Pipigilan ko ba kung hindi ko na kaya?
Hahayaan ko na lang bang umagos ang mga luha?
Tatahimik na lamang ba ako at hindi magsasalita,
Kung puso ko ngayon ay mabigat na mabigat na?


Ano ba ang kasalanan ko at ako ay pinagkaitan?
Nagkamali ba ako, kaya pasan ko ang kapighatian?
May magagagawa pa ba ako kung dalawa na kayo ang nang-iwan,
At isisigaw na lamang sa hangin ang lahat ng aking pinagdaanan?


Tinutusok ang puso ko, nadudurog na parang yelo.
Nanghihina ako, kulang na lang ako ay mag-deliryo.
Ano ba kasi ang kasalanan ko at ako ay pinaghiwalay ninyo?
Nasaan ang pagmamahal na matagal kong hinintay na maramdaman sa tunay na ina ko?


Tatlong dekada akong nagtiis sa pag-aakalang tama kayo.
Tatlong dekada akong naghirap para maiahon ko kayo.
Tatlong dekada akong nagbigay ng purong pagmamahal para ipagmalaki ninyo ako.
Pero bakit kailangang itago ninyo ang katotohanan sa tunay na pagkatao ko?


Sinubukan kong tuklasin pero pinagbawalan niyo ako.
Tinangka kong alamin pero ayaw ninyo.
Nang tangayin ang pag-asang mayroon ako,
Hindi niyo sinabing may tunay na kapatid pala ako.


Hahalikan ko na lamang ang hangin.
Pakikinggan ko na lamang ang boses ng kalikasan.
Sasayaw sa tunog ng kalembang sa kung saan,
Hanggang sa buhay ko ay tuluyan maparam.

Araw ng mga puso na pala,
pero bakit kasi ito'y inimbento pa
kung pwede namang araw-araw tayo'y masaya.

Di na kailangang maghintay
sa Pebrero katorse para tayo'y maglakbay
habang magkahawak ang ating mga kamay.

Kahit saang dako pa ng mundo tayo maligaw,
tayo'y kakanta lang at sasayaw,
at ikaw ay pipiliin pa rin sa araw-araw.

Dalawang bituing
kumikislap-kislap
sa gitna
ng dilim
Tambal ng aliw
na sasayaw-sayaw
sa tuwing ako’y
naninimdim
Bukang-liwayway
ng isang pagsintang
walang kupas
Takipsilim
ng isang pusong
di magtataksil

Mahal, samahan mo ko.
Iwanan natin ang mundo,
Lakbayin natin hanggang dulo,
Iiwasan ang lungkot at gulo.

Mahal, hawakan mo ang aking kamay.
Malayo pa ang ating lalakbayin
Kaya pakiusap,
Huwag **** bibitawan ang aking kamay.

Mahal, huwag kang matakot.
Pangako ko di ko bibitawan ang 'yong kamay.
Ipikit mo lang iyong mga mata.
Tayo'y papalit na sa ating patutunguhan.

Mahal, salamat sinamahan mo ko takasan ang mundo na puno ng problema,
Muling idilat mo ang iyong mga mata,
Sasayaw tayo sa gitna ng mga tala.

Sa bawat araw nananabik ako
makita ka kahit sandali
di mapigilan ang aking nadarama
sa tuwing hawak ko ang iyong  mga kamay

Pipikit at sasayaw sa mga alala
na tayo lang dalawa ang nakakaalam
mga tawanan ,kulitan at harutan
naiisip ko na sana dito nalang tayo

Dito... sa tabi ko mag kasama ikaw at ako
nakapulupot sa mga yakap ko
sabay bulong na nandito lang ako
pero lahat pala may dulo


dahil sa mundong ito lahat pala ay hiram
na pwede mawala kahit anong oras at panahon
at kung bibigyan ako bumalik sa kahapon
mamahalin kita ulit
  at hinde sasayangin ang pag kakataon....