Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
George Andres Jun 2016
Hindi matigas lahat ng bato
Hindi lalago ang halamang nakatago
Pero kung bubunutin din naman
Anong silbi ng pagkakakilanlan?

Itaas ang kamay kung ginawa mo ito:
Ituro sa kapatid na bakla ang tito mo,
Kung gayon, ito ay duwag at gago,
Tingnan bilang presong kulong sa kandado

At kung sapatos ni kuya, suot ng ate mo,
Walang alam ni isa, pero sa ina sinabi mo
Nasaksihan ang paglisan ng nagturong pumorma
Narinig ang galit ng ama, sigaw ay "imoral ka!"

Putang ina, lahat iyon ay narinig mo
Hindi na kaya ng sentido mo
Mali ito, mali ito ang pilit ng lipunan sayo
Iwaksi mo, iwaksi mo, at tatanggapin ka nito

Sa oras na lumabas ka, wala ka nang pangalan
At araw-araw sa buhay mo, tila umuulan
Ng husga, ng ismid, ng dura sa sahig
Tawag sainyo ng kasintahan ay bawal na pag-ibig


Tomboy, bakla, bayot, tibo
Araw na binigyan ka ng ngalan tila naglaho
Binato ng panghahamak na gusto mo nang lumisan
Kaysa tanggapin ang galit na pinagmulan ay di alam

'Mahalin mo ang 'yong kapwa'
Banggit at turo ng May Likha
Pero bakit may galit ata
Nagpahayag nito't nagsalita?

Hindi ba itinuturing na kapwa sila?
Na kasama **** lumaki, magdalaga?
Kalaro ng chinese garter baga,
Kahit alam **** lalaki naman talaga siya

Ang saya na dulot niya di mo naalala
Nang minsan sa kanto'y sutsutan siya
Sapatos lang daw at k'onting barya
Tiningnan ka niya, ikaw ay tumawa

Saan ba ang lugar sa mundo para sa kanya?
Mahirap bang sabihin, katagang, 'tanggap kita?'
Tingin mo ba'y karamdaman kanyang nadarama?
Oh bakit nakangiti ka? Nahawa ka ba?

Kaya ba't ka umiiwas nang nalaman mo na?
Bilang kaibigan, oo nabigla ka nga
Pero 'wag mo naman sanang isiping
Naisip niya minsang ika'y makasiping

Alisin na natin ang malawakang pag-iisip
Na pandirihan ang kakaiba, pero subukan **** sumilip,
Lalawak ang saradong takip
Sana isang araw ang hangin, magbago ang ihip

Maging magkasama, pantay-pantay sa ibabaw ng isang ulap
Nawa'y mga anak nati'y maranasan, ekwalidad sa hinaharap
Matapos na ang inis at galit
Pagmamahal ang pumalit
62816
Ken Alorro Sep 2015
Sa isang gabi, tinapos ko ang lahat
Tinapos ko ang mga luhang nanlalamig
Luhang ikaw mismo ang nagdulot
Mga luhang ni minsa'y di inakalang manggagaling
sa pagmumukhang ito

Sa isang gabi, tinapos ko ang lahat
Tinapos ko ang sakit na ikaw mismo ang nagdulot
Mahal, 'wag nang itanggi
Ikaw ang nagdulot nito.

Sa anim na bote ng alak, tinapos ko ang bawat sandaling kapiling ka
Sa mga sinehan na pinuntahan, sa mga kamang inilapag ang mga katawan, sa mga piling lugar o sa kahit saang sulok na ninais.

Sa anim na bote ng alak, tinapos kita.

Ang unang bote ng alak ay para sa iyong panlalamig
Totoo, nanlamig ka
Mas malamig pa sa boteng hawak-hawak
Sa bawat gabing kapiling ka, ang mga bisig mo lamang ang nagsisilbing unan
Oo mahal, nasa bisig mo ako, pero ang lamig na.

