Meron akong labing-isang daliri
Ilang beses kong binilang noong bata pa ako,
sinigurado kung labing-isa nga ba talaga
at nagtataka,
nagtatanong kung bakit may sobra pang isa.

Meron akong labing-isang daliri
May kanya-kanya silang mga kwento.

Labing-isa,
Hindi ko alam kung biyaya ba 'to o sumpa
Hindi ko alam kung bakit ako naiiba
Hindi ko alam kung paano ko ba 'to itatago sa mga tao

Sabi nila, suwerte daw 'to, magiging mapalad daw ang buhay pag-ibig ko, yayaman daw ako.
Sabi nila, okay lang daw maging iba

Sampu,
Nakilala ko ang pagaalinlangan at inggit,
Umupo sila sa magkabilang balikat ko,
Hindi na sila umalis simula noon,
Hindi ko sila pinaalis.

Halos buong buhay ko, nanatili ako sa katahimikan,
Hindi ako magsasalita hangga't walang kakausap sa akin,
Hindi ko itataas ang kamay ko sa klase kahit alam ko ang sagot.
Maghihintay ako na tawagin ang pangalan ko,
na may pumansin sa akin,
Maghihintay na may pupuno ng katahimikan ko.

Kung sisiyasatin mo ang utak ko,
Mabibingi ka sa dami ng boses na hindi ko napalaya.
Nakakulong, sa kani-kanilang mga selda,
Kanilang susi ay nawala na,
Umaasa na sila'y mahanap at magamit para masabi ang mga dapat nasabi

Siyam,
Tsaka ko lang nalaman ang halaga ng mga salita,
Kung gaano sila katalim,
Kung gaano sila katamis,
Kung gaano sila kapait.
Kung gaano sila nakakapagpabago ng isang tao.

Walo,
Wala pa ring tumatawag ng pangalan ko.
Wala pang pumupuno ng katahimikan.

Pito,
Hindi ko na alam kung may tatawag pa ba,
Kung may makakapuno pa ba,
kung ilang salita pa ang makukulong hangga't sa buong katawan ko'y maging selda ng sigaw, pait, inggit, pagmamahal, rason, at galit.

Anim,
Sinubukan kong unang mag salita,
Magkwento tungkol sa buhay ko, sa nararamdaman ko.
Pero parang walang nakarinig.
Hindi ko alam kung mahina ba boses ko
o hindi lang nila ako napansin,
o kung pinili ba nilang hindi ako pansinin
o kaya wala lang talaga silang ****.

Simula noon, nakinig na lang ako.
Kaya ikaw, oo ikaw na may storya
Ikwento mo yung mga naaalala **** nangyari sa'yo noong bata ka pa
Yung mga bangungot mo,
yung pinakanakakahiyang, pinakamasaya at pinakamalungkot na mga sandali ng buhay mo,
yung una **** naramdaman ang kiliti sa puso mo noong naintindihan mo kung ano ang pag-ibig,
Ituring mo akong talaarawan mo,
Pakawalan mo yung mga salitang tinago mo nang nagalit ka.
Iiyak mo sa akin lahat ng luha na hindi mo nailuha nang iniwan ka.
Itatago ko 'to sa pagsara mo, at papakinggan kita muli sa pagbukas.
Papakinggan kita.
Papakinggan kita.
Sana pakinggan mo din ako

Lima,
Nananahimik at nakikinig pa din ako.

Apat,
Mananahimik na lang ako.

Tatlo,
Sa katahimikan ko,
Nakalimutan ko na kung paano magkwento,
Nakalimutan ko na kung paano umiyak

Nakalimutan ko na din yata kung paano magsalita.

Dalawa,
...

Isa,
Natuto ako sumulat ng tula,
Nakahanap ng makukwentuhan,
Naramdaman ang saya nang makatapos ng isang piyesang may parte ng mga salitang nakulong at nakalaya muli.
Nagkaroon ako ng matatakbuhan sa katahimikan.

