Te veel, te weinig,
Alles of niets.
Waar uitersten elkaar ontmoeten,
Het midden bestaat voor mij niet.

Dieper dan diep,
Starend over de rand,
De donkerte in,
Voorbij mijn grootste angsten,
Waar alle muren zijn gevallen.

Vind me daar,
Waar ik helemaal naakt ben,
Kwetsbaar.

Te veel, te weinig,
Alles of niets.
Ik ga helemaal—
En anders niet.

"Blue skies, golden light.
Crisp air—
Breathe in,
Awaken."

Durf te vliegen,
Durf te vallen,
Durf te vechten,
Durf te dromen.

Soms kan vallen zijn als vliegen,
Is vechten winnen en verliezen tegelijk,
Dagen met kleur en dagen in grijs,
Een leven vol uitersten,
Laat angst geen grenzen stellen,
Droom, doe en leef.

Laat me niet los,
Ben zo bang om jou te missen,
Alleen door ons leven te gaan,
De klok die zonder jou blijft slaan.

Laat me niet gaan,
Wil je niet zien verdwijnen,
Leven zonder jou is wat ik vrees,
Weet je nog *** goed het is geweest?

Voordat we deuren sluiten,
Kijk mij nog één keer aan,
Laat me niet los,
Laat me niet gaan.

Feeling the rhythm,
Eyes shut,
Drifting far away—
A peaceful surrender.

The world stills,
Thoughts fade,
Vivid memories,
Etched softly on my skin.

I find solace within chaos,
Revel in the pain,
Embracing my darkness,
After impact bliss.

Some days the world feels too much—
Its weight pressing me down,
Like I'm carrying everyone's sorrows,
Heavy.

But today it shifted,
A breeze of fresh, crisp air
And I am—
Lighter.

I do too much,
Away too often.
I do too little.
Chaos at home.
The laundry piles up,
The house in shambles.
The garden grows wild,
The grass too long.
Not enough.

I am too busy,
Restless nights.
Take my rest,
Feels like a sin.
Too busy with others,
I lose myself.
Choosing for me,
Leaves me filled with guilt.
Still not enough.

I care—
But maybe too much.
Pour out all my love,
Yet miss your rhythm.
I want to be there,
But I struggle with time.
Thought caring was my strength.
But I disappear while trying.
It’s just never enough.