Hindi ko mapagkakaila na marahil ikaw na nga
Ang pinakamatamis na tulang naisulat ko
Hindi ako sigurado kung dahil sa ikaw ang unang lalaking hinalikan ko sa ilalim ng bumubuhos na ulan
O dahil binigay ko ang lahat sa laban na 'to
Mula ulo hanggang paa
Mula buhok hanggang kuko
Mula balat hanggang buto
Tagos ang mga salitang yumayakap sakin bawat gabi
Halos hindi na nga tayo matulog diba sa dinami-dami
ng kwentong ibinahagi natin sa isa't isa

Naaalala mo pa ba
Noong sinabi mo sakin ang takot mo sa dilim
At kahit hindi ako nakakatulog ng may ilaw
Hindi ko pinapatay kahit para sakin nakakasilaw
Para sayo

Naaalala mo pa ba?
Noong unang beses kong sinabi na mahal kita
At ang nakakatawa ay ayaw mo pang maniwala sa aking mga salita
Dahil matagal tagal mo rin tong hinintay
Dahil sa ating dalawa
Alam natin na ikaw ang nauna

Naaalala mo pa ba?
Ang mga pagkakataong nagtabi tayo sa kama
Pero iba
Ibang-iba yung unang beses na nagsama tayo
Matapos kong ibigay ang aking "oo"

Naaalala mo pa ba?
Ang iyong paglaro sa gitara
Habang ako'y kumakanta
At sa hinaba-haba ng gabi ay siya lang ang iyong maririnig
Ang ating musika
Na bumabalot sa buong daigdig
Na para bang wala ng ibang tao sa mundo
Kundi ikaw at ako
Tayo, ang bumuhay sa mga nota
Na para bang may sarili silang isip
Sumasayaw sabay sa pag-ihip ng hangin
Sa akin
Alam ko na sa akin ka lang
At sa'yo lang ako
Ito ang binuo nating pangako
Mapa-dilim, o umaga
Maaasahan mo na sayo lang ako
At akin ka lang

Naaalala mo pa ba?
Kung paano mo ko napangiti
Sa simpleng biro mo ay mabilisang tumutupi ang simangot ko
Na sa kahit anong sitwasyon
Gamay mo ang pagmanipula sa aking mukha
Napapatawa
Napapangiti
Nagigising
Napapatulog
Napapalaki ang mga mata sa gulat
Napapakulot ang noo sa alat ng alak
Napapahalakhak
At maski ang aking pag-iyak ay nakabisado mo na

Pero sa lahat ng naaalala ko
Hindi ko na maalala kung paano mo ko hinawakan
Kung paano mo ko sinabihan ng "walang iwanan"
Kung paano mo ko hinagkan na parang wala ng bukas
Kung paano mo ko tinitigan
At ginawang laruan
Na gagamitin pag kailangan
At isasantabi pag pinagsawaan
Na anumang oras ay pwede paring balikan

Hindi ko na maalala kung paano ka nagsinungaling
Na parang henyo sa sobrang galing
Hindi ko maalala kung paano mo ko sinabihan
Ng mga salitang,
"Binibitawan na kita."
Hindi ko maalala kung paano ko hinayaan
Na sumuko ka ng ganon ganon na lang
Hindi ko maalala kung paano mo nagawang
Sabihan ako ng "Miss na kita."
Habang hinahalikan mo siya
Hindi ko maalala.
Hindi ko na maalala.
At ayoko ng maalala.

Sa totoo lang hindi ko pinagsisisihang wala ng tayo
Pero gusto ko lang sabihin sayo na sinisi ko ang sarili ko
Sa lahat ng pagkakamali mo
Para sa mga bakit na hindi nasagot
Paea sa mga sugat na hanggang ngayon ay hindi parin nagagamot
Para sa mga tanong ng madla na pinipilit ko paring ibaon sa ilalim ng lupa at takpan ng limot

Bakit hindi mo siya kasama?
Ah kasi ayaw niya kong makita.
Bakit siya nalasing?
Ah kasi nag-away kami kanina.
Bakit siya umiiwas?
Ah kasi nagsasawa na siya.
Bakit hindi ka na niya pinupuntahan?
Baka kasi hindi ko binigay ang lahat.
Bakit hindi siya lumaban?
Baka kasi hindi ako naging sapat.

