Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Hindi na ikaw ang gusto ko
Yan ang lagi kong paalala sa sarili ko
Sa twing nakatingin ako sa sayo.
Ayaw ko na ng mga mata mo.
Ayaw ko na ng mga ngiti mo.
Ayaw ko na ng lahat sayo.
Pinili kong maging pusong bato
At hindi pansisinin ang nararamdaman ko.
Parang normal lang
Gaya nung wala pang ikaw.
Kaya ko nung wala pang ikaw
Nagkandaletche letche lang nman ako nung may ikaw
Kasi nung may ikaw
Para akong baliw na laging nakangiti
Nakatingin sa langit
Iniisip ka palagi
At
Ayaw ko na non.
Kaya araw araw akong magiging bato
Sasanayin ang sarili magmukha lang na malakas ako.  
Kahit nakatingin ako sayo ngayon.
Ngayon.
Ngayon parang kinakain ko ang lahat ng pinagsasabi ko
Bakit ikaw parin ang gusto ko
Sa pagising sa umaga
excited pa akong pumasok
kasi ikaw ang makikita ko
kuntento sa sandali
HINDI
kuntento sa isang oras na pasulyap sulyap sayo
“pasulyap sulyap”
Ibig sabihin Segundo
Pero sa bawat segundo ng isang oras na gunugugol ko
Ang gusto ay ang tumitig lang sayo  
Sa mga mata mo, sa ngiti mo
Kahit sa lahat ng kaabnormalan ng katawan at isip mo
Tanggap ko.
Kasi ikaw parin ang gusto ko
Ikaw ang gusto ko
Sabi pa nila tumingin na raw ako sa iba
Kaya sinunod ko sila
Pero sa twing ikaw ay makikita
Parang madilim na kwarto
na ikaw lang
Ang tanging ilaw na bukas
Sa sandaling yun
Walang ibang gamit
Kundi isang ilaw na naiiba sa lahat.
susubok akong magsalita pero lalayo kana
tinatawag ka ng kaibigan mo
kasi ang isang oras ay tapos na.
“SANDALI” sabi ng prof.
muling napinta ang ngiti sa labi
dahil sa huling sandali
sumulyap muli sayo.
   Patapos na ang sandali
At tinawag kana muli
ng mga kaibigan mo.
habang hinihiling ko,
Na sana ay muling magsalita ang prof ng kung ano,
Pero sa oras na yon unang lumabas
ng silid ang propesor.
dahil tapos na ang sandali
Tapos na.
Ang isang oras.
solEmn oaSis May 2017
Intro (1st stanza)
Sa lahat ng kung sino o ano ka man,
at maging sa lahat ng di mo tunay na pagkakilanlan,
madalas nga ikaw ang sa puso ko'y nananahan,
Sa iyong balikat ako ay iyong pinapatahan,
Sa twing Ako'y nababalot nitong karimlan,
Liwanag ka sa aking nagugulohang isipan.
pagsinta mo sa aking nararamdaman,
ang siyang tangi kong tangan-tangan!

1st refrain
kapag nais kong lumuha
laging naririyan ka
Sa pighati at saya
laging naroon ka
karamay nga kita
Ano man ang aking dala
wala pa man akong problema
ako na ay iyong hila-hila
sa lugar kung saan pila-pila
ang mga nakahain na di basta-basta
pagkat ang sisidlan,laman ay sobra-sobra!

2nd stanza
hindi tulad sa liwasan na aking pinanggalingan
doon sa may gawing silanganan
na di raw kailan man lumulubog ang araw
ngunit wala naman akong liwanag na matanaw
Subalit ngayon
binago mo
aking kahapon
Sinama mo ako
Sa iyong patutunguhan
pinanatili sa 'yong kandungan
bagamat ang haring araw ay walang masikatan
at kay panglaw man nga dito sa kanluran

2nd refrain
Maliwanag kong Naaaninag
ang pinaka-marilag na sinag
na tila ba nagsasabing,,,
halika dito sa aking piling...
hawiin mo ang ulap na tabing,
at tutuparin ko ang 'yong hiling.

adlib
DAMDAMIN MO'Y 'WAG NANG IKUBLI,,
SA AWITIN KONG ITO 'WAG KANG MAG-ATUBILI,,
BASAHIN MO ANG AKING MGA LABI
TIYAK DARATAL SA IYO  MATATAMIS NA NGITI
SABAYAN MO AKO SA AKING HIMIG,
'DI BA'T ANG MUSIKA'Y ATING TINIG.
NA TILA BA DAYAMI DOON SA KAMALIG.
SA BAGYO'T SIGWA WALA ITONG LIGALIG!

