Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Nagsimulang pumatak ang ulan
Mula sa maitim na ulap at kalangitan

Binuksan ko ang aking payong
Upang mula sa ulan ay sumilong

Aking kapote ay isinuot
Upang damit ko'y manatiling tuyot

Naglakad lamang ako ng patuloy
Sa kabila ng buhos ng ulan na tuloy tuloy

Ang buong akala ko ay hindi ako mababasa
Dahil sa kapote at payong na aking inihanda

Ngunit 'di ko napansin na ako'y naglalakad na,
Naglalakad sa gitna ng baha

Tulad ng pagibig ko sa iyo na pilit kong itinanggi, iniwasan
Na buong akala ko'y di na ako maaapektuhan

Pero sa huli ako pa rin ay lumusong, nilamon,
Sa huli ay hindi na ako makaahon.

*Kailan ba itong baha huhupa?
Kailan ba itong ulan titila?
June 29, 2017

very rare of me to write poems in Filipino. But it will always give off a different feeling of satisfaction
Bryant Arinos Aug 2017
"Napakaraming tao dito sa atin ngunit bakit tila walang natira"

dug dug dug

Bubuksan mo ba to o hindi?
Pag di mo to binuksan pwersahan kaming papasok!

Tatlong katok muli

Pagkatapos isang tadyak sa pinto ang gumising sibilyan na natutulog sa kama mag-isa.

Pagkapasok agad,
Sinaktan, pinuruhan, sinapak at sinikmuraan
Tinutukan ng baril, tinakot bago pakunwaring pinatakbo.
Sinigurado ang pag-asinta sabay kalabit ng gatilyo.

Patay ang hinihinalang druglord sa kanto.

Ngunit pagkatapos, walang patunay na nahanap.
Isang maling pagpatay nanaman ang naganap.

Pagkatapos ng gabing iyon, di lang isa ang namatay.
Isang pamilya ang kinunan ng walang kamalay-malay.


Kung sino pa ang nasa posisyon iyon pa ang mga kaaway ngayon.
Kung sino pa ang nakakangat, siya pa tong namiminsala ngayon.
Nasa mataas nang upuan pero hangad pa rin ay pag-angat.
Halatadong di napapansin, ay hindi! Halatadong walang pake sa mga taong nasa baba.

Pinagmukhang sirko ang mundo, pinapasunod ang bawat tao na parang aso.
Inanyaya pa ang lahat ng madla ng parang ganito.

"Mga bata, matatanda! Halina kayo panoorin ninyo ang palabas naming inihanda at ipakikilala ko sa inyo ang mga kapwa ko sirkero. Na namamahala sa sirkuhang ito."

Palakpak
Palakpak, yan ang nais ng sirkero diba pagkatapos ng palabas?
Pero lahat ng mga tinuring ninyong hayop ay nakawawa at mistulang mamatay na. Ay hindi patay na, yung iba nama'y ginawa ninyong bulag na tagasunod.
At pag wala nang kwenta iiwanan sa daan para damputin ng iilan at buburahin ang mga bakas na naiwan.

Mga kamay nakagapos

Walang takas

Walang lakas

Pagkahimlay

Walang naiwang bakas.

Ang galing maglinis ng krimen, mismong nangakong maglalaan ng pagmamahal ay ang mismo ring sa bansa sumasakal.

Oo, sawa na ako sa tunog ng kampana sa tuwing magmimisa dahil may isa nanamang nawala.
Rindi ang tenga ko sa paulit-ulit na hiyaw, sa paulit- na hiyaw at sa paulit-ulit na hiyaw ng inang umiiyak sa libing ng nagiisang anak.

Kelan pa ba matatapos ang pwersahang pagkitil ng buhay sa pilipinas?
Matagal nang nangangakong magbibigay sila ng kapayapaan pero kasabay nito ang paghawak ng baril sa kanilang kanang kamay.

Mga kamay nakagapos

Walang takas

Walang lakas

Pagkahimlay

Walang naiwang bakas

Makabagong istilo ng pagpatay sa Pinas
Magpapanggap na tagapagligtas, pagkatalikod mo'y

Paalam Pilipinas ang huli **** mabibigkas.

"Napakaraming tao dito sa amin ngunit bakit tila walang natira?"

Pinapatay sila....
#StopExtraJudicialKilling
leeannejjang Jun 2015
MRT
"Isang stored card po."
Sabay abot ng 100piso.
Pinasok sa makina "toot".
Bumaba sa hagdan.
"Hay, nakakpagod."
Nakita ang mahabang pila ng mga taong nagaantay.
Napa-buntong hininga.
5...10...15minuto wala pa din.
Ako'y lumingon sa kanan't kaliwa.
Inobserbahan ang mga taong iritable na sa pagaantay.

Sa kaliwa, nakita ko ang isang lalaki,
Postura, nakasalamin at kagalang galang ang suot.
Mukha nagtatrabaho sa isang malakingkumapanya at may mataas na posisyon.
Abala sa pagtingin sa relos na rolex ang tatak.
Ako'y napatanong sa sarili ko,
"bakit niya mas piniling pumila dito kung saan malulukot ang suot na barong?"