Ang pangalawang bote ng alak ay para sa'yong di pagpaparamdam
Nagdaan ang mga araw na nasanay akong wala ka
Nasanay akong mag isa sa bawat gabing ako'y may pangangailangan
Nasanay akong bigyan ng init ang sarili gamit ang mga kamay
Sinanay ko ang sarili
Pero higit sa lahat, sinanay mo ako

Ang pangatlong bote ng alak ay para sa iyong pagsisinungaling
Alam kong nagsinungaling ka na wala kang iba
Pag uwi mo sa akin, iba ang amoy, iba ang itsura
Kasi naman diba? Iba na ang nag-alaga
"I love you" sabi mo, pero sinungaling ka
Sinungaling

Ang pang-apat na bote ng alak ay para sa hindi mo pag-uwi sa akin
Mahal, ako ang iyong tahanan
Pero pinili mo ang lansangan

Ang pang-lima na bote ng alak ay para sa hindi mo pag alala
Pinili **** limutin ang ating mga sarili
Pinili **** maging bulag upang di ako makitang nasasaktan
Puta ka? Sana naging bulag ka na lang talaga

Ang pang-anim at panghuling bote ng alak ay para sa hindi mo pag-laban
Ipinaglaban kita
Ipinaglaban kita sa mga taong pilit tayong paghiwalayin
Ipinaglaban kita sa mga kaibigan ko
Ipinaglaban kita sa buong mundo
Pero please naman, ipaglaban mo rin ang sarili mo
Gawin mo para sa'yo


Sa anim na bote ng alak
Tinapos ko ang lahat at naitanong ang sarili
Sino nga ba ang nagpapasya kung minahal kita o hindi?
Ikaw ba? Sila?
Hindi ikaw! Hindi sila! Kundi ako!
Hindi sila ang magpapasya kung inibig kitang tunay
Dahil sa huli
Ako ang nagmahal, hindi sila
Ako ang nasaktan, hindi sila

Sa anim na bote ng alak
Tatapusin na kita at patuloy pa kitang tatapusin hanggang sa hindi maghilom ang sugat sa puso na pinili **** iwaksi.
kingjay Dec 2018
Ang monasteryo ay pugad ng dasal ng maya
Nasa tono ang plawta, umiirog na nota
Ang natatanaw na inakalang bukang-liwayway  ay magandang kasintahan

Harana ng kalawakan, nakakabinging bulong
alulong ng multo na nanahan
Sundin ang pagkabigo
Sapagkat ang harmonya'y bihasa sa pagbibilanggo

Ang kinikimkim na rosas ay lumulubo
Ngunit nakagapos ang mga ugat
Nakapanlulumo man ito'y totoo
Nabubuhay ang bulaklak sa hardin na nakatago

Itigil ang kahibangan ng bahaghari
Pagkatapos ng pag-iyak ng kalangitan puso'y nagdadalamhati
Kahit gaanong tingkad ng kulay sa himpapawid
Malaking imahinasyon lamang ang makisabay sa pana ng anghel

Iwaksi ang pagtitibok
Ang mga konstelasyon ang patunay
Guhit ng relasyon sa hangin ialay
Papalayo, hindi mamamatay
paulit-ulit na mabibigo

Ang samyo ng damuhan ay may kaluwalhatiang hatid
Sa paraiso nakasandal ang mga balikat at pighati
Malayang pag-iisip, paglalakbay ng diwa
Lunas sa damdaming mahapdi
AtMidCode Nov 2017
Tinanong ako ni Annah
Kung maayos na tayo
Ang sabi ko
Ayon, normal naman.

Normal
Kelan pa tayo nauwi sa normal nalang?
Ah. Naaalala ko na.

Nagsimula tayong maging normal
Nang isang araw hindi mo ko matingnan sa mata
Ni hindi mo ko makausap kung hindi ka titingin sa baba
At kapag naman kailangang ikaw
Ang unang magsisimula ng usapan
Dinaig pa ng kapal ng usok sa kalakhang Maynila
Ang nakaiilang na atmospera
Sa pagitan nating dalawa.

Nagsimula tayong maging normal
Nang hindi na tayo nagsasabay umuwi sa hapon
Nang simulan **** isipin na ayos lang na umuwi nang walang paalam
May kasabay ka kasing iba.

Nagsimula tayong maging normal
Nang nahihirapan na kong
Magsimula ng usapan sa pagitan nating dalawa
Sa kung paanong sinasalamin ng Messenger sa pamamagitan ng ellipses
Ang mga katagang nais ko sayang itanong sa iyo
Ay sandali, online naman si Annah, siya nalang ang tatanungin ko
(Pwede kaya kong sumabay sa kanya?)
Wag na nga. Alam ko naman ang patungo doon.

