya’y di tapat na puso, 
tanging hangad lamang ang kagandahan mo.

Sinta ko ano pa ang aking magawa,
kung sa ngalan ng Diyos kayo’y tinali na?
Daloy ng tadhana’y mababago pa ba’t,
panaho’y balikang ikaw’y malaya pa?

Bihag ka na ngayong walang kalayaan, 
hawak ang mundo mo ng lilong nilalang
Wari'y isang ibong ang lipad may hanggan,
at ang yamang pakpak, dustang tinalian. 

Paano O! Sinta yaring abang buhay?
Ikaw’y tanging pintig nitong pusong malumbay.
Kung ikaw ang buhay ng buhay kong taglay,
Sa iyo mabigo’y sukat ng mamatay.

Subalit nasa kong lumawig sa mundo,
sapagkat buhay pa niring pag-ibig ko.
At ikaw O! Sintang namugad sa puso,
napanagimpan kong pinaghintay ako. 

Sa harap ng hirap na di masawata,
tanging asam ko’y lalaya ka Sinta.
At itong pagtiis ay alay ko Mutya,
mula sa puso kong nagdadaralita.

Maghihintay ako sa pagkakahugnos,
sa tanikala **** higpit na gumapos,
sa kalayaan na lubhang nabusabos,
at mariing dulot, galak na di lubos.

Ang aking paghintay akay ng pag-asa,
lawig ng pag-asa’y kambal ang pagdusa.
At ang dukhang pusong batis ng dalita,
tila pinagyakap ang pag-asa’t luha.

O! aking minahal ako’y maghihintay,
kahit walang hanggang paglubog ng araw.
Magtitiis ako sa gabing mapanglaw,
hanggang sa pagsilang ng bukang liwayway.

Yaong sinag nito’y ganap na tatapos, 
sa dilim na dulot ng dusa’t gipuspos.
Sinag na tutuyo sa luhang umagos, 
niring mga matang namumugtong lubos.

Yaong pamimitak ng mithing umaga,
araw na mabihis ng mga ligaya,
ang buhay kong abang tinigmak ng luha,
mula sa kandungan niring Gabing luksa.

Maghihintay ako sa gitna ng dusa, 
kapiling ang munting kislap ng pag-asa.
Magtitiis kahit sanlibong pagluha,
hanggang sa panahong muli kang lalaya.

Maghihintay akong di hadlang ang pagal, 
kahit ang panaho’y lalakad ng bagal.
Magtitiis ako pagkat isang tunay
itong pag-ibig kong sa puso’y bumukal.

Maghihintay kahit dulong walang hanggan,
na pagdaralita’t mga kapanglawan
Kahit di tiyak kong muling sisilang,
ang bukang liwayway na tanging inasam.

©Raffy Love Canoy |May 2019|
112715 #4:25PM

“Banaag ko ang Wikang tugon;
O Giliw na siyang inaapuhap,
Sayo ang bituing salin sa tatsulok
Sayo ang kambal ng Langit at Dugo.”

Mala-unos ang bungang may diin.
Salawal ng kataga’t tugma’y banderitas na puti,
Doon nabuo ang Kasaysayang hindi makasarili.

May iilang Juang Hudas,
Bumalasubas sa Bayang itinakwil
Kaya’t suwail ang makabagong talinhaga
May lalim sa pag-unawa
Bagkus ang isip ay libingan ng mga diktador
Na siyang puspos sa paghihikahos.

“Paumanhin, Giliw
*Pagkat ang puso’y may gitgit.”
Avisala! Halina sa TED ng CapSU-Dumarao o Encapsudia
Kahawig nito ang Lireo sa Encantadia
Elemento ay hangin, sagisag ay bughaw
Lireo na kanlungan nina Danaya, Amihan, Pirena at Alena
TED na kanlungan nina Dela Cruz, Arriola, Penson at Araneta

Avisala! Halina sa Crim ng CapSU-Dumarao o Encapsudia
Katulad nito ang Hathoria sa Encantadia
Elemento ay apoy, sagisag ay pula
Hathoria na naghari dahil sa lakas at dami
Crim na naghari din kung pag-uusapan ay dami

Avisala! Halina sa Agri ng CapSU-Dumarao o Encapsudia
Kapareho nito ang Sapiro sa Encantadia
Elemento ay lupa, sagisag ay dilaw
Sapiro na sagana sa yaman ng lupa
Agri na nakatutok sa pagpapayaman ng lupa

Avisala! Halina sa Vet.Med ng CapSU-Dumarao o Encapsudia
Kamukha nito ang Adamya sa Encantadia
Elemento ay tubig, sagisag ay berde
Adamya na kapiranggot na alaga ng brilyante ng tubig
Vet.Med. na kakaunti na alagang hayop ang hilig

Avisala! Halina sa Computer ng CapSU-Dumarao o Encapsudia
Kawangis nito ang Etheria sa Encantadia
Elemento ay kuryente, sagisag ay lila
Etheria na nasa gitna at naglaho na
Computer na nasa gitna rin at wala na.

-05/19/2017
* a tribute to CapSU-Dumarao and Encantadia,
written this day of final airing of Encantadia 2016
My Poem No. 555
solEmn oaSis Aug 2020
Katorse de Agosto
Ngayong kambal-taon
kaganapan di na wasto
para bang koraL sa taLon

Pinigilan kong huwag humawak ng pLuma
ngunit sadyang malapit sa akin ang tugma
na tila ba regalo Lulan sa loob nitong papel de hapon
Ako'y napasulat at tuluyang humugot sa mahiwagang kahon

A-kinse na pala, akin ngang namalayan
Alas-dos impunto nang relo aking tiningnan
Bagamat nga dahil sa ang hapag-sulatan ko ay kapos na
Hindi naman ito ang kataposan para sabihing ang tula ko ay tapos na...