3rd stanza
'pagkat alam Niya may isang Ako
na mangangalap ng Kanyang piraso
upang sa muli nga'y mabuo
ang taglay nitong komposo
hanggang sa ang naturang Ikaw ay mapagtanto
na hindi lang Sila kundi pati na rin Tayo
ang sa Kanila ay siyang dapat magpayo
"ano man ang galit Mo sa Mundo,,,
at sa Iyong buhay ay di Ka makontento
'wag na 'wag kang sa Pagsubok ay magtampo
Tandaang Ninyo na ... Nasa Puso ng Tao
masisilayan ang Ilaw na nagpapatingkad
Sa Daigdig Natin na animo'y di na sumisikad
na halos hikahos ang MARAMI sa pagtingkayad
mamataan lamang Nila ang tanglaw sa pagsayad"

repeat 1st refrain except last 5 lines

chorus one
ohh Sanlibo't Isang Awit
sayo ako'y kakapit
hawakan mo nga akong mahigpit
sa twing mensahe mo'y kinakawit
mga damdamin na hugot
sa aking pag-iisa ay sagot
napapawi mo nadaramang poot
tuwa man o isang lungkot
ang hatid na iyong dulot
mga liriko mo sa akin ay nanunuot
dagliang naiibsan itong pagkabagot

repeat adlib

chorus two
Lalo't kapag ang 'yong melodiya,
sa pusong umiibig ay kaiga-igaya,
umasa kang ang iyong ritmo ay lampas ilaya.
di man pakawalan matataas na nota... tono mo ay malaya!
At patuloy kitang pakikinggan
taimtim ko ngang susundan
mga letra mo sa Dalampasigan
kahit pa kahit na paulit-ulit mo akong talikdan,,
batid ko naman ang koro mo'y walang hanggan
tangayin ka man at mapadpad sa Laot ng tagdan
di maglalaon muli kang dadaong sa may Pantalan
para ikumpara ang luma sa bago **** kasarinlan

repeat 2nd refrain
do the bridge (3x)
repeat Intro
repeat chorus one and two
repeat bridge once again in a fading away voices

BRIDGE:
sabihin man nila na ako sayo'y baLiw
ligaya kong natatamasa, di na magmamaLiw
wala man akong instrumentong isinasaLiw
itong Sanlibo't Isang Awit,alay ko sa'yo giLiw

Inspired By Sally Bayan
my very first particular song in its parts
that comes from the bottom of my heart

© solEmn oaSis
Hymns of my Soul is now ....
the soul of a thousand and one song
that i promised to dedicate
before the uncontrollable twilight
just like by the time i am here
sometimes, conquering the darkness of night
thru the lit of candle that brightens
the whole day of our everyday presence!
Presence which we wanna end it up yet!
Yet we prepared always to get started once we must!
Kaede Jan 2018
Naaalala mo ba
Sa twing umuulan
Minsan mo akong pinayungan
At hinatid sa sakayan?

Naaalala mo ba
Sa twing mag aalas singko
Minsan mo rin akong nilibre
At pinakain sa McDo?

Naaalala mo ba
Sa twing pupunta ka sa opisina
Andon ako, nag aantay
Habang tumutugtog ng gitara?

Naaalala mo ba
Ang mga ngiting aking ipinipinta
Sa aking labi sa twing
Ikay nakikita?

Tanong ko lang
Naaalala mo kaya ako?
Dahil ni minsan
Di ka pa kasi umaalis sa isip ko.
Lola una kong nasilayang maging  tunay na nanay.
Pagmamahal sayo'y tunay na naramdaman.
Mabuting Pangaral ay sayo unang natutunan.
Minsan mo  mang napapagalitan at napapalo ito'y sa ikabubuti ko naman.
Katuwaan ay nakakamtan pag ikaw ay nasisilayan lalo't makita sa mga mata at labi ang iyong kasiyahan sa twing kami sayo ay dumadalaw.
Mga anak mo at apo ay nakukompleto para pangungulila mo ay maibsan.
Sa twing pasko ay paparating pananabik sa puso ay walang mapaglagyan dahil sa ikaw at ibang pamilya ay makakasalo.
Lola ikaw ang una kong naging tunay at tapat na kaibigan.sa tuwing ang puso ay may dinaramdam ikaw ang unang sinasabihan.mga pangaral na ibinibigay mo ay malugod kong pinapakingan.
Ngunit isang araw kami ay nagimbal ikaw daw ay may karamdaman,pilit ang oras ay hinahabol upang ikaw ay masilayan at makausap man lang.
Ngunit tadhana ikaw ay ipinagkait at damdamin ay sinaktan,nang malaman  na ikaw ay tuluyan ng namaalam.
Masakit ang yong paglisan,kirot sa puso hangang ngayon ay nararamdaman.
Pasko ay paparating na ngunit ikaw ay wala na
Sabi nila tangapin na lang ang yung paglisan,ngunit paano tatangapin kung ang puso ay hindi pa handa sayong pamamaalam.
Puso ay hindi parin matangap na kami ay tuluyan mo ng nilisan.
Pangungulila sa puso sana ay iyong maibsan,sa panaginip ko sana ikaw ay dumalaw.
Always love your grandparents,you cannot get another one If you lost them once.
JOJO C PINCA Nov 2017
“The purpose of life is to live it, to taste experience to the utmost, to reach out eagerly and without fear for newer and richer experience.”
― Eleanor Roosevelt

