06022021

Hayaan **** ilahad ng mga pahina ang misteryo ng nakalipas,
Ang mahikang bumabalot sa guhit ng mga palad
Na hinulma sa salamin ng liwanag,
Ang dugo ng kasaysayang naging pantatak ng kahapon, bukas at ngayon.

Ang pagsirit ng kandila sa lumalalim na gabi
Ay gaya ng pakikipagbuno ng kalangitan sa lumalagablab na araw.
Hindi man lamang napagod ang lumikha ng bahaghari,
Pagkat buhat sa simula hanggang dulo'y kaya nya itong pagmasdan --
Kaya nya itong sabayan hanggang sa pagtiklop ng mga ulap.

At gaya ng mga ibong malaya na walang humpay ang pagkampay patungo sa lilim,
Ay gayundin ang mga imahe ng putik na ginawaran ng damdamin.
Ang kanilang pakikipagsapalaran sa modernong makinarya ng paglusong at pag-ahon,
Na may dalisay na pagdinig sa lilim ng kapatawaran at kaligtasan.

Walang sinuman ang kayang kumitil sa mga paupos na kandila --
Silang ang pagluhod ay simbolo ng kalakasan at pagtitiwala.
Silang may dunong at sa bukal ng buhay ay may hiram na sandali.
Maliban na lang kung sya'y magpaubaya para lumisan nang walang paalam.
Ngunit kumatok man sila,
Ang huling habilin at pagsilip sa bintana sa hapag
Ay walang katiyakan pawang sa oras at magiging tahanan.

Di hamak na may kaalaman ang sining na paghinga ang naging buhay,
Kaysa sa mga yumuyukod na mga punong
Mayroong nalalagasan na mga pakpak sa bawat dapithapon.
Di gaya ng dagat na lumulunod sa sarili
Na hayag sa kalangitan ang pagkunot at paghinahon.

Ang pawis sa mga pisngi'y gaya ng mga butil ng perlas
Na higit pa sa mga ginto't dyamanteng ibinigkis para ikalakal.
Walang humpay ang pagkapa madatnan lamang ang liwanag
Sa iskinatang walang inihain kundi pait at karamdaman.

At katulad ng pagpapagal nito sa apoy upang mailimbag ang sarili'y
Kusang babalik ang mga ito sa hiningan ng sandali.
Kung saan wala nang ni isang mananatiling "misteryo,"
Kung saan lahad at hubad na ang lahat ng pagpapanggap.

At kung saan ang huling pahina ay pupunitin,
Ang himagsikan ay makikitil hindi nang panandalian lamang.
Magiging malaya ang pagpapaubaya ng mga kamay sa hangin,
Malaya ang mga pusong walang ibang nais kundi magpuri.

To see You in victory
Regardless of my brokenness,
For You are my one thing.

--------------------

War is a good language;
For in every war, there's always a victory --
A victory in a Name that's above all other names.

The Name who's good at defending,
Who's good at perfecting,
In drawing closer those hearts that are calling for help.
Those who plead and trust only Him.

The strengthening of the Lord covers all ages,
It's a transformation from inside out
And it's through the breath of life.

We listen to His voice like lullabies in our ears.
We need not pretend that we are strong by ourselves,
To stop taking the first steps
But instead, allow Him to take us to His ways.

When John saw the revealed Jesus;
He no longer is the wounded One,
But He is seen as the resurrected One.

Maybe we've been trying out too many schemes
And our strategies always lead us to an end --
The dead-end of our lives.

But tonight, God wants to remind you
That your ending is the new beginning
And that Jesus already died for you and me.

His death became the beginning
Of exchanging meaning of what "victory" is all about.
A beginning that sprouts like a new leaf;
A beginning living in His testimony.

He says, "Come up here and see."
See it for yourself;
Because the Lord already prepared a banquet.

Jesus has the invitation to see Him,
To experience His salvation, His blessings
And so we can be filled with wonders and awe once again.
God is just waiting.