Bakit siya naghanap ng iba?
Bakit nga ba?
Bakit pinagmukha mo kong tanga?

Pero hindi tanong ang pinakamasakit sa lahat
Eto
Eto ang hindi kinaya ng puso
Na para bang ayoko ng mabuhay kahit isa pang oras,
Isa pang minuto
Isa pang segundo
Eto ang mga salitang pinamukhang talong talo na ako

"Uy, sabi niya wala na daw kayo."

Konting konti nalang
Hindi na kailangan budburan ng asukal ang kwentong ito
Dahil uulitin ko
Hindi ko mapagkakaila na marahil ikaw na nga
Ang pinakamatamis na tulang naisulat ko
Sayang lang nga
Hanggang tula nalang ito
Sana pala naging tula nalang tayo

Pinagkatiwalaan kita ng lubusan
Dahil alam ko ika'y maaasahan
Ngunit ako'y nagkamali nung nalaman ko
Na ika'y nagtaksil kaibigan ko

Inabot ng ilang taon ang ating pag kaibigan
Pero hindi ko ito pinagsisihan
Dahil alam ko na ikaw parin ay kaibigan ko
Kahit ika'y sumama na sa may ugaling demonyo

Kilala kita simula pagkabata
Pero ako'y halos makalimutan mo na ata
Ako'y lubos na nasasaktan
Sa mga pangyayari na hindi ko inaasahan

Sino ba naman ako sayo?
Diba, ako'y isa sa mga kaaway mo?
Tinuring kita na parang kapatid
Ngunit para sayo, ako'y lamang isang sampid

Iboboto ko nang matuwid
Para sa asensong walang patid
Buong Team PNoy – sa senado ko ihahatid

Sonny Angara – hatid niya ang solusyon
Para sa atin, trabaho’t edukasyon

Bam Aquino – nasa dugo ang katapangan
Marangal, malinis na pangalan

A.P. Cayetano – Presyo, Trabaho at Kita
Ibabalanse niya

Chiz Escudero – subok na sa senado
Kabataan ay hindi mabibigo

Risa Hontiveros – tayo’y ipaglalaban
Ayaw niya sa korapsyon at katiwalian

Loren Legarda – marami nang nagawa
Bida sa kanya ang masa

Jamby Madrigal – kakampi ang mahirap
Galit sa korap

Ramon Magsaysay, Jr. – isa ring kampeon ng masa
Katulad ng kanyang ama

Grace Poe – magalang at maaasahan
Sagot siya sa kahirapan

Koko Pimentel – ayaw sa madaya
Katiwalian ay susugpuin niya

A. Trillanes – produktibo sa senado
Marami nang nagawang batas ito

Cynthia Villar – ang Mrs. Hanepbuhay
Siya ang ating kaagapay

Dadalhin ko sa senado
Mga pambato ng pangulo
Dahil kailangan sila ng mga Pilipino.

-05/12/2013
(Dumarao)
*My Yellow Poems Collection…written on the day before the Elections

Isang maligayang kaarawan,
Sayo o aking kaibigan,
Ligaya sanay matamasa mo,
Sa araw na ito, ang araw mo.

Di sana maipagkait ang mga ngiti,
Mula sa iyong mga labi,
Ploblema'y isantabi,
Magapakasaya hanggang matapos ang gabi.

Sa mundong ito,
Marami nga namang gulo,
Wag ka sanang malito,
Mag-isip ng positibo.

