Minsan napapaisip ako,
e kung lubayan na lang kaya kita.
Pero hindi e! Mali!
Yan din kasi ang inisip ko nun
kaya ako nagsisi.
Swerte ko pa nga kasi bumalik
ka pa bilang kaibigan ko.
Kaibigang hinahangad kong
mapansin din ako kahit minsan,
kaibigang pinahahalagahan ko,
at kaibigang sana'y mabatid din
ang sinisigaw nitong puso ko.
Pero hindi e! Mali!
Ang hirap kasing lumugar diyan
sa buhay mo.
Lalo pa't minsan napapatanong ako,
sino nga lang ba ako?
Isang hamak lang na taong,
wala! Walang sinabi sa iba!
Simple lang, di gaya mo.
Nakakatamad din minsan pero,
ano ba?
Pinahahalagahan kita, ikaw rin ba?
Mahalaga rin ba ako sa'yo?
Di naman sa nakikipagkompetensya.
Pero hindi e! Mali!
Marami pa kasing mas nakakalamang
sa'kin diyan,
sino nga lang ba ako?
Kaya minsan napapaisip ako,
e kung lubayan na lang kaya kita,
ano kaya ang mararamdaman mo?

Minsan ako'y napapaisip,
Kung bakit pa ako pumapasok sa eskwelahan,
Pumapasok ba ako para mag-aral?
Eh pakiramdam ko wala naman akong natututunan,
Kabisado ko lahat, ngunit ni isa, wala akong naiintindihan.
Bakit pa ako nag-aaral?
Para ba sa ito aking kapakanan?
Para ba talaga ito sa aking kapakanan, kahit wala naman talaga akong natututunan?
Para ba talaga ito sa aking kapakanan, kahit ito ang dahilan ng aking kalungkutan?
Para ba talaga ito sa aking kapakanan, kahit nalilimutan ko na magkaroon ng mga kaibigan?
Para ba talaga ito sa aking kapakanan, kahit nasasakripisyo na ang aking kalusugan?
Para ba talaga ito sa aking kapakanan, kahit kayo at hindi ako nasisiyahan?
Kayo lang ang natutuwa sa mga matataas kong marka,
Ang mga grado at papuring aking natatamasa, hindi sapat para gawin akong masaya
Nasasakal na ako, gusto kong makahinga
Nakaka-pagod mag-aral lalo na't hindi ko naman gusto ang aking ginagawa
Sinasagad ko ang aking sarili, para kayo't maging
Puyat na puyat,
Pagod na pagod,
Bagsak na ang katawan
At ginagawa lang nilang katatawanan ang aking kapaguran
Hindi nila pinahahalagahan ang aking nararamdaman,
Tao rin ako napapagod, nasasaktan.
Sana maisip niyo rin na gusto kong mag-aral, mag-aral ng hindi napipilitan
Gusto kong mag-aral ng may natututunan
Ayokong maging basehan ang aking mga marka ng aking pagkatuto
Gusto kong pumasa hindi lang dahil basta't kabisado ko at may naipasa
Gusto kong pumasa dahil ako'y may natutunang mga aral na aking dadalhin hanggang sa aking kamatayan.
Bakit pa ako nag-aaral?
Dahil naniniwala akong may makikita akong pagbabago, may makakatagpong **** na babago ng aking pananaw tungkol sa totoong kahulugan ng edukasyon at pagkatuto.

Mali pala ang nasa isip
Ito pala'y isang panaginip
Buhat mula sa maling akala
Na sakin ika'y tinadhana

My thoughts were not what they seemed
Turns out all this was just a dream
Brought upon by false convictions
That for us a red string was drawn

Ginising mo ako sa katotohanan
Na lahat ng bagay ay may hangganan
Pero kailanman ay hindi ako nagsisisi
Dahil totoo ang ating pagmamahal kahit sandali

You opened my eyes to reality
That things can't last for eternity
I have no regrets what so ever
Because we had a short but real happy ever after

Hindi ko lubos na pinahahalagahan
Ang walang hanggan
Dahil ang importante ay
Ang pagmamahal na buo at tunay

For me, the existence of forever
Doesn't really matter
What's important is
The realness of love amidst the adversities

Wala akong galit na ipadarama
O ganti na sana ikaw ay magdusa
Walang hinanakit na dinadaing
Kundi salamat sa pagmamahal habang ika'y nasa aking piling

For you, I have no rage to release
No vengeance to accomplish
No sorrow to let go
*But  for the love while you were mine, I only have gratitude to bestow

Mali bang bumitaw
'pag nahihirapan na?
Mali bang umayaw
'pag sumusobra na?

Mali bang sumuko
'pag hindi na maintindihan?
Mali bang lumayo
'pag hindi na pinahahalagahan?

Mga katanungang 'gang
ngayo'y hindi ko maunawaan
'Di maikintal sa'king isipan
ang tumpak na kasagutan

Kung bakit tila mali sa iba
ang mga bagay na saki'y tama
Kung bakit tila 'di nila maintindihan
ang aking nararamdaman

Na kahit pilit mang ikubli
sa aking mga ngiti
Hindi maikakaila ang
pusong nagsisisi

Kung maibabalik lang ang
nga panahong nakalipas
Mas pinili nalang sanang sundin ang utak
kesa pusong mapangahas

Wala sanang maling desisyong nagawa
Ang nakasakit ng iba
At walang maling emosyon
ang nagsilbing tugon

Tila tama nga sila
at ito'y hindi maikakaila
na Pagsisisi'y wala sa unahan
kung 'di laging sa hulihan.