Makandadohan man tayo sa pintoan ng kapalaran
At itrangka sa atin pati na ang bintana ng tadhana
MagiLiw pa rin akong bumabati sa bawat isa na makababasa
sa tulong nitong teknolohiya sa panahon ng pandemiya...

Kamusta na po ba kayo?
sa bagong normal na pamumuhay
Ikaw, ako, siLa... Lahat tayo !
Gawin pa rin nawang pormal itong ating buhay

Hindi man nga natin ngayon nakikita yaong kalaban...
Kinikita pa rin naman maituturing nating kaibigan !
" Siya ang Liwanag, ang tamang daan sa katotohanan at ang  B U H A Y  "
hanggang dito na lamang, hanggang sa muLi, nagmamahal... TULA~Y

© 08/15/20
solEmn oaSis
in times of pandemic
merely don't panic
for there is harmony
in every U N I T Y !
Michael R Burch Apr 2020
The Eager Traveler
by Ahmad Faraz
loose translation by Michael R. Burch

Even in the torture chamber, I was the lucky one;
When each lottery was over, unaccountably I had won.

And even the mightiest rivers found accessible refuge in me;
Though I was called an arid desert, I turned out to be the sea.

And how sweetly I remember you, oh, my wild, delectable love—
Like the purest white blossoms, on talented branches above.

And while I’m half-convinced that folks adore me in this town,
Still, all the hands I kissed held knives and tried to shake me down.

You lost the battle, my coward friend, my craven enemy,
When, to victimize my lonely soul, you sent a despoiling army.

Lost in the wastelands of vast love, I was an eager traveler,
Like a breeze in search of your fragrance, a vagabond explorer.

Published in the anthology Eastern Promise



I Cannot Remember
by Ahmad Faraz
loose translation by Michael R. Burch

I once was a poet too (you gave life to my words), but now I cannot remember
Since I have forgotten you (my love!), my art too I cannot remember

Yesterday consulting my heart, I learned
that your hair, lips, mouth, I cannot remember

In the city of the intellect insanity is silence
But now your sweet, spontaneous voice, its fluidity, I cannot remember

Once I was unfamiliar with wrecking ***** and ruins
But now the cultivation of gardens, I cannot remember

Now everyone shops at the store selling arrows and quivers
But neglects his own body, the client he cannot remember

Since time has brought me to a desert of such arid forgetfulness
Even your name may perish; I cannot remember

In this narrow state of being, lacking a country,
even the abandonment of my fellow countrymen, I cannot remember

Published in the anthology Eastern Promise



Come  
by Ahmad Faraz
loose translation by Michael R. Burch

Come, even with anguish, even to torture my heart;
Come, even if only to abandon me to torment again.

Come, if not for our past commerce,
Then to faithfully fulfill the ancient barbaric rituals.

Who else can recite the reasons for our separation?
Come, despite your reluctance, to continue the litanies, the ceremony.

Respect, even if only a little, the depth of my love for you;
Come, someday, to offer me consolation as well.

Too long you have deprived me of the pathos of longing;
Come again, my love, if only to make me weep.

Till now, my heart still suffers some slight expectation;
So come, ***** out even the last flickering torch of hope!



Ahmad Faraz [1931-2008], born Syed Ahmad Shah, was a Pakistani poet generally considered to be one of the greatest modern Urdu poets. Faraz was a poet accessible to ordinary readers due to his “fine but simple style of writing.” Ethnically a Hindkowan, he studied Persian and Urdu at Edwards College, then at Peshawar University, where he became a lecturer after receiving his Masters. During his time in college, Faiz Ahmad Faiz and Ali Sardar Jafri impressed him and became influences on his own work. Faraz was born in Kohat, Pakistan to Syed Muhammad Shah Barq. In an interview he recalled how his father once bought clothes for him and his brother on Eid. He didn't like the clothes meant for him, preferring the ones given to his elder brother. This lead him to write his first couplet:

Laye hain sab ke liye kapre sale se (He brought clothes for everybody from the sale)
Laye hain hamare liye kambal jail se (For me he brought a blanket from jail)

Faraz was an outspoken critic of Pakistan’s military dictatorship, saying, “My conscience will not forgive me if I remain a silent spectator of the sad happenings around us. The least I can do is to let the dictatorship know where it stands in the eyes of the concerned citizens whose fundamental rights have been usurped. I ... refuse to associate myself in any way with the regime ..."

Keywords/Tags: Ahmad Faraz, Pakistani, Urdu, Persian, translation, couplet, eager, traveler, love, mrburdu
Dalawang kurso nakumpleto – Wika at Matematika
Simpleng maybahay na biglang naging pulitiko
Pinatayo at pinatatag nagibang demokrasya
Sa kambal na mga kalamidad tinulungan mga Pilipino.

-12/26/2016
(Dumarao)
*Pinuno Namin sa Panahong Pilak Collection
My Poem No. 296
Mayo 2015 –
Ika-1 ng buwang ito, Smokers’ Night sa Crim. na departamento
Unang pagtatagpo na may pagsuyo
Pagkain, damit at pabango
Ika-25 na petsa, may kambal na okasyon ang TED sa tuwina
ASEAN Symposium at Lit. Day na pambata
Sa tula ipinahayag ang nadarama sa tagalitrato ng programa!

-11/11/2015
(Dumarao)
*1st MiJo poem
My Poem No. 397

— The End —