Patawad kung di na ako nagsasalita,
Kung di na kita kinakausap pa,
Ayaw ko kasing masaktan pa,
Parating na kasi ang araw na lalayo kana.

Patawad kung nilalayo ko na sarili ko,
At kung iniiwasan ko nang mga mata mo,
Mahihirapan akong kalimutan ang mga titig mo,
Lalo na ang epekto sakin nito.

Patawad sa paghintong alagaan ka,
Mahirap kasing makasanayan pa,
Hahanap-hanapin kasi kita,
Sa ganitong paraan mapapadali ang limutin ka.

Patawad kung pinipili kong burahin ka sa aking ala-ala,
Kasi ayaw kong may pinanghahawakan pa,
Sana wag mo isiping hindi ka mahalaga,
Minsan lang kasi ako magmahal kaso nawawala pa.

Naiintindihan ko ang rason ng iyong paglisan,
At dahil dito hindi kita pinipigilan,
Sana masaya ka sa iyong pupuntahan,
Patawad kung ibabaon kita sa nakaraan.

Handa ako sa mga titig **** magpapabilis ng aking puso,
Sa init na hatid ng mga yakap mo,
Sa halik **** magpapatigil ng aking mundo,
At sa mga masasayang ala-ala na tayo ang bubuo.

Handa din ako sa mga araw na sasakit ang ating tiyan sa kakatawa,
Sa mga gabi na aalagaan ka kapag nalasing ka,
Sa mga panahon na kailangan natin ang isa’t-isa,
At sa mga oras na bumibilis kapag ikaw ang kasama.

Pinaghandaan ko din ang mga pagsubok na ating pagdadaanan,
Ang mga di pagkakaintindihan at tampohan,
Mga maliliit na bagay na ating pag-aawayan,
At mga masasakit na salitang pwede nating mabitawan.

Pinaghandaan ko lahat ngunit…

Di ko napaghandaan ang paglamig ng iyong mga titig,
Ang pagkawala ng sigla sa iyong mga ngiti,
Ang pagdalang ng iyong lambing,
At ang unti-unti **** paglayo saakin.

Di ako handa sa tuloyan **** paglisan,
Sa paglimot ng boses na nakasanayan,
Sa pagtapos ng ating sinimulan,
At sa mga ala-ala na hahayaang mabaon ng nakaraan.

Sana una palang hinanda ko ang aking sarili,
Sa posibilidad na ika’y di mananatili,
Na hiram lang pala ang bawat sandali,
At sa huli maiiwan lang din akong sawi.