ang balaraw na may KATAM !
- - - - sa bala raw ay TAKAM !
kung sa aking pasakalye ay may kulang ba?
,,,heto na't muli daraan pa sa kalye ang titik A !

minsan sa isang unan AT KAMA
lapis at papel tanging KA MATA
napapa-taglish.... " i...AM TAKA "
as in surprised nga---TAMA KA

sa sistemang nababagay AT AKMA
sabi ng iba sa akin,may "AMAT KA"
ayon naman sa ilan- ako'y "MAKATA"
  it's just a fiction-a make-believe! sa tagalog "MA-KATA"

nalaman ko lamang ngayon
na tayo ay di nababagay
sa takbo ng realidad
na ating kinabibilangan

sabi nila
kapag sila'y magkasama
humihinto ang oras
ngunit kapag ika'y kasama
patuloy na umaandar ang mga kamay sa aking relo

bibilangin ang bawat segundong pumapatak
habang dinaramdam ang haplos ng iyong palad sa aking kamay

at sa bawat minutong daraan
ay mamasdan ang iyong mga puwang sa gitna ng iyong mga daliri
at kung bakit tugma lamang kapag pinatong ko ang akin
tila ginawa ang iyong mga daliri upang punan ang mga puwang sa aking sarili

ngayo'y ako'y maglalakad
hawak ang iyong kamay
at mamumuhay sa taliwas na realidad
at ikaw ang aking karamay

051922

Sa loob ng ilang taong paghabi ng mga tula’y
Nagsilbi pala itong aking pahingahan.
At sa pagpili kong isantabi nang pansamantala
Ang pag-ibig ko sa pluma’t papel
Ay unti-unti rin palang gumuho
Ang mga pader na naging proteksyon ko
Laban sa mga kumunoy ng aking damdamin.

Sabi ng iilan,
Gusto nila ng kalayaan —
Ngunit naiiba ata ang aking kagustuhan.
Pagkat mas ninanais ko pang
Punuan nang matataas na pader ang sarili kong bakuran.

Siguro nga, tama sila
Na takot akong buksan ang aking pintuan.
Siguro nga, ayokong sinu-sino lamang
Ang daraan sa aking paningin.
At baka sila mismo ang magtirik ng kandila
Para sa paghimlay ng aking mga pangarap
Na nais ko pang makamit at maibahagi.

Naisip ko biglang —
Wala naman palang masama
Sa pagtakip natin sa ating mga sarili.
Pagkat kung ang sinasabi nilang pagtago
Ay palatandaan ng kaduwagan at pagiging makasarili'y
Baka araw-araw na rin tayong nagugulantang
Sa mga nakahanay na mga kalansay at mga bangkay
Sa ating mga pintuang pinangangalagaan.

Ang bawat nilalang
Ay may sari-sariling paraan
Sa pag-abot ng kani-kanilang pangarap.
At ang bawat katauhan di’y
May iba’t ibang paksang ipinaglalaban
At patuloy na pinaninindigan.

Kung ang mga pader nati’y
Hahayaan na lamang nating matibag nang basta-basta’y
Tila ba tinalikuran na rin natin ang ating mga sarili.
Pagkat ito’y hayagang kataksilan
Sa ating mga mga sinusungkit pa lamang
Na pangarap na mga bituin.

At kung minsang mapadpad na tayo
Sa pampang ng ating paglisan,
Ay tayo na rin sana ang kusang maging taya
At patuloy na lumaban at manindigan.
Para rin ito sa atin,
Para sa sariling kaligtasan
Laban sa walang pasintabing pagkukutya
Ng mga dayuhan sa ating mga balintataw.

Sana'y kusang-loob tayong magsisipagbalikan
Kung saan natin naiwan at naisantabi
Ang apoy ng ating pag-irog sa ating mga adhikain.
At kung pluma’t papel muli ang magsisilbing armas
Para sa muli nating pagkabuhay,
Ay patuloy rin tayong makikiindak
Sa bawat letra’t magpapatangay sa mga ideolohiyang
Kusang nagtitilamsikan buhat sa ating mga pagkatao.

At hindi tayo magpapadaig at magpapatalo
Sa mga ekstrangherong walang ibang ninais
Kundi yurakan ang ating pagtingin sa ating mga sarili’t
Sila mismo ang gagapos sa ating mga kamay
Upang hindi na muling  makapagpahinga
Sa piling ng ating mga pluma’t papel.