06022021

Hayaan **** ilahad ng mga pahina ang misteryo ng nakalipas,
Ang mahikang bumabalot sa guhit ng mga palad
Na hinulma sa salamin ng liwanag,
Ang dugo ng kasaysayang naging pantatak ng kahapon, bukas at ngayon.

Ang pagsirit ng kandila sa lumalalim na gabi
Ay gaya ng pakikipagbuno ng kalangitan sa lumalagablab na araw.
Hindi man lamang napagod ang lumikha ng bahaghari,
Pagkat buhat sa simula hanggang dulo'y kaya nya itong pagmasdan --
Kaya nya itong sabayan hanggang sa pagtiklop ng mga ulap.

At gaya ng mga ibong malaya na walang humpay ang pagkampay patungo sa lilim,
Ay gayundin ang mga imahe ng putik na ginawaran ng damdamin.
Ang kanilang pakikipagsapalaran sa modernong makinarya ng paglusong at pag-ahon,
Na may dalisay na pagdinig sa lilim ng kapatawaran at kaligtasan.

Walang sinuman ang kayang kumitil sa mga paupos na kandila --
Silang ang pagluhod ay simbolo ng kalakasan at pagtitiwala.
Silang may dunong at sa bukal ng buhay ay may hiram na sandali.
Maliban na lang kung sya'y magpaubaya para lumisan nang walang paalam.
Ngunit kumatok man sila,
Ang huling habilin at pagsilip sa bintana sa hapag
Ay walang katiyakan pawang sa oras at magiging tahanan.

Di hamak na may kaalaman ang sining na paghinga ang naging buhay,
Kaysa sa mga yumuyukod na mga punong
Mayroong nalalagasan na mga pakpak sa bawat dapithapon.
Di gaya ng dagat na lumulunod sa sarili
Na hayag sa kalangitan ang pagkunot at paghinahon.

Ang pawis sa mga pisngi'y gaya ng mga butil ng perlas
Na higit pa sa mga ginto't dyamanteng ibinigkis para ikalakal.
Walang humpay ang pagkapa madatnan lamang ang liwanag
Sa iskinatang walang inihain kundi pait at karamdaman.

At katulad ng pagpapagal nito sa apoy upang mailimbag ang sarili'y
Kusang babalik ang mga ito sa hiningan ng sandali.
Kung saan wala nang ni isang mananatiling "misteryo,"
Kung saan lahad at hubad na ang lahat ng pagpapanggap.

At kung saan ang huling pahina ay pupunitin,
Ang himagsikan ay makikitil hindi nang panandalian lamang.
Magiging malaya ang pagpapaubaya ng mga kamay sa hangin,
Malaya ang mga pusong walang ibang nais kundi magpuri.

Pagdating ko pa lang
Akoy agad ng tinangihan
Maka ilang ulit pinagpasahan
Isa, dalawa  hangang lima
Hangang akoy nag kaisip na.

Sa aking kamusmusang balot
Ng hirap at kalungkutan,
Sa mulat kong kaisipan akoy naiwanan
Kamusmusang nawala
Napalitan ng trabahong pang matanda

Kaya kung minsann para bang may mga karayum na tumutusok saking dib dib
Mga ala alang mahirap balikan
Karanasang hindi makalimutan
At tanging alaala na lang ang natitirang katibayan sa hirap na pinagdaanan

Ang mundung ito’y malawak
Napakaraming tanong na hawak
Tanong na nagtagal na,
Tanong na wala pang kasagutan
At saan nga ba ako magsisisi
Ang hindi pag hanap sa katanungan?
O
ang hindi pag harap sa naka umang na kasagutan?

Lumalalim na ang usapan
At baka mamaya buong buhay na ni eric ang ating pag usapan.

Kaya………..

Umpisahan  natin sa simula
Sa paraan kung paano tayo  nagkaplaitan ng unang salita,
Sa lugar kung saan
Tayo unang nagkita,
At kung kelan natin natutunan pahalagahaan ang isat-isa.

Kwentuhang walang patid mula sa nakaraan at  karanasan
Mga tawanang mistulang
Walang katapusan
Kahit na abutin ng kalhating buwan ang message ko bago mo ma replyan

Sabi nila,kapag nahanap
Mo na daw ang tunay na pag-ibig
Ay nahanap mo na rin ang iyong langit dito sa lupa.
Kaya't langit din ang maghahatid sa'yo patungo sa akin Ng kusa

Minsan akoy nagtakat
Nagtanong
Saang sulok ng langit kaya ikaw naroroon?