Ang problema, dadaan lang yan,
Kaya magpakatatag ka, sikaping lampasan,
Kalimutan ang nakaraan,
At hinaharap paghandaan.

Sa buhay, di ka mag-isa,
Meron kang kaibigan, kapatid, kapamilya,
Iyong mga sandalan,
Iyong maaasahan.

Kung sakiling ikay madapa,
Umahon ka, tumayo ka,
Hindi pa tapos ang lahat,
Subukin man ng bagyong may kasamang kulog at kidlat.

Pagtibayin ang iyong pagkatao,
Hasain ang utak at puso,
Kunan ng aral ang mga pagkakamali,
Huwag gawing ugat ng galit at pagkamuhi.

Di sana mag-iba ang mabuti **** pagkatao,
Di sana mawala ang mga ngiti sa labi mo,
Sanay buksan mo muli ang iyong puso,
Buksang muli sa tamang tao, sa tamang tiyempo.

Dumating sa aking buhay na hindi inaakala
Gayunpaman maiituring kita na isang biyaya
Isang biyayang sobra sa aking nagpaligaya

At sa  tuwing kausap kita,
Ngiti sa mukha ay hindi maipinta,
Marahil ang boses mo ay parang musika,
Kaya't puso'y laging naaalala ka.

Lilipas ang mga araw at buwan,
Tayo ay magkakatampuhan,
Ang dami ring taong sa ating buhay ay lumisan,
Pero ako, dito lang ako di kita iiwan

Salamat ika’y natagpuan
Binigay ka man sakin ng hindi inaasahan
Iyon ay hinding hindi ko pagsisisihan
Sa hirap at ginhawa mahal, nandito lang ako ako’y iyong maaasahan

Dito ka lang sakin,
Hinding hindi kita bibiguing pasayahin
Ikaw at ikaw lang ang pipiliin
Kung alam mo lang kung gaano kita dinadalangin

Tumingin man sa madaming bituin
Wala nang iba pang hihilinginin
Dahil sa aking paningin ikaw na ang pinaka magandang bituin

Itigil mo na ang panliligaw mo
Sapagkat ika’y sinasagot ko na ng aking matamis na oo

At pinaligiran ko ang sarili
Ng mga tula't kantang mabulaklak
Upang makalimot

At naligo ako sa ulan
Balot sa paborito kong damit
Para makawala

Kahapon, sinubukan
kong yakapin ang aking anino
At halikan ang mga kaibigang kathang isip

Kahapon, sinunog ko
Ang aking mga tula't
Itinapon ang mga sulat ng aking girlfriend

Tunay nga na ako'y walang kuwenta
Walang patutunguhan
At walang maaasahan
Sisisid ako sa dagat ng aking imahinasyon
At sa ilalim ng mga tulay iiglip

Aaminin kong may kasalanan ako
Subalit ako ba ay masisisi mo?
Kung s'yang puro pagdududa ang puso
Sa isang gaya **** parang ‘di seryoso

Totoo ba ang pagmamalasakit mo
Dahil sa t'wing pagpatak ng alas otso
'Yong tatanungin kung nakauwi ba 'ko
At kukumustahin din ang s'yang araw ko

Totoo ba ang iyong mga pangako
Na 'kaw ay ang taong maaasahan ko
Sa oras na nahihirapan na ako
At 'di ko na kinakaya pang tumayo

Ngayong sa panahong ika'y kailangan
Bakit abutin ka ay tila kay hirap?
Wala na ang mga pangakong binitaw
At akong nasa ere ay 'yong iniwan

Bakit ba ako laging namamalimos
Kahit iyong lang katiting na atensyon
Masyado yatang nakampante ang puso
Na 'di ko namalayang ika'y naglaho

maaaring nasa kabilang dulo ka
ng isang napakahaba na kalsada,
at tuluyan kang nilalayo sa akin
pero maaasahan mo,

na kahit na may isang dagat pa
ng sanlibong mga mukha
na mayroong kanya-kanyang istorya
ang siyang naghihiwalay sa'tin.

babalik at babalik pa rin sa'yo.

babalik at babalik pa rin sa'yo.

