Bakit ganon ang buhay? minsan masaya pero madalas malungkot.
Bakit ganon ang buhay? payamanan hindi pasarapan.
Bakit ganon ang buhay? hindi ko maintindihan parang gusto ko ng humimlay.

Gusto kong malunod sa mga halik mo
ngunit ang alak ang sumalo
sa labi ko.

Sige, mag paulan ka lang. Hanggang sa may lumapit sayo at pasilungin ka sa kulay dilaw niyang payong. Aalagaan ka niya na parang kuting na inabando na sa lansangan. Ipaparamdam niya ang pag mamahal, at makakalimutan mo ang pait ng nakaraan. Bubusugin ka niya ng pag mamahal, ilalayo ka sa kapahamakan at kung umulan nanaman at narinig mo ang bawat patak mula sa bubong na inyong sinisilungan, yayakapin ka niya ng mahigpit, pupunasan ang bawat luha na pababa mula sa marikit **** mga mata. Hahalikan ka ng bahagya at ibubulong na “Huwag kang matakot, hindi kana mag isa at hindi kana muling mag iisa.” Kasama mo siya sa lahat ng ulan, kulog at kidlat.

Kasama mo ako, at wala akong balak maging panandaliang silungan mo, kung maaari lang ay manirahan ka sa tabi ko.

I don’t know what i’d be doing without you
I don’t know where i’d be without you
honestly,
I don’t know if i’d still be here without you

Baby, i can see my whole life in your eyes..

Hindi ko na kailangan tumingala matignan lang ang magandang kalangitan.
Kita ko na sa mga mata mo ang tala,buwan at kalawakan.

Di ko alam kung anong tayo basta sigurado akong ayokong mawala ka at ayokong matapos ‘to.

Gawin mo akong silungan, dito ka muna habang di pa tumitila ang ulan. Baka pwede rin na manatili ka sa silungan, kahit tumila na ang ulan?

Noong nasa bahay tayo, mag ka tabi at naka higa sa kwarto. Kinuha ko bigla ang kamay mo at nilagay sa dibdib ko, banda sa puso ko at ang sabi ko “ito, sayo lang to” sana tanda mo pa, kahit lasing tayong dalawa.

Alam kong wala kana
noong nag makaawa
akong manatili ka.

Alam kong wala kana
noong ang mga ngiti mo
ay hindi na pamilyar sa mata.

What i had, i no longer have