Nagbabakasakali na maalala ko ulit kung paano umiyak,
kung paano magkwento muli, na may makikinig na sana sa akin.
Nagbabakasakaling maalala ko ulit kung paano magsalita.

Meron akong labing-isang daliri,
Hindi ko pa rin alam kung biyaya pa rin ba 'to o sumpa.

I.
Sa mura kong edad ulila na ako,
Pumanaw ang aking ina sa pagkakaluwal ko.
Ang aking ama ay nakakulong,
Pagkat sa droga s'ya ay nalulong.

II.
Sa mura kong edad sinubok na ako ng buhay,
Naranasan ko nang matulog sa lansangan,
Habang walang kumot na nakadagan saking katawan.
Tanging liwanag lang ng buwan ang nariyan upang ako'y gabayan.

III.
Sa mura kong edad natuto na akong mang-umit.
Nilalaslas ko ang bag ng aleng sa braso ay nakasabit.
Sabay tatakbo ng mabilis para makatakas,
Sa mga parak na nais akong mabitbit.

IV.
Sa murang kong edad yosi na ang aking hinihithit,
Umaaktong action star at sa pagitan pa ng daliri nakaipit.
Ito nalang ang aking nagsisilbing pagkain,
Dahil kagabi pa ako di nanginginain.

V.
Sa mura kong edad kinamuhuian ko na ang mundo,
At ang lagi kong tanong: "Bakit ganito ang sinapit ko?!"
Nanliliit na ang tingin ko sa sarili ko,
At tila wala na atang patutunguhan ang buhay kong ito.

VI.
Sa mura kong edad naligaw na ang landas ko,
At may inggit ako sa taong nagbabasa nito.
At kung sasabihin n'yong malas kayo sa buhay niyo,
Ano pa kaya ang mundong sinapit ko?

Nakakatawa dahil hanggang ngayon di ko parin alam kung bakit ganito. Kung bakit nasasaktan parin ako tuwing nakikita ka kasama niya. Sumasakit ang puso ko na para bang tinutusok nang isang libong karayom kung nakikita kong natutulala ka sa kaniya. Kumukulo sa inggit ang kung ano man sa kalooblooban ko dahil alam kong di ako. Di ako ang gusto mo. Di ako ang taong pinagbubuhusan mo nang pagmamahal. Di ako ang taong pinaghahangaan mo. Di ako.

Matagal ko na tong alam. At dapat matagal ko na ring natanggap. Pero bakit masakit parin? May gusto pa ba ako sayo? Sana naman hindi. Dahil kahit anong sakit ang nararanasan ko, di ko parin pipigilan ang pag iibigan nang dalawa kong munting kaibigan. Hindi man pansin sa iba na ako'y ganito, okay lang. Okay lang basta't kayo ay masaya. Okay lang. Kaya pa.

Sa salamin may pinapahid sa pisngi si Maya
Mga palamuting umaaliw sa paningin ng iba
Paglipas ng sandali'y anyo nga ay nag-iba
Ngunit katotohanan ay di maitatago sa likod ng maskara

May isang taong buong buhay ay naghukay
Inapakan ang lahat upang marating ang tagumpay
Ngunit hininga niya'y napagod na sa kahihintay
Sa huli, siya itong naghukay para sa sariling bangkay

Ngayong araw ay kaawaran ko na
May mga pagkatok, heto't bubuksan ko na
Pagbukas ko'y mga pagbati't regalo ang dala-dala
Sa pag talikod ko'y itak na ang naka-amba

Sino nga ba itong nagkukubli sa pangalan ng iba
At tila ba nagtatago sa mundong alam niya
May nais nga ba siyang ilihim sa paningin ng iba
At patakas na nagtatago sa larawan ng iba?

Ito'y ilang halimbawa na aking nabanggit
Tila nakamamatay na sakit, tulad ng inggit
Na anyo ng bawat isa na kanya-kanyang bit-bit
Na mga Pagkatao'ng tiyak na walang nagpapahigit.