Sa kanan naman ay isang studyanteng binata,
Naka-uniporme, maangas ang dating.
May naksaksak na earphones sa magkabilang tenga at sumasabay ang indak ng mga paa.
Nais ko sana makihati sa musikang kanya naririnig.

Sa likod ko ay isang babae,
Napapamura na sa inis.
Mukhang malalate na sa opisina.
Naka-make up at nakheels.
Gusto ko siya bulangan,
"Ate, kalma lang. Hindi mapapabilis ng pagmumura mo ang pagdating nian."

At sa wakas dumating na,
Ang hinihintay ng lahat.
Inihanda ko na ang sarili,
dahil sigurado ako ay maitutulak, masisiksik,
matatapakan at masisiko sa loob ng train ng MRT.
081721

Pikit-mata kong inaaninag ang liwanag
Na dumarampi sa aking mga pilik-mata
Habang bahagyang nagbabadya ang pagsirit
At pag-agos nang marahan
Ng pawis na pilit kong ikinukubli
Sa bawat pagtiklop ng hapon.

Walang oras o segundong hayag
Sa kung papaanong paraan ba aahon ang Araw
Na tila ba kaytagal kong hinintay na bumangong muli.
Ni hindi ko magawang lumapit
Sa mga sinag nitong hayagang yumayakap sa akin
Na para bang nais Nitong hingahang muli
Ang buo kong pagkatao.
Hinahagkan ang bawat pagbugso ng aking pulso
Buhat sa kawalang ulirat sa katotohanang
Minsang kumatok at pinagbuksan.

Nagbigkis ang lahat ng mga mandirigmang
Walang ibang hiling
Kundi sumapit ang takdang araw
Na ilang beses binuhol-buhol sa kalendaryo
Gaya ng pag-aabang sa muling pagsindi’t pag-ulan
Ng mga bulalakaw sa langit
At may iba’t ibang kapaliwanagan.

Nagliwanag naman ang kurtinang nagbibigkis
Sa hagdanang patungo sa kaluwalhatian
At sa pastulang aking minsang sinuklian
Ng Kanyang mga balak
At pinagtaniman ng mga binhing nagbunga na ngayon
At akin nang inaani nang may galak.

Dumudungaw sa lente ng aking mga mata
Ang aking pagkataong binihasan ng liwanag.
At tunay ngang ang mga luha'y papawiin
At wala nang ibang maibibigkas pa kundi
Papuri't pagsamba sa tunay na nagmamay-ari
Ng kaluwalhatiang habambuhay na aakap
Sa panibagong mundong nagtapos na ang kadiliman.

"Bubuksan Ko ang kalangitan,
Maging ang buong kalawakan,
Masilayan mo lamang ang laan Ko para sa'yo.
Tamasahin mo ang kabuuan ng Aking presensya
At ang pag-ibig Kong alay na inihanda ko para sa'yo.
Ang piging sa Aking pagsasalo'y hayag sa buong sansinukob
At ang lahat ay nais Kong makapiling sa Aking pagbabalik.
Ang hamon ng buhay ay siya ring susubok sa'yong katapatan
Kaya't wag kang matakot na waksian ang mga kamaliang
Iyong kinasanayan at ika'y magpasakop sa Aking kaluwalhatin.
Ang lahat ng Iyong mga narinig at nakita'y magliliwanag
Sa pagsapit ng itinakdang oras..
At sa iyong paghihintay ay patuloy kang lumakad
Sa landas kong laan para sa'yo.
Patuloy **** ipalaganap na ang Aking kaharian
Ay bukas para sa lahat,
At ang dugong dumanak
Buhat sa Aking bukod-tanging Anak na si Hesus
Ay siyang nakasuklob sa'yo sa iyong laban.
Tanggapin mo ang regalo Kong Banal na Ispiritong
Syang gagabay sa'yong mga pasya't
Magbibigay kaliwanagan sa mga bagay
Na tanging pang-langit lamang.
Ikaw, kayong mga tinawag Ko'y sama-samang humayo,
Ipalaganap n'yo ang liwanag sa madilim na sansinukob..
At sa Aking paghuhusga'y gagawaran Ko
Ang lahat ng aking mga anak
Na hanggang sa huli'y nanatili, nagpasakop
At kumilos ayon sa Aking mga Salita't mga utos.
Ang pag-ibig Ko'y sa iyo.."
22 Isang araw na itinadhana
Nagtagpo si Ihib at si Pina

23 Nang sila’y pumaroon
Sa dalisdis ng bundok na iyon

24 Ang binata’y sa silangan
Ang dalaga’y sa kanluran

25 Inihanda ng lalaki ang bato
Inihasa ng babae ang palaso

26 Sabay nilang pinalipad
Sa inakalang ibong napadpad

27 At pagbulusok ng saranggola
Sa kinabagsakan nito’y dali-dali sila

28 Iyon ang unang pagkikita
Nina Ihib at Pina.

-07/08/2012
*Gintong Lupa Series
My Poem No. 160
John AD May 2020
Matalas na mata , Tulog lang sumasara
Kadiliman sa kuweba, Nangangaso ng bampira
Walang talab sakit , Manhid ang resistensya
Paniking dinagit ng uwak , Inihanda sa noche buena