Malapit ka kaya sa araw?
Na mahirap puntahan at matanaw?

O marahil nasa tabi ka lang ng buwan, na sa tuwing sasapit ang dilim ako ay iyong  mimasdan.

Pero maaari ding ika'y kapiling ng mga bituin na napakaraming nais mang angkin.


San kita makikita?

Sa mga panahong hindi pa
tayo muling nagtatagpo,
O
Sa mga panahong ikaw sakin ay napakalayo

Kaya kung totoong ang pag-ibig at ang langit ay may sabwatan
Sa pag iibigang ito
Matagal na pala kita dapat niligawan

Dahil Bumaliktad man ang mundo,
Mawala man ang lahat sa tabi mo, Mamamahlin kita  na kayang
Ihinto ang oras,
Para lamang maibigay sa iyo at maipamalas.

Upang sa sandaling tayo'y pagtagpuin ng tadhana
Akoy magiging mabuting kabiyak at kapag nasisilayan kay magagalak at sisikaping kayang ibigay ano mang  hilingin at kailanganin

Kayat sa wakas eto na.

Dumating na ang inaasam na pagkakataon
Puso ko'y tinatambol
At tiyan koy ina alon
at tadhana'y tila naghamon

Isang importanteng okasyon
Ang magaganap
Ngayong bakasyon
Na magiging okasyon
Ninyo taon taon
Dalawang taong nag mamahalan
Pag iisahin ng may kapal
Mag pakailanman

Para sa taong lihim kong minamahal
“Maging akin ka sana” aking munting dasal
Pag-ibig ko sayo’y lumalalim habang tumatagal
Mahalin mo lang ako pangako hindi ako magiging sagabal

Masyado na bang luma ang ihalintulad ka sa isang bituin?
Kita ko pero di ko kayang abutin
Tanaw ko pero kailanman di magiging akin
Oo, Tanggap ko yun kahit dala nito’y sugat na malalim

Sana nga naging bulag nalang ako
Para di na ko tuluyang nahulog sa’yo
Pero paano ba yan tao lang din naman ako
Nagmamahal rin kahit alam kong hanggang ganito na lang tayo

Hindi ka naman siguro manhid para di mo randam
Para di mo maintindihan at di malaman
Sadyang di mo lang talaga kayang masuklian
Ang pagmamahal na matagal ko nang inaasam-asam

Sabi nga nila tanga raw ako
Umaasa ng pagmamahal sa isang katulad **** wala namang planong mahalin ang isang katulad ko
Eh anong magagawa ko?
Malalim ang pagkakahulog ko sa’yo
At tila ba nalulunod na ako sa pagmamahal na ito
Na kahit di na ako makaahun basta’t alam kong mahal, nandyan ka lang sa tabi ko

Pero alam kong hanggang pangarap nalang ito
Alam kong kahit kailanman di magiging totoo
Kasi may iba kang mahal at hindi yun ako
Kasi kahit magunaw man ang mundo
Mahal, alam kong di magiging tayo

Asa durungawan
Magisa
Nakaupo,
Mahangin,
Masarap lumagok ng inumin
Mapayapa,
Mga tao'y natutulog
Masaya
Ako tuwing lumalalim ang gabi
Kahit hindi pala maaraw
Ang piling ko'y masaya
Ikaw,
Oo, buwan ikaw
Ikaw ang nagbibigay ng ilaw
Sa oras na nagdidilim
Kapag wala nang naniniwala
Sa akin.
Lubos,
Lubos
Akong
Nagpapasalamat
Sa pag bigay ng ilaw sa tuwing ang mundo ko'y nandidilim na.

Payapa at banayad na takipsilim,
ikaw ang aking tanging nililihim,
kay sarap manatili sa iyong lilim.

Ang mga ugat ng ating kwento ang saksi sa mga pangakong sinambit nating dalawa ng taimtim ngunit dumating ang panahon na ika'y lumisan at nag-iwan ng mga sugat na patuloy pa ring lumalalim.

Bakit lahat ay nagdilim?