Nagsimula tayong maging normal
Nang tanungin mo ang kagrupo natin sa kung ano ang gagawin
Gayong ako na kagrupo mo rin ang nasa iyong harapan
Pumunta ka pa talaga sa kanya
Ganyan ka kailang?

Normal naman sa atin ang hindi mag-usap nang madalas, hindi ba?
Normal lang naman kung makakalimutan **** may katulad ko
Na bukas palad na tinanggap ka
Noong mga panahong durog na durog ka na, hindi ba?
At bahagi din ng pagiging normal natin
Kung mas pipiliin **** burahin nalang ang mga nakaraan natin, hindi ba?

Nilalamon ka ng kalungkutan. Nasasaktan.
At isa akong napawalang kwentang kaibigan
Kasi hindi kita napatahan
Sa mga panahong tahimik **** isinisigaw
Ang mga bagay na sa tingin mo ay walang makauunawa
Wala akong karapatang masaktan
Kasi hindi ako naglakas-loob na tanungin
Kung anu-ano ang mga bumabagabag sayo
Hindi ko dapat indahin ang sakit ng pang-iiwan mo sa akin
Gayong para na rin kitang iniwan
Nang hayaan kitang unti-unting kumalas sa pagkakaibigan natin
Wala akong karapatang manumbat
Kasi hindi ko man lang sinubukang tanungin
Kung ano nang nangyayari sa iyo
Kaya mo pa ba?
At hinding hindi ko rin aangkinin
Ang karapatang sa una'y wala na sa akin
Na maging sandalan mo
Sapagkat hindi ko man lang nasabi
Na ayos lang na ikaw ay humugot ng lakas sa akin
Ayaw mo, oo
Kasi sa tingin mo pabigat
Ayaw mo, oo
Kasi sanay ka na sa demonyong kalungkutan
Na paulit-ulit lumalamon sayo
Minsan nawawala, ngunit laging bumabalik

Pagbalik-baliktarin ko man ang sitwasyon
Hindi lang ikaw ang nang-iwan
Iniwan din kita
Iniwan kita
Patawad
Patawad
Pakiusap, patawarin mo ko.

Madaling makalimutan ang mga magagandang bagay
Ngunit mahirap iwaksi mula sa makulit na isipan
Ang idinadaing ng pusong nasugatan at patuloy na nahihirapan

Kaya bilang pakunswelo sa tulad kong nagmahal sayo
Iniisip ko na lamang na isa ako sa mga magagandang bagay sa buhay mo
Kaya madali mo 'kong nakalimutan.

Huli kong bulong sa sarili
'Ayos lang 'yan. Makakausad ka rin. Magtiwala ka.'

Uusad at uusad ka rin.

Kaibigan, patawad ulit.
Eugene Mar 2018
Gabi-gabing nagsusunog ng kilay.
Araw-araw na tinatahak ang lubak-lubak na daan.
Minu-minutong nagtitiis ang balat sa tirik na araw.
Iniinda ang mga kagat ng lamok sa gabi.
Pinagtitiyagaan ang kapirasong lamparang liwanag sa dilim.
Maibahagi lamang ang kapiranggot na kakayahan.

Inakala **** madali.
Hindi pala.
Kailangan **** suungin ang init.
Kinailangan **** tawirin ang mga ilog marating lamang ang iyong patutunguhan.
Inakala mng magaan.
Hindi pala.
Kinailangan **** maglakad ng walang sapin sa paa.
Kinailangan **** iwasan ang mga putik sa kalsada upang marating ang lugar na akala mo ay langit na.

Nagawa mo pa ring makaalpas.
Ilang beses ka na ba dapat na sumuko?
Nakailang iyak ka na ba gabi-gabi dahil hindi mo kaya ang nakikita mo?
Ilang damit lang ba ang dala-dala mo upang maitawid ang mga kaalaman para sa iba na nagmula sa iyo?
Kaya mo pa ba?

Ikaw ang liwanag sa kanilang madilim na daan.
Ikaw ang gabay sa kanilang pagpupursige.
Ikaw ang magiging pag-asa sa mga pangarap nilang hinahabi.
Huwag **** ipakitang marupok ka dahil lamang sa delubyong likha ng kalikasang nasa iyong harapan.
Isipin mo sila!
Isipin **** may naghihintay na bukas para sa kanila.

