the bird pecks the acorn,
fighting through the casing's steel,
the bird breaks his beak and falls to the floor,
the rainbow of his wings failing in spiel.

the floor becomes a deep red,
the acorn waggles and girds in its success,
not realising that his compatriot he had spent all the moons with was long dead,
and it falls with the passing winds of distress.

It hit's the floor in the same place,
bouncing off the stone statue corpse,
the acorn stares to the bird's face,
knowing that it won’t peck anymore marks in its force.

the acorns rolls next to the bird in solemn shifting agreement,
knowing that it's barrier and breakdown is imminent for its bereavement.

ang huling pagkikita ay hindi mo man lang napansin.
minsan kang nasilayan sa ilalim ng mga bituin.
ilang buwan naghangad na ika'y makapiling;
kailan ka kaya mapapasaakin?

ang nais ko lang naman ay magkakilanlan -
magkita, magka-usap, maging magkaibigan.
limutin mo na ang iyong nakaraan,
gawing ako ang iyong kanlungan.

sa bawat gabi na ika'y pinapakinggan,
pagsidhi ng damdamin ay 'di maungusan;
sakit at pagod ay maiibsan
kung hanggang sa pagtulog ay ikaw ang pinagmamasdan.

pagmamasdan ang mga matang hapo,
ang mga gitarang sira ang capo,
ang amoy ng kape mula sa hininga mo,
pati ang paghilik **** nasa tono.

ang iyong damit na babad sa pawis,
at ang iyong sapatos na kumikinang sa kinis;
kung sa umaga'y bubungad ang ngiti **** kay tamis
ay hindi ko kailanman gugustuhing umalis.

at sa lahat-lahat ng kaya kong ilista,
habang ang lapis sa papel ay nabubura na;
sisimulan ko sa pangalan **** may pitong letra
hanggang sa kung paano ka tumatawa.

isusunod ko ang mga singsing sa iyong daliri,
habang ang buhok mo'y hindi na mahawi.
sa bawat galaw **** aking tinatangi,
at ang ala-ala mo'y patuloy na mananatili

pagkarupok ng puso ay lalong sumisidhi.
kapag ika'y nakikita, kulang nalang ay tumili,
maraming nagtataka kung bakit ikaw ang napili,
ngunit mahal, alam kong hindi ako nagkamali.

ang pagmamahal kong lubus-lubusan,
tila apoy na sinilaban;
sa'yo inialay ang bawat laban,
ngunit umuuwi akong laging luhaan.

kung gaano ko man gawing mahaba ang tulang ito,
mayroong ibang nagsusulat para sa'yo.
kahit ipilit ko pang gandahan ito -
hindi ko matutumbasan ang gawa ng nanalo.

at kahit magbilang pa ako ng bawat patak ng ulan,
na maaari namang bilangin nalang kung ilang beses akong luhaan;
dahil sa katotohanang hindi ako ang lulan
ng puso **** kay sarap sanang gawing tahanan.

oo, alam ko. hindi ako nagkamali.
dahil patuloy akong magmamahal kahit sa iba pa ako maitali;
patuloy kitang sisintahin sa bawat gabi
na ika'y natatanaw mula sa aking mga hikbi.

aking sinta, ikaw ang aking mundo,
mabura man ng hangin itong monologo,
mabaliktad man ito ay hindi magbabago,
at kung mangyari'y sana'y ako na ang iyo.

what does it feel like to be held
not by another body
not by a set of limbs, a chest, a chin
but
by another soul

what does it feel like
to see truth in another pair of eyes
instead of hidden intentions
instead of absence

what does it feel like
to hear a familiar heartbeat
resounding next to your own
reaching through skin
through bone
two rhythms
indistinguishable

what does it feel like
to write poems about
a love that exists

Suddenly I had so much to say
I don’t know if it was the
Breakfast at Tiffany’s
or the sound of you sleeping
the feeling of you here
made me want to say a lot
yet no words can explain
how much or precisely
I love you

My dream was to marry a man who was perfect in every way,
I ended up marrying a man with many flaws,
It turned out better for me,
His flaws were so endearing that they made me love him more,
Besides,when I needed him most he was at my side.
25/5/2020