Ang aking mundo ay napakasaya,

Ako’y namumuhay ng sama-sama,

Ang galak at luha ay walang pinag-iba,

Ginhawa at dusa’y tila iisa.

Sa aking mundo ay wala nang gutom,

Ang lahat ng sugat agad naghihilom,

Wala nang maaapi pagka’t ako ang hukom,

Hindi rin mamamatay ang matagal nang tikom.

Lagi kang dumaraan na parang hangin,

Ang iyong pagka-inggit ang aking napapansin,

Pagka’t ang aking mundo’y inaasam mo rin,

Ngunit ‘di mo maamin kaya’t hindi mo maangkin.

Kung ang aking mundo ay puno ng ginto,

At sayo’y basura, kasalana’t dugo,

Ngayon mo isipin at nang iyong matanto

Kung sino nga ba sa atin ang mas matino.