May mga gabi na puno ng lumbay kung saan mapapait at puno ng lungkot ang mga ala-alang hatid nito. Madalas na hindi ka nito pinapatulog. May mga umaga naman na nagpapagunita sa mga dalita at mabibigat na salita. Minsan kahit sa init ng katanghalian ay nararamdaman mo ang matinding lamig – ang panlalamig na dulot ng takot, takot na harapin ang kawalang katiyakan ng bukas na darating.

Malaya kaba’ng talaga o baka naman nakatago lang ang iyong mga tanikala? Bumabangon sa umaga’t naghahanda para pumasok sa opisina na isa ring selda. Kumakain pero walang nalalasahan, tumatawa nga pero ang totoo ay nalulungkot, nabubuhay pero talo pa ang isang bangkay pagkat walang kabuhay-buhay. Nakikipagtalik ang katawan na hindi marunong tumangkilik.

Paano nga ba ang mabuhay nang wasto at hustong-husto? Yung puno ng pag-ibig at walang ligalig na sadyang matatag katulad sa isang kamalig. Nadidinig mo pa ba ang huni ng kuliglig sa ‘twing sasapit ang hapon? Ang buhay ng tao ay sadyang maligalig. Ang panaghoy ng mga walang kayang lumaban sa dagok ng malupit na kapalaran ay laging naririnig sa ‘twing kumakagat ang dilim.

Hindi lang minamasdan ang mga bulaklak, kailangan mo rin itong samyuin para mo mapahalagahan. Paano mo malalaman ang lalim ng dagat kung hindi mo ito sisisirin at ano’ng saysay ng taas ng bundok kung hindi mo ito aakyatin? Hindi sapat na sabihin na s’ya ay iyong iniibig, kailangan mo rin s’yang yakapin at halikan. Ganito mo dapat na ipagdiwang ang buhay.

Pero hindi ito magawa ng isang tulad mo na alipin ng takot at sama ng loob. Kailangan kumawala ka sa anino ng nakaraan at ‘wag mabuhay sa hinaharap. ‘Hwag kang makipagtalik sa multo ng nakaraan dahil hindi ka lalabasan, puro luha lang ang tiyak na papatak sa iyong mga mata. Maging makasaysayan at makabuluhan ito ang dapat na maging layunin. Kalimutan ang kabiguan at maging masigasig, yakapin sa’yong bisig ang ngayon. Hawiin ang lambong ng gabing tumatakip sa paningin sapagkat ito’y nakakabulag.
Buggoals Aug 2015
Hindi ko alam kung paano ko sisimulan,
Siguro'y dito na lang ako magpapaalam.
Hindi ko alam kung kayang bumalik pa,
Pero sana'y 'wag **** kalimutang minahal kita.


Ang nais ko lamang ay 'wag kang saktan.
Ngunit bakit hindi mo maintindihan?
Hindi pa ba sapat 'yong ika'y gustong protektahan mula sa nagkukumawalang mala-Incredible Hulk kong nararamdaman?

Ngayong ika'y nasa malayo na
'Wag mo sanang isiping ako'y nagpapakasaya
Sapagkat sa 'twing naaalala kita,
Parang ako ay dinadaganan ng sampung toneladang tela.
maps Mar 2011
sa twing dumarating
aking napapansin
pasulyap **** tingin
habang paparating

hindi ko na malaman
ang aking gagawin
baka himatayin
sa bigla **** pagtingin

ikay magdahan dahan
baka di na mapigilan
puso'y nilalabanan
upang di mo to malaman

pintig ng pulso ko
isandaan bawat segundo
gnyan kadeds sayo
o diba ang gwpo mo?