Nagsimula ang lahat sa simpleng pag uusap
Hanggang sa dumating yung puntong lagi na kitang hinahanap
Kasa-kasama ka na sa bawat kong pinapangarap
Ikaw ang nagbibigay lugod sa  kalooban Kong naghihirap
Kaya akala ko noon ikaw na ang sagot sa pusong sugatan
Ngunit ginamot mo lang din pala ito ng panandalian
At sa pag alis mo, mas malalim pa ang sugat na iyong iniwan
At ngayon Hindi ko na alam kung sino pang lalapitan
Magagamot pa ba ang sugat na iyong idinulot?
Sa nabasag Kong puso mayroon pa kayang pupulot?
Magawa ko pa kayang kalimutan ang lahat ng sakit
O mananatili na lang sa puso ko ang lahat ng inggit?
Ayoko na.
Ayoko nang mabuhay sa mundong binago mo
Ayoko nang mabuhay sa mundong kinalalagyan ko
Ayoko nang mabuhay pa sa mga pag-asang walang patutunguhan
At Sa mga pantasya't pangakong sinusubukan ko nang kalimutan
Ayoko na.
Hindi na maghihilom ang sugat na idinulot mo
Kahit ilang band aid pa ang ilagay dito
O kahit Ilang taon man ang lumipas
Sakit ay hindi kukupas
Sugat dito sa puso'y mananatiling isang marka.
Na lagi saking magpapaalala
"Nagmahal ako at Nagpakatanga
Para sa pag-ibig na walang pinatunguhang maganda."

Kabado;
Habang ginagala ng sarili ko ang dalampasigan.
Ang malumanay na ihip ng hangin ang naging pampakalma.
Bawat buhangin na kumukulbit sa’king mga paa
ay seryoso.
Walang pagkukubli ang puso
Ang hindi mapirming mga yapak
ay katumbas ng pagkasabik sa’yong yakap.
Gabi, muli akong tumingala
Walang palya ang ihambing ka sa mga tala.
Kinukwento sa’kin ng mga kuliglig
kung paano tatahakin ang ‘yong pag-ibig.
Hindi ko kabisado;
‘Di alam kung pa’no babagtasin ang dagat na ito.
Wari nila’y diyan matatagpuan ang pagmamahal mo
ngunit, paano?
Sinasamahan akong maglakbay ng inggit at takot
Hindi madaling pamamangka ang sa aki’y bumabalot.
Ang bigat ng pag-aalala ang maaaring magpalubog
at malunod
sa luha at panaghoy.
Paano mapapanatili ang ningas ng apoy?
Ano’ng solusyon sa pagkabahala upang magpatuloy?
Hanggang sa itulak ako ng sapat na panahon.
Muling humakbang ang hindi mapirming mga paa
Humina panandalian ang ihip ng hangin
Marahan ang pagkulbit ng mga buhangin.
Matapang kong nilisan ang pampang
Lakas ng loob, isang bangka’t panagwan
Sabay naming idinawdaw ang aming mga sarili sa karagatan.
Hayagang ibinubulalas ng langit na ako’y maging handa
Malayo na ako sa pampang ngunit tanaw ko pa rin ang kaba.

Ang pagkulog ay nagsimula na.
Biglang pumatak ang ulan ng pagbabanta
Dinig ko ang bulungan ng mga isda.
Sambit nila’y masasayang ang pagbabakasakali
Hantungan ng pakikipagsapalara’y wala.
Galit na sumasayaw ang alon
Ang kidlat ng kawalan ng pag-asa’y sa aki’y humahabol
Pataas nang pataas ang sumasalubong na alon.
Ang ‘di mawalang pagdududa ay nakikipag-unahan
Umaakyat ang mga tanong sa’king isipan
Kailan ko ba matatagpuan?
Sabik na akong salubungin ang pag-ibig mo…
… ang pag-ibig **** nasaan?
Subalit, naghintay ako;
Walang humpay ang paghampas ng mga alon
Hindi natatapos ang pagtaas.
Bawat pulgadang nadadagdag ay ang mga sagot sa’king katanungan
At bigla ang pagtaob;
Tama ang bilin ng mga kuliglig
Ito nga ang natatangi **** pag-ibig
Mapanghamon;
ngunit presko sa pakiramdam.
Ang sarap palang makamit ang matagal mo nang inaasam
Pipiliin ko ritong manatili hanggang
ako ri’y iyong matagpuan
papagingdapatin **** ako rito’y manahan
‘pagkat kahit sa daluyong, kalmado akong magsasagwan.
Kabado;
Habang ginagala ng sarili ko ang dalampasigan.
Ang malumanay na ihip ng hangin ay naging pampakalma.
Seryoso ang bawat buhangin na kumukulbit sa’king mga paa.
Walang pagkukubli ang aking puso
‘pagkat dito pa lang sinta, mahal na kita.

