Nakakapagod ng maghintay,
Ilang linggo na rin ang nakaraan,
Pero lagi kong sinasanay
Ang puso ko sa’yo.
Iniisip na lang ang mga “baka”
Ang  listahan ng bakang...
Na baka may iba ka na
Baka naipagpalit na ako
Baka nagbago ka na
Baka kinalimutan mo na ako,
At higit sa lahat, baka nasanay ka na
nawala ako.
Baka ganito lang talaga ang ating wakas.
Kasi nasanay na ako sa mga ganitong bagay,
Kahit naman tawa at ngiti ang gusto **** iaalay,
Luha ang makikita **** dumadaloy sa aking pisngi,
Na minsa’y natago ko pa sa mga ngiti.
Gusto mo akong maiwan sa tabi mo,
Kung sa puso mo’y ako’y naging isang multo.
Gusto mo akong maiwan sa tabi mo,
Pero palayo lang tayo ng palayo,
Gusto mo akong maiwan sa tabi mo,
Pero nasaan na ikaw? Nasaan na ako?
Nasaan na nga ba ang oras ng “tayo”?
Gusto mo akong maiwan sa tabi mo,
Pero wala kang ginagawa para tumabi pa ako sa’yo.
Nasaan ba ang hustisya ng aking salitang may halaga?
Na sa oras kung magbigay ka sa akin ay wala?
A ‘yan na, sa sikat ng araw ng Abril,
Nagtatapos na ang buwan, nasaan ka ba?
Eto na naman ang ating mga mata,
Hindi na naman tayo magkikita.
Pinagkakaabalahan natin at hinihintay,
O baka ako lang. Ako lang.
Nawawala na ang mga dating salita na,
“Mahal na mahal kita,
At miss na miss na kita.”
Kasi oo, nasanay ka na,
At iniisip mo na,
Nasanay na rin ako.
Kung minsanang sabihin mo ito,
Nagdududa na rin ako kasi nasanay ka na.
Tunay nga ba na mahal mo ako?
Tayo nga ba? O baka pangalan lang ito.
"Us with benefits"? Bagong parirala ba ito?
Tunay nga ba na ako ang iyong hinahanap?
Na minsa’y wala ka sa aking tabi,
Umiiyak na ako, nagwawala na,
Mas pinili mo pang iligtas ang iba.
Sinasabi mo sa akin na,
“Alagaan mo ang sarili mo lagi ah.”
Pero ano nga ba talaga ang sinasabi mo?
Ikaw pa lang ang nagsabi sa akin na
Mabuhay na wala ka. Masakit, hindi ba?
Pero, hindi na ako  magdedepende lagi sa'yo.
Natutunan ko na ang aking pagkakamali.
Nasaan ka ba noong kailangan kita?
Nasaan ang oras nating dalawa?
Hinahanap kita, mahal kong multo.
Patay na nga ba? Saan ang libingan?
O baka hinahanap-hanap kung saan-saan,
Kasi alam ko buhay pa ito. Naniniwala ako.
Minsa’y umiyak sa mga gabi,
Hanggang sa hindi na. Hindi na.
Hindi ko nang ginusto na makita,
Ang mga litrato mo sa akin..
Kasi namimiss lang talaga kita.
‘di ko mabitawan ang aking nadarama,
Kasi malulunod ako sa isipan at luha,
Kahit ano pa mangyari, hindi kita bibitawan.
Hindi bibitawan ng basta-basta.
Heto na naman, minumulto ako.
Nasaan ka? Naririnig ko ang aking puso.
Kung wala ka lagi sa aking tabi.
Multo lamang ang kasama ko,
Ang multo mo sa aking puso.

Mahal, ikaw ba ay handa ng tanggapin ang aking pagsinta?

Mahal, maaari na ba natin hawakan ang kamay ng isa't isa?

Mahal, bakit tila may alinlangan sa iyong mga mata?

Ito ba ay dulot ng nakaraan hindi mo mabitawan?

Mahal, ikaw ang aking panalangin sa may Kapal.
Makasama ka sa bawat pagsikat at paglubog ng mga araw.
Sabay natin bibilangin ang mga tala at hihiling sa mga bulalakaw sa langit.

Mahal, ako ba ay hindi sapat sa para buuin ang puso **** sugatan?

Mahal, maari bang ang puso mo'y sa akin na lamang?

Mahal, handa ako maghintay na sana isang araw maging ako ang sagot sa iyong dasal.

Handa ako sa mga titig **** magpapabilis ng aking puso,
Sa init na hatid ng mga yakap mo,
Sa halik **** magpapatigil ng aking mundo,
At sa mga masasayang ala-ala na tayo ang bubuo.

Handa din ako sa mga araw na sasakit ang ating tiyan sa kakatawa,
Sa mga gabi na aalagaan ka kapag nalasing ka,
Sa mga panahon na kailangan natin ang isa’t-isa,
At sa mga oras na bumibilis kapag ikaw ang kasama.

Pinaghandaan ko din ang mga pagsubok na ating pagdadaanan,
Ang mga di pagkakaintindihan at tampohan,
Mga maliliit na bagay na ating pag-aawayan,
At mga masasakit na salitang pwede nating mabitawan.