di ko rin tlga malaman
bakit ka natipuhan
kahit sinasabihan
marami jan, wag na yan

kung itoy malaman
wag mo sanang iiwasan
ikaw ang kaligayahan
wag mo sanang tuldukan
JOJO C PINCA Dec 2017
tuluyan ka nang naupos tulad sa kandila.
unti-unting natunaw ang buhay mo.
dahan-dahan itong kinain nang imbing kamatayan.
isang pahingalay sa tulad mo'ng nagtiis
ng malubhang karamdaman.
buto't balat ka na lang at laging dumadaing,
buhay na patay kung ika'y pinagmamasdan.
sa wakas hindi kana maghihirap.
wala na ang kirot na saksakan ng lupit.
wala na ang sugat na bumubulok sa'yong likuran.
hindi kana mapapagod sa paghabol ng iyong hininga.
hindi kana pagpipistahan ng mga lamgam.
wala na ang diaper na kailangan palitan.
alam namin na pagod kana,
kailangan mo nang magpahinga.
paalam na sa mga tusok ng karayom
na hindi makita ang tamang ugat saiyong katawan.
paalam sa mabaho at mainit na ospital.
hindi na lilipas ang maghapon na puno ng bagut.
wala na ang mapapait na daing 'twing madaling-araw.
dumating na ang mga sundo,
kukunin ka nila at di na muling ibabalik.
tinatawag ka na ng hangin papalayo sa amin,
inagaw ka ng liwanag sa kalaliman ng gabi.
sa huling hantungan mo ay tatanawin kita.
aalalahanin ko ang kabataan ko na kasama kita.
babalikan ko ang lumipas na may lungkot at saya.
may mga umaga na hindi na darating,
pero may mga kahapon na 'pwede pang balikan.
walumpot-limang taon sa mundong ibabaw,
at marami-rami ka na ring narating.
siguro nga wala ka nang hahanapin pa,
sapat na marahil ang layo ng iyong nalakbay.
kaming mga naiwan mo hindi maglalaon
ay tutugpa din na gaya mo.
ang hindi lang namin alam ay kung kailan, paano at saan.
paalam po at salamat sa mga ala-ala.
alas-dose medya kagabi Disyembre 3, 2017 namatay ang tiya ko panganay na kapatid ng nanay ko.
theblndskr Dec 2016
Kasi kahit anong gusto kong lagpasan ka, kailangan pa rin kita daanan.

Ang hirap kasi, andami kong oras na nasasayang. Pero kung wala ka, bakit pa ko gigising ng maaga? lagi kitang pinaghahandaan, ikaw lang ang nandyan sa 'twing mahuhuli ako ng lakad.

Isa kang paalala na kailangan kong maghintay, kailangan kong magtiyaga.

Di ako lilihis ng daan, para iwasan ka lang. Kasi mas nakita ko yung mga lugar na dinadaanan ko pala araw araw. Kesa noon, ang nakikita ko lang yung patutunguhan. Ngayon, parang ayaw ko na makarating sa paroroonan.

Pero sana wala ka nalang. Para di ako laging kinakabahan na,
"Huli na ko".
Huli na sa klase. .
9 14 2015
Kay gandang tanawin ng iyong ganda.
Kay sarap pagmasdan,
ngiti ng yong mga mata.
At sa bawat sulyap mo,
mundo ko'y humihinto.
Sabay ng pag bilis,
pintig nitong aking puso.

Ako may kinakabahan sa twing' nakikita ka.
Hindi naman nito napapawi,
tuwang aking naipipinta.
Huwag lang sana umiwas sa akin o sinta,
Tiyak namang pag-ibig,
itong aking nadarama.

Ipagpatawad mo minahal kita agad sabi ng kanta.
Ngunit syang tunay,
ito ang batid ko sa twina.
Malabis man na kabilisan,
itong aking pagsinta.
Pangako ika'y iingatan,
saksi man ang mga tala.

Sa bawat taludturan ng tula kung ito.
Ipinababatid ko,
ang pag giliw ko sayo.
Ngunit kailan ma'y,
hindi aasang susuklian mo,
Mabasa mo lang ito'y,
lubusang ikasisiya ko.
Ito yung tula na inialay ko sa kauna-unahang babaeng binigyan ko ng bulaklak. Pero hindi rin naman nagtagal ang pag-ibig, nawala at naglaho.
Hindi na ikaw ang gusto ko
Yan ang lagi kong paalala sa sarili ko
Sa twing nakatingin ako sa sayo.
Ayaw ko na ng mga mata mo.
Ayaw ko na ng mga ngiti mo.
Ayaw ko na ng lahat sayo.
kibit balikat nalang ako
At hindi papansinin ang nararamdaman ko.
Parang normal lang.
Gaya nung wala pang ikaw.
Kaya ko nung wala pang ikaw
Nagulo lang nman ako nung may ikaw.
Kasi nung may ikaw
Para akong baliw.
Baliw na laging nakangiti
Nakatingin sa langit
Iniisip ka palagi
Ayaw ko na non.
Kaya aaraw arawin ko na to.
wala ng atrasan to.
kakayanin ko
kase malakas ako.  
Kahit nakatingin ako sayo ngayon.
Ngayon.
Ngayon parang kinakain ko ang lahat ng pinagsasabi ko
Bakit ikaw parin ang gusto ko.
ultimo
Sa pagising sa umaga
pag papasok excited pa
kasi ikaw ang bungad sa mata ko.
tapos makukunteto sa sandali.
kuntento sa sandali?
HINDI
kuntento sa isang oras na pasulyap sulyap sayo
“pasulyap sulyap”
Ibig sabihin Segundo
Pero sa bawat segundo ng isang oras na ginugol ko
Ang gusto ko tumitig lang sayo  
Sa mga mata mo, sa ngiti mo
Kahit sa lahat ng kaabnormalan ng katawan at isip mo
Tanggap ko.
Kasi ikaw parin ang gusto ko
Ikaw ang gusto ko.
Sabi pa nila tumingin na raw ako sa iba
Kaya sinunod ko sila
Pero sa twing ikaw ay makikita ko
Para akong nasa madilim na kwarto
na tanging ilaw mo lang ang hindi sarado.
Sa mga sandaling yun
Walang ibang gamit
Kundi isang ilaw na naiiba sa lahat.