Isa. Dalawa. Tatlo.
Tatlong taong walang pagbabago
Tatlong taon ng pagpapakagg
Kelan ako titigil? Hindi ko alam
Siguro kapag masyado na akong manhid sa sakit
Kapag masyado nang tanggap ng sistema ko ang lahat ng pait
Siguro Kapag natuto na akong paglabanan ang inggit.
Ang gusto ko lang naman maramdaman ang saya
Kahit na ba Oo! Magmukha akong tanga
Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba
Basta ang Alam ko lang gusto kita.
At Oo! Alam kong magkaiba tayo ng nadarama
Pero ayos lang! Basta't nandyan ka.
Lolokohin ko na lang ang sarili sa mga pantasya't pangarap
Sa mga pagkukunwaring ako din ang lagi **** hinahanap
Bubuhayin ko sa kasinungalingan ang pusong sugatan
Pasisiyahin ng konti ang mga mata Kong luhaan
Huwag lang mag alala pagkat ginusto ko 'to
Wala kang kasalanan kung nagkakaganito man ako
Basta't huwag ka lang lalayo
At siguradong magiging ayos lang ako.

Hi, happy graduation, orayt. Unang una sa lahat, nagbalik na si ma long kag pro gyapon sya pero fzd pa rin ang sa rankings haha. Joke lang, seryoso na, gusto ko mag apologize kasi yeah, insensitive ko. Hindi ko man madeny na ganun talaga ako most of the time. At the same time gusto ko rin mag apologize kasi di kita natulungan sa times na may problema ka. Tbh. Di ko alam na may usapin pala kayo sa twitter kasi di na ako masyado naga twitter lately at di ko rin talaga alam kung paano ka tulungan kasi naniniwala ako na every relationship has its own unique language kumbaga, kayo lang nag-iintindihan dalawa  may times talaga na yung mga things na sinasabi ng ibang tao, di talaga ma-apply sa situation nyo kaya may times na ginatry ko nalang na makipag-kumpitensya sayo lalo na sa pingpong. Makita ko bi meg na once nakabakol ka na, makakadlaw ka man, may moment gid na daw makalimtan mo problema mo sooooo sorry if di nakahelp ang gi try ko na way kay daw di man ako ganun ka challenging na opponent. Tbh, gina envy ta ka kay dasig ka makalearn sang mga bagay, lalo na sa sports. At the same time athletic ka pagid so ez **** lang para sa imo na. Maka-inggit na all-around ka, kay ako mabudlayan gid na maabot nang mga makaya mo.
Salamat sa pag hambal sang reason bai. Mga pila na man gidDkami ka bulan ga hunahuna sina. Wala na ko iba pa na mahimo kundi mangayo sorry. Tapos, gusto ko ihambal sa imo na tani makita ta pa ka, hindi sa uste, hindi sa manila, kundi sa mga ospital na. Di ta man makalimtan, kay ngaa man abi diba? By the way, salamat sa pag tiis sa akon na kapartner sa doubles, wala gyapon ta pildi biskan wala ta ga sturya that time. Oh yih.
Lastly, gusto magpasalamat sa memories especially this high school kay isa ka sa 51 ko na mga manghod kag magulang. Then isa ka sa mga special ko na friend kay may side ko na ikaw lang makagets. So salamat gid kag gusto ko ni i-end nga daw


Manjo

Isa sa bumuo ng limamput-isa,
Ang carry ng batch kung sports fest na,
Nagkaroon man ng sigalot nitong hulihan,
Ang turing ko pa rin sa iyo'y kaibigan.

