Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
aL Jan 2019
Pagpuna ng makatarungang nilalang sa kabila ng lahat ng mga kahabagan ng buhay. Maaaring tanging yaman na maituturing ng iyong tainga na nabibingi na sa karahasan at ingay ng iyong paligid na nilalakaran.

Naging libangan na ng iyong mga paa na tumayo sa maling lugar. Masasanay narin ang iyong katawan na maging haligi na lamang ay iyong mga paa. Sa mapangaping buhay na wala nang kasiguraduhan.

Nakaakbay ang kaybigan **** kalungkutan, mula sa paggising hanggang sa pagidlip ng mga mata **** pilit na tinatago ang hapis ng mga luhang maari mo sanang ilabas, ibahagi at iluha sa aking harapan.

Ako naman ay naghihintay, iyo ako ay tunay na mangiibig, sa iyong pagsibol, sa iyong pamumulaklak at sa iyong pagkalanta, sa kahit anong oras na iyong mapagpasyahan. Ano man ang mangyari ako ay maaari **** sandalan.

Ang pagmamahal ay tulad ng isang anino, maaari **** palaging madadala, ngunit kung ang iyong desisyon ay magkulong sa dilim, ako ay wala nang magagawa. Tanging mananatili siguro ay pagtingin kong nakatatak sa kanyang isipan.
waiting like a fool.
aL Jan 2019
Ibong malaya, sa paglipad hangin ay saganang bumabalot sa napakaliit niyang katawan.

Galing sa May-kapal, ang napakagandang tanawin na kanyang iniikutan at ginagalawan.

Sa buong maghapon ng araw, init at himig sa himpapawid ay gusto niyang subukan at balikbalikan.

Sa kanyang pahinga, sa malaking punongkahoy ay susumpong ng linong at kakanta.

Tunay bang malaya ang isang kaisipang tanging dala ay iisang dilag? Na wala namang magawa kundi ang mamangha sa kanyang ganda.
My metaphor, most wont be getting this, just like most of my works. Or people do not read it and take it seriously. Lol. Hahaha.
Kat Gonzales Jan 2019
Ulan sa magdamagan, ako’y nakahimlay

Sinusuklay ng hangin ang lumulutang na kaluluwa

Itim na kumot ng kalawakan ay naghahari

Sa mga mata ko ito’y unti-unting lumalapit

Patuloy na inaanod ng pulang ilog

Habang sumasabay sa dagundong ng dram

Lumalakas ito...Humihina ito...

Silencio...

Dumaan ang isang segundo,

nakita ko kung bakit ako nasa mundo.
aL Dec 2018
Nakalimot ka siguro na masungit sa iyo ang tadhana
Nang ikaw ay nagmahal sa isang tao at nagpahalaga
Maikling ngiti lang ang kanya ngang hatid
Ngunit habang buhay nasa iyong panlasa ang pait
Tuwing iidlip siya ay na riyan
Tuwing paggising siya ang hanap
Maging sa panaginip ikaw ginagambala ng iyong maling desisyon
Hanggang sa langit ang paghingi mo ng solusyon
Ikaw lamang naman ay nakinig sa tibok ng damdamin
Wala ka naman talagang sala sa harap ng iyong salamin
Siya ay dala ng nanlamig na hangin
Sa iyong paghinga iyo siyang nakuha
Kalaunan tanging hindi umayon ay tadhana
AKIKO Oct 2017
It's completely finished

  But I started

Over again

From the top to bottom

But still,it seems

Unappreciated

Like you do to our
Relationship

Is totally you don't appriciate

So I leaving you a space

Every words that I called sentences

Like us that never

Contiguous

This is seems to be long

But you know you're always
Wrong

This is just my concise poem

That want to remind you

Remindful to you
That once in your
Life
There's one me
Who
Once was used to love you

Even you don't
Love me back as I do
AKIKO Oct 2017
I love you
But you don't know

I admire you
But you don't know

I want to hug you
Like the wind always do

I want to kiss you
Even if you don't want to

Can you see?
Can you even notice?
How shameless I am?
Beco'z just for you
Anything I can do

Even you don't know
That I always here for you
AKIKO Oct 2017
Dear Daddy,
Why do you have to leave me when I was so young?
I need you always here by my side
You are so selfish for leaving me I'm nine
Thought's and memories isn't enough dad
I don't even have a clue that life is tough
10 years passed
I'm nineteen today
I'm still missing the man I used to call Daddy
Now I'm blowing my candle wishing all the times back
The times that I had a father who thought me how to smile
..............
Now I realized
That My Hero
Is gone
AKIKO Oct 2017
The pain is burning my soul
Like the the sky covered up by black
And then the rain is going to flows
Like my tears is never gone
Between two hands
I look up
I talk to god
That end this life instead I cut again
All the scars are never heal
And my heart is still broken
Don't have anybody
spend whole day with a paper and pencil
In the cold dark room sitting in the corner
By this story I found you
Who maybe listening to my prisoner voice
This is truly my story
This is truly my feelings
But I used to call this
poem
AKIKO Dec 2018
Sa ilalim ng buwan nakatitig sa kawalan
Kasabay ng huni ng kuliglig sa kapaligiran
Iniisip ang pangarap at kapalaran
At ang bansang maparoroonan

Bakas ng yapak saan paroroon?
Maihahatid kaya sa tamang Panahon
Sa bawat dampi ng along Mahinahon
May bakas kayang maiiwan paglisan ng alon?
Bigla ko lang naramdam ang kalungkutan at ang mga letrang ito'y biglang nabitawan
AKIKO Oct 2017
My poem is me
Everything related to me

I saw myself like a paper
That lifeless without a letter

And my experience in my ballpen
When I mistaken
And then I'm going to erased
But then the mark is still there
Always reminds me my yesterday

So now I disided to used a pencil
So that my mistake
Will come to be lifeless and buried with a grave
Next page