Pinaghandaan ko lahat ngunit…

Di ko napaghandaan ang paglamig ng iyong mga titig,
Ang pagkawala ng sigla sa iyong mga ngiti,
Ang pagdalang ng iyong lambing,
At ang unti-unti **** paglayo saakin.

Di ako handa sa tuloyan **** paglisan,
Sa paglimot ng boses na nakasanayan,
Sa pagtapos ng ating sinimulan,
At sa mga ala-ala na hahayaang mabaon ng nakaraan.

Sana una palang hinanda ko ang aking sarili,
Sa posibilidad na ika’y di mananatili,
Na hiram lang pala ang bawat sandali,
At sa huli maiiwan lang din akong sawi.

maitim ang gabi
patagong hikbi'y
nagmumulto sa tabi
nagpaparamdam, pasintabi

kwentong nakaukit sa dilim
binabalik-balikan, palihim
umaasa nang mataimtim
nawa'y bumalik sa takipsilim

hangal mang maituturing
alaalang matagal nang nakalibing
ay muling bubuhayin, sinungaling
eksena, alaala, nakakahumaling

natapos na ang ulan
maaari na bang tumahan
magpahinga't lumaya nang marahan
upang mabitawan, panandalian

Mga salitang di kayang bitawan,
Sa mga labi ito'y mahirap mailarawan,
Kabog ng dibdib ang nangingibaw,
Sa sarili na puno ng alinlangan.

Sa bawat saknong ng tula,
Damdamin ay nailathala,
Mga salitang hirap bigkasin,
Sa taludtod ng tula nalang maihain.

Sa pagsapit ng dapit-hapon,
Kung di kayang maka-ahon,
Kahit sa hangin nalang maibulong,
Ang mga salita ng damdaming nakakulong.

Nagkakilala tayo sa mga panahon na kailangan ko ng saya
Pinaramdam sakin na d ako mag-iisa
At dahil dun ay nahulog ako sayo sinta
Ngunit ako'y nabigo at nawalan ng pag-asa

Tinigilan kong kausapin ka
Sinubukan ko ngunit d ko kinaya
Ang puso ko'y hinahanap hanap ka
Sa isipan ko'y hindi na talaga mawala wala

Kaya aking sinubukan ulit
Kahit na masaktan akin paring pinilit
Mabigo man ulit
Okay lang basta sa babaeng aking iniibig

Ngunit ngayo'y nag-iba, sayo ako'y hindi nabigo
Ako'y iyong binigyan nang pag-asa
Hindi ka sasaktan yan ang aking pinapangako
Sa aking pagmamahal ikaw ay makakaasa

Hindi pa man tayo ganun katagal
Pero sigurado akong tayo'y magtatagal
Kahit minsan relasyon ay tumatamlay
Wag kang mag-alala hanggang dulo hahawakan ko ang iyong mga kamay

Para sa babaeng pinakamamahal ko,
Wag kana sanang maglaho pa sa piling ko
Pangako ko hindi ko sasayangin ang isang tulad mo
Pag-asa ang dala saakin ng isang tulad mo

Hanggang dulo na sana
Pag-iibigan nating dalawa
Wala sanang makagiba
Sa mga pangako natin para sa isa't isa

Mahal, panghahawakan ko ang ating pag-iibigan
Walang hanggang yan ang aking aasahan
Makasama ka hanggang kailanman
Walang gigiba sa ating pagmamahalan

Mahal na mahal kita iyan ang pakakatandaan
Kahit anong mangyari hindi ka iiwan
Sa altar ika'y pagmamasadan
Hanggang salitang "oo" ay iyong mabitawan

Isang shot para sa puso ko na dinurog mo

Isang hithit para sa mga pangako **** napako

Isang pitsel para sa mga salitang di mo napanindigan

Isang kaha para sa mga alaala na bumabalik galing sa nakaraan

Isang case para sa halik at yakap **** di ko malimutan

Isang rim para sa taong ako'y iniwan


Nakakamatay na alak ang turing ko sayo

Nakakasama ngunit tuloy paring tinutungga ko

Para kang yosi na kailanma'y di nauubos

Unti-unting sumusunog sa pagkatao ko na tila ba'y nauupos

Lason ka man sa akin katawan

Pero putangina bakit di kita mabitawan

Kumakapit parin ako sa natitirang sana

Kahit magmukha akong dakilang martir sa iba

Mananatiling tanga na walang namang karapatan

Bayani na wala naman talagang konkretong ipinaglalaban

Alam ko na kung bakit ka nagkaganyan

Kasi pumakla na ang dating matamis na pagmamahalan

Kailan kaya ako magigising sa katotohanan

Sampalin na lang sana ako ng mundo nang ako ay matauhan

Sabi nga nila pag mahal mo ang isang tao dapat handa kang masaktan

Pero ayoko na, tama na, wala na kong gana makipaglokohan


//iana

Hawak ay madilim na kinabukasan
Nagmula sa hagkan **** nakaraan
Hindi pa rin mabitawan
Ang ilang beses na sinubukan
Urong sulong,
Lagi ka pa rin nasa bawat sulok
Nitong galit at pait

Ang tadhana ay pilit ipilit
Itong walang katapusang pagitan
Ay habang buhay nating dadalhin
Hanggang tayo ay nabubuhay
Ikaw at ako
At ang ating nakakamatay na katahimika'y mananatiling magkakabit