Alam kong magiging matagumpay ka,
Alam kong maaabot mo ang mga tala,
Alam kong patuloy kang magniningning,
Di sana sumuko, yan ang aking hiling.

At kung sakaling may problema ka,
Huminga nang malalim, ipikit ang mata,
Dahan-dahang imulat, tingnan muli ang problema,
Subuking lutasin nang mahinahon at handa.

Hindi lahat nagtatapos sa magandang ending,
May mga panahon talagang **** sa feeling,
Pero lahat nang ito'y mga kabanata lang,
Di pa tapos ang storya, magpatuloy ka lang.

Parating maging positibo,
Di ka nag-iisa sa laban mo,
Nandyan ang pamilya mo,
Na hinding hindi ka iiwan, andyan lang sa likuran mo.

Buwan ang nakatitig saakin
Yakap ang lamig ng hangin
Kandong ng puting buhangin
Tangay ng alon ang damdamin

Ramdam ang pag iisa
Gabing walang kasama
Dala ang mga alaala
At tanging mga alaala

Naghangad at nag asam
Umasang aakayin ng lumbay
Papawiin ng daluyong
Ang pusong napagod maghintay

Naglakbay ang mga mata
Naghanap ng makakasama
Ngunit isang pagkakamali pala
Ang libutin ang dilim na nag iisa

Mas lalong sumidhi ang inggit at pag aasam
Pagtingala'y tala ay ngumiti sa mga ulap
Paglingo'y lupa ang yakap ng dagat
Lumuha, sapagkat, halik ang dampi ng liwanag ng buwan sa dilim ng gabi
Sabay sa pagpatak ng ulan
Ang pagpatak ng luha
Sumigaw ng walang pag aalinlangan
Sabay sa paghampas ng mga alon sa dalampasigan

Tumayo't inihampas ang galit na kamao
Sabay sa pagbato
Ng mga tanong, kung ano at paano
Paanong lahat ay nagbago

Binuhay ng lamig ng ulan
Alaalang matagal nang humimlay
Alaalang akala'y patay
Ngunit nahimbing lang pala ng lumbay

Sumariwa ang mga alaala
Magmula ng unang magkita
Hanggang sa patapos na
Hanggang matapos na

Isang halik mula sa kinatatayuan mismo
Isang halik na nakapagpabago
Ng ayoko muna sa salitang oo
Isang halik kung paanong naging tayo

Isang halik na bumuhay sa buong pagkatao
Ay s'ya rin palang papatay sa kanyang mundo
Dahil ibang tao na ang pumawi
Sa tuyo nyang mga labi

Tumangis.
Inihakbang ang mga paa patugo sa nagngangalit na alon
Lulubog at di na muling aahon.

En el mar me encontrarás
Sa dagat mo ako matatagpuan.

Ikaw ang araw na nagiging dahilan ng pagbangon ko
Ang gumigising pagtapos masilayan ang madilim na tanawin sa pagtulog ko
Ang kasabay ngumiti ng liwanag na sumilisip sa aking bintana
At ang simbolo ng kagandahan tuwing umaga

Kung tutuusin ay inggit ako sa ulap at kalangitan
Sila ang lagi **** kasama at nahahagkan
Tila sila ang nagbibigay sayo ng hinahanap **** ligaya
Habang ako nama'y kahit titigan kay hindi kaya

Laking pasalamat ko sayo reynang araw
Dahil ikaw ang gabay ko sa aking paglakbay
Ang nagmistulang lampara sa daanan ko tuwing gabi
At ang kahalili ng buwan na sinasamahan ako tuwing walang katabi

Mahal kong Sol, kapag dumating ang araw na ika'y pagod na
Kapag ang iyong init ay di ko na nadadama
At ang sarili **** liwanag ay magtatago na sa likod ng kawalan
Maaari mo ba akong balikan at muling hagkan?