—12:24AM, 313

Hayaan n’yong lumuha ang aking puso.
Malungkot na tanawin ang ganitong tagpo:
          Hinihiwa mo ang balat ng iyong kinabukasan
          at duguan na ang angking kasalukuyan
          gayong hindi pa nga naghihilom man lang
          ang mga sugat ng mapait nating nakaraan.

Subalit masahol ka pa sa putang bayaran
na katawan ang puhunan, kapalit ng panghapunan
at pagkain sa kinabukasan.
Ikaw - dalawa, tatlo, limang daan,
kapalit di lang ng iyong karangalan.
Idinamay mo pa ang kapakanan ng bayan.

Hindi na maaasahan ang dati’y sagradong balota.
Karaniwang papel na lamang ito na may mga nakalista
At tila tiyan **** nag-alboroto ang diniktahang makina,
na kung ano’ng isinubo, siya ring isusuka.
Pagkatapos kukulapulan ang daliri ng panandang tinta.
Nang humiga ka sa tae, nagmamalaki ka pa:
          Sapagkat ang makinang tila kumpisalan,
          may kapirasong tari ng makabagong sabungan
          na kahit na alin pang mga tandang ang maglaban,
          tukoy na ng kristo ang panalo sa pustahan.

Tapos na ang kwento’t hindi na totoo
ang sinabi ng bayaning ang Pilipino
ay karapat-dapat sa buhay na nasasakripisyo.
Hindi na. Hindi sa salinlahing ito.
Sa darating pang mga kabataan, siguro,
sa kanila, magbabaka-sakali ako.

Mananatili akong sa’yo hanggang dulo
Kung hindi man maging tayo,
Hanggang sa huli
Kahit ang Panginoon, ang mga tala at buwan sa kalangitan ang saksi;

At hindi ko kailanman maikubli
Kung ano ang nararamdaman ko para sa’yo.

Mananatili akong sa’yo, sa mga oras na kailangan mo ako
Sa mga araw na wala kang masasandalan
Ako ang kanlungan mo
Ang iyong maaasahan

Mananatili sa iyong tabi
Kahit sa mga gabing hindi ka mapakali,
Sa’yo lang ako naging sigurado
Sa’yo lang ako naging kuntento,

Mananatiling sa’yo
Sa’yo hanggang dulo;

Pero hindi payapa ang aking mundo kung wala ka
Mahal, ikaw ang aking pahinga, ang aking payapa,
Sa mga panahong ako ay pagod at gustong mapag-isa
Sa iyong piling, ikaw ang aking tahanan

Ikaw ang aking magpakailanman
Ang aking tahanan
Ang aking masasandalan
Ikaw at ako’y nasa kanluran

Ang iyong mga kamay ang aking gustong hawakan
Ang iyong tinig ang aking gustong marinig
Ikaw ang aking kasiyahan sa mga araw na ako ay nalulumbay;
At ikaw lamang ang aking mamahalin habangbuhay.

Hindi kita papalitan
Hindi kita bibitiwan,
Hindi kita susukuan
Mananatili akong sa’yo,

Hindi kita iiwan
Dahil ikaw ang aking ligaya,
Ikaw lamang ang nag-iisa
Mananatili akong sa’yo.

Huwag kang mag-alala
Hindi ako mawawala;
Sasamahan kita kahit saan man tayo mapunta
Basta’t ikaw ang aking kasama.

Ikaw ang natatangi
Ang kailanman na hindi ko kayang itanggi,
Ikaw at ako’y isinulat sa mga bituin sa kalangitan
At dahil sa ating wagas na pagmamahalan;

Hindi kita ikakahiya
Ipagsisigawan sa buong mundo
Kung gaano kita kamahal sinta
At dahil ang puso ko’y sa’yo.