6th of december, 2018.

“Pinagtagpo ngunit hindi itinadhana.” Madalas kong naririnig ‘yan, palagay ko’y ikaw rin. Pero kung iisipin, napakarami nating mga taong natatagpuan na nakatakda ring umalis. Ang ilan ay babalik, ang ilan ay maglalaho na lang. Hindi ko alam kung saan ka riyan nabibilang. Walang pakiramdaman, walang pakialamanan, walang pakundangang naghahanap ng mga bagay para pilit kang makalimutan. Gigising ako nang nakangiti, masaya, at ang nasa isip ay
“kakalimutan na kita,” ngunit kahit kailan ay hindi ‘yan nagkatotoo. Ang pag-asang makaahon sa ‘yo ay palabo nang palabo. Sa bawat gabing nagdaan, napapatanong ako kung saan na naman ako nagkamali. Saan na naman ako nagkulang? Saan na naman ako kinapos? O baka naman sumobra? Paikot-ikot ang mga mata sa lugar kung saan tayo huling nagkita. Saan mo ako iniwan? Pareho tayo ng pinupuntahan, pero hindi ko na alam kung paano pa babalik. Hindi kita mahagilap; ang tanging palatandaan ko para makabalik ay hindi ko na mahagilap. Dahil naglaho ka sa isang iglap. Hindi ko na alam kung paano pa babalik. Dahil hindi pa kita nakikita.

Ilang eskinita lang naman ang pagitan nating dalawa. Nariyan ang mga tricycle para mahatid akong muli sa bahay ko. Nariyan ang mga dyip na pupwede kong masakyan para lang mapalayo sa ‘yo. Tayo’y palaging nasa ilalim ng parehong langit, aalis at uuwi sa iisang lugar ngunit hindi man lang kita makamit. Pareho ng sinasakyan, pareho ng mga dinadaanan. Iisa lang naman ang mga pinupuntahan natin, ngunit ang araw-araw kong biyahe ay naging ikaw na ang destinasyon. Nagbabakasakali lang naman akong baka matupad mo ang aking imahinasyong hindi ko na batid pa ang limitasyon. Sa bawat pag-alis ko ay nananalanging magkita tayo sa lalong madaling panahon.

Ngunit hindi ko pa rin alam kung paano babalik. Alam ko ang ruta, alam ko ang sasakyan. Ngunit ako mismo ang nagpupumigil. Dahil hindi mo ako tinutulak palayo. Hindi pa man tayo nagkikita, mas gugustuhin ko nang hilain mo ako paalis sa kung saan mo ako iniwan. O baka ang presensya mo lang ang hiling kong masilayan, para tuluyan na akong makalakad paalis sa piling mo. Hindi ko naman mapapantayan ang babaeng nagdala sa ‘yo sa tahanan mo— ni hindi ko nga alam kung paano umuwi sa dapat kong uwian. At sa bawat biyaheng sinusulong ko, hindi ko man lang naisip na baka mali ang daan na tinatahak ko. Iba pala ang langit na pinagmamasdan mo sa umaga, kahit ang mga bituing nais **** titigan sa gabi. Iba pala ang sinasakyan **** dyip sa bawat pag-uwi. Iba pala ang eskinitang napapadparan mo. Iba pala ang langit na sinisigawan mo ng pangalan niyang kaakibat na ng apilyedo mo. Iba pala ang inuuwian mo.

Pasensya na, tanga ang kasama mo. Mali, hindi mo pala ako “kasama” dahil kahit kailan ay hindi ka naman sumama. Hinayaan ko ang sariling maligaw sa mga mata mo. Hinayaan kong mawala ang isip sa mga salita **** nadadala ako sa ibang dimensyon ng mundo. Hinayaan kong magwala ang pusong binuhay mo— na bibitawan mo lang din pala, dahil masyado itong magulo. Ngayon lang ako nakalabas at hindi na muli pang magtatago, ngunit niligaw mo ako. Pasensya na, gagapangin ko pa ang sarili ko palayo sa ‘yo.

Hindi ko maintindihan kung paanong ako’y napadpad sa ‘yo kung hindi ko pa nasisilayan ang mga mata **** mapanlinlang, na kung saan ay nagpahatak pa rin ako— delikado, at muntik pa akong mabaldado. Huwag na sanang pahintulutan ng mundo na pagtagpuin pa tayo, dahil kung sakali ay baka hindi na ako umalis. At baka samahan pa kita kahit saan ka man papunta, kahit sa piling niya pa. At lalong hindi tayo isang halimbawa ng “Pinagtagpo ngunit hindi itinadhana”. Inaantay ko pa lang ang matagpuan kita, upang makaalis na ako.

I saw you there but when I come closer is the empty chair without you.
I remember everything about you
I saw you but those dreams it’s makes me alright.

How I wished that you will be here on my side now where I can't be lonely anymore
so that these emptiness I fill
always are fade away and replaced the real happiness in my life.

I still found you on my dreams that you are still in my heart,
I can see the distance between you and me that's why I'm still alone
that you are the only one I've been waiting for so long.

If you force me to remove you,
I keep inside my heart dying
if I see myself empty without you
You were only one for me.

