Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Abel 7d
Wir fallen
Gemeinsam durch schwarze Wolkenwelten.
Bis es keinen Grund mehr gibt und wir beide
Weder oben noch unten kennen.
Wenn wir durch die Wolken fliegen,
Könnte es das Ende sein.

Es gibt keinen Halt mehr.
Für keinen von uns.

Translation:
We fall
Together through black clouds
Until there is no more ground and both of us
Know neither up nor down.
When we fly through the clouds,
It could be the end.

There is no more stopping.
For neither of us
Hubo tantas veces que casi me ahogué cuando era niño, durante lecciones de natación, fiestas de cumpleaños. Así, me da miedo aún bañarme en las piscinas, las playas, los lagos. Me da vergüenza enseñar al mundo mis escamas dolorosas, la piel que teme el calor de la arena, los rayos del sol como si fueran medusas que queman con sus besos. Es que mis heridas, debajo de cuyas cicatrices, siguen ardiendo...

Quisiera que de agua yo fuera hecho. En Manila, cuando era estudiante universitaria, y tomaba el bus que por el boulevard Roxas pasaba, podía olvidar de mis problemas, del caos, solo con una mirada a la bahía. Y siempre me preguntaba, ¿podría ser que al mar le doliera su piel de agua?

Me acuerdo de cuando en silencio sufría, contra ondas como orilla padecía: el abandono de un amigo a quien quería en secreto, padecía el rechazo de las obras que había escrito, padecía la soledad en esta cruel ciudad... en aquellos momentos pensé en caminar, con piedras pesadas en mis bolsillos y zapatos, despacio, despacio hacía el mar, hacía el fondo... para que por fin se cumpliese mi destino de morir en el agua y su abrazo...

Pero a ella, nunca he aprendido odiarla. Y he llegado hasta mares gallegos, hasta Coruña y sus cristales, donde cada mañana le escribo canciones de amor y promesas al océano atlántico. Al agua, un día regresaré, un día en ella, me habré disuelto, sí, yo a mí mismo.

Porque es mi destino, yo que llevo alma azulada, el alma de aquel pez anciano que se hizo humano. Cuando un día me pregunte, "¿de dónde vienes?" un amante gallego, le diré que tierra yo no tengo, le diré, "amor, mírame los ojos, su blancura viene de las espumas de los mares filipinos"... y la noche en que me bese los labios y luego la piel, le diré, "amor, sigue, porque las escamas ya no me duelen, ves que del agua ya estoy hecho, de los aguas quietas, ya estoy hecho..."
cj Oct 2022
palaging bilin sa akin ni itay kahit pa bata ako, "huwag kang pupunta sa lamay na may sugat." ngunit, hanggang ngayon pa naman, makulit pa rin ako. bawat lamay, ako ang taga-aruga sa umiiyak, taga-bigay ng biskit at dyus sa mga bisita, taga-lampaso ng sahig sa tabi ng kabaong.

sa gitna ng lahat, yakap pa rin ako ng aking itay. kahit sa gitna ng pagod, kinakaya ko pa rin ang gumaya sa mga yapak niya. subalit, araw-araw ko na lang nilalampaso sarili kong paa; paa na puno ng laslas, pasa, at mga iba't-ibang mga butas na hindi ko na rin matandaan.

sa kahit anong mangyari, dala-dala ko ang mga sugat na ito. ito ang aking sumpa; na araw-araw kong paglalamayan ang bawat pagkakaibigang nawala, mga irog na sinaktan at nasaktan, mga bawat away sa pamilya, at tuluyang hindi ako aalis sa kapilya kahit mawala pa ang aking dugo.

alam ko sa sarili ko na makulit ako. hangga't may ihihinga pa ako, dadalhin ko ang mga sugat ko sa bawat lamay na hindi pa nililibing hanggang ngayon. pinili ko ang mag-lingkod at maging mabuti. *kahit akin itong ikamamatay pa
kate Apr 2022
habang naglalakad ako sa lupain ng mga sirang pangarap, mayroon akong pangitain sa napakaraming bagay. ang mga paghihinagpis tila baga'y tumutulong upang madagdagan ang aking pasan sa mundo. aking napagtanto na ang kaligayahan ay isang kalinlangan lamang. sa aking pagkalumbay at pakiramdam ng disorientasyon, buong buhay ko'y nabuhay sa takot. ang mundo'y pinamumunuan ng mga batas ng poot na matatagpuan sa iba't ibang dako. kaya naman ay ang mga nakararanas ng dalisay na kaligayahan ay isang hindi pangkaraniwang pangyayari.

sa bawat araw ng aking paghihirap, umaasang makakaahon sa ilang butil ng kasaklaman ngunit sa kaibuturan ko, wala akong ibang makikita kungdi ang kasuklaman ng buhay. patuloy akong naglalakad sa mga anino upang maghanap ng liwanag ngunit aking napagtanto'y malinaw kong nakikita na wala nang ibang paraan upang makalabas pa sa suliraning ito.

