032417

"Mahal Kita, tandaan mo sana"
Ilang beses **** pinaulit-ulit sakin
Pero minsan, napupuno pa rin ako ng kaba
"Magtiwala ka kasi.. wag ka nang umuo,
Gawin mo na lang."
Natuto akong itiklop ang bawat sanang nais sambitin
Pagkat sabi mo'y maging buo ang tiwala ko.

Walang himpil kung paano mo ipinaaalala ang lahat
Ang lahat ng kabutihang ipinatamasa mo sa akin
Gamit ang iyong pagmamahal
Na minsan ko nang pinagdudahan.

"Ganyan talaga pag nagmamahal,
Pero wag kang matakot
Kasi di kita iiwan."
Di ko mapigilang hindi umiyak
Sa bawat pagsambit mo ng "mahal kita"
Nagiging kampante yung puso kong
Ikaw lang naman ang nais maging parte.

"Wag muna tayo masyadong mag-usap,"
Wika mo para rin sa ikabubuti ko.
Pero hihintayin ko ang pagbabalik mo
At patuloy akong kakapit sa bawat pangakong
Binitawan mo hindi para ipatangay lang sa hangin
Pero para buohin yung kulang na ako.

"Mahal kita," at diyan ako lubos na kumakapit
Sa pagbalik mo'y hawak mo ang aking mga kamay
At sabay tayong lilisan sa lugar na'to
Sasabay ako sa pagbangon mo.

"Oo, payag na ako,"
**Tara na.

032217

Ang bilis namang kumupas ng lahat
Yung akala kong aabutin pa ng kinabukasa'y
Kinain na ng alikabok,
Hindi ko na mabasa ang naka-imprinta
Na dati lang, araw-araw kong pinagmamasdan
Na dati lang, parang sabik ka pang maging parte ng araw ko
Na dati lang, sinasabi **** ako ang kumukumpleto nito.

Ang bilis namang maglaho ng lahat
Pumikit lang ako, naiglip lang ako
Parang nagbago na rin ang mundo mo
Iba na ang istilo, iba na ang galaw
Iba na ang sambit, iba na --
Hindi ko na mabasa pa
Hindi ko na nga alam kung nasaan na ba ang "tayo."

Ang bilis namang huminto't sumuko
Na sabi mo'y hindi ka magsasawa
Pero parang kapeng katitimpla lang,
Nanlamig at hindi ko alam kung paanong nawalan ng lasa
Iba na ang nagtimpla,
Ayoko na sana.

Ang bilis naman ng lahat,
Sabi ko pa naman,
"Higitan natin ang tatlong araw"
Oo, sinubukan natin
Nahigitan nga natin at naging "tatlong buwan."

Pasensya, hindi ko kasi matanggap
Na ganito ang bunga nang minsang pinagtayaan ko
Siguro nga ganoon talaga,
Sa huli't huli'y susuko rin ang isa
Bibitaw din at maglalaho ang "tayo."

Pasensya talaga,
Ang hirap tanggapin
Kasi ikaw ang unang sumuko sa ating dal'wa
Ayoko na ring manguna pa
Ayoko na ring ayusin pa
Ayoko na ring bigyang kahulugan pa.

Hindi ko alam kung paano ako uuwi
Kung sasalubungin pa ba ako ng yakap mo
O mag-isa ako uuwi't maghihintay na lang muli
Maghihintay at papara ng iba.

Hindi ko alam kung paano na
Paano na yung mga plano natin
Mga planong napako kahit maaga pa lang
Hindi man lamang umabot sa ninais natin.

Sapat na sigurong itigil ang kahibangang ito
Na minsan, nangarap ako
At ikaw pa ang pinangarap ko.
Nandyan ka man, ang layo mo pa rin.

Kaya siguro, siguro itigil n natin
At siguro nga, hihinto na rin ako sa pagsusulat sayo
Kalilimutan ko na lang ang lahat kahit masakit
Tama na siguro, ayoko na magsulat
Tama na, sumusuko na ako sayo.

031117

Iniibig Kita
Gaya ng panata ko sa Pilipinas
Ipagmamalaki saanmang dako Mo ipasayad
Ang minsang nalulumpo kong pagkatao
Buhat sa minsang ding pagmamataas ko.

Mas ipagsisigawan kong
Ikaw ang kalakasan ko
Ang kalasag sa bawat oras
Na gusto ko nang huminto
Na gusto ko nang sumuko
Na gusto ko nang magpatalo.

Gaya ng aking panata
Sa bansang pinagsilangan ko
Mas paninindigan na Kita
At hindi ko dudungisan ang Ngalan Mo
Pagkat Ikaw ang tanging baluti ko --
Ang panatang alam kong
*Di ko kayang talikuran pa.