Ikaw ang kanilang tinitingala.
Magpatuloy ka sa pagngiti.
Isapuso mo ang kanilang masasayang pagbati sa tuwing ikaw ay makakarating.
Damhin mo ang kanilang pananabik na makita kang masayang nagtuturo sa kanila.
Iwaksi mo ang negatibong bagay sa iyong isipan.
Yakapin mo ang iyong natutunan --ang iyong misyon at rason kung bakit ka inilagay sa posisyong iyong kinatatayuan.

Balang araw ay magtatagumpay ka!
Balang araw ay masisilayan mo ang katas ng iyong pagpapakumbaba.
Pagsisikap.
Pagtitiis.
Malayo ka man sa mga mahal mo sa buhay, naiintindihan nila.
Ang propesyon mo ang magbibigay ng pag-asa.
Magtiwala ka!

Kaagapay mo ang Diyos sa bawat **** pagsisikap.
Huwag kang panghinaan ng loob sa bawat problemang iyong kinakaharap.
Alam naming kaya mo!
Sa iyo uusbong ang mga batikan.
Sa iyo magmumula ang mga pinakasikat.
Sa iyo manggaling ang magagaling at matatalino.
Alam naming kaya mo!
Magtiwala ka sa kakayahan mo.
Ikaw at ikaw lamang ang maglililok nito.
Ikaw at ikaw ang huhubog sa kani-kanilang mga talento.
Nasa iyo ang aming papuri.
Nasa iyo ang aming taos-pusong dasal.
Ang laban mo ay laban naming lahat.
Kayanin mo.
Kakayanin mo!
Ikaw ang aming liwanag sa gabi at pag-sa sa umaga.

#IkawNaNagmamahalMagmamahalPa
Meynard Ilagan Jun 2017
Sa kabila ng ngiti ay ang pusong sugatan at umiiyak
‘Di mawala sa isip ang bangungot na halos gabi-gabing kumakatok sa pinto ng ala-ala
Paggising ay panibagong umaga na nababalot ng liwanag at dilim
Pinipilit kalimutan… Ngumingiti kahit nasasaktan.

Ayaw maalala ang sumpa ng salitang kailanma’y di na magagamot
Sa isipan ay mga bunganga ng taong nagagalit at sumisigaw
Nais malimutan ngunit patuloy pa rin ang pagbalik
Iwaksi man ng paulit-ulit ngunit para ng pilat sa katawan dulot ng malalim na taga.

Lumayo para makalimot ngunit sa tuwing pumipikit ay naandoon ang nakakatakot na anino
Anino na nakasakay sa likod habang ang mga kamay ay nakasakal sa leeg
Hindi na makahinga parang mapuputulan na ng buhay
Tumawag sa Kanya… Ipinakita ang halaga at kulay ng mundo

Oh kadenang nakatali sa mga paa, sana ito’y mawala na
Pagod na ang isip at ang puso ay umaayaw na
Umaayaw sapagkat parang wala ng pag-asa
Humahalik sa pangarap na kung minsan ay parang malabo  nang matupad.
06/07/2017
ramon cayangyang Nov 2016
Bago ako magsimula , Gusto kulang sabihin sayong “kamusta?”
Parang kay tagal na simula nang huling tayo ay magkita
Hanggang ngayon hindi ko masabe kayat dadaanin kita sa
Maikli kong tula ….

Sa tulang halos buhay ko ang nilalaman , buong buhay na aking
Minahal at pinaglaban ng hindi man lang niya nalalaman . ..
Kahit na alam ko na sayo ay may nagmamahal at kayong dalawa
Ay nagmamahalan patuloy pa rin ako sa aking pakikipaglaban

Nakikipaglaban sa aking nararamdamang hindi ko alam kung bakit
Kinakailangan , bakit kailangan kong pagdaanan kasi hindi ko kayang
Iwaksi sa aking isipan at sa tuwing tatalikod ako sayo hindi ko
Mapigilang ilabas ang tunay kong nararamdaman …

Nararamdamang kalungkutan ngunit napapalitan ng kasiyahan sa
Tuwing ikay aking masisilayan , masilayan ang nagiisang dahilan ng
Tuwa at pasakit na aking nararamdaman

Pero kahit punong puno ng pasakit at pagdurusa ang dulot mo sa
Akin wala akong pakielam …
Kahit na sabihin ng iba na “TANGA KA BA ? MAHAL MO PERO MAHAL
KABA ?

