Have you ever felt being loved back?
Most of us have, but sometimes not
How is it? A feeling of fulfillment right?
It is, indeed, a justified feeling.

Have you ever felt being hurt by that person?
I know all of us will say, it's in it
How is it? Hurts deep right?
It is, indeed, a sorrowful fright.

We love the same person every single day
Without knowing how long can we last, all the way
Love is all about commitment and maturity,
Without that, you can't even love, completely.

Love is kind, and sometimes unfair
But, have you wondered why everyone in love, has a share?
A share of thoughts, experiences, and emotions
Love is good, that kept us all going on.

Sa pagitan ng isang salamin kami'y unang nagkatagpo
Tila walang ibang nakikita habang tanaw siya sa malayo
Kaunting hakbang nalang ay patungo na ako
Ngunit napuno ng kaba at hiya, sapagkat unang beses ito.

Isang binibining marilag at may kaayusan
Na ang kaniyang kaanyuan ay kapita-pitagan
Malumanay niya akong tinungo at nilapitan
Na para bang kami ay mag-uusap ng masinsinan

Lumipas ang bawat sandali na kami ay magkasama
Habang dahan-dahang inilapat ang kamay sa kaniyang palad
Nilibot ang paligid, tanging siya lang ang nakikita
Mahinay ang takbo ng oras, na sa layo ng nilakbay ay parang nagpapahinga

Malapit na matapos ang panandaliang pagsasama
Habang ako'y pilit na tinalunton ang bawat hakbang niya
Dumating ang pagkakataong magpapaalam na
Lunos ang biglang nadama, sapagkat iyon ay una.

Sa larawan na aming kinuhanan nang kami ay magkasama
Ika-pitompu't anim na araw ng tatlong daan at animnapu't lima
Siya ay aking nakausap, nakasama, at nakita
Subalit hindi nasabihan ng isang mahalagang salita

Sa nag-iisang larawan na pilit kong iniingatan
Bumalik kami sa dati na sa telepono'y nag-uusap na lamang
Kung may pagkakataon ay agad siyang pupuntahan
At sa pagkakataong iyon, ay mahigpit siyang hahagkan

Sa isang imahe ng larawan na aking itinatangis
Nag-iisang larawan na lubos kong ninanais
Subalit sa kasalukuyan ako'y patuloy na nagahis
Sapagkat ang imaheng iyon ay imaheng puno ng hinagpis

Hinagpis sa una naming pagkikita
Sa matagal na paghihintay ay muli ng nagkasama
Handa akong maghintay at maglakbay ng ilang milya
Mangyari lamang ulit ang matagal ko ng adhika.

It was the first time that I met her
She was shy and quiet, pure and innocent
That day was the most memorable for me
It's like we've known each other for long
Like talked to each other for so long
Laughed at each other for so many reasons
Loved each other so hard
Over and over again, it's like a cycle
Vented frustrations at each other
Even to the point that will end our time being together
Happy times have ended so fast,
Each and every moment did not last,
Right doings became wrong, without having the time to ask.

Hindi ko maunawaan
Mga katagang napagdaanan
Na marahil totoo nga,
Walang personal na pangmatagalan.

Musika ang naagapay
Naapuhap ko kung saan nakalagay
Sa musika naging karamay
Pero sa kasalukuyan, siya ay sumakabilang-buhay.

Nawaglit man sa panahon
Pansamantala man ang pagkakataon,
Lahat mananatili sa memorya
At 'yun ang magsisilbing alaala.

We are all just painful memories of our past
We kept on living until we can't last
All those sorrows, hardships, and miseries
Are burdened, all in our memories.