Pagpanaw ng dilim ako'y namimintana
Pinapatay ang panaginip ng hindi alintana
Mula sa silangan ng iyong bintana
Ang yungib at sulok ay aking pinapana

Pagmasdan ako'y walang nakagagawa
Payak na mata'y sa sinag ko'y luluwa
Huwag nang subukan pakiusap ko nawa
Sa payo ko ay makinig at matuwa

Ako'y nakamasid sa lahat ng mga gawa
Sa paghihirap mo ako ang nananawa
Sanggol na nagugutom na nagngangawa
Hala gawa, nasa Diyos ang awa!

Pakanluran ang aking binabagtas
Ang lahat ay umaalma sa pinsala kong lakas
Paumanhin sa kapangyarihan kong batas
Ito ang iniatang sa akin ng pinakamataas

Lulubog kung marating ang hangganan
Magbabadya na ang kadiliman
Nang pagdating ko kayo ay nag-alisan
Sa pag-alis ko'y diyan kayo magdadatingan

Sa huling sandali na nag-aagaw hininga
Ang kaibigan kong hirap sa paghinga
Pilit na nagsalita sa aking tainga
"Paalam kaibigan ako na'y magpapahinga"

Butas ay pilit kong tinatakpan
Ngunit malubha ang kanyang tagiliran
At sa bawat sandaling hindi mapigilan
Kaibigan ko'y unti-unting binabawian

Nagpalinga-linga walang mahingian
Sigaw ay tulong pakiusap ko naman!
Nagbadyang tumayo ngunit kanyang pinigilan
Ako'y hihingi ng tulong. "Sandali, manatili ka na lang"

Pag dilat ng mata ay aking nasaksihan
Kaibigan ko'y nakahimlay na duguan
Lalaki'y kumaripas sa kawalan
At kami'y naiwan sa gitna ng daan

Sa kanto kami ay napadaan
Siyay bahagyang nasa aking unahan
Isang lalaking tumatakbo mula sa likuran
Sa isang iglap nalaho ang aking kamalayan

Buhay ang tula
Dulo ay may tugma
Mga salita'y umaakma
Sa damdamin ng may akda

Huwag ka'ng mabibigla
At manatili na mamangha
Sa mga liham na katha
Na isip ang lumikha

Ang pagsuyo ay makata
Na walang pag-aakala
Ang tiyakin ay abala
Tiyak **** makikita

Ang paksa ng tula
Ay tiyak sa simula
Suriin ang salita
Sa puso ay nagmula

Ikaw ay mapapaibig
At titikom ang bibig
Manlalambot ang bisig
Sa tula na may tinig

Sisikat na ang araw
Ngunit mga mata’y dilat pa
Nangangarap na balang araw
Mayakap na ulit kita
Alam mo bang halos di ako makagalaw
Sa tuwing binabanggit mo sa’kin ang salitang “mahal Kita”
Gusto ko sanang marinig ng personal araw-araw
Ngunit malayo tayo sa isa’t-isa

Ayoko pang matulog
Hihintayin ko pa si haring araw
Sa pagsikat nya akoy nakaupo lang sa sulok
Habang sa bintana nakadungaw
Habang hinihintay ako muna’y magpapausok
Sigarilyo ang paraan para maibsan ang ginaw
Gusto kong makita ang pagsikat nya kasi naaalala ko Ang ganda mo pag sa kanya akoy nakatanaw

Ganda mo ay natural
Kaya napaibig mo ako ng sobra
Ayokong mawala kapa mahal
Kasi baka hindi ko kaya
Halos magkaparehas lang kayo ng Araw
Pinapaliwanagan mo ang buhay kong magulo’t walang sigla
Tama lang na kinumpara kita sa araw
Madilim kasi ang mundo ko kapag wala ka

Pasikat na sya’t akoy nakahintay
Kita ko na rin ang mga ulap na sa’kin ay kumakaway
Kakaiba sa pakiramdam para bang akoy buhay na buhay
Kahit paulit-ulit ko pang tignan Hindi nakakaumay
Naaalala Kita pag sa kanya ako naka silay
Mahal kasing ganda mo ang bukang liwayway

paano mahihimbing
sa gabing 'di ka na malalambing?

bakit pa gigising
sa umagang 'di ka na kapiling?

sobrang ginaw ba ng paligid
at pati puso mo'y nanlamig?
niyakap kita ng mahigpit, ngunit
mas nanginig nang ako'y lumapit.
sabi mo'y kailangan mo ng oras,
espasyo na saki'y malayo.
ang nais mo'y makapag-isip,
bakit ko naman ipagkakait?
binigay ko lahat ng gusto mo
pero ngayon ako ang talo.
ang panahong hiningi para
init ay manumbalik
ay ang s'yang naging mitsa
upang damdami'y tuluyang mawaglit.

sobrang lamig na ng paligid
at ang tanging lunas ay ang iyong halik.

pakiusap mahal, ika'y magbalik.