Wala akong pakielam sa sabihin ng kahit na sino man , isa lang naman
Ang laman ng aking isipan

Ang oo at pero , OO ngat alam ko na sa puso niya ay hindi ako bagkus
Iba ang siyang nanahan ,
Pero sa puso ko , ikaw ang siyang nagturong magmahal ng totoo kahit
Na alam na walang dapat asahan

Na ang salitang “TAYO” sa panaginip kulang makakamtam

Pero kahit ganon paman ang kinalabasan , Masaya parin ako sa nagging resulta nang aking ginawa na tinatawag ng karamihan na “KATANGAHAN”

Kase hindi kuman nagawang makamtan ang taong laman ng aking isipan ,at kahit Alam Kong sa panaginip kalang mahahagkan

Atleast natutunan ko at nagawa kong lumaban at ipaglaban siya
Kahit na hindi man lang niya nalalaman
#hugot#filipino#tagalog
kingjay Dec 2018
Ang haplos ay malamig
di man naninigas
nanatili walang kibo
Sa paghagok ay naninibago
-walang malay parang nag-iidlip

Isigaw ang pangalan ng mga santo, patron at lalo na  ng Diyos
-magbigay pugay
Ang pulso muna ay hanapin mula ulo hanggang binti

Ginto at pilak, walang katumbas
Ang hinirang na anak Niya'y di kinalimutan
Parirala ng buhay ay papintig-pintig
sa ibang dimensyon na ng daigdig

Tuldukan ang kasulatan sa Libro ng mga Buhay
Sapagkat buhat-buhat ang maputlang kamay
Sa kuko matatanto habang nakaratay
Nagiginawan pati ang laman na nasa hukay

Libu-libong ektarya ang pagpapasyalan
Maraming kakaibiganin maging sinuman
Nakikipagkapalagayan ng loob ang lahat-nagpapatawad
Pagbubuklodin ng pagsinta

Nililok ang estatwa sa dibdib ay namalagi
Paalalang ipirmi, di iwaksi
Samut-saring emosyon ng dilim ang ginamit sa pag-ukit
Eugene Feb 2018
Kahit anong pilit kong kalimutan ka,
ang iyong mukha ay sumasagi pa rin sa tuwi-tuwina.
Kahit anong pilit kong alisin ka sa alaala,
ang iyong presensiya ay naroroon pa rin at ginugunita.

Mapaninindigan kong iwasan ka at hindi na Makita,
Mahihindian kong sumama sa barkada kung naroroon ka,
Ngunit bakit sa tuwing ako ay nag-iisa ay pinananabikan ka,
nagbabakasakaling ako ay mapansin, kumustahin at ngumiti ka.

Ganito na lamang ba palagi ang aking nararamdaman?
Sa tuwing sasapit ang Pebrero, manghihina na naman ang aking katawan?
Babalik na naman ang kahapon nating mga nagdaan
at ipapaalala nito sa akin ang pag-ibig nating wala palang hangganan?

Tititigan ko na naman ang mga magsing-irog sa kalsada.
Maiinggit ang puso ko sa kasiyahan ng kani-kanilang mga mata.
Magpupuyat na naman ako sa kakaisip kung bakit ako ay nag-iisa,
Hahanap-hanapin ang dahilan kung bakit tayong dalawa ay nagkalayo na.

Gustong isigaw ng isip ko na nakalimutan na kita
at burang-bura ka na sa aking masasayang alaala.
Ngunit, bakit sa tuwing Araw ng mga Puso ay nagpapakita ka?
Bumibilis ang tibok nitong puso kapag ikaw ay napapangiti pa.

Pilitin ko mang iwaksi ka sa aking isipan,
Sunugin ko man ang mga alaala ng ating nakaraan,
O hindi puntahan ang mga dati nating tagpuan,
Pagmamahal ko sa iyo ay uusbong at hindi ka kakalimutan!
Herena Rosas Aug 2021
Huminga

Huminga

Huminga

Marinong napadpad sa kawalan
Na ang layag sana'y tungo sa kalayaan
Ngunit napagod
Kaya inanod

Sumikad ng mabilis at baka ika'y masilo
Huwag kang papahuli dahil ika'y solo
Sa gitna ng kawalan ika'y sumulong
Sapagkat marino,walang tutulong