Inakit ka ng huni , Siniyasat ang gamot
Iturok sa sarili , Patayin ang salot
Balisa kaibuturan ng iyong isip
Umipekto ba ang eksperimento? Dinalaw ka ng idlip

Napuksa na ang sakit , Galak ang mamamayan
Nagluksa na ang uwak , Sakripisyo'y inilaan
Kampanteng mga hangal , Higanti ng sinaktan
Pagpatay ng mga uwak sa mga taong makasalan
Ang pisi ay patibong
leeannejjang Nov 2017
Antagal ko nag-antay sa iyo pagdating.

Mainit.
Maingay.
Masikip.

Sa bawat hakbang palapit
Ako’y napapaismid.

Kasya ba at kaya?
O kasaya at di na kaya?

Unti unti.
Eto na, eto na.
Papasok na ako.
Toooot-toot!

Bigla nag-sara ang pinto.
Ako’y umatras at napahinto.
Tiningnan kitang umalis.

Isa, dalawa, tatlo.
Umabot ng tatlumpung minuto.
Wala ka pa din.

Naiinip.
Naiinis.
Nagagalit.

Bakit ang tagal mo bumalik?
Nakita kita, ako’y napakapit sa bag na dala.
Inihanda ang sarili

Bumukas.
Lumabas.
Tinulak.
Pasok!

Sa wakas ako’y nakapasok
Sa loob ng bagon.
Ngunit kinaya man,
Ako’y yari na sa akin amo.
Pagkat ako’y nahuli na
Naman sa amin pagtitipon.

Napakamot.
Napayuko.
Napamura.
Araw araw na pagsubok na mga pinoy na ngMrt pagpasok
Kurtlopez Jul 2020
Nagsimulang pumatak ang ulan
Mula sa maitim na ulap at kalangitan
Binuksan ko ang aking payong
Upang mula sa ulan ay sumilong
Aking kapote ay isinuot
Upang damit ko'y manatiling tuyot
Naglakad lamang ako ng patuloy
Sa kabila ng buhos ng ulan na tuloy tuloy
Ang buong akala ko ay hindi ako mababasa
Dahil sa kapote at payong na aking inihanda
Ngunit 'di ko napansin na ako'y naglalakad na,
Naglalakad sa gitna ng baha
Tulad ng pagibig ko sa iyo na pilit kong itinanggi, iniwasan
Na buong akala ko'y di na ako maaapektuhan
Pero sa huli ako pa rin ay lumusong, nilamon,
Sa huli ay hindi na ako makaahon.
Kailan ba itong baha huhupa?
Kailan ba itong ulan titila?
22 Ang unang pagsubok ay paligsahan
Na susubok sa lakas at katatagan

23 Inihanda na ng mga binata
Ang mga katawan nila

24 Nagbalu-baluktot, nagbanat-banat
Nag-imbay-imbay, nag-inat-inat

25 Kapagdaka’y ipinagitna sa kanila
Ang isang kahoy na lamesa

26 Inilapag nila rito
Ang kanilang mga braso

27 Para sa pagbubunuan
Ng mga kalamnan

28 Sa huli’y si Agus ang kinilala
Bilang pinakamalakas na binata.

-06/23/2012
*Gintong Lupa Series
My Poem No. 144
Ice Oct 2018
"Kumusta ka na? Naaalala mo pa ba ako?" Tanong niya.

Natawa ako ng bigla siyang nag tanong.
Sige sige, basahi mo ang bawat saknong.
Teka, sa'n ko ba sisimulan?
Doon ba sa iniwan mo ko ng walang dahilan?

"Sorry mahal. May ginawa lang akong importante. Nakalimutan ko na may gan'to ka palang inihanda." Humahangos **** sabi.

Nakaupo't nakangiti sa isang sulok.
Pilit na binabalewa ang dahilan **** bulok.
Hindi ka na naman nakarating sa ating piging.
Sarap **** ibitin sa baging.

Kumusta ako? Gagohan ba 'to?
Kurtlopez Aug 2020
Nagsimulang pumatak ang ulan
Mula sa maitim na ulap at kalangitan
Binuksan ko ang aking payong
Upang mula sa ulan ay sumilong
Aking kapote ay isinuot
Upang damit ko'y manatiling tuyot
Naglakad lamang ako ng patuloy
Sa kabila ng buhos ng ulan na tuloy tuloy
Ang buong akala ko ay hindi ako mababasa
Dahil sa kapote at payong na aking inihanda
Ngunit 'di ko napansin na ako'y naglalakad na,
Naglalakad sa gitna ng baha
Tulad ng pagibig ko sa iyo na pilit kong itinanggi, iniwasan
Na buong akala ko'y di na ako maaapektuhan
Pero sa huli ako pa rin ay lumusong, nilamon,
Sa huli ay hindi na ako makaahon.

Kailan ba itong baha huhupa?
Kailan ba itong ulan titila?

— The End —