susubok na kong magsalita
pero lumalayo kana
tinawag ka ng kaibigan mo,
dahil ang oras ay nalalapit na.
   Patapos na ang sandali
at biglang may nagkamali
pagkakataon ko na muli
hakbang
tatahakin na ang daan palapit sayo
pero
tinawag kana muli
ng mga kaibigan mo.
habang humihiling ako
madagdagan lang kahit limang segundo.
Pero sa oras  na yun
ikaw ang unang lumabas ng silid
Wala ng sandali
hindi dininig ang hiling ko
Tapos na.
Ang huling isang oras ko sayo.
JOJO C PINCA Dec 2017
may pagkasabik akong nararamdaman,
paghahangad na hindi ko mabigyan ng ngalan
isang pagtataka na 'di ko matukoy ang dahilan.
isang pagkasabik na walang paghupa,
isang pagkauhaw na hindi matighaw,
isang pagkagutom na tila walang kabusugan.
ewan ko ba kung bakit ganito ang aking nadarama.
ito ang aking nararamdaman sa 'twing nakikita kita,
ganito ako kapag katabi kita,
ganito ako kapag naaamoy kita,
sa madaling salita nakakagutom ka.
gusto kitang kainin mula ulo hanggang paa,
halikan, dilaan at amuyin nang paulit-ulit,
pagkain ka na hindi ko pagsasawaan tikman,
ganito kita gustong angkinin.
Mateuš Conrad Apr 2020
once upon a time i would look into the mirror
with a... curiosity of water...
sometimes i'd turn on the tap...
sometimes i'd block the plughole...
sometimes i looked at the "drowning" man
as a lake... sometimes as a river...
sometimes i'd come back with
concepts of time...
sometimes i'd come back with
concepts of: what if music didn't exist...
i'd cite no music at all...
but the comparison of the sound
of falling rain on a tin roof...
or on an umbrella... or in a heavily
leafy forest against the... snares...
   all that for a monotone crescendo...
that... if listened closely...
could spit out an A♯ and all the other
black notes...
                    that is, indeed, too intricate
and overbearing with detail...
but then a paragraph by Dickens really...
all those Victorian excuses for
keeping the language as cordial as possible...
never mind the archaic and obsolete
terms like... nearing celeriac...
yes... indeed...
                 ce-le-ri-ty:
                       swiftness...
etymology: via French celerite -
evidently from Latin: celeritas / -tatis...
                            celer (also latin): swift...
back to the mirror...
but only today...
      occupied by a mirror in a supermarket lift...
and all that could become about
from a trial and run period of...
the Chinese were never to be the Mongols...
there was never a horde... coming...
not from behind that wall...
not from under their overtly complex
ideograms that would be chewed and spat
out as nothing more than Li Po:
syllables: because... who the hell could
have heard of the concept of letters
in this Mars upon this Earth?
            that they: SHua and SHea
and CHow a lot...
                           or... this is what Ezra Pound
could have forgotten...
     ยิ้ม (which is in thai... yummy yim...
because of beijing and ****)...
                     wei-xia(o) - better in cantonese...
mei-siu...
             :) when borrowing
egyptian hierogylphs to steal some owl,
sparrow... cenobite from the chinese...
it's almost staggering how they didn't conjure
up pyramids of architecture...
instead: just a plain ******* roof...
this is a dog: こう
                   yep... here's the dog:
and here's the barking: woof woof! ワン

you're telling me... that the chinese could...
become the sort of empire the mongols
carved out?
and how long... before they could...
start breeding their slaves and lackeys...
who could understand them...
or read what they would have to necessarily
write?
         looks pretty in that mandarin...
but back in latin: gou... jugou...
              it's not like they could... or would...
because infiltrating this labyrinth of:
and only coming back with the primitive
latin of lady gaga... all those strokes for a syllable
and no letter...
there much be a dictionary of strokes...
an Ab - Ba
             Ac - Ca - but not really...
                  just in case anyone might need
to be reminded: Xi Lo and Li Po and Xi Jinping...
there is gold in the yellow river...