sa aking buong pagkabuhay, dala-dala ko ang mga basag na pag-asa't mga tipak na salamin. ang tanging sinag ng araw ang natitirang kislap ng aking mga masidhing lunggati sa rurok ng tagumpay. kung iyong titignan ang marikit na lilim ng gintong apoy na nagngangalit sa kanluran, ito ay ang aking mga minimithi na nakalilim sa puwang ng kalangitang asul. nais kong lumipad nang malaya tulad ng isang ibon sa kalawakan. sa mga kislap ng mga tala'y nakatingin, hinihiling na sana ang panagimpan ko'y dinggin. lahat ng iya'y hindi makakamtan sapagkat ako'y isang hamak na bata lamang na nangangarap ng imposible. pinapanood malunod ang aking sariling mundo mula sa aking bintana'y natatanto, mga pangarap ko'y dahan-dahang inaanod.
sa araw-araw na aking paglalakbay sa mga repleksyon ng kadiliman, isa lang ang aking katanungan, isang ilusyon lamang ba ang kapayapaang aking matagal nang inaasam?
may mga pangarap talaga tayong mahirap makamit at ito'y hanggang ilusyon na lamang.
Marie Nov 2020
Weiße Blütenblätter
stolpern gedankenverloren
über altersschwache Illusionen
Random Guy Oct 2019
kung hindi ka umalis
ikaw sana ang katabi ko
sa bus
sa rides
sa pictures

katabi sa pakikinig ng mga lumang kanta
katabi sa pagtulog sa byahe
katabi kung sakaling mahilo ka

siguro
patago kong hahawakan ang kamay mo
o pasadyang kakantahan ka
o yayakapin ka
mula sa likod
sa espasyong walang makakakita
siguro

dahil kung hindi ka umalis
ay mas makabuluhan sana ang mga field trip
mas napahalagahan ko sana ang mga museo
dahil kasama ka
mas napahalagahan sana ang iba't ibang importanteng monumento
dahil kasama ka
mas napahalagahan sana ang scientific name ng kung ano
dahil kasama ka

ngunit hindi naman din kita masisisi
kung bakit ka umalis
dahil hindi natin ito kasalanan
pero kahit ganon pa man
madami sana tayong pagsasamahan
kung walang nangyaring iwanan
'kung hindi ka umalis' series
high school
Random Guy Oct 2019
kung hindi ka umalis
ikaw sana ang nakasayaw ko
ilang oras na pag indayog
kahit sumakit pa ang paa ko

hawak ang iyong beywang
hawak ang iyong mukha
hawak ang iyong kamay
hawak ang iyong mundo

dahil kung hindi ka umalis
ay ikaw lang ang isasayaw
ikaw lang ang magdamag bubulungan
ng mga nararamdaman
kakantahan
kasabay ng mabagal na kanta

ngunit hindi naman din kita masisisi
kung bakit ka umalis
dahil hindi natin ito kasalanan
pero kahit ganon pa man
madami sana tayong pagsasamahan
kung walang nangyaring iwanan
'kung hindi ka umalis' series
high school
Random Guy Oct 2019
ako
at ikaw
ay parang
araw
at buwan
di kailanman magtatagpo
ng madalas
ngunit sana
malaman ****
kahit ang araw at buwan
ay minsan ding nagtagpo
duyog
at habang buhay kong maaalala
ang minsang pagdampi
ng aking kamay sayo
ng ulo mo sa balikat ko
matakpan man
ng liwanag ang dilim
o ng dilim ang liwanag
hindi kailanman maalis sa aking alaala
ang duyog nating dalawa
Random Guy Oct 2019
online ka
online ako
buong araw ba ulit nating
tititigan ang kulay berdeng bilog
na para bang tayo'y mga sasasakyan
sa harap ng berde ring semaforo
dapat ay umusad
ngunit nakahinto
nagaabang sa pangamba ng banggaan
dahil
online ka
online ako
ngunit wala tayong ginagawa
梅香 Jun 2018
alam kong napakabata ko pa
upang ibigin ng sobra
ang taong akala ko'y kaibigan ko lang,
na kahit kailan ay 'di ako binigyan ng daing.

labis na ligaya
ang natamo ko galing sakanya.
lahat ng maliligaya kong araw,
ala-ala namin ang nakasaklaw.

subalit ito'y kailangan kong itigil,
nang pati ang sarili ko'y aking natatakwil;
lalo na't ngayon ay aking napagtanto,
na ako lang pala ang nakadama ng ganito.
masakit, pero ito ang katotohanan ㅡ mag-isa akong umiibig sayo.
Next page