Sarili ay paalpasin sa pagtangis
Kumawala sa nangangambang wangis
Iwaksi ang lumbay
Sa indayog ay sumabay

Marino,huwag kalimutang ika'y buhay
Hagupit lamang ito ng pagsasanay
Maglayag at umalis sa kulungan
Pumaroon kang muli sa KANYANG kanlungan

Huminga ka at Magpahinga
Pumaroon kang muli sa KANYANG kanlungan
Dhabie Mar 2021
Daming hiling na nais marinig
Hiling na minimithi
Hiling na maliit pero nagpapasaya
Hiling na nagpapatibay

Minsay akoy humiling at sa daku netoy natagpuan ko ang bagay na nagdala ng kerot at pighati
At ang hiling ay naging  mapait

Pumapait ang bawat pagbato ng kataga na na animoy isang madilim
Na kahapon na nais **** iwaksi

Naway sa bawat hiling ay mapakingan
Sapagkat batid lang netoy kaligayahan.
Dimo man mabasa saluubin ko sana mabasa ko ng kaparehas kong napako
Mayroong tao
Na mabait sa harap mo
Subalit kapag nakatalikod sa’yo
Kung anu-ano ang ibinabato –
Plastik ang tawag dito!

Kapag kausap mo siya
Ikaw ay sinasamba
Kapag sa ibang tao na
Ikaw ay dinudusta –
Plastik siya talaga!

Ang mga plastik sa lipunan
Nababagay sa basurahan
Sila’y ubod ng karumihan
Dapat silang pandirian
At iwaksi magpakailanman!

-06/09/2013
(Dumarao)
*My Stormy Morning Poems Collection
My Poem No. 211
Louise Oct 8
𝑺𝒂 𝒏𝒈𝒂𝒍𝒂𝒏 𝒏𝒈 𝒂𝒎𝒂, 𝒏𝒈 𝒂𝒏𝒂𝒌, 𝒏𝒈 𝒆𝒔𝒑𝒊𝒓𝒊𝒕𝒖 𝒔𝒂𝒏𝒕𝒐,
𝒂𝒕 𝒏𝒈 𝒕𝒊𝒏𝒂𝒕𝒂𝒏𝒈𝒊𝒏𝒈 𝒌𝒂𝒊𝒃𝒊𝒈𝒂𝒏 𝒌𝒐...

Maybe our definition of friends differ.
Maybe its meaning changes
from the far east, to the wild west.
Maybe yours are parties and music fests,
while mine means safe space and rest.
Maybe your friends are just good
for fun and vacation,
while my friendship weathers
bad, hell, and even oblivion.

𝑫𝒊𝒐𝒔 𝒎𝒊𝒐, 𝒎𝒆 𝒂𝒓𝒓𝒆𝒑𝒊𝒆𝒏𝒕𝒐 𝒅𝒆 𝒎𝒊𝒔 𝒑𝒆𝒄𝒂𝒅𝒐𝒔
𝒅𝒆 𝒕𝒐𝒅𝒐 𝒄𝒐𝒓𝒂𝒛𝒐𝒏.
𝑷𝒐𝒓 𝒆𝒏𝒂𝒎𝒐𝒓𝒂𝒓𝒎𝒆 𝒅𝒆 𝒒𝒖𝒊𝒆𝒏 𝒅𝒆𝒃𝒆𝒓𝒊𝒂 𝒔𝒊𝒎𝒑𝒍𝒆𝒎𝒆𝒏𝒕𝒆 𝒍𝒍𝒂𝒎𝒂𝒓 𝒂𝒎𝒊𝒈𝒐.
𝑯𝒆 𝒑𝒆𝒄𝒂𝒅𝒐 𝒄𝒐𝒏𝒕𝒓𝒂 𝒆𝒍, 𝒄𝒐𝒏𝒕𝒓𝒂 𝒎𝒊 𝒄𝒐𝒓𝒂𝒛𝒐𝒏,
𝒚 𝒄𝒐𝒏𝒕𝒓𝒂 𝑻𝒊,
𝒂 𝒒𝒖𝒊𝒆𝒏 𝒅𝒆𝒃𝒆𝒓𝒊𝒂 𝒂𝒎𝒂𝒓 𝒔𝒐𝒃𝒓𝒆 𝒕𝒐𝒅𝒂𝒔 𝒍𝒂𝒔 𝒄𝒐𝒔𝒂𝒔.
𝑵𝒐 𝒆𝒍, 𝒒𝒖𝒊𝒆𝒏 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒄𝒆 𝒑𝒆𝒍𝒊𝒈𝒓𝒐𝒔𝒂, 𝒄𝒆𝒍𝒐𝒔𝒂 𝒚 𝒆𝒏𝒗𝒊𝒅𝒊𝒐𝒔𝒂.