anyways... i ramble on like any self-respecting
european does: the power of perception
and the subsequent fictions / narratives...
just as important as the facts... of geometric rigour...
anything outside their realm is
either fake news or equal to the Valentinian heresy...

you can't move this sort of a literary
backage and turn it into a body of water of men
and horses bows and arrows and steel...
not with those sort of phonetic encoding...
which is why... the Mongols are currently
resurfancing with their old alphabet...
i dare say i can't imagine what it could
possibly look like... not the sort of crude
Thai... when compared to the genius-head
of mandarin, by comparison?
                 but if you're trying to... "wage war"...
and all you have is...
the proverb: the chinese would merely
have to march to conquer us...
you wouldn't even have enoug bullets...

        well then... atomic bombs are crescendo
pieces... they don't really sell more guns...
just brooms, shovels, bricks and cement...
and a hunger for licking eternal shadows
of the eternal sun of boom...

a minor haitus from mammalian pride...
   this little gremlin has learned the oldest
trick in the book...
   it will mutate and probably not evolve
to gain a proper mouth with teeth
and a tongue... or a leverage of a limb...
but all that cosmopolitan pride: mammalian...
the graces of writing a letter...
the bestowed angelic choir when wining
and dining...
the virus... and the bottleneck pressure
of the hive...
   the glorious mammal... having to...
look more closely at the little gremlin...
i see no symptom: of lilac mushrooms growing
out from under armpits and between toes
filled with killer toxic ****...
     the ant, the former ape...
the hive...

                           you are most certainly
a mammal and ape and all that comes with
darwinistic ideology...
but... smell it? it's not fear... it's not panic...
it's: a precautionary lullaby...
i agree: it's not quiet a hive...
a hive is a concentration of gravity...
this is still but a herd... much difference
to be grasped: between a herd...
and a hive...

                a herd might as well roam...
a hive: nests...
sending out its most potent examples to ward
of intruders...

   or there are two languages: there's the formal
and the informal...
but there's also all that beauty in...
what's to be said: readied for rhetoric...
and one to be: thought about...
                      theta-omicron-upsilon-gamma"eta"tau...
clearly there's no borderline number
of a letter of spelling that's a H(atch) in
greek... less so when is comes to ψ
and the passive π  with an otherwise silverback
"alpha male" of... "sickly steve": σ...
old as a solipsistic **** (the grateful dead...
st. stephen)...

    or if i were chinese... i wouldn't really require...
the distinction...
since... i'd have to burden myself with
the tools akin to chopsticks... or if i was really...
really sadistic... and tiger mommy...
two toothpicks and a mountain of dry rice...
to... allign into a straight line...
take your pick!

but it must be the hong kong fashionista trend...
it must be... wearing surgical masks...
when... going "shopping" for some woodchips
and whiskey?
i'm giving my hands a baptism in the earth...
i'm gardening... spring cleaning of the house
has taken... extreme... transcendent meanings...
but at least i'm not doing what was
otherwise done: doughnuts and blockjobs
and netflix binging...

mind you: i must have been deserving to...
finally get around to reading some Dickens...
this is not a parody...
a parody would be...
            Mabel - don't call me up...
singing live at the Brit awards...
              and the most important vestige of
anything that matters happened today...
two crows were foraging the lawn for
an equivalent of carboot oddities...
the odd twing 'ere... the odd twing v'er...
ever wonder why...
you will never see crows...
fill the whole scene with a sense of ****?
all the time... the ***** pigeons...
was good sure... that those feathers shouldn't
come off and the niqab should be attired?

i too am waiting for a miracle...
a muslim woman wearing a niqab all in white...
then again... where's my imagination...
concerning ******* gloryholes and
b.d.s.m. thrills! michael jackson's: ye-he!
yes... no lasso with that plump iceberg of
juicy beef... but it's there for the taking...

and that i drink... of course... that 35cl shot is...
there's more need for spontaneity than rhyme...
all this is hardly my kind work of edit...
where is rhyme in either frank o'hara or charles
bukowski...
it's not even waiting for a hint of inspiration...
it's: chicken scratches... and scratches...
and then... wow!
magic... a rhyming couplet at worst!