Can't you see I can't find someone else to forget you if those loves has keeps me bleeding inside of me
It’s only reminds me of you.

If I find myself alone without someone else
No one makes me smile everyday and given meaning of my life

maybe it's all emptying to find something greater life than I thought with you.

I can't forget my feelings for you back then
I know you're there but I can't reach
I know you want me but you didn't come
I know I'm waiting for you but you didn't come back
I know you love me but you love someone else
I know that we will be back together again but it’s going run away

No matter how many years have passed between us
and how many times we've been hurt with shed tears
The distance between us is leaving me and you're gone

You came into my life like a wind that I can't avoid and stop.

Like a fire that I can't stop the amount of heat burning in my body and chest.

And a ray of sunshine, A hope that I can't let go and follow you.

I can't stop myself and my feelings from loving you because I want you
and I choose you to be with me forever
but It's like a storm that destroyed everything, you've been swept away from me.
You've also disappeared from me like a bubble
I didn't know you were gone.

It’s was so yesterday that we’ve been together
But it’s now years later away from you

Finally, when I opened my eyes,
when I looked back,
I was left alone,
all of us were gone.

I don’t even hear the voice again,
but nothing else is missing one
I only heard is farewell and goodbyes to an empty nest.

I was left in the ground but I was alone with myself
God left me alone
so that I could see something greater than the one who used to hurt my heart

Where is it?
Why it’s empty?
There is always emptiness.


******


"𝕎𝕒𝕝𝕒 ℕ𝕒"

Nakita kita doon
pero paglapit ko ay ang bakanteng upuan na wala ka.
Naaalala ko ang lahat tungkol sa iyo
Pero ang lahat ay naging panaginip nalang na nagpapasaya sa akin

Sana nandito ka sa tabi ko ngayon
kung saan hindi na ako mag iisa
upang ang mga kawalan na ito ay pinupunan mo

Lagi nalang nawawala at napapalitan ang tunay na kaligayahan sa buhay ko
pero ikaw hindi ko kaya

Natatagpuan pa rin kita sa aking mga pangarap na ikaw ay narito sa puso ko,

Nakikita ko parin ang distansya sa pagitan mo
Kaya nga mag-isa pa rin ako
Dahil ikaw lang ang matagal ko ng hinihintay.

Kung pipilitin mo akong alisin ka,
Kung patuloy ang paglisan ng kisap mata
Mamatay sa loob ko ang aking puso

kung mawawala ka
makikita ko ang aking sarili na walang laman
Dahil ikaw lamang ang nag iisa para sa akin

Hindi mo lang alam na hindi ako makakahanap ng iba na makakalimot sa iyo
At kung ang pag-ibig ay nanatili sa akin na nagdurugo
sa loob nito nagpapaalala sa akin tungkol sa iyo.

Kung ang aking sarili ay nag-iisa araw araw
At walang taong nagpapangiti sa akin
ikaw lang kasi ang nagbibigay kahulugan ng aking buhay,

marahil walang laman ang lahat sakin
upang makahanap ng bago sa buhay
kaysa sa ninanais ko na makasama ka.

Hindi ko makalimutan ang feelings ko sayo noon

Alam ko nanjan ka Lang pero wala ka sa tabi ko
Alam ko na gusto mo ako pero hindi ka dumating
Alam ko na hinihintay kita pero hindi ka bumalik
Alam ko na mahal mo ako pero may mahal ka na palang iba
alam ko na magkakabalikan pa tayo pero wala ng makitang pag asa at makakapitan

kahit ilang taon pa ang nagdaan sa atin
Ilang beses man nasaktan at lumuha
ang pagitan ng nakalipas ay nawawala ka na pala

Dumating ka sa buhay ko na parang hangin na hindi ko kayang iwasan at pigilin.
Parang apoy na hindi ko mapigilan ang dami ng liyab ng init sa katawan at dibdib.
At isang liwanag ng araw at pag asa na hindi ko kayang bitawan at sundan ka.

Hindi ko mapigilan ang sarili at damdamin na mahalin ka
dahil gusto kita at pinili kita na makasama habang buhay pero
Parang bagyo na nasira ang lahat tinangay ka na sakin palayo.

Parang kahapon lang kita kasama
Pero tila ang ngayon na sandali ay mga taon na wala ka sa piling ko

Nawala ka na rin sakin na parang bula hindi ko alam na wala ka na pala.
Sa huli pag dilat ko
pag lingon ko naiwan nako mag isang wala na ang lahat sa atin.

Hindi ko man lang narinig ang awit ng paglisan ngunit wala akong narinig kahit paalam ay naiwan na walang laman na pugad.

Siguro ang pagkawala na ito ay ang paghahanap ng iba.
Baka nilagay ako sa blangkong espasyong ito para maghanap ng iba
Pagpalain ng Diyos ang walang laman na lugar para sa isang bagay na mahusay.

Naiwan ako sa kawalan pero kasama ko lang ang sarili
Iniwanan ako ng Diyos mag isa para makita ko pa ang hihigit sa dati na sumusugat sa puso

Nasaan na ba?
Bakit may kawalan?
Mayroon parating walang laman.