Sa pagsapit ng araw ng mga kaluluwa
Suman dito,suman doon
Kapag ba nagluto ako ng suman
Lalagkit ba ulit ang iyong mga tingin?
Kandila dito,kandila doon
Ipagtitirik mo rin ba ang puso
Na iniwan **** sugatan ng husto?
Bulaklak dito, bulaklak doon
Aalayan mo ba ako?
Tulad ng pagaalay ko sayo ng aking pagkatao?

Sa pagsapit ng araw ng mga kaluluwa
Sumalangit na nawa lahat sila
Ang nararamdaman ko rin para sayo,
Sumalangit na rin sana
Makalimutan ka na nawa

Emulating the reflection of seasons
passing, its waning desire to stay.

Lingering in flurries of breath until
it descended in frailties last moments .

Life became fragmented an outline
now broken.

Lumaki akong namulat na may pagkakaisa,
Pagkakaisang hindi dapat ipinagsasawalang bahala.
Kahit mailap man noong pagbubuklurin ang kapwa,
Nananaig pa rin ito kasama ang pagkakawang-gawa.


Isang simpleng salita, malalim naman ang kahulugan.
Maihahalintulad sa bigkis ng laksa ng magigiting na sandatahan.
Sama-samang lumalaban para sa kapakanan ng bayan,
Upang maisulong ang kabutihan, hatid ay kapayapaan.


Ngunit bakit ngayon, pagkakaisa ay kay ilap?
Parang ilaw sa kabaret, bihira **** mahapuhap.
Takot na ang iba, kinalimutan pang mahagilap,
Dahil nakaharang ang mga buwaya, tinakpan ang pangarap.


Huwag nating hayaang ito ay tuluyang maglaho.
Alisin ang pangamba, buhayin ang karapatang pantao.
Magkaisa sa isang diwa ng maka-masang pagbabago,
Nang mailigtas pati ang mga inosenteng bilanggo.