allure of last night...
    i can clarify...
                   i'm less enchanted by a fear of the "evil"
man... at there's a purpose and foremestly: a resolve
involved...
   a chaotic purpose of will...
which... even if the evil deed is willed...
is suddenly dispersed into the realm of phenomena
and chance and gambling and...
"darwinism"...
       the truly man can be forgiven...
in tha consequences of what comes...
alongside the arbitrary...
         but this leeching middle-man...
              the "fox"...
                     the ***** hands that forget
to sense a mind for a worth of soap...
  the peculiar mundaneity of horror bound
to the everyday scrupules of:
keeping up expectations...
that worst form of acting: lying without gravitas...
and a stage... and a purposively alligned
audience for the part... always prescripted for
the awaiting encore galore!
                   3rd party associates of evil...
the evil that simply... "asleep" or... "associated with"...
that sort of *******...
just shreds... the hopes of Cain seeking redemption
as a nomad... hostile: outcast...
just like his father... Adam...
              
                 Adam was cast out...
Cain bit the second apple of Abel... blah blah...
simple arithmetic of images...
the ***** of Siberia: one might conjure up...
with the devil's dozen of wolves of Blagoveshchensky
district...

yes... and at this point in time:
rather than history... history will always provide
the allure of studying human affairs...
time: like... fire... like water...
like earth and its geology...
   is the... given that lightning is the...
allure of the Faraday's fire... blitz-krieg...
me this language and a happy family!
ha! ah ha ha!
me this language and... peacocking in
a nightclub... out-takes from a *****-flick...
one *****-stars playfully ****-gags another...
the one being gagged is responsive
to the joke that begins and ends with...
the punchline... an oasis of the vernacular:
BA-NA-NA...
           toast! here's to me trying my rupture
of an artery in the phallax formation
with an ingestion of some...
spandex ballet... a ****** and a bass woo
of a barry white...

       like: "oops" was supposed to presuppose
the grand event of... the big bang...
"bang" a concept so devoid of meaning
when being introduced to a vacuum of... time
has to be an element... akin to fire...
akin to water... air and earth...
and... Prometheus didn't exactly steal...
a lightnig bolt... did he?
he didn't exactly steal an atom heatwave from
Chernobyll... did he?

- but only now...
              time... mythology: too much time has
passed... and there's a geological layering
of furthering the will of man...
and the recycling of paper...
time... history: bookworms more or less:
"there"...
time... journalism...
                and the self-employed free agents
of time... "poo'ets"...
               at least...
what "standing out of" all time... and space?
time i can can understand...
but space?
here's me standing outside of all space:
a bullet-point...                                           ).(
   and (.)           ****... how about...
the exclamation marker                               !
or the question mark                 ?
sure as ****... these would require the "diacritical"
mark of distinction more than
i which is already an I so can be ı
j which is already a J so can be ȷ
but the ! and ?
                            well...

mirror mirror on the wall... poor sam...
      Dickens would have someone swap
their Vs for the Ws and vice versa...
             if it wasn't poor Sam... the shoe-shiner...
and some other vague shadow personage...
but let's assume i have an IQ of 100+ and
i can keep up with a victorian text...
for this poor some swapping his Vs for his Ws...
comes up with... a breakdance of...
latin via: amicus curiae and...
                ad captandum...
            standing outside of all time... and space...
looks like heidegger's hammer
had a precursor...
     a shoeshiner had all these...
maxim prefixed readily available rhetorical pivots...
to shut people up: if they were being
too... "inquisitive"...
well outside of time... hardly...
if there are pockets of space that are somehow
synonyms with each other...
and that before time is given a linear: "forwrd"
it has a period of: "jumping" to-and-fro...
of being glued and at the same time
wanting to be... glued in a diluted sense
of the word...

it must be a Hong Kong catwalk summary...
before long i was much younger...
20 (circa)... now that i'm 30 (circa)...
and there's this surgical mask hiding my face
but still exposing the beard and the puffy rinds
that do encrust the eyes to peep...
well...

it had to become apparent...
the old curiosity of water is... driftwood...
now i stand before the mirror and
puncture the skin for the long "lost" embryos
of Beelzebub's jist: jazz: jizzom...
cuckload of fly ***** of maggot on my face
in the form of acne...
           there was once the sort of inquiry
an antonym of my specimen could share with me...
and be attracted to...
now i use the mirror for only one purpose...
hardly me about to romance a vampire
and... "disappear"...
but the surgical mask helps...
i don't see a quasimodo...
i see a furnace of a Frankenstein's adam
with pupils of coal and an iris of fire
to peer at and with...

                            whatever a god might have
cursed me with... i'll add salt...
then i'll add the vinegar...
  then i'll sprinkle some sand on the "wounds"...
and later call it:
the crackle of cement before the moans
of mud...
            