Kung di man dumating ang umaga na ikaw ay umahong muli
At maipakita sakin ang kagandahan **** natatangi
Maaari bang silipin mo pa rin ako at gabayan?
Kahit nagtatago ka na lamang sa likod ni luna kapag sa gabi siya'y nakaharang

Di na rin naman natin malalabanan ang panahon at tadhana
Kaya kung dumating ang oras na ika'y napagod nang lumutang sa mula sa silangan
Ako'y mananatiling kakaway sa mula lupa
Habang ninaais kang pagmasdan kahit na silaw na sa inyong kagandahan

Huwag mo sanang ipagkait sa akin tuwing umaga ang napaganda **** ngiti
Gisingin mo pa rin ako nang may tuwa at galak sa aking mga labi
At bigyan ng init sa tuwing uulan at lalamig
Dahil yan na lamang ang matitira kong alala mula sa iyong pag-ibig

Sol, wag ka sanang mapagod na ipakita ang iyong liwanag
Hayaan **** samahan ka ng mga kaibigan **** ulap
Takpan man nila ang natatangi **** tanawin ng sanlibutan
Alalahanin mo sanang mayroon pa ring ako na naghihintay sayo sa ilalim ng kalangitan.

Hoy ikaw ! Oo ikaw!
Ikaw na walang alam,
Ikaw na walang pakiramdam
Makinig ka! May sasabihin ako
Sana pakinggan mo kasi minsan lang 'to
Minsan lang ako gagawa ng isang tula,
na alay sa isang tulad mo.

Magsisimula ako sa umpisa
Sa mga panahong wala pa akong gaanong nadarama
Noong unang beses kitang nakilala
At unang beses ko ring nakita,
Kung paano ngumiti ang iyong mga mata
At kung paano ito kumislap
tulad ng mga tala Sa umaga
Idagdag mo pa yung magandang kurba ng iyong mga labi
At matamis **** mga ngiti
Na kay sarap pagmasdan
Na kay sarap titigan
Nung mga oras na yun,
Parang ayaw na kitang tigilan
Pero hindi. Saglit lang.
Ano to?
Uulit na naman ako sa isang siklo ng katangahan?
Hindi! Ayoko nang masaktan.
Ayoko nang masaktan ng paulit ulit
Pagod na kong makaranas ng sakit
At syempre,matitinding inggit
Kaya pinili kong itigil ang lahat
At pigilan ang nararamdaman
Nagtagumpay ako nung una
Pero kinalaunan?
nagpatuloy pa rin ang baliw kong puso
Kaya nga kapag nakikita ka na, puso'y napapalukso
Hinihiling na sana tumigil ang oras,
Para nanjan ka lang.
Pagkat ikaw lang ang tanging  lunas
Sa puso kong matinding lungkot ang dinaranas
Hinilhiling na sana wag ka nang lumisan pa
Dito ka lang sa harap ko.
Yun bang tititigan hanggang kelan ko gusto?
Pagmamasdan ang bawat paglabas nung dimples mo
Hihintaying kahit minsan,mapatingin ka rina pwesto ko
At kahit saglit, mapansin mo ako.
At alam mo ba?
Nagkaroon din ako ng dahilan sa pagpasok ng maaga
Hiahabol ko kasi yung pagkakataong makasabay kita sa pila
Syempre para ako yung unang makakita sayo
Sa ganung paraan feel ko nakalamang ako
Alam kong hindi pwede at walang pag - asa
Kaya sige. Hahayaan na kita sa kanila
Tahimik na lang kitang pagmamasdan mula sa malayo
At papanoorin ang magandang mga ngiti mo.
Sana dumating yung araw na hindi lang laging ikaw yung aking nakikita
Mula sa malayong lugar na pinagtatanawan ko sayo.
Alam kong matatapos din ang pantasyang ito.
Sana lang dumating agad yung panahon na yun.