Maybe how we understand friendship
is rather different, indeed.
Maybe you see it as a comical joke,
while I see it as intimate poetry.
Maybe you hear it like another song,
while I listen to it like symphony.
Maybe you think it’s something to be bent,
I’m treating it like something heaven-sent.
Maybe you’re really set on being friends,
I’m already falling down a cliff with no end.

𝑴𝒆 𝒑𝒓𝒐𝒑𝒐𝒏𝒈𝒐 𝒇𝒊𝒓𝒎𝒆𝒎𝒆𝒏𝒕𝒆, 𝒄𝒐𝒏 𝑻𝒖 𝒂𝒚𝒖𝒅𝒂,
𝒉𝒂𝒄𝒆𝒓 𝒑𝒆𝒏𝒊𝒕𝒆𝒏𝒄𝒊𝒂, 𝒅𝒆𝒋𝒂𝒓 𝒅𝒆 𝒑𝒆𝒏𝒔𝒂𝒓 𝒆𝒏 𝒔𝒖𝒔 𝒍𝒂𝒃𝒊𝒐𝒔 𝒔𝒐𝒃𝒓𝒆 𝒍𝒐𝒔 𝒎𝒊𝒐𝒔,
𝒏𝒐 𝒑𝒆𝒄𝒂𝒓 𝒎𝒂𝒔 𝒚 𝒆𝒗𝒊𝒕𝒂𝒓, 𝒕𝒐𝒅𝒐 𝒍𝒐 𝒒𝒖𝒆 𝒎𝒆 𝒍𝒍𝒆𝒗𝒆 𝒂 𝒑𝒆𝒄𝒂𝒓.
𝒀 𝒂 𝒔𝒖𝒔 𝒐𝒋𝒊𝒕𝒐𝒔 𝒍𝒊𝒏𝒅𝒐𝒔.
𝑫𝒆𝒋𝒂𝒓 𝒅𝒆 𝒎𝒊𝒓𝒂𝒓𝒍𝒐 𝒄𝒐𝒏 𝒐𝒋𝒐𝒔 𝒒𝒖𝒆 𝒒𝒖𝒊𝒆𝒓𝒆𝒏
𝒂𝒍𝒆𝒋𝒂𝒓𝒍𝒐 𝒅𝒆 𝒆𝒔𝒕𝒆 𝒎𝒖𝒏𝒅𝒐 𝒅𝒆𝒔𝒐𝒓𝒅𝒆𝒏𝒂𝒅𝒐.
𝑵𝒖𝒆𝒔𝒕𝒓𝒐 𝑺𝒂𝒍𝒗𝒂𝒅𝒐𝒓 𝑱𝒆𝒔𝒖𝒄𝒓𝒊𝒔𝒕𝒐
𝒔𝒖𝒇𝒓𝒊𝒐 𝒚 𝒎𝒖𝒓𝒊𝒐 𝒑𝒐𝒓 𝒏𝒐𝒔𝒐𝒕𝒓𝒐𝒔.
𝑬𝒏 𝒔𝒖 𝒏𝒐𝒎𝒃𝒓𝒆, 𝑫𝒊𝒐𝒔 𝒎𝒊𝒐, 𝒕𝒆𝒏 𝒑𝒊𝒆𝒅𝒂𝒅.
𝑸𝒖𝒆 𝒃𝒆𝒏𝒅𝒊𝒈𝒂𝒔 𝒚 𝒈𝒖𝒊𝒆𝒔 𝒏𝒖𝒆𝒔𝒕𝒓𝒂 𝒂𝒎𝒊𝒔𝒕𝒂𝒅.

Basbasan niyo po ang aming pagkakaibigan.
Iwaksi niyo po ito sa kapahamakan,
nawa’y wag sanang mauwi sa pag-iibigan,
lalong lalo na sa sakitan at iyakan.

Siya nawa.

Amen.
"Baler" series, part six

— The End —