***** pigeons... always with the ***** pigeons...
it ends with ***** pigeons...
and of all of them... the spectacle of being
rejected...
i'm guessing... the clarity of rook morality...
being akin to the morality / NOBILITY
of swans...
                 since you will not see them...
eagerly displace their courtship... in the plain sight
of day...
    the rook and the swan...
will you ever see the nightly troubles of keeping...
a... vested interest in surrogate motherhood...
in surrogate fatherhood...
in the widower swan?

                                        as fallen as i am...
there are most certainly more noble creatures
abiding in my exfoliating noun terminology of verbs:
like attaining the halo of a manicure...
rather than... random beating with a beak
a... clue to how wings do not translate as arms...
oh that perpetual hunchback of:
grace with flight... but bowing before every step
of a walk... that man admires the flight of birds...
but cannot see... all... well...
who cannot excuse the jitters of hopping sparrows...
the gift of flight... but being humbled when curious
about nails... gravity... and earth and... rotations...
of heliocentric grandeours!

language: otherwise known as the swedish banquet
table for peacocks... baboons and...
lipsynch.      parrots! joe wooden leg in tow!
joe wooden leg... bartanblondine was asking for a
"whittle talk" with a barbarossa...

just saying.
Daniel Dec 2018
Himig kalungkutan, mga himig na hindi mawari
Mga dapat na pinapakinggan mo twing ika'y wala sa sarili,
Nang mapagtantong **** mas nawawala ka pa sa iyong sarili
Pero mas pinanghahawakan kong ikaw ay manatili

Sana,
sana nga, hanggang huli
Hanggang HULI.
I'm back/Ako'y nagbabalik!
Chit Jun 2020
"sabi mo gawan kita ng tula.
bakit nga kaya hindi?
pero sa twing ilalapat ko ang tinta ng aking panulat sa papel
at isusulat ang mga salita na para sa'yo.
hindi ko maiwasan ang
malungkot
maluha
at
matakot,
na baka hindi na muling dumating ang pagkakataong ito,
ang magpagawa ka uli sakin ng tula."
Sa ‘twing mauuntog ako't magbabalik ang ulirat,
hahalikan ng oras sa pisngi
na parang pinapamukha na sa hindi mabilang na muli,

nag-iisa 'kong...

nangangarap ng dilat sa lumalangitngit na kama.
kumakain ng nilutong laing para sa dalawang sikmura.
naghahanap-buhay.
naghahanap ng buhay.

Hindi ako naghahangad ng labis.
ng titulo o karatulang nagsasabing itinadhana tayo
dahil hindi naman.
Hindi naman talaga sa bahagi ng mundo ko.

Pero,

natagpuan mo'ko,
nakasayaw sa Maginhawa,
naduraan ng iyong mga biglaang tula,
natitigan habang hinaharana mo,
napasaya sa mga munting biro,
nayakap habang nagpapaalaman.

hindi man sa habang panahon,
bagkus sa miminsang mahabang magdamag.
mga minsang hindi tayo saklaw ng oras.

At sa bahagi ng mundo ko,
iyon ay sapat na.

hinga
Ken Pepiton Aug 2021
Some stories come with songs,
some waltz in a lone, strange peace,
with surface tension
signaling

something jes'wentwright, mmhmm
wrought by god,
twang taut copper wire whisting
twing crash
shards of ceramic insulation, change
of situation
- we were running stone to stone
suddenly,
the girl, it was a girl, kicked a stone
she oughta stepped on and moved on,
but
she stepped out of line, so now,
she limps,
no need for me to tell her, once more,
there is always a place to put your foot,
- too long the blame, how long the shame?

a messenger on the barefoot road knows,
some songs are for the journey joy,
some are for home come joy,
some are for always joy.
some are for once.
For me.
It ain't easy. But there's plants. Listen.
Listen,
as a mortal message, Hear this,
does not remove the power
in the word, read.

gulpunctuated inequilibrium'n al alaq
don't choke
this is no joke…
Had the most famous hearer of that message,
"READ"
obeyed, what a wonderfilled world might this be,
eh, Satchmo?
watchawatcha wa wah
shooobeepshaboom shake it all shake it all

whata wonder full world we see….

see the shelter fade… words as ash remain,
to remind me of the wrightminder
just burned on this point.

For a story that wished to be poetry, just once
more.
Freedom of the press belongs to the press owner, according to B. Franklin and W. Blake... an adage easier to prove these days. No lie.
When my eyes are closed and hear twing
I get excited with joy the sound has bring,
My thoughts whispering it's you, I feel bling
But then it turns out it was just another ring.

It's not painful, though, just dread.
Like sipping sugar water with brown bread.
I wonder if I'll forget you when I'm dead,
The idea of you keeps me warm in my head.

I have fallen victim to your elusive smile.
Still enchanted, though you're far than a mile.
Once more, I was a fool to think we had time.
Now I lie awake, thinking how you're not mine.

— The End —