Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
06092021

Ang damdamin ng poot at lambing
Ay mga mekanismong humahalo sa saya
Ng pusong gustong kumawala
Sa diktador na sumara ng lagusan patungo sa liwanag.

Hindi maipinta ang mga sandaling naging hayag
Sa kung papaanong paraan ba hinabi ang sarili
Sa banig ng karamdamang tumupok sa pangarap --
Sa pangarap na masilayan ang araw
At madampian ng liwanag ang buo nyang pagkatao.

Sa mga nanlilisik na matang mapanghusga,
Tila ba ang pagkutya ay naging agahan sa malamig na umaga,
At ang kapeng mainit ay binuhusan ng malamig na tubig
Sa gabing walang pasabi kung lumisan na ba ang araw
O nanatili itong nakatirik sa tanghaling tapat ngunit mapag-usig.

Ang bawat pagtulog nang patagilid
At paulit-ulit na pagbangon ay sadyang nakakasawa.
Samantalang sa kanyang pagpihit sa debateryang may impormasyon,
Ay naghalo ang sining ng iba't ibang kwentong
Sana nga'y kanyang hayag na natatamasa.

Ang mga butil buhat sa sisidlan ng kanyang liwanag
Ay tila ba wala nang lalagyan pang sasalo
Sa mga binasag na oras ng mapanghinang delubyo.
Tila ba nagbibilang na lamang sya
Ng mga yapak na walang mukha,
At mga katok na nanatiling multo sa apat na sulok ng kanyang paghinga.

Maging ang bawat larawan ay nagsilbing alaala na lamang
Na hindi na mauulit pa kung bumukas man ang liwanag
At mag-alok ito ng pagsakay
Sa hamong hindi nya na maaabutan pa.

Tila ba nahuli na ang pintig ng bawat kalabit sa kanyang damdamin,
Tila ba ang nakikinig ay nawalan na rin ng boses sa paligid.
At ang kahon na kanyang tirahan
Ay pansamantalang naging palamuting
Binudburan ng mga nagsasayawang bulaklak
At naglalagasang mga dahong walang nagwawalis.
CharmedlyJynxed Apr 2019
alas otso ng gabi.
nakatayo't naghihintay sa tabi.
mga letterang pilit inaaninag,
na ilaw ng poste ang tanging liwanag.

isa, dalawa, limang minuto,
hanggang umabot sa alas otso imedya
Nang sa wakas sa harap ko'y huminto.
nagmadaling sumakay kaya't ikay nabungo ng di sadya.

ako'y komportable sa pagkakaupo,
habang ika'y ngalay sa pagsabit.
nang ika'y nakaupo ako'y iyong kinalabit.
ngumiti ng kay tamis sabay sabing "bayad po".

natulala't nabighani sa iyong ngiti,
kaya't sinadyang madampian ang iyong palad.
puso'y di mapakali tila ba kinikiliti
napakasarap sa pakiramdam, walang katulad!

sa sumunod na araw, di nag atubiling magmadali,
pigil hininga sa pag aakalang ika'y makikita muli
pagdating ko'y hinanap ka ngunit wala ka na
tila ba sinasabing hindi tayo tinadhana.
Mister J Apr 2020
Sa lamig ng hanging sumisipol sa gabi
Init ng iyong mga yakap ang iniisip
Sa mga umagang nasisikatan ng araw
Bakas ng iyong mga yapos ang hinahanap

Labis-labis kitang hinahanap
Ang lambot ng iyong mga kamay
Habang nakakapit sa akin
Pilit hinihingi ng pusong nagdaramdam

Panginoon, akin pong dalangin
Magisnang muli hindi sa panaginip
Ang kanyang mga matang nangugusap
Ng kanyang matamis na pag-ibig saakin

Akin pong hinihiling ng mataimtim
Ang madama ang kanyang yakap na mahigpit
At madampian ng kanya mga labi
Na pumapayo sa puso kong nag-aamok

Akin pong ipinagsusumamo
Ang muling marinig ang kanyang tinig
Ang boses na matamis pakinggan
Na nagpapakalma sa aking damdamin

Panginoon, akin pong hinihiling
Ang mahagkan ang minamahal ko
Ang nagkukulay ng buhay ko
At ang pag-ibig kong matamis

Sana'y ika'y mahagkan na muli
Marinig ang iyong boses na nagpapasaya sa akin
Makasama muli sa hirap at lungkot
At magpasalamat sa mga biyaya at saya ng buhay

Mahal ko, lagi ika'y nasa isip
Kailanman, hindi ko ipapahamak
Ang pag-ibig na ipinaglaban at hiningi
Niluhuran at binuhusan ng luha

Mahal ko, nasaan ka na?
Sana'y magbalik ka na
Sa mga bisig na hinahanap ka
Sa pusong tahanan mo
I love you Sharmaine

I miss you so much

Praying for the end of this epidemic
So that we can return to our normal lives
I miss my home in your arms
🥺
Katryna Jun 2020
pinaglapit
pinaglayo
pinaglapit ulit ngunit muling pinaglayo
nawili ang tadhanang makipaglaro
sa pusong hindi takot sumubok.

ang mga matang nagkatamaan,
muling nagkatitigan
bibig na sadyang napangiti
nanabik na muli kang madampian.

ngunit hindi,
tama na ang minsang nagkasakitan,
nakasakit at nakasagasa ng ilan.
tama na ang mga pantasya
na baka tayo talaga ang para sa isat-isa
na baka tayo nga ang tinadhana.

saiyong paglakad sa dambana
at sa iyong panunumpa,
sabi ko sa sarili,
tama na.

sa sobrang sanay ka nang masaktan,
wala nang luhang umaagos sa iyong pisngi.
sa sobrang sanay ka nang magparaya,
hindi mo na alam kung paano ang sumaya.

sa sobrang sanay kana sa pabugso bugso nyang dating at paglisan,
hindi mo na alam kung paano ang maiwan.

kaya tama na,
mapagod kana,

at huwag nang umasa
sa mga kathang isip na nilalatag nya,
kasama nya,
ang lahat ng ito ay lilipas at mawawala,
ng parang bula.
Love bring so